26 maart 2020

Dag van:

In een tijd
Waar alles donker lijkt
Schijn jij je licht
In een  tijd waar zoveel dood is
Breng jij weer leven
In een  tijd van verlies
Ben jij de toekomst
In een tijd van zoveel tranen
Tover jij een glimlach
In een tijd van angst
Geef jij vertrouwen
In een tijd waar onze wereld op z'n kop staat
Leg jij je kop op je pootjes
En kijkt ons wat scheef aan...
"Alles gaat over"
"Het komt goed... hoe dan ook"

Van..... en als vandaag al zo zwaar voelt, hoe zal dat morgen dan zijn....
Morgen als we definitief afscheid nemen van onze lieve vriend....
Afscheid fysiek dan.... want van iemand als Ben valt geen afscheid te nemen...
Die blijft altijd alom aanwezig... dat voel ik nu al....

Ook op onze feestjes die nog komen gaan zal zijn naam vast honderd keer genoemd worden...
Dat kan niet anders.... want feestjes zonder Ben dat kan in mijn gedachten niet bestaan....
Van... vandaag de puntjes op de i wat betreft het memoriam....
En bloemen halen....
De kaartjes niet vergeten....
Van... maar eerst een les in elkaar prutsen voor de leerlingen die thuis zitten....
En naar wat ik zo om me heen hoor, na de persconferentie van gisteren, het debat vandaag in de Kamer,  bekruipt mij het gevoel dat ze nog langer thuis zullen zijn dan alleen die afgelopen weken....
Corona is een killer.... een meedogenloze om zich heen slaande moordenaar...
Die de haakjes van zijn kroonachtige verschijning in je keel vastzet.....
Zich erin boort als een teek die niet loslaat....
Van... ik hou het op voorlezen...

Het boek van Piep het is Pasen ....
Mobiel voor mijn beeldscherm, zelf uit beeld, leuke illustraties... en ik die vertel....
Het wordt een leuk filmpje...
En gezien even later al de reacties, valt het in de smaak....
Volgende week maar meer....
https://youtu.be/NuHcJpOL6Kg
Van....Banjer lijkt toch echt zindelijk al hoor...
Nog steeds niks in huis gedaan...
Behalve dan de boel bij elkaar piepen, naar de katten keffen, want blaffen is het toch écht nog niet te noemen,  de knoppen van laatjeskast kapot knagen, evenals de snoeren van de lader van de telefoon en die van de camera...
Speelgoed genoeg hoor... maar die dingen plus mijn veters van de schoenen en de hak van Willems klompen zijn favoriet...
Het is dus weer een janboel van' HÉ ' en 'EEEEUUUUUH' .... 'NEE' en 'PAS OP'....
maar dan gaat hij weer liggen en kijkt je aan met die oogjes waarbij je je afvraagt "Hoe heb ik daar net ooit kwaad op kunnen worden"....

Al moet hij dat piepende gejank snel afleren... want daar word ik echt niet goed van...
Van.... Willem is naar de Duivenpost of zoiets voor een foto...
Hij komt in de krant.... in verband met zijn afscheid van school....
Al mogen jullie mij vertellen wanneer dat afscheid ooit plaats gaat vinden...
Het zou 22 april zijn maar als ik die gastenlijst van Willem zo zie.... dan zou dat wel eens kunnen betekenen dat we de komende jaren bezig zijn met afbetalen van boetes voor samenscholing en dan wel voor het feit dat we 35 keer over de toegestane hoeveelheid zitten...
Reken maar uit.... niet meer dan drie personen.... maal 35.... oeps....
Van.... de honden rusten... de katten rusten....
Het leven met zo'n pup in je directe omgeving mat af....
Maar wat houden ze zich goed....
En wat zijn ze lief voor Banjer....
Vooral Bengel ook.... ze likt zelfs zijn snuitje....
Tante Bets niet hoor...oooooh nee...

