Het is niet je hotelkamer.... maar je eigen bed waar je toch zo'n 10 uur slaap ik doorbracht, zo moe als je was...
Er klinken ook geen kerkklokken.... slechts het geklak van Willems klompen over de parketvloer... het gessssjjjj van het Senseo apparaat...... en wat geping van berichtjes uit je mobiel....
Het is dan ook geen acht uur maar tien uur...
En het zijn niet de geuren van lieflijk Parijs met vers gebakken baquettes.... geluiden van sirenes.... babbelend voorbijgaand volk..... geklikklak van hooggehakte mondaine Parijse schoentjes onder je hotelraam... of dat gevoel van 'oh heerlijk wat gaan we vandaag bekijken en beleven'....
Wat bleef is de spierpijn....de half uitgepakte koffer.... de was die op je wacht...
Wat is zijn de verdrietige berichtjes op je mobiel; een van de zussen van je vriendinnetje overleden, naar bericht van de broer van de buurvrouw met uitgezaaide longkanker.... oppas bezoek van je schoonzoon om op de kleindochters te passen in juni....je eigen zus waarvan de blaasontsteking niet over gaat.....ofwel... we zijn weer thuis....
Van.....en wat doe je dan...?
Je bekijkt je foto's op je mobiel.... van nog even daar zijn waar je wilt zijn....
Thuis is goed... anders goed.... maar Parijs... och Parijs....
Even waan je nog onder de grond op zoek naar de juiste metro.... voel je de warmte op de terrasjes... proef je de met zorg bereidde cappuccino.... maak je deel uit van een bruisend leven....
Foto's .....wat zou ik zonder ze moeten...
Van..... maar dan komt Bengel.... ze stoot haar kop tegen je aan.... ze rolt zich om en om naast je zij....ze schuurt haar kopje langs je gezicht.... klauwt haar pootjes in je dekbed.... geeft een lik op je neus...en dan voelt thuis weer goed om thuis te zijn....
Van.... koffer uitpakken en wasjes draaien....
Van..... hoe blij ik ook met ons stulpje aan het water ben, vandaag vervloek ik het feit dat het een split level woonkamer heeft....
Met mijn kuiten nu treedjes op en af is niet gezellig.....
Van.... op naar vriendinnetje die (alweer) een zus verloor...
En een dag later de trouwdag van haar zoon beleefde....
Daar is een roller coaster aan emoties gaande denk ik...
En dat is het ook....
Ik ga dus mee in de achtbaan omhoog en gierend naar beneden....
Verhalen door elkaar heen..... waarvan ik de touwtjes aan elkaar knoop...
Van beide uitersten de feiten, het oud zeer, onverwerkte emotie, vragen zonder antwoorden, of antwoorden die tot teleurstelling leiden... maar ook mooie verhalen.... lieve verhalende beelden en schetsen....
Van.... ik volg de appjes van de buurvrouw in haar ontreddering om haar broer en probeer zorgvuldig te antwoorden.... geen hoop te geven waar die niet is maar troost....
Van... ik sommeer mijn zus nogmaals een dokter te raadplegen waar het gaat om haar te langdurige blaasontsteking....
Hang de wassen op en gooi er nieuwe in...
Doe de boodschappen maar weer eens....
Wens Jennie van de kliek een fijne vakantie....
Van.... en tussendoor haal ik Bengel aan die, zodra ik in zicht ben, niet van mijn zijde wijkt...
Het zal haar niet gebeuren dat ik weer zolang weg blijf....
Van.... en ik plaats regelmatig even een Parijse foto op Instagram...
Niet alleen voor de volgers maar vooral ook om steeds weer even terug te kunnen gaan naar die heerlijke vier dagen....
Van... eindelijk heb ik 's avonds laat even tijd om alle foto's op de computer te zetten en een aantal op Facebook....
Mooie indrukken.... prachtige afdrukken....
Van... tja... en zo gaat dat dan....vier dagen even helemaal los van alles.... voor zover zoiets kan... en zo weer met twee voeten op de aarde....en een leven dat doorgaat.... met de dingen van alledag....
Van... hopelijk willen de knieën, kuiten en scheenbenen morgen iets vlotter bewegen...
Met die visite met kleine kinderen die komen, kunnen we dat wel gebruiken....
Weer een dag met dingen van alle dag.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten