Het verhaal van de verdwenen fruitschaal.....
Fruitschalen zijn bij ons altijd een dingetje geweest....
Of het fruit werd in een onooglijke Action camping slakom gelegd, tot het teveel ergernis gaf, en dan haalde je zo'n zeldzame Ikea schaal....
Zeldzaam niet om de vorm, maar omdat wij eigenlijk maar 1 maal per 3 jaar of zo ons in de Ikea wagen.....
Nee, niet omdat we bang zijn dat we onze portemonnees er leeg kopen, integendeel......maar omdat we het beide een vreselijke winkel vinden....
Toch fijn als daar je overeenkomsten zitten....
Zo'n Ikea design fruitschaal zijn we ook altijd weer heel snel zat of vinden het onhandig in gebruik, want het kan dan wel mooi of grappig ogen, functioneel is het allerminst....
Ja voor de Zweden misschien, maar niet voor ons.....
Dus komt er dan weer zo'n burgerlijk degelijk, maar vooral ook functioneel, Blokker of Hema ding in huis....
Maar ook dat duurt nooit lang.....
Het is al gauw te saai.....
Ik zei toch: fruitschalen zijn bij ons een dingetje.....
En we hebben het echt alleen bij fruitschalen....
Hebben we dan al eens overwogen om geen fruit meer te eten....?
Dat hebben we, maar dat werkt niet, want we zijn beide dol op fruit..... allerhande soorten fruit....
Willem is helemaal verzot op sinaasappels, peren, pruimen en bananen.....
Ik ga meer voor de watermeloen, perziken, kaki's en kiwi.....
Appels groeien hier aan de boom dus daar hebben we altijd genoeg van.....
Je merkt al.....onze fruitschaal is altijd rijkelijk gevuld.....
Behalve dan wat die watermeloen betreft want die bewaren we dan toch maar in de koelkast.....
En je merkt dus ook dat wij nogal eens van fruitschaal veranderen.....
Tot op die ene dag.....de achtste september jongstleden....
Een goede collegavriendin wijst onze 'gezelligemensen appgroep' erop dat er een Luikse markt is die dag.....
Geen van de andere twee van ons viertjes kan.....
Maar weet je wat.... Willem is al een tijdje op zoek naar attributen en inspiratie voor een toneelstuk, en waar vind je dat nou beter dan op een heuse vlooienmarkt....?
Dus Willem gaat met ons tweeën op pad....
De heeeeeeeele lange Dorpsstraat van Elst is omgetoverd tot Luikse markt.....
Je vindt er meer écht mooi spul dan rommeltjes en vlooien.....
Het toneelstuk dat Willem in zijn hoofd heeft gaat over 'weer zo goed als nieuw'.....
Mooie oude dingen die eruit zien als nieuw, gepimpt, gelijmd, nooit gebruikt maar verstoft, alles is welkom.....
Zowel Gaby als ik zoeken en denken enthousiast mee....
Het moet eigenlijk iets zijn dat kapot geweest is en weer gemaakt werd, wordt halverwege de markt, en na tevergeefs zoeken, door Willem toegevoegd aan de boodschap.....
We kunnen nou niet zeggen dat dit de opdracht er gemakkelijker op maakt.....
Maar dan zien we dat ene kraampje....
Dat ene kraampje met de mooiste 'vlooi' die je je maar kunt bedenken........een fruitschaal ....en niet zomaar eentje maar de mooiste die je je maar kunt voorstellen....
Ik denk allang niet meer aan het toneelstuk.....ik denk alleen maar 'wat mooi'!!!!!!!.....
Het is een Toscaanse fruitschaal..... beschilderd met heel veel blauw en geel.....
Willem is er ook weg van.....maar hij denkt, in tegenstelling tot ikzelf, wel verder.....
En dan komt het......
Deze kan ik wel stuk slaan....de scherven ter plekke lijmen.....en de mensen er weer fruit in laten leggen.....zo goed als er nieuw dus.....
Het is alsof ik het niet in Keulen, maar helemaal in Toscane hoor donderen....
Deze mooie fruitschaal laten kapot slaan..... geen haar op mijn hoofd die eraan denkt.....
En toch heeft Willem dit in zijn hoofd......
De fruitschaal wordt gekocht nadat er eerst flink op afgedongen is.....
Willem is daar beter in dan ik, want zelfs als er nog een tientje bovenop gedaan was had ik hem willen hebben.....
Enfin, we hebben dus een fruitschaal..... alleen hij moet stuk....
En Willem inmiddels wel een beetje kennende, betekent dat als hij hem stuk gaat slaan, er werkelijk niks meer te lijmen valt.....
Dus, hoe zeer ook tegen al mijn aankoopprincipes in, pak ik de hamer en probeer dusdanig te slaan dat de schade zo beperkt mogelijk blijft.....
En alsof de schaal mijn moeite en pijn voelt......na één tik met de hamer valt de schaal in drie prachtige stukken.....
Waarop Willem mijn toch nog wel vertrokken gezicht ziet en op zijn beurt de schaal dusdanig lijmt, dat er ook werkelijk niets meer te zien is van een breuklijn.....
En dat alles terwijl ik het film.....het wordt immers een filmpje in het toneelstuk.....
De mensen mogen daarna live, na het zien van het filmpje, het uitgedeelde fruit in de schaal komen leggen.....
Maar goed, tot zover het verhaal van de aankoop van de fruitschaal......
Waarom dan nu pas 'de dag' van de fruitschaal....?
Wel hierom.....
Twee weken geleden is onze benedenverdieping voorzien van nieuwe vloeren.....
Hiervoor moest de hele kamer leeg.....
Alles werd, al dan niet in keukenpapier ingepakt om breuk te voorkomen, zorgvuldig in dozen verpakt.....
Zo ook de fruitschaal....... toch.....?
We komen terug uit Griekenland de boodschappen moeten worden aangevuld en natuurlijk halen we ook fruit.....
Maar waar is nou toch de fruitschaal.....
We kijken in de verschillende dozen die in de schuur staan..... vooral in de bovenste dozen.....maar geen fruitschaal te bekennen......
Dus.....zo constateert Willem...... is hij in één van de onderste dozen beland......
Eindelijk vandaag halen we de dozen uit de schuur om alles weer in de kasten te plaatsen.....
De pruimen, de sinaasappels, de bananen en de kiwi's staan vol verwachting, in hun verpakking op het tafeltje te wachten op hun fruitschaal.....
Alle dozen worden uitgepakt en nog steeds gooien we dingen weg......
3 Weken niet gebruikt en niet gemist....nou dan missen we het helemaal niet meer.....
Maar als die laatste doos is uitgepakt begin ik me toch af te vragen..... waar is die fruitschaal.....?
Die prachtig mooie blauw met gele fruitschaal....?
Die op een Luikse Markt gekochte Toscaanse fruitschaal......
Niet in de dozen die we zojuist uitgepakt hebben.....
En trouwens..... ik mis nog wel een paar dingen....
Willem kijkt de schuur nog een keer goed na en vind wat verloren spulletjes.....
Maar niet de fruitschaal.....
Die prachtig mooie blauw met gele fruitschaal.....
Die op een Luikse Markt gekochte Toscaanse fruitschaal.....
Dan ligt hij vast boven oppert Willem....en hij stampt de trap op....
Ook daar vindt hij inderdaad nog wat verloren spulletjes.....
Maar niet die....... je weet wel fruitschaal....
"Hebben we hem misschien buiten gezet?".....vraagt Willem zich hardop af.....
Hij opent de tuindeuren stapt naar buiten, kijkt om zich heen, ziet niks, zoekt nog eens goed, vindt niks, en komt weer onverrichter zake binnen.....
Het slot van dit verhaal.....of noem het moraal....
Heb je eindelijk dát gevonden wat je nooit meer wilt inruilen.....hecht je er niet aan....het kan zomaar ineens verdwenen zijn.....