Die vliegt tegen het plafond als het mormel eraan komt....
Ze vloog zelfs bij Bengel op de rugleuning....
Ze schrok er zelf van....
Ze jent Bengel immers alleen maar.... en nou vliegt ze hem notabene pardoes in de poten op zoek naar bescherming....
Van... Banjers eerste wandeling...
Eén minuut per week oud...
Nou hij is negen weken dus een minuutje of tien mag hij wel met de groten meewandelen.....
En daar gaat hij hoor...
Zoals bij iedere hond die we tot nu toe hadden is het bruggetje even een probleem maar ook dat overwint hij snel...
Ik denk dat ik Willem vandaag al voor de tiende keer hoor zeggen "het is een slim hondje hoor".....
Ja Willem... nu weet ik het wel.... oh oh oh wat een slim hondje hebben wij toch aangeschaft....
https://youtu.be/0CV9GFIaBuU
Van..... wat een prachtig nummer heeft  Stef Bos toch weer gemaakt ict de huidige ellende...
Ik ben er stil van...
https://youtu.be/uUcWs_OFYjI

Ik zou ervoor gaan zitten als ik jullie was...
Van....... mijn draai vind ik vandaag niet...
Ik ijsbeer wat door huis... maak hier elen daar een foto van Banjer...
Knuffel een keer met Blitz en Borre...
Speel met Bengel....
Lees mijn mail maar eens door....
Zit even in de zon buiten maar ook daar ben ik te onrustig voor...
Mijn borduurwerk neem ik al maar helemaal niet ter hand .....
Haal bloemen.... doe boodschappen.... kook...ga in bad...
En dan is het acht uur....
Op dit moment moeten in de straat van Marleen alle kaarsjes gaan branden voor Ben...
Wat zal het een bijzonder gezicht zijn...
En dat is het ook zie ik als even later zijn dochter en Marleen zelf de foto's appen....
Hoeveel slik weg momentjes zal dat gekost hebben...?
Hoeveel tranen....?
Hoeveel gedachten...?
En hoeveel ongemakkelijke momenten omdat je elkaar niet mag aanraken...
Maar wat een kippenvel ontroerend mooi gezicht is het....

Al die kaarsjes en waxinelichtjes buiten en voor ramen...
Een hartvorm met drie letters die de naam Ben vormen....
Een hart van bloemen ook....
Een hart ja.... prachtig....
Ben had zo'n groot hart....
Iedereen paste erin....
Tot je het te bont maakte...
Want Ben's hart was een rechtvaardig hart...
Och..wat zal dit mens Ben gemist worden.... door zovelen....
Van.... op naar morgen....
Op naar weer één van de moeilijkste dagen in mijn leven die op mijn pad kwamen....
Afscheid van een vriend.... ruim 33 jaar....
Nee... geen afscheid... geen laatste eer....
Gewoon een verhaaltje over iemand die we zo lief hebben...

25 maart 2020

Dag van:

Ja duh..... van puppy spam natuurlijk....
Wat kunnen die beesten toch piepen 's nachts...
We waren het al bijna weer vergeten hoe dat was...
Gelukkig ligt Willem er op een matrasje naast.... zie je het voor je...?
Het piepen is hij snel zat... ik ook trouwens...
Willem grijpt in...
Het is stil.... het beest lijkt het te begrijpen dat wij toch wel onze behoefte aan nachtrust hebben....
Alhoewel... nachtrust...
Om vier uur de wekker...
Beest uitlaten....
De oudjes snappen er niks van...
Dat doet de baas nou nooit voor hen....
Zij wordt geacht behoeften op te houden tot de ochtend al lang en breed is gevallen....
Om zes uur meldt beest zich weer...
En hup... weer alles keurig buiten...
Ik wil niet veel zeggen... maar dit beest... oké Banjer dus... heeft nog niks in huis gedaan....
Misschien moet ik het wel afkloppen maar dat gaat wat moeilijk op een mobieltje...
Van.... om negen uur kom ik de boel beneden maar eens verkennen....
Een gezellige pup, drie blije grote rakkers en een man met wallen onder zijn ogen......
De baas zal het weten dat hij weer een pup in huis heeft....
Van... persconferentie corona....

Met grafieken om je oren geslagen worden....
De lijntjes dansen voor m'n ogen....
En om nou te zeggen dat het me wat meer duidelijk geworden is... nou nee....
Het gaat dus wat vooruit.....maar eigenlijk ook weer niet....
We mogen weer wat hoop hebben.... maar eigenlijk tóch liever niet....
Eén ding is me zeker duidelijk... we moeten heel voorzichtig blijven....
En over mogelijke data van wel of niet weer werken.... wel of niet weer reizen..... dat wordt niet vermeld....
Van.... Ben's kaart staat gezellig op de tafel...
Wat klinkt dat bizar... gezellig?????......
Het voelt echter beter dan het klinkt...

