maandag 30 november 2020

30 november 2020


Dag van:

 Bibbers wat is het koud....
Één teen op het parket en je zou er onderkoelt van raken....
Eerst de sloffen maar eens naast m'n bed...
Ik word echt een oud wijf....

Ik mag nog van geluk spreken dat ik toch maar de balkondeur heb dichtgedaan vannacht...
Spijtig voor de katten misschien maar ik geloof nooit dat die de kou getrotseerd hadden...
Sterker nog... ik kom beneden, geef Bengel eten, ze geeft aan dat ze naar buiten wil en nóg geen 5 seconden later krabt ze aan de andere kant van de deur dat er weer in wil....
Dat bedoel ik dus maar...

Van...

Ik durf nog niet naar de auto te kijken...
Wedden dat ik krabben moet...
Ja allicht... bij min 4....
Maar hoe hard en erg ik moet krabben merk ik straks vanzelf wel....
Eerst warme koffie....
En voor Willem de verwarming maar aandoen...

Da's dan wel weer een dingetje sinds hij met pensioen is....
Wellicht voor meer gepensioneerden... maar hier zeker geldt... je hebt minder inkomen maar je elektriciteits en gasrekening stijgt behoorlijk....
Verwarming hele dag aan... vaak de tv voor Willem ook nog de hele dag aan..... behalve als hij de honden uitlaat.... en elke dag eitjes koken....laaaaaaaang koken... want ze moeten eeeeeeeerg hard....!!

Heb je hem eindelijk zover dat hij niet een kwartier tot twintig minuten onder de douche staat... en bespaar je dus eindelijk op je waterrekening.... gaat meneer met pensioen... en krijg je dit weer....

Van...
Hè lekker om na die dagen thuis weer de school en dus vertrouwde werkplek te kunnen binnenlopen...
Maar.... in de auto was het warmer....
Coronatijd laat merken dat het een onvriendelijk karakter heeft...
Ramen moeten open om de co2 op peil te houden... De aërosolen geen kans te geven...
Het voelt een beetje als een Harry Potter kasteel.... waar vlagen van geesten door ramen vliegen.... en kou meenemen....
Niet ten onrechte noemt een leerling het "er zijn kou monsters juf... met lange ijstanden... ze zijn blauw.... en je kan ze niet weg jagen...."
Nou... dat kan de juf wel... maar ze mag het niet...
Zodra ik een raam sluit springt het groene co2 meterlampje op rood....
Je zou dus inderdaad kunnen zeggen dat de juf het niet kan.... sorry....

Maar de leerling krijgt medelijden door mijn excuses...
"Oké juf... je kanmag het niet"....
Kanmogen... ik vind het een mooi moeite werkwoord in deze tijd.....

En zo vordert de dag....
Met een beetje maagpijn....
Ik ben er bekend mee met volle maan....
En kinderen die aan je arm jengelend zeuren dat ze naar binnen willen want hun handjes zijn zo koud....
Ik had beter wantjes kunnen breien dan waxinelichtjesneuzen voor ik de kerstboom haken geloof ik....

Van....

Buiten is de kou omgeslagen van natte ijzige mist in natte regen....
Het koufront schuift alweer wat naar het noorden...
Ik ga na het afscheid van een dierbare collega die met pensioen gaat, richting huis... waar Willem alles weer schoon heeft....
Waar de katten op de bank liggen en de honden op me af springen...
Woef... ja vrouwtje is er weer....
Miauw... we willen eten...
Ja ja.. honden hebben een baas.... maar katten... oh die katten... die hebben personeel....
Maar heerlijk thuiskomen blijft het toch altijd maar weer....







zondag 29 november 2020

29 november 2020

Dag van:

Willem slaapt uit....
Ik heb de slaapkamerdeur zachtjes dichtgetrokken....
Zo heeft hij minder last van dagelijks leven geluidjes...
Blaffende honden,  stoeiende honden,  grommende honden,  water slurpende honden,  smakkende honden,  honden voerbakken.... oh ja en de senseo....

De zon piepte door de bomen heen....
Je ziet de kou in de lucht hangen...
Grappig dat het er buiten anders uitziet als het koud is...
Je kunt het niet uitleggen....
Alsof buiten een andere kleur heeft....

Een eerste jogger strekt zijn benen tegen de reling van de brug....
De damp slaat uit zijn neusgaten en mond...


Een eerste hond wordt uitgelaten...
Een vrouw in pyjama met een dikke jas erover en een nóg dikkere sjaal om zich heen...
De voeten in slippers...
Nee... jij zal het lekker warm hebben....
Haar hond heeft nergens last van...
Die trekt zijn vrouwtje over de brug....
Maar kou verstijfd de botten...
Vrouwtje kan niet zo snel...
Of zouden dat toch de slippers zijn die haar dwars zitten...

De eenden hebben zich nog niet laten zien...
Te koud deze ochtend...
Zij toeven vast op een warm bladerdek ergens onder een struik...
Bladeren liggen er genoeg...
Het nieuwe natuur beleid hier...

Geen blad meer blazen.... of harken .... blad wordt humus en humus is gezond voor bomen en planten...
En het lijkt erop dat zorg voor de natuur het toch een beetje gaat winnen van zorg voor de mens...
Want dat je haast je nek breekt over het gladde natte blad, dat is van ondergeschikt belang....
Trouwens... stay home is het devies....
Dus wat heb je buiten te zoeken...?!

Ik blader wat door de brei tijdschriften...
Ze zijn schaars aan het worden...
Internet heeft immers veel meer te delen tegenwoordig...

Het ene na het andere tijdschrift wordt opgeheven...
Oplages van overgebleven bladen zijn zo goed als niet rendabel meer....
Alleen de roddelpers lijkt te overleven....
Voor in de dokters- en tandarts praktijken natuurlijk...
Nou ja... en bladen voor kinderen...
Ze zijn er te kust en te keur...
Gelukkig maar....

Nee... geen tv aan nu...
En ook de radio niet...
Willem kan er echt niet tegen als hij boven ligt....
De computer kan ik wel even aanzetten...

Als ik maar héél zachtjes het toetsenbord bedien....
Maar eigenijk heb ik nog helemaal geen zin om aan school te denken....
Ik geef me over aan de luiheid...

Daar denkt de postbode anders over..
Postbode...??????
Op zondag....????
Zondag werken dominees en pastoren... maar toch geen postbodes....
Nee oké... een postbode is het niet...
Het is de man van de DHL pakketdienst....
Op zondag...!!!!
Zal die even lekker dubbel uitbetaald worden vandaag...!
Het is het pakketje voor sinterklaasfeest deel 3.... dat zaterdag plaatsvindt...
Wat mij betreft had hij het gerust vrijdag kunnen brengen.....

Maar goed... de bel is gegaan....

De honden sloegen aan....
En Willem is dus wakker....
Niet dat dit veel uitmaakt want hij is nog niet beneden... heeft de tv nog niet aan.... en hup daar ligt hij alweer in zijn stoel te slapen...
Dat is nog eens de ultieme vorm van overgeven aan luiheid....

Laat ik de Happinez maar eens gaan lezen....
Elk jaar weer wil ik het abonnement opzeggen maar óf ik ben te laat en het bedrag is alweer van de rekening af, of een gevoel van medelijden met uitgevers overvalt me...
En ach.... op de wc leest zo'n blad wel lekker...


Goh kijk... de horoscoop...
Eens even neuzen...
Het nieuwe jaar kan wat heftig beginnen met in de eerste maanden en aantal spannende verrassingen. 
Wat daarna nog blijft is de botsing tussen 'het oude en de vooruitgang. Vanaf de lente is het tijd voor heling en magie. Door onze eigen wonden te likken, onze zegeningen te tellen en het wonder van het leven te vieren. 

Dit had het RIVM kunnen schrijven denk ik dan...
Of Mark en Hugo hadden het tijdens de persconferentie verteld kunnen hebben...
En wat ben ik dan benieuwd hoe Irma dat uitgebeeld had....

Tjonge jongen zeg... uit welke glazen bol komt deze voorspelling...???
Het nieuwe jaar kan heftig beginnen... 
Ja ammehoela.... er zal heel wat gedoe zijn rond de jaarwisseling omdat er geen vuurwerk afgestoken mag worden...
Vallen de gewonden niet door vuurwerkongevallen dan wel door slaande ruzies....
En dan de botsing tussen het oude en de vooruitgang...
Ik vind het nieuwe oude al zo'n vooruitgang...

In de zin van bewustwording, creativiteit en zorgzaamheid dan....
En vanaf de lente is het tijd voor heling...
Slimme jongens.... dan komt het vaccin immers.....
Nee.... hier word ik weinig happy van....

