Dag van:
Het is een gewone vrijdag...
Behalve dan dat die wellicht voor Parijzenaars net zo zal aanvoelen als de vrijdag bij ons.....
Iets met 'BIJNA WEEKEND!'....
Al vraag ik me af of ze in een toeristenstad zoals hier, ook echt weekend hebben....
Gisteren lag best wel wat stil hoor, maar er viel nog genoeg te doen.....
Vandaag beginnen we natuurlijk.....á oui,
met de omelet voor Willem.....
met de omelet voor Willem.....
Met het ei moet zo basis voor de dag gelegd worden....
Deze en drie koppen café Americano geven hem de volgende uren voldoende energie....
Nu op naar de wijk Marais....
Le Marais is een van de leukste wijken van Parijs, met gezellige restaurantjes, koffiebars, boetiekjes en concept stores zoals Merci......
Deze van oorsprong Joodse wijk in Parijs staat ook bekend om zijn vele bakkerijen en patisserieën, waar je kunt genieten van Franse lekkernijen......
Er heerst altijd een gezellige sfeer in deze wijk.....
En we willen maar Place des Vosges....
De Place des Vosges, voorheen Place Royale, is een plein in het centrum van de Franse hoofdstad Parijs, gelegen in Le Marais op de grens van het 3e en 4e arrondissement.....
Het plein ontleend zijn naam aan het departement Vosges.....
En Victor Hugo heeft er gewoond....
Deze Franse dichter, toneelschrijver en romancier woonde van 1832 tot 1848 op de tweede verdieping van dit voormalige Hôtel Rohan-Guéménée.....
Hier schreef hij het grootste deel van Les Misérables hier.....
Voor de tentoonstelling over zijn leven is een aantal van zijn kamers gerestaureerd, onder andere zijn werkkamer, compleet met bureau......
De meubels die hij zelf maakte, pentekeningen en andere aantekeningen uit belangrijke perioden van zijn leven worden ook getoond.......
Maar eerst de Saint Paul kerk in....
Ik kan het niet laten om zo'n kerk in te stappen als de deuren wagenwijd open staan.....
En dat zal ik weten ook.....
Terwijl Willem gaat zitten om de tussenstanden van een snooker wedstrijd te bekijken, loop ik een rondje....
Zo kom ik daar bij een prachtig beeld van Maria met daaronder de tekst; "onze Vrouwe onder de vrouwen, die haar kind verloren heeft, bidt voor ons".....
En heel klein.... op haar knieën ligt daar een jonge vrouw innig geknield.....
Het beeld is aandoenlijk en raakt me...
Mijn keel doet zeer van de brok die erin schiet en de tranen schieten in mijn ogen....
Ik ken immers twee lieverds die maar liefst in korte tijd vier miskramen voor de kiezen kregen en eentje een stilgeboorte....
Hoeveel verdriet.....
Het lijkt wel samengevat in dit hoopje jonge vrouw gknield voor het beeld.....
Eigenijk zouden we naar Place des Vosges voor een verjaardagscadeau voor mij....
Jaren geleden kreeg ik namelijk een armband die we daar kochten...
Alleen helaas helaas, het winkeltje van de armband is niet meer....
Weer je wat... dan maar Jardin des Plantes... en mini dierentuin en een soort tuin met exotische bloemen en planten...
Maar tja daar aangekomen bij een temperatuurstoestand van 28 á 29 graden en het hongergevoel dat Willem inmiddels weer ontwikkeld heeft, doet ons toch afwijken naar onze ook zo geliefde plek Place Contrescarpe die we bereiken via de alom bekende rue Moufffetard.....
De Rue Mouffetard is een straat in het 5e
arrondissement van de Franse hoofdstad Parijs......
arrondissement van de Franse hoofdstad Parijs......
Het is een van de oudste en meest pittoreske straten van het Quartier Latin, met een geschiedenis die teruggaat tot de Romeinse tijd......
Er is zelfs nog een arena terug te vinden uit die tijd.....
Diep in het Quartier Latin achter het Panthéon (5e arrondissement) vind je één van de aardigste pleintjes van Parijs......
Place de la Contrescarpe is een lieflijk mooi pleintje met fontein gelegen op de plek waar de Rue Descartes overgaat in de Rue Mouffetard.....
Ernest Hemmingway heeft hier in een zijstraat gewoond....
En trouwens nog veel meer dichters en schrijvers die elkaar allemaal ontmoetten in een van de cafeetjes op het pleintje....
Willem en ik komen er graag....
Er heerst altijd een goeie energie....
Maar ik moet zeggen dat het wel enigzins verpauperd is sinds de laatste keer dat we er waren....
En de prachtig grote kastanjeboom die in de lente roze kleurt, is niet meer....
Er staan nu vier jonge boompjes om de fontein....
Nog even dit:...
Parijs is niet in één dag gebouwd!....
Er was zelfs een tijd dat de hoofdstad deel uitmaakte van hetRomeinse Rijk.....
In die tijd stond het bekend als Lutetia, of Lutetia in het Frans.....
Vandaag de dag lijkt het Parijs van de Oudheid ver weg en realiseren maar weinig mensen zich dat er nog steeds overblijfselen van het Romeinse Rijk te bewonderen zijn in de hoofdstad.....
Je vindt ze in ieder geval hier waar wij nu zijn.....
En hier is het heerlijk toeven met af en toe een accordeonist of een klarinettist....
Een biertje, een roseetje en een planchette met kaas en worst....
Zullen we dan nu nog even naar het Panthéon.... het is vlakbij...
Prima plan, maar eerst een ijsje van Amorino..... de naam voor is in Parijs....
(Wikipedia) Amorino is een Franse multinationale keten van ijssalons met het hoofdkantoor net buiten Parijs.....
Het bedrijf werd in 2002 opgericht door Cristiano Sereni en Paolo Benassi, twee jeugdvrienden uit Reggio Emilia.....
De eerste boetiek werd in 2002 geopend op Île Saint-Louis en biedt gelato en sorbetto, bereid volgens Italiaanse traditie......
In juli 2021 had het bedrijf meer dan 250 winkels in Europa , Azië , de Verenigde Staten en Mexico en serveert het doorgaans gelato in de vorm van een bloem......
En die bloem daar gaat het ons om.....
Ja, en het ijs natuurlijk dat puur natuur smaakt.....
Je moet er alleen wel even voor in de rij staan.....
Goed, nú naar het Panthéon dan...?
(Wikipedia) Het Panthéon is een gebouw in het 5e arrondissement (midden in het Quartier Latin.........
De architect Jacques Germain Soufflot bouwde het monument in de 18e eeuw oorspronkelijk als een kerk gewijd aan Genoveva van Parijs (Sainte-Geneviève); het is sinds de Franse Revolutie bekend als begraafplaats van beroemde Fransen.....
Ook de bekende jazz zangeres Josephine Baker ligt er sinds kort.....
Soufflot wilde een klassiek gebouw realiseren met de lichtheid van een gotische kathedraal......
Maar chips.... het is twee over zes als we er aankomen en dus mogen we er niet meer in....
Dikke pech....
Wandeling naar beneden dan maar.....
En wat doen we nu......?
Laten we een taxi nemen.... ook wel leuk voor een keer....
Wellicht zien we dan meer dan in de metro onder de grond.... want het is een flink stuk door de stad als we naar Montmartre willen, en dat willen we want....
Nieuw ideetje..... ik vind voor mijn verjaardag een portret wel leuk van ons samen....
En wat hebben we een leuke taxichauffeur....
Hele verhalen heeft hij over zijn stad....
En nog leuker...ik red me met mijn, toch best wel steenkolen Frans, best.....
Niet een petit peu (leschil) maar best een beetje meer....
We rijden langs het Louvre met z'n piramide, langs de Opera en LaFayette en komen zo bovenop Montmartre, onderaan de SacreCoeur....
Nee, niet helemaal onderaan, slechts één trap verwijderd....
Maar we willen naar Place dus Tètre....
Het plein van de schilders.....
Daar waar Pablo Pucasso onder andere woonde.....
Eerst een rondje lopen.... kijken wat goed voelt voor we ons laten vereeuwigen....
Nou geloof me.... wat goed voelt wordt duur betaald....
Honderdtwintig euro voor een tekening van je samen....
In geen honderdtwintig jaar dus hè....
Ik mag misschien 65 worden, maar dat is toch een beetje te veel voor een paar lijnen op papier zonder lijstje....
Dan eerst maar wat eten....
Ja ja.... dat kan ook op dit plein....
We gaan zitten aan een tafeltje en doen onze bestelling....
Neeeee zegt de manager dit ronde tafeltje is veel te klein voor twee bakjes mosselen....
We moeten naar het midden van het plein want daar zijn vierkantje tafeltjes....
Tafeltjes met een afmeting waarbij ik bedenkelijk kijk, want zoveel schelen die niet met de ronde variant....
En dan komt het hè.....
We doen onze bestelling en krijgen te horen dat de mosselen op zijn....
Had dat een manager ook niet moeten weten....?
Maar goed.... je staat ook niet meer op als je je net door de drukte gewrongen hebt....
Doe dan maar een uiensoepje.....
En Willem gaat voor de rogotino..... iets van uit de kluiten gewassen macaroni.....
Het is, zoals dat in Parijs gaat, hutje mutje zitten op te kleine terrasstoelen voor een te dikke kont....
En zelfs maatje 38 is al te dik hoor....
En dan zit je op zo'n afstand dat je denkt, dit overschrijdt mijn comfortabele intieme zone.....
Bijna op schoot zitten twee Ierse dames van stand....
Maar echt twee allerliefste dames en toegankelijke stand zal ik maar zeggen....
Maar oké, ze stuurt wel haar bestelde kip terug naar de keuken omdat die niet te eten is, en wenst een ander kleiner stuk kip.....
En dan gebeurt het......
Een duif op een tak boven ons....
Een duif met behoefte....
Waarschijnlijk ook een duif die last had van tijdelijke obstipatie die zich nu heeft opgelost...
Want de chiquere dame krijgt me daar een klodder duivenuitwerpsel op haar schouder....
Het is niet normaal wat een hoeveelheid er uit zo'n duivenbipsje kan komen.....
En de schouder is bedekt met niet zomaar een blousje....
Het mocht wat Parijse duiten kosten....
Gisteren gekocht op de Champs d'Elysées notabene....
De straat die geen "rue' of 'boulevard' voor haar naam heeft, maar avenue....
Om nog maar wat bovenop de prijzen te kunnen gooien....
En ober gooit de Ierse vrouw wat servetjes toe.....
De vriendin aan de overkant probeert haar over de tafel heen te helpen....
Dit mislukt natuurlijk schromelijk....
Can I help, vraag ik vriendelijk....
En beide dames zijn maar oh zo blij dat ik, mijn uiensoep de uiensoep laat zijn, en te hulp schiet in me over schouder met klodder te ontfermen....
Ik pak water uit de karaf die op elke Parijse tafel staat, en begin te poetsen.....
Maar krijg maar eens duivenschijt uit een blousje van pak 'm beet een paar honderd euro....
Dat lukt je trouwens ook niet bij een blouse van Zeeman, Wibra of H&M..... dat lukt je bij geen enkele blouse....
En ik heb geen zeep of niks....
Met andere woorden, ik kom een heel eind maar toch niet helemaal.....
This needs a washingmachine, and I'm afraid neither that will help.....
De vrouwen pakken het laconiek op lijkt het, maar ik zie met de minuten het gezicht van het slachtoffer toch betrekken....
We raken aan de praat, de Ierse vrouwen en
wij....
wij....
Een ontzettend leuk en geanimeerd gesprek...
De vriendin vertelt dat haar dochter in Haarlem woont....hé, net als mijn zoon....
En ik vertel dat mijn dochter 3 jaar in Inverness Schotland gewoond heeft.....
Toch blijft het gevalletje duif de ander dwars zitten....
Ze wil de manager spreken....
Ooooh die manager die niet eens weet dat er geen mosselen in zijn keuken zijn....
Nou succes.....!!!!
En inderdaad....geen succes dus.....
Nee, het is niet hun schuld want de duiven vliegen nu eenmaal vrij, en bla bla bla....
Hij blijft maar ratelen en luistert geen seconde naar de dames die alleen maar willen zeggen dat ze de manier waarop er gehandeld werd, niet goed vonden.... en dat ze alleen dankzij een vriendelijke tafelgenoot geholpen werden.....ik dus.....
Het enige dat de manager wil doen is een glas wijn aanbieden voor de schrik....
Hij luistert niet, hij ratelt maar en is dan weg....
De Ierse dames zijn net als wij onthutst, zij voelen zich niet gehoord en niet gekend.....
We babbelen nog even samen verder, maar dan stappen we toch écht op.....
Ik word nogmaals bedankt voor de hulp en Willem voor zijn support en dan gaan we.....
Een wandelingetje over Montmartre..... en dan naar beneden....
Maar wat een pech, we mogen niet meer door het park.....
We moeten de steile trap nemen....
En gevolgd door nog meer verontwaardigde terug gestuurde Nederlanders nemen we de steile trappen.....
Nu maar eens van beneden naar die kerk kijken....
Wat is ze mooi in het donker met door verlichting.....
De basilique du Sacré-Cœur (Nederlands: Heilig-Hartbasiliek) is een basiliek in Parijs.....
Zij ligt op de heuvel Montmartre (berg van de martelaren) in het 18e arrondissement in Parijs en is gewijd aan de Heilig Hartverering......
Om bij de kerk te komen, kan men 237 treden klimmen....of.....hihihihi en taxi nemen..... dat scheelt namelijk 200 treden....
Terwijl we onderaan de Sacre Coeur zitten
kijkt Willem de halve finale snooker en geniet ik van mijn tomatensap mét selleriezout én tabasco....
kijkt Willem de halve finale snooker en geniet ik van mijn tomatensap mét selleriezout én tabasco....
De Fransen weten hoe het hoort.....
Maar de dag zit erop....
Tijd voor het afzakkertje....
Om daar waar de dag begon deze wederom te eindigen....