Het is alsof hij op de koffie is zo...
Ben hoort bij ons allemaal....
Iemand als Ben valt niet weg te denken uit je leven...
Die is er gewoon altijd....
En door alle stomme corona toestanden en het ongewone rouwproces lijkt het ook net of hij niet gestorven is....en zo bij je binnen kan vallen....
Met z'n zware stem zou zeggen "heb je nou alweer een hond..... waar begin je an "....
En dan "Ja doe maar" als je vraagt of hij koffie wil....
"En zet er maar een glaasje bij"....
Van.... met die gedachte begin ik aan het schrijven van de toespraak....
Deel 1.... deel 2... de afsluiting.... en ja hoor..... de tranen dus....
Als rouwen niet linksom gaat dan doet het dat dus rechtsom... maar ontkomen doe  je er niet aan.....
Later zullen we er vast met een glimlach op terugkijken... en zeggen..."Ja zoiets idioots als corona hoorde wel bij Ben... lekker ongewoon"....
Maar op het moment is het een behoorlijk nare droom.....
Begin maart nog thuis op de koffie met 'dat glaasje' en drie weken later in een uitvaartcentrum... zonder koffie....

Laat staan dat glaasje....
Je moet jezelf af en toe gewoon in je arm knijpen om te beseffen dat het écht waar is....
Van.... boodschappen...
En het moet toch niet gekker worden...
Een half hysterische dame die rondloopt te blaten "anderhalve meter! .... anderhalve meter!.... hou je er dan aan!"....
Of de man met het kind die met een grote boog om je heen loopt alsof je naar ik weet niet wat stinkt....
Ik bedoel... ik hou ook echt wel afstand hoor... maar niet zo overdreven als dat ik het sommige zie doen....
En moet je eens kijken bij de winkelwagentjes...
Is je dat ook al opgevallen.... dat iedereen ineens op zijn of haar beurt kan wachten...
Niemand die je aan de kant bonkt om haar karretje sneller dan jij in de rij terug te zetten...
Nee hoor... keurig staan ze te wachten...
Het kan dus wel....
Van.... het hamsteren is wat minder geworden....
Behalve dan als je toiletpapier, keukenpapier, handzeep of ontsmetting middel wil halen....

En of je dat nu bij de Jumbo, de Action of Kruitvat zoekt... het is er gewoon niet...
Van... Marleen aan de telefoon...
Weer zo'n pracht voorbeeld van menselijke creativiteit...
Morgenavond om 20.00 uur zal de hele straat kaarsen branden voor het raam en zullen er foto's hangen van Ben....
Wat een gebaar is dat....!
Net zo mooi als dat Willem vanmorgen geappt werd om één woord uit het liedje 'lang zal ze leven' te zingen....
Alle anderen kregen ook een woord uit dat lied.... iemand plakte ze aan elkaar en zo ontstond er een ketting lied om iemand op alternatieve wijze te feliciteren nu er niet gewerkt werd en je elkaar dus niet de felicitatiehand kon schudden....
Net zo bijzonder als mijn collega die een digitale speurtocht bedacht...
Overal in haar huis konijntjes verstopte... met haar mobieltje door de kamer liep... en de leerlingen die de konijntjes moesten ontdekken als ze het filmpje zagen...
Van... je komt bijzondere dingen tegen...
In een heel bijzondere tijd...
Kleindochter Isa die geen examen hoeft te doen maar haar diploma zal krijgen op basis van haar tentamen cijfers....
Nog nooit voorgekomen....

De olympische spelen... het EK voetbal... de tour de France...Wimbledon en ga zo maar door..... dat allemaal wordt afgelast of wordt uitgesteld tot volgend jaar....
Wie had dit allemaal kunnen bedenken...
Van... en dan s avonds de praatprogramma's.... zonder publiek....
De Wereld draait door met de op twee na laatste uitzending...
En al die anderen....
Met als bijna het enige onderwerp 'corona'.....
Op zoveel manieren belicht dat het op de één of andere manier ook niet verveeld....
Het maakt me soms wel banger....
Als ik vanavond het verhaal hoor van ex corona patiënten begin ik er zelfs aan te denken om morgen ook gillend door de supermarkt te rennen "anderhalve meter... anderhalve meter... ze zeggen het toch niet voor niks...!!"....
Nee hoor... ik zal het niet doen... maar wat een horror verhalen zijn het die je te horen krijgt....

Van... en dan moet je ook nog in slaap zien te komen....
Horror verhalen en ten tweede male een piepende pup....
Aaaaaah hij mist zijn mama.... niet flauw doen Wampie...
Het is verder zo'n lief onschuldig zindelijk schatje....
Even aaaaaffffffkkkkklllllooooopppppeeeeeen.....(hé dat lukt wel op een mobieltje)....
Maar lief blijft hij toch wel....
En ons symbool voor "leven"......
Nieuw leven... blijvend leven..... geluk en liefde....
We hebben het zo hard nodig in deze tijd.....

24 maart 2020

Dag van:

Rollercoaster van
Treurende
Vierende
Emoties:

Tijd van afstand
Tijd van verdriet
Van dood
En leven
Jouw leven
Ons leven
Het leven
Kwetsbaarder
Dan we ooit
Konden bedenken.
Vandaag....
Onder bizarre omstandigheden,
En maar liefst
Nog waardevoller
Kostbaarder
Dan ooit,
Vieren we
Jouw leven
Blijf leven!!!!!

Gefeliciteerd lieve schat

Volgende emotie dus maar....

Willem die 61 wordt..
Ondertussen maalt het in mijn hoofd...
Ik voel me van hot naar haar geslingerd...
Mijn hersens, mijn hart... ze vertonen der ene blauwe plek na de ander....
Van... Willem vindt zijn verjaardag altijd het hoogtepunt van het jaar...
Ik deel dat niet met hem maar..... ik wil hem er wel altijd wel graag tegemoet in komen...
Waar ik echter ook maar zocht naar een origineel cadeau.... Indisch eten... zo'n tof overhemd dat hij zo mooi vindt... een etentje... een reisje Parijs.... een concert van Stef Bos.... het lukt maar niet...
Winkels dicht, restaurants dicht, toko dicht, Frankrijk gesloten, concertzalen en theaters die de deuren dicht houden...
Op het nippertje scoor ik nog een blauwe parkeer schijf... nou jottem....
En een gevarendriehoek... voor zijn nieuwe auto....
Alles vervolmaakt met een mooie kaart met gedicht...
Van..... Willem vreest een eenzame sobere verjaardag...
Ik ben vandaag jarig
Zonder ouders
Zonder familie
Ik vier mijn leven
Met zoveel dood
Om mij heen
Wees ben ik
Wees bang ben ik
Wees verdrietig ben ik
Wees onwezenlijk ben ik
Wees gedragen ben ik
Ik ben vandaag jarig
Wees niet bevreesd
Want Ik ben bij je
En zoveel anderen
Ik leef
Hij gaat dus maar fluiten in Duiven.... muzikale omlijsting voor de digitale dienst van zondag aanstaande....

Wat Willem even vergat is dat de creativiteit van mensen in deze tijd hoogtij viert...
Zo komt en vriend aan de deur... nou ja... het cadeau dan... want hij staat verstopt afvuurt het muurtje met YouTube verjaardagslied op zijn mobiel...
Maar geen Willem.....
Zo maken familieleden filmpjes met gedichten en liedjes....
Zelfs de trip die hij vandaag met zijn kleinkinderen naar de Efteling had zullen maken met hun school wordt nagebootst....
Maar Willem is er niet..
Hij fluit...
Met de gedachte dat het vandaag niks gaat worden....
En ik slinger... van links naar rechts...
De rouwkaart tussen de verjaardagskaarten....
De toespraak geopend naast websites vol cadeau ideeën...en lessen voor mijn leerlingen....
Ik kan Willem met één ding eigenlijk maar een echt plezier doen....
Zijn laatste Duitse herder om een echte roedel te hebben...
Maar ja.....
Het huis... misschien de vakantie als die al doorgaat.... de kosten.... de drukte... de rotzooi... weer opnieuw zindelijk maken... weer opnieuw puberteit....
Van.... de nieuwe corona cijfers komen binnen....

De kaart van Ben staat op tafel met een kaarsje ernaast...
Ik ben klaar met de dood...
Ik ben klaar met ziekte en eenzaamheid...
Ik ben klaar met verdriet...
Ik wil lente... kleur... gelach en nieuw leven...4 het leven
Van... dus toch maar een pup....?
En vier... de hond.....?
Kromme gedachte....?
Troost gedachte...?
Van.... ik ga niet Willem zoals de vorige keer verrassen met ineens een puppy op de bank...
Er moet toch iets van doordachts en zorgvuldig nagedacht zijn bijzitten....
Ik maak de virtuele lessen....
Aan video les ben ik nog niet toe...
Te labiel nog....
Ik kan om niks en alles huilen...
En ik haat labiel zijn....
Ik wil weer die sterke vrouw als altijd zijn...
Zonder angst van ziek worden....
Zonder dood, verdriet en eenzaamheid om me heen...
Nou oké... gedoseerd dan.... want een 'alleen maar gelukkig' leven bestaat niet...
Van... Willem komt thuis...

Jariger dan hij wegging...
Ik ben stom geweest geeft hij toe...
Natuurlijk vergeten mensen mij niet....
Dan ontwaart hij de pontificaal grote foto van een machtig mooie pup op mijn beeldscherm...
De blik in zijn ogen veranderd op slag...
Zijn verstand sputtert nog wat tegen...
"Wou je echt.... zullen we toch.... is het wel verstandig.... oh wat is hij mooi... het is toch wel een hij hè .... oh de laatste... een echte roedel...."
Dat is het moment dus dat ik overstag ben...
Tegen die blik en dat blij verrast ongeloof ben ik niet opgewassen...
En voor we het weten zitten we ondoordacht... nou ja... een beetje doordacht dan... in de auto...
Willem pint ... ik pin.....
Op naar Kootwijkerbroek.....
Naar boerderij Knuffel...
Ja heus... je verzint het niet... maar zo heet die boerderij....
Van... ach wat zit die Willem gespannen en vol zenuwen in de auto...
Willem en zijn honden liefde....
En eindelijk daar is de boerderij in zicht...
In zicht ja... want we moeten een nog onmetelijk tergend lang boeren erf pad op....
Een vriendelijke oma boerin wijst ons naar de geschakelde boerderij naast haar...
En daar staat een allervriendelijkste zoon boer ons al op te wachten...

Van... terwijl de man honderduit te vertellen staat, zit Willem al op zijn hurken bij de puppy's...
Alweer die keuze tussen lief en lief...
Uiteindelijk de keuze voor lief....
Lief met bolle buik en grote poten.... met witte pluimpjes  eraan....en best rustig...
Verkocht... letterlijk en figuurlijk...
En Willem houdt hem vast alsof hij hem nooit meer zal loslaten....
Toch zal hij eerst moeten betalen....
En áls ik onze Banjer vast heb ruik ik .... lente... liefde... nieuw leven.... vrolijkheid... zorgeloosheid.... nestgeur.... aanhankelijkheid... vreugde...
En ik weet dat het goed is...
Van.... ja het zal vol zijn... en druk zijn.... maar er zal liefde zijn... en weer de hoop dat alles goed komt...
Wat niet meer is komt nooit meer terug....
Maar het zal een plek krijgen om mee te kunnen dragen...
Lieve Ben.. kijk nou toch... wat zou je hem mooi gevonden hebben...
En wat zou je eerst forsend gekeken hebben...
Maar wat zou je ook denken... zoals zo mooi op je rouwkaart beschreven staat...."wat leven die twee toch intens"....

Van... en zo is daar Banjer in ons leven...
En Babs kijkt toe..... Blitz en Borre zijn de zorgzaamheid zelver...Bengel geniet... en Bets kijkt de hond uit de boom...
Banjer moet vooral zelf nog wennen...
Lijkt te denken "best leuk hier met dat beesten spul maar ik mis mijn mama en broers en zus"...
Banjer vergeet echter alles als hij maar te eten krijgt....
En Willem.... ach Willem... wat is hij blij... wat is hij jarig....
Wat voelt hij zich minder wees....(zoals hij 's morgens nog schreef op zijn tijdlijn...)
Van...'S avonds nog de buren... en dochter Hanna... en nog later dochter Marianne....
Maar om de beurt...
We houden ons aan de regels....
Banjer nog niet...
Maar dat komt wel....
Welkom Banjer...!
In de malle molen
Van onbekend
En onbemind
Vierden wij
Dit nieuwe leven
Dwars door het lot
Dat ons verbindt

23 maart 2020

Dag van:

.......Zich verplaatsend verdriet.....
Zat gister het verdriet in mijn ogen en vloeide het onophoudelijk met tranen naar buiten,...
Vandaag zit het in mijn keel als een brok die er niet uit wil...
En zit het in mijn buik als een knoop die verwrongen door elkaar zit en niet uit elkaar te krijgen is...
Er is één plek waar het steeds blijft zitten...
In je hart.... en maar al te goed weet je dan weer wat hartezeer betekent....
Van... en er moet zoveel nog geregeld worden...
Voor school... voor Willems verjaardag.... voor Ben's afscheid....
Zóveel ....dat je niet weet waar te beginnen....
 Van... schoolwerkzaamheden worden lieftallig overgenomen...
Lieve begripvolle collega's....
Wat voelt het goed om op een warm team terug te kunnen vallen...
Gewoon echt vallen....
Dat ik dat durf mag al een wonder heten...
En je dan gedragen voelen....
Van... op naar de volgende klus...
Bloemen....
Ben hoefde geen bloemen... maar wij willen 'die onzin' wel....
Telefoontjes plegen dus... naar alle kliek 'members'...
En gelukkig het snel eens zijn.....

Contact met Australië.... waar één van onze vrienden nu woont....
Emoties in een andere taal dan je moedertaal....
Alsof het dan ook andere emoties worden....
Het gevoel waar je over na moet denken....
En toch hè... sorry for your lost... ofwel zo verdrietig om je verlies... klinkt best mooier dan gecondoleerd...
Toch is de betekenis goed bedoelt...
Con betekent in het Latijn 'met' en 'dolor' of 'dolere'... betekent "pijn voelen "....dolus betekent lijden/ verdriet....
Meevoelen met pijn en verdriet dus.... medelijden mag ook....
 Goed bedoelt maar ik heb niks met dat woord....
Van.... naar Marleen en de kinderen....
Dichtbij maar op afstand....
Voorzichtig mét en voor elkaar....
Als ik het afscheid aan elkaar ga praten moet ik niet alleen met onze kliek verhalen komen....
Van... ik val midden in het enveloppen schrijven...een kaart ontwerpen...
Wat heeft Ben's zoon een prachtige persoonlijke kaart gemaakt... met tekst van Ben's dochter erbij...
Dan de bizarre keuze die de familie moet maken...
Wie mag wel en niet komen...
Koningin Corona stelt zo haar beperkingen....
Alles wat je in deze tijd juist nodig hebt, word je ontnomen...
Ook geen condoleance na afloop....
Het mag niet....

Van.... en alles per telefoon... niks mag meer persoonlijk...
Zelfs de GGD belde 's morgens met een kruisverhoor...
Zelfs de enveloppen die worden opgehaald, worden op afstand aangenomen... met handschoenen aan...
Van... dan de verhalen... de herinneringen...
De pijn en het verdriet...
Je weet dat het over zal gaan in een glimlach... later...
Maar nu nog even niet....
 Van... de muziek... en hoe delen we het afscheid in.....
En 's avonds bellen met Ben's broer....weer verhalen en herinneringen... uit de periode van vóór het ontstaan van onze vriendenkliek....
Van.... en dan even niks....
Of ja toch...
Je zou het bijna vergeten...
Willem straks jarig...
Straks....
Andere emotie... verweven emotie...rode levensdraad....
Straks....
Morgen.....
Omdat er weer een morgen is...
En zoals mijn lieve oud collega die ooit borstkanker had zegt dat  "elke dag een geschenk is"....
Morgen... dan zal ik hem weer uitpakken....
Nu even niet....
I'm too sorry for the lost....

22 maart 2020

Dag van:

Lieve lieve vriend...
Oervriend van onze vriendenkliek...
Grondlegger...
Drijvende kracht...
"Het is weer tijd voor een feestje/etentje/bbq/ vispotje/snert/wijntje.....Marleen nodig de kliek eens uit"...
Mijn vraagbaak.... expert van het consulenten team... als we het met onze bewoners/ leerlingen niet meer wisten...
Reus... lieve lieve zichtbare  hoorbare, voelbare reus...
Veilige haven....waar je áltijd terecht kon....
Je zou ons verlaten... dat wisten we...
Maar je had  nog tijd...
Tijd die jou.... die ons.... werd afgepakt door het onbegrijpelijke alles om zich heen vernietigende corona virus...
Twee 'kwaden' in gevecht met elkaar.... waarvan het ene  kwaad won...
Corona....
We leven in een nare droom...
Een onwerkelijkheid...
Waar doorheen toch steeds even de voorzichtige waarheid sijpelt...
Jij bent er niet meer...
Onvoorstelbare werkelijkheid..
Niet te bevatten waarheid...
Ruim 33 jaar vriendschap.... zoveel lief en lol en leed gedeeld met elkaar....
Immens intens verdriet....
Dag lieve lieve vriend.....
Dag lieve Ben....

21 maart 2020

Dag van:

En het is lente...
Laten we niet vergeten dat de lente vandaag is begonnen...
Laten we niet vergeten naar de krokusjes, de hyacinten, de blauwe druifjes en de narcissen te kijken die hun kopjes opsteken...
Laten we ook zien dat overal in schaapskooien weer lammetjes geboren worden... dat de vogels nestjes aan het bouwen zijn....of op zoek zijn naar een rianter vogel onderkomen; het vogelhuisje....
Laten we niet vergeten naar de koeien te kijken die na een  winter lang stal, nu dansend de wei ingaan...
Laten we ook kijken naar de zon die schijnt om ons te vertellen dat het écht lente is en het allemaal we goed komt in de wereld...
Het komt goed... heus.... als we ons maar aan de maatregelen houden.... als we maar binnen blijven...
Nog veel te veel zien we mensen erop uittrekken naar strand en bos...
Daar dan hutje mutje rondlopen....

Naar de markt gaan... ach het loopt zo'n vaart niet...
En dat loopt het ook niet... maar dan moeten we wel zoveel mogelijk thuisblijven...
In winkels sta je voor plexiglas wanden, op stippen die de afstand bepalen...ANDERHALVE METER.... het is zo moeilijk niet...
Liefst één lid per gezin om het aantal te beperken... tenzij het niet anders kan...
Handen wassen... jeetje zeg... de winkelschappen desinfecterende handzeep zijn leeg... er moeten er tientallen thuis staan...GEBRUIK HET DAN!!!!.....
 En als je dus thuiszit na je handen gewassen te hebben.... kijk dan naar de zon... maar de lente... naar het blauw van de lucht en het ontspruitend groen....
Zie de mensen die nog wél om je heen lopen... gezond en wel...
En laat mij lachen om die malle tante Betsy die als een verzopen kat voor de deur staat...
Waar zou ze in gevallen zijn.... de sloot?....
Dan zijn nu al onze dieren gedoopt.... In onze eigen sloot...

Van... en laat ik niet vergeten dat de oudste kleindochter van mijn vriendinnetje jarig is... en mijn allerliefste schoonzusje...

Lieve fleurigste
Kleurigste schoonzus
Samen voelen
Tot dieper
In de ziel
Geboren
Om vol te houden
Zo vaak tegenslagen
Maar door te gaan
Zo vaak onbegrepen
Toch staande blijven
Het gevecht
Te zien
Als weer een uitdaging
Maar verscholen
in de lach
De vlag
De kleur
Zit jij....
En het verdriet

Dat niemand ziet
Jouw verdriet aait het dier
Jouw verdriet heeft een kleur
En wappert
Jouw verdriet heeft een lach
En gaat door
Wat ben ik trots op jou
Wat ben ik veel van jou
Wat hou ik veel van jou

Alweer een bijzondere verjaardag....
Vandaag met idee dat iedereen een filmpje opstuurt naar de familie app,  met een verjaarswens.....
 Ik zal die verzamelen en er een filmpje van maken....
Mensen komen op de creatiefste ideeën...

Van.... en laat ik niet vergeten dat het wereld downsyndroom dag is...

Voor Jip,  Danischa, Mike, Sven, en al die andere  kanjers van toen en nu die mijn leven zo opvrolijken...