En dan nog zo'n artikel...
'De diepste betekenis van het duister...
Begin ik te lezen... en wat lees ik....?....
Als het donker wordt doen we het licht aan maar de duisternis brengt ons veel goeds....
We hebben donker nodig om iets van het leven te snappen...(nou dat weer...)
En vervolgens....
Ik moest naar buiten om te plassen....
Ik trok snel een trui over mijn hoofd want het was koud buiten...
Ik wilde absoluut niet langer buiten blijven dan nodig was... maar..... ik hield mijn adem in.....
Boven me was een enorm lichtspektakel.... groter en mooier dan ik ooit gezien had....
Duizenden sterren schitterden daar...
Als je meer dan 450 sterren ziet, van de tweehonderd miljard die de melkweg telt, dan is dat het omslagpunt  waarop de sterrenhemel iets in ons raakt schrijft Paul Bogard...
Een collectief geheugen.... genetische herinnering of iets anders van ver terug.


Het staat er echt....
En ik weet niet hoe dat jullie vergaat en misschien ben ik ook te nuchter.... maar ik dacht dus..."Nou dat komt ie dan, straks hoef ik nooit meer bang in het donker te zijn...
En wat denk je... gaat het over een lichtspektakel....
En onder dat lichtspektakel schijn ik dan het leven te gaan snappen.....
Maar...... dan moet ik dus eerst die 450 sterren geteld hebben...
Ik weet niet hoor.... het is buiten momenteel -4 graden....
En mijn wc bevindt zich heerlijk binnen... daarbij ben ik bij deze temperatuur niet voornemens te gaan kamperen....
Ik ga geen sterren tellen in de duisternis... laat mij maar schaapjes tellen....
En ik hoef niet... ik wil niet... het leven snappen....!!!!
Laat het maar lekker mysterie blijven ....

Dan eindigt het verhaal ook nog met: "als je s nachts wakker ligt moet je het jezelf niet kwalijk nemen want het is een menselijke traditie, s nachts wakker te zijn en te mediteren, bidden of gewoon wachten...
Het is oké, de duisternis zal je omarmen... je bent nooit alleen...."


Oh ik hoor het zo'n meditatie healing muts of goeroe zeggen hè... het is okéeeeeee.... het is okéeeeeee....(lange ademstoot)...
Nou schrijfster van dit artikel... menig vrouwspersoon ligt in haar overgang s nachts zwetend wakker....
En nu ik zestig ben slaap ik ook alweer onrustiger...
Die duisternis heeft me nog nooit omarmd...
Eerder lig ik piekerend in bed hoe ik de volgende ochtend die wallen onder mijn ogen wegkrijg.... en hoe ik een dag in een drukke klas doorkom.....
Menig pharmaceutisch bedrijf verdient goud geld aan slaapmiddeltjes...
De melatonine is niet aan te slepen en de afkick klinieken zijn oh zo druk met aan oxazepam verslaafde niet slapende, wakker liggende,  zenuwpezen (sorry niet iedereen natuurlijk)... er vanaf te helpen....
Bidden oké... maar daar heb ik geen hele nacht voor nodig....
En wachten....????

Je draait je een ongeluk... van de ene zij op de andere...
Woelen noemen wij dat....
Een menselijke traditie.... een menselijke traditie... pffft.....
De menselijke traditie wil dat wij s nachts slapen...
Dat is niet alleen traditie... dat is een biologisch gegeven...
Met een lampje aan op de gang....
De man die dit je gordijnen schijnt....
Het blauwe licht van je mobiel op je nachtkastje...
Niks niet duister... je breekt je nek in het duister....

Dus mijn zondag gedachte deze week:..... bladerdek en duister... levensgevaarlijk.....u bent gewaarschuwd....!!!!!










zaterdag 28 november 2020

28 november 2020

Dag van:

Nog gauw een brief van Sint brouwen...
En oké Willem... nog één kopje koffie dan samen.... voordat ik de lange rit naar Haarlem aanvaard en je me een hele dag moet missen....
Niet de cadeautjes vergeten te verstoppen in de auto...
Nee Willem, ik kom niet te laat thuis...
Ja Willem, ik rij voorzichtig....
En natuurlijk zal ik even appen als ik veilig ben aangekomen....
Heb ik alles....?
Cadeautjes check...
Tas check...
Ja check...
Autosleutels... check en gaan....

En dan sta je bij de benzinepomp en komt erachter dat je je camera, dat pakketje dat verkeerd gestuurd was en nog een brief vergeten bent....
Nou ja... volgende keer maar...

Van....
Als het goed is moet ik de zon tegemoet rijden zei de weerman....
Maar ik weet niet waar die weerman zat toen hij het over het noorden had, maar volgens mij niet in Nederland....

