Dag van:
De wekker gaat....
Net één uurtje geslapen....
Heb ik nou altijd op een reisdag....dat spoken in je hoofd je wakker houden....of het nou de heen of de terugreis betreft....
Straks in het vliegtuig maar verder slapen....
Ik steek mijn hoofd door het raam van de hotelkamer op de tweede verdieping en zie een grijze wolk...
Nou hebben we dit al wel vaker gezien en dan staat er op de buienalarm app dat we wel een half uur regen krijgen, maar krijgen deden we dat nooit....
En hoe dreigend nu de lucht er ook uitziet, de regen is al verdampt eer hij de Budapestste grond en dus de Március Utca waar ons hotel aan ligt, geraakt heeft.....
Vandaag vertrek dag....
Met weemoed hebben we gisteren de koffers al ingepakt...
Nu is het alleen nog aankleden en een laatste check of écht alles is ingepakt....
Een laatste keer dit prachtige maar oh zo gekke hotel uitlopen.....
Een enorm oud pand, of eigenlijk twee panden, die gescheiden worden door de receptie....
Kamers tot en met tweehonderdzestig in het ene pand, kamers tot een met vijfhonderd plus de eetzaal in het andere pand....
Eerst de zware deur door....dan twee trappen op...
Oude marmeren trappen met voetstap slijtplekken.....deuken zeg maar....
Nu eerst het mooie smeedijzeren traliehek met een code openen en wachten op de zoem en de klik.....
Zware hek openen en weer marmeren trappen...... inclusief een gammele lift waar Willem al helemaal niet in durfde....
Nummers van verdiepingen in de lift die niet kloppen met welke logica je dan ook dit probeert te begrijpen....
Nu de deur met je codekaart openen....en terecht komen in het portaal waar alle sluisdeuren, hekken etc op uitkomen....
En dat bordje;... 'Gelieve hier niet naar beneden springen'....
Nou je zou wel gek zijn tenzij je.....nee hè.... nee, niet aan denken....
Heej wie wil er in zo'n mooie stad nou een einde aan zijn leven maken....?
Ben je de sluisdeur door dan volgt er een wirwar aan gangenstelsels....
En ergens in één van die gangen bevindt zich dan je kamer die je vervolgens ook met een code kaart opent....
Kamer 258 hadden we....de op één na laatste kamer van het linkerpand....
Laten we zeggen dat we gemiddeld zo'n tien minuten nodig hadden om op onze kamer te komen....
En in die kamer steek ik nu voor het laatst mijn hoofd uit het raam....
Ik kijk nog één maal naar de mooie
Erzsébet brug ofwel de Elisabeth brug...
Erzsébet brug ofwel de Elisabeth brug...
De Elisabethbrug (Erzsébet híd) is een hangbrug en dateert oorspronkelijk uit 1903, maar werd in de Tweede Wereldoorlog verwoest.....daarna vervangen door de huidige, modernere brug.......
Deze brug werd ontworpen door Pál Sávoly en dateert uit 1964......
De oorspronkelijke brug werd gebouwd tussen 1898 en 1903 op de plek waar de Donau het smalst is: 290 meter.....
De brug kreeg de naam van koningin Elisabeth ("Sisi"), die in 1898 in Genève was vermoord......
Als je over de brug naar Boeda rijdt zie je op de Gellértberg het standbeeld van bisschop Gellért (Gerardus) die de stad zegent.....
Aan onze kant van de brug, in Pest, ligt de brug aan het 15 Maartplein, het begin van een luxe maar oh zo gezellig winkelgebied......
Had keizerin Sisi dan zoveel met Hongarije??....
Nou en of....Sissi kwam hier graag, want zo kon ze aan het benauwende hofleven (en vooral haar schoonmoeder) in Wenen ontsnappen......
Tijdens haar rondreisjes door Hongarije, stal ze de harten van de Hongaren......
Tja en van wie niet die haar nu nog steeds op het filmdoek ziet....
Wat zullen we ook al die malle diplomatieke, politieke ophef onder de brug gaan missen...
Al die politie en al die CD en AA auto's....
Bobo gekte ten top....
Maar wat gaan we überhaupt deze stad missen...
De in tweeën verdeelde stad met de Donau in het midden.... Boeda en Pest.... met z'n 1.7 miljoen inwoners....en z'n ruim 4 miljoen bezoekers per jaar....
Boedapest is een soort van allemansvriendje...; winkelen, cultuur, kunst, uitgaan...
Boedapest is een toegankelijke, vrij compacte en relaxte stad......
Ondanks dat er zoveel te zien en te doen is, genoten we vooral van de serene en ontspannen sfeer in de stad ...
Door de toegenomen populariteit merk je echt wel dat de stad toeristisch is, maar het voelt op de een of andere manier niet zo......
Pest is een enorm vlakke wijk, en Boeda is veel heuvelachtiger......
Dit laatste leidt er dan wel weer toe dat je wel mooie uitzichtpunten hebt.......
In Boeda vind je de bekendste
bezienswaardigheden van de stad, Pest staat vooral voor gezelligheid......
bezienswaardigheden van de stad, Pest staat vooral voor gezelligheid......
Hier vind je barretjes en restaurants in een wirwar van leuke en mooie straatjes.......
Boeda is nog een stuk authentieker (met een tikje romantiek), Pest is een stuk commerciëler, drukker en levendiger, maar kent evenzogoed hele historische gebouwen met een verhaal......
Tja kortom, om de woorden die Willem en ik steeds uitspraken nog maar eens te herhalen 'WAT EEN STAD IS DIT ZEG!!'.....
En dan de vier dagen poesta....volstrekt uniek landschap......
Ik schreef er al zoveel over.... Wat het naast het familiegebeuren, met ons deed....
De eerste ervaring was de geur....
De immense geuren die, toen we de asfaltwegen verlieten en de bospaden van de poesta betraden, binnenkwamen....
Poesta, wijdser dan wijds....ongerept....puur natuur....mooier dan mooi....
Gastvrij, zorgzaam en liefdevol opgevangen door Marjon en Arend Jan, zwager en zus van Willem....
Dichterbij het feit dat ik deel uitmaak van een groter geheel....de natuur....kon ik volgens mij niet komen....
Niet eerder heb ik me zo vrij en ontspannen gevoeld....
En nu dus naar huis....
De taxi komt precies op tijd, rijdt ons door de straten van 'oh wat een stad'
Boedapest en wij prenten alles nog één keer op ons netvlies....
Boedapest en wij prenten alles nog één keer op ons netvlies....
Wie had gedacht dat wij fervente Griekenlandgangers, hier zo van zouden gaan genieten....
En zo bereiken we in alle vroegte het vliegveld Liszt.....
We checken in....
Willem wordt van boven tot onder gefouilleerd want waarom ging dat piepje bij de douane af toen hij door het poortje ging....
Zelfs schoenen en sokken moesten uit...
Daar heeft de douane beambte vast spijt van gehad hihihi.....
We drinken koffie.....en we slenteren naar gate 14.....
Het verloopt best vloeiend allemaal.....
We blijken alleen een Baltic toestel te hebben in plaats van Eurowings......
Het geeft allemaal niet....als hij ons maar naar huis brengt....
Daar twijfelen we nog even over of dat goed gaat komen als de piloot tot twee maal toe zichzelf moet corrigeren bij het noemen van de landen waar hij overheen gaat vliegen....
Maar gelukkig landen we tenslotte anderhalf uur later op Dusseldorf Airport....
Nu is het wachten op de koffers....en de weg naar de parkeergarage vinden....
Oh Joepie, in een rechte lijn loop ik nog naar de auto van Willem....
En als alles dan van een leien dakje ging dan mag er nu wel wat mis gaan...
Google Maps op Willems telefoon werkt niet....
En.....we krijgen een regenbui op onze kop....maar dat is eigenlijk aan de andere kant, na negen snikhete dagen van boven de veertig graden, ook wel weer even lekker....
Gelukkig heb ik ook nog een mobiel....en daar werkt Google Maps wel op...
We komen heus wel thuis...
En nog leuker....we pikken zelfs een staartje van de Nijmeegse Vierdaagse mee....
Och wat is Bengel gelukkig ons weer te zien...
En Willem haalt direct de honden op, die helemaal door het dolle zijn....
Ik rij direct door naar mijn zieke vriendinnetje om te checken hoe het ermee staat....
En zo eindigde alweer een vakantie...
En wat voor eentje....!!!!
Hongarije zit ook wel in ons hart nu.....
De eerste was is al gedraaid....
De koffers staan leeg te wachten op de volgende reis die over twaalf dagen zal plaatsvinden....
We hebben immers nog een weekje camping Strandheem tegoed....
Dat gaan weer hele andere verhalen worden....
Bedankt voor alle leuke reacties op de afgelopen negen vakantieblogs....
De 29 ste gaan we weer weg....
En nou staan er natuurlijk elke dag blogs klaar, maar de vakantieblogs zal ik weer linken op sociale media.....!!
Dus....of tot morgen, of anders tot de 29ste.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten