Dag van:
De klok heit 8....8 uur heit de klok.... volgens mij ging daar vroeger een liedje over...
Gelukkig slaapt de kerkklok 's nachts zelf ook... of de koster, wat je wilt....we hadden anders geen oog dicht gedaan....
Maar om 8 uur wekt ze je.... eerst met zachte klingelbelletjes... dan met iets grotere klokken... om vervolgens over te gaan op 8 ferme slagen met de grote bimbam......
Van.... drie volle dagen slenterden we alweer door deze, voor ons, zo heerlijke onuitputtelijk indrukwekkende stad....met zijn authentieke sfeer.....maar vandaag is het tijd om te gaan....
We kunnen de tijd wel rekken maar dan wordt het straks weer haasten want uiterlijk om 7 uur moeten de honden weer gehaald zijn.....
Van.... we ontbijten mijmerend...mooie herinneringen weer om mee te nemen....
Al zeggen de beelden op het kleine tveetje in het piepkleine ontbijt kamertje, heel wat anders....
Vreselijke taferelen van gisteren...1 mei demonstraties.... boze politici... bezorgde politie.... gewonden...16.000 betogers van allerlei pluimage... vakbond, gele hesjes, anarchisten enz.....
7400 politiemannen en marechaussee.... traangas... molotov cocktails... brandjes... vernielingen... enz...
Vooral op Place d'Italie was het raak....
Wij op de Place de Bastille zagen slechts het einde van de ellende.... en het teken 'missie volbracht'....
Nou ja... tot de volgende rel dan....les gilettes jaune zijn nog lang niet klaar met demonstreren voorlopig....zo leert de Parijse geschiedenis ons ook....
Het hoort bij dit malle Gallische volkje die hun oorsprong vonden in Astrix en Obelix tijden...
Van.... een vies volk was het ook.... de uitwerpselen dreven door de goten van te smalle steegjes...
Parijs stonk, staat er in alle geschiedenisboeken....
Daar doet niks meer aan denken als ik de schoonmaakwagens en de mannen met de bezems, beneden me voorbij zie komen, als ik uit ons hotelkamer raampje kijk...
Behalve dan dat die wagens en mannen er natuurlijk aan het werk zijn omdat de Parijzenaars te beroerd zijn om hun papiertjes in de daarvoor bestemde prullenbakken te gooien....
Én...... vanaf nu weet ik het zeker.....een kerk is het meest bezeken gebouw dat er op de wereld bestaat....
Elke keer als ik uit ons raampje keek.... in de ochtend.... in de avond.... in de nacht... stond er iemand tegenaan te plassen.... soms met twee of drie tegelijk....
De straaltjes lopen van de ongelijke schuine stoepjes zo de goot in....
Eigenlijk is er in al die honderden jaren niks veranderd dus...
Onuitwisbare urinesporen als zwarte ingezuurde lijntjes over de stoep....
Van... de zwerver heeft vast een andere plek gevonden....
We hebben hem niet meer gezien....
Maar och.... hoeveel hebben we er wél gezien.... meer en meer dan ooit....
Ze waren óveral...... onder bruggen, in parken, op roosters, in metrostations, op bankjes, in portieken of gewoon... op straat...
Op kartonnen uitgevouwen dozen.... in tentjes.... op dekens... plastic zakken... oude matrassen... gehavende kleedjes... of gewoon.... op de kale grond....
Met uitgestoken handen..... schreeuwend.... slapend.... dronken.....verslaafd.....kreunend.... boos.... stinkend.... vervuild.... geestesziek... gehandicapt.... verwaarloosd en vergeten...
Het waren er veel... veel te veel... en het ergste is misschien wel dat ze bij het stadsbeeld van Parijs horen....
Want wie geen zwerver gezien heeft, heeft Parijs niet gezien....
Van.... kom... we pakken onze koffers.... nemen onze herinneringen op....en gaan...
Parijs wat was je weer fantastisch met je alles... álles....
Die eerste dag de emotie van de Notre Dame zonder ziel.... maar die velen die bezig zijn haar die ziel weer terug te geven....
Meer bezoekers dan ooit trekt ze nu na de brand....
Ze verdringen zich om de hekken, afzetlinten en bruggen....
Hoe kon ons gevoel van 'de boel verloren laten gaan' toch ineens veranderen in respect en bewondering voor hoeveel er behouden is gebleven....
Het komt wel goed met de oude dame....
We kunnen niet wachten, de volgende keer haar vorderingen te zien....
Van... en ons nieuw ontdekte eettentje... zo gezellig... en zulk goed eten....
We voelden ons er meer dan welkom... les Harpes....
Van.... die tweede dag... de bijna buitenaardse ervaring in het Louis Vuitton Fondation...
Het krankzinnige gebouw... verweven met al haar tentoonstellingen... de een nog wonderlijker dan de ander...
De infinity mirror room.... de neonletters en lijnen kunstwerken.... de gehavende spiegels in imperfectie.... het organische schip.... en de niet te geloven tentoonstelling van grote meesters in de kelder....
De roos... de verwarmde trapleuning....de ruimte....
Vijf en een half uur bleven we er, zonder enig benul van de tijd te hebben....
Van... het plein bij Centre Pompidou dat langzaam haar charme kwijtraakt... maar het duiven vrouwtje dat haar duiven blijft voeren op altijd dezelfde tijd....
En het verbouwde en oh zo mooie Forum des Halles.... met het jazz concert en de, achter bellen aan, dansende kinderen....
Van Ajax dat wint van...Tott.... euh.. nou ja.. de hotemetoten...
Van.. de derde dag.... die 1e gedenkwaardige gewelddadige 1 mei...zo in contrast staand met de lelietjes van dalen die uitgereikt worden om je geluk te wensen...
Geweld waarvan je niks merkt behalve de héle dag sirenes om je heen...en een batterij aan machtsvertoon....maar je dan wel heel erg beschermd voelend....
Zo moet het met de aanslagen ook geweest zijn....
Wonend in een en dezelfde stad vol arrondissementen... waar een aanslag in dat ene arrondissement plaatsvindt waar de anderen pas veel later weet van krijgen.... alleen de sirenes heb je gehoord....
Maar dan naar het bruisende creatieve charmante montmartre.... waar de commercie maar slechts een deel van wist af te nemen maar de sfeer bleef....
Kunstenaars die hun kunsten vertonen... van muziek... balletje balletje oplichters die eigenlijk ook virtuozen op hun manier zijn... en de beeldende kunstenaars...
Hun alpino petjes, met verf besmeurde kleding, excentrieke uitstralingen.... hun palet en schetsboek onder de arm...je het gevoel gevend dat je écht de mooiste bent die op montmartre rondloopt en heus geportretteerd moet worden...
De knip artiest die ons zo schitterend in silhouet uitknippen.... en wij dan toch maar zijn kunstwerk kochten....
Naast artiest dus ook slimme zakenman...?
Onze aankopen die straks een pracht plekje in huis krijgen....
En dan de slenter tocht door de smalle steegjes... langs de gekleurde of met blauwe sering overwoekerde huisjes....
Al die mooie muurschilderingen.... wie er op let zal zich nog verbazen....
En naar Place des Vosges... waar de niet demonstrerende Parijzenaars heerlijk met gezin of vrienden van de zon genieten op het grasveldje... bij de fontein... of de zandbak....
Flaneren onder de zuilen gangen langs de luxe galeries....
Het winkeltje met de prachtige armband die ik zomaar van Willem krijg... alvast voor mijn verjaardag....
Zo tof... zo mooi.... ik kan er naar blijven kijken....
Van... en dan 400 van de 7400 politiemannen die met 40 auto's en busjes sterk Place de la Bastille bestormen....
En wij die niet weg kunnen...
De rust die Parijs dan bewaard en wij die daarop mee liften...
Van..... de laatste avond een een drankje van het huis...
En extra genieten want morgen kook ik weer zelf....wat Willem dan weer niet erg vindt....
De wedstrijd Barcelona tegen 'ben ik alweer vergeten'... iets Engels ... oh ja... Liverpool...
En Willem die als enige in het café voor Barcelona is samen met de Franse bediening...... de Fransen die nog steeds iets tegen de Engelsen hebben.... tja oh jee oh jee die geschiedenis......
Het buitenaardse doelpunt van Messi....
Van.... onze laatste gekke metro poster uitspattingen ....
Ooit 12 jaar geleden begonnen toen Willem en ik voor het eerst sámen in Parijs waren... en ik eindelijk de liefde voor deze stad met iemand kon delen waardoor het vermenigvuldigen werd......en de posters die een bron van inspiratie en gekte zijn gebleven....
Van... het zit erop.... we nemen de koffers, de herinneringen en de ergste spierpijn ooit me naar huis...
Hoeveel (metro)trappen zullen we weer niet beklommen en afgedaald hebben.... hoeveel stappen wel niet gezet....
Alleen onze spieren en gewrichten zullen het weten...zij geven als een graadmeter de hoeveelheid aan.... veel dus... heel veel....
We worden ouder zo blijkt....
Van... en zo lopen we het hotel uit.... naar de boulangerie voor twee baquettes.... waar de zwerver ons in goed te verstaan Frans "merde...merde".... te verstaan geeft dat we hem wakker gemaakt hebben....
Zo lopen we de laatste trappen in het metrostelsel op en af.... lopen door de talrijke gangen... mierennest/ wormenhuis voor mensen.......
Stappen in de RER B..... die overvol is, dus dat wordt staan... en zoeven naar vliegveld Charles de Gaulle.... parkeerplaats PX....
De auto staat er nog.... we kunnen gaan....het navigatiesysteem geeft "naar huis" aan... en dat is de bedoeling....
Dag lief Parijs.... tot gauw weer....!
Van.... regen, regen, regen.....en blij dat ik rij...
Van file, file, file.....
Maar knus en gezellig samen in de auto... napraten over de ervaringen....
En weer thuis..... met een dolgelukkige Bengel... en Willem die drie over enthousiaste en dankbare honden ophaalt....
Dat was Parijs.... en het zal zeker niet de laatste keer zijn....