Moleculen en atomen
En dan heb je chromosomen
Je lijf bestaat uit
Opbouwcellen
En heb je er één meer of minder
Is dat absoluut geen hinder
Want wat jou het mooiste maakt
Is jouw hart dat mensen raakt

Van.... ach.. er zijn nog zoveel mooie dingen om van te genieten...
Laten we het leven van nu serieus nemen maar vooral ook het positieve blijven zien en ons niet laten meezuigen in de sombere negatieve spiraal.....
Er is namelijk een toekomst na Corona....voor velen... en nog meer... als we ons aan de regels houden....

20 maart 2020

Dag van:

Zo lief
Zo zacht
Zo intens belevend
Zo sociaal
Zo ziek vaak
En zoveel liefde gevend
Vandaag word je acht
In een wereld
Die op zijn kop staat
Zoals altijd jouw lettertjes
Als je moet lezen
Maar je lacht
Want zo ben jij
En je zegt
Straks is die 'Carola' voorbij
Lieve oma
Dan vieren we mijn partijtje
Mijn kroelekoppie
Nooit de moed
Zakken latend
Jij bent het allerliefste
Achtjarig meidje

Acht is ze geworden ja...
Wie had 8 jaar geleden kunnen bedenken dat het vandaag zo'n krankzinnige rare verjaardag zou worden...

Van... behelst, beheerst, gevangen...door een Covid19....Corona...
Mijn lieve sprookjes kleindochter... en ik kan er niet eens heen...
Alle Disney liedjes zingt en danst ze..
Net zoals lettertjes voor haar ogen dansen... mijn kleine intens belevende dyslectische prinses....
Van... normaal gesproken zou ik me in zo'n  geval , als een verjaardag van een kleinkind, niks aantrekken van preventieve maatregelen en regeltjes...
Maar dit kleine grote dametje is ook nog eens heel erg vatbaar voor ziektes...

Er zijn weken bij dat ze vaker en ziekenhuis ziet dan haar school...
Van... maar we leven in een virtueel tijdperk... de techniek staat voor niets...
De afspraak is dan ook om om 11 uur allemaal massaal in te loggen en te bellen...
En zo staan er wel 9 devies tussen de cadeautjes in....om sommige service wel twee schermen....
Dan komt de jarige Jet binnen....
Ze weet niet wat ze ziet...
En dan beginnen we massaal te zingen...
Lang zal ze leven.... in de gloria... hieperdepiep hoeraaaaaa.....
Ze rent van de ene naar de andere telefoon, iPad, computer, laptop....
Ze blaast de kaarsjes uit...
Ze ontdoet de cadeautjes van hun papier...
En onderwijl blijft de deurbel maar gaan omdat de koeriersdienst overuren draait met nog meer cadeautjes brengen....
Luna is écht jarig...
Heel bijzonder écht....
Van.... ondertussen...
Whatsapp blijft maar gaan...
Toestand van onze lieve vriend met Corona is kritiek...
Niet maar 1 bezoeker maar de hele familie mag nu komen en blijven slapen...
Het weeïge gevoel in mijn onderbuik neemt toe....
De verjaardag raakt op de achtergrond...

Maar lieve Luna is gelukkig druk met al haar cadeautjes...
Van.... alles...ALLES... wordt beheerst door keizer Corona...
Overal word je geconfronteerd met gevolgen...
Gevolgen die we preventieve maatregelen noemen...
Ministers Bruins stapt op...
De cijfers stijgen..
De piek hebben  we nog niet gehad...
Over en weer ontstaan nu, na de toiletpapiergrappen, thuiswerk grappen...
Kinderen die op of achter het behang geplakt zijn... oog in benches opgesloten....
Ik kan het me zo voorstellen als je ouder bent...
Via videochat help ik in de ochtend mijn kleinzoon met rekenen...
Mijn kleindochter met taal....
En we videochatten gewoon voor de gezellige visite tijd...
Ook Willem is vandaag druk aan het facetimen met zijn kleinkinderen...

En af en toe als kleine Jesper roept 'waar is omi Wampie nou'... splits ik mij in drieën....
Van... de winkels raken steeds meer ingebouwd met isolerend plexiglas wanden...
Maar... veel schappen zagen er weer gevulder uit...
En gek genoeg gaf dát  dan weer een veiliger en hoopvoller gevoel.....
Van... met weemoed kijk ik s avonds naar al eerder opgenomen programma's...
Uit de tijd dat men nog geen weet had van corona virussen...
De tijd dat er nog geknuffeld en omhelst werd....
Och och... en we moeten nog twee weken...
Zo niet langer....