Het blijft koud en grauw....
Dat maakt het gevoel van blij zijn om de kleinkinderen te zien er niet minder om maar doet wel weer denken aan die grauwsluier die er overheen hangt, het niet met de hele familie te kunnen vieren.....
De allereerste sinterklaasviering zonder dat we als gezin allemaal bij elkaar zijn...
Zonder surprises, gedichten, gegrap en eensgezindheid..... zeg maar eensgezinsheid....
Alles is anders.....
Je laat het over je heen komen als in een roes.... maar het went niet en knaagt wel....

Van.....
Het laatste jaar dat onze Luna nog gelooft...
Al hangt ook dat aan een zijden draadje...
Google snelde de waarheid tegemoet....

Tegenwoordig vraag je immers niks meer aan papa en mama.... maar aan Google.....
"Google... hoe oud is sinterklaas?"....
Sinterklaas zou nu 300 jaar zijn maar dat kan natuurlijk niet.... de mensen vieren het nog steeds maar de papa's en mama's kopen de cadeautjes...
Oeps Google.... je mond voorbij gepraat....
En gelukkig is het dan wél tijd om paps en mams te raadplegen....
En gelukkig zitten we middenin de Sinterklaastijd met versierde etalages, een sinterklaasjournaal, het schoentje zetten,  knutselen op school... en dus het magische mysterie....
Dat maakt het weer makkelijker om het ongeloof naar de andere kant te doen omslaan....

Luna heeft dus de klok horen luiden maar laat de klepel lekker voor wat die is....
Volgend jaar is vroeg genoeg meneer Google....

Van...omaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa.....
Zo lang niet gezien en geknuffeld...
Nu corona negatief getest in alle veiligheid je kleinkinderen kunnen knuffelen....

Van......
Wat ziet oma nu...?
En roze brief achter mijn ruitenwisser....?
Ooooooh er zal toch niet een auto in dit smalle Haarlemse steegje tegen oma's auto gezeten hebben....
(Iets dat dagelijks meerdere keren in deze straatjes gebeurd omdat het weliswaar een tweerichtingsweg is, maar er maar één richting doorheen kan omdat er ook nog eens aan twee kanten auto's geparkeerd staan)....
De kinderen rennen al naar buiten...
"Wij kijken wel even oma"....

En laat dat nou net de bedoeling zijn geweest....
Daar komen twee over enthousiaste opgewonden kleinkinderen alweer terug rennen...
"Oma... oma... een brief van sinterklaas.... en jij mag niet meeluisteren staat erop... want dan word je er gestoord van....."

Hup oma naar buiten dus.... terwijl de brief, die oma uit haar hoofd kent, wordt voorgelezen in de kamer....
En alsof ik van niks weet, kijk ik even later met een onschuldige blik,  in vier ondeugende oogjes die komen vragen of ze eeeeeeeventjes mijn autosleutels mogen hebben....
En dus vraag ik me mijn beste acteer stem...."Nee hè, er zit dus toch een deuk in mijn auto"....
Maar..... "neeeeeeeee oma... we hebben alleen even je sleutels nodig... voor de zekerheid...."


Oma zit nog steeds met een quasi verschrikt gezicht op de bank als een paar minuten later de kinderen met papa onder de last van een zware zak van sinterklaas, binnenkomen....
"Kijk oma... dat hadden de Pieten in jouw auto verstopt....!"
"Niet.... waar dan?".....
"Nou overal en in de kofferbak"....
"En ik heb niks gezien...."
"Nee oma, dat kunnen Pieten ook onzichtbaar doen..."

Het feest kan beginnen....
En het ene na het andere cadeautje is een groot succes...
De gepersonaliseerde Donald Duck.... het keyboard.... de knutseldozen..... de Dino spullen.... het Rummicub spel junior.... Mario lego..... het fluffy tekenboek... en nog meer Mario lego....
Maar ook de gezinscadeaus....


En dan wordt er wat afgespeeld en geknutseld... in elkaar gezet en gelezen....
Maar ook gezellig gelachen, gekletst, vals gespeeld, rommel gemaakt en eten gekookt....

Van.....
In de mist naar huis....
Een gelukkige en tevreden familie achterlatend....
Radio Sublime door de speakers.... terugkijkend op een geslaagd feest... vooruitkijkend naar het volgende...
Er volgt nog een drukke week...


Zestien hondenpoten die je bespringen,  twee poezenkopjes die langs je been wrijven.... geblaf...gemiauw.... en een blije Willem.... die me het hemd van het lijf vraagt over vandaag...
Grappig toch... als ik dat bij hem doe weet hij nooit het antwoord... dan krijg ik alleen "het voelde fijn/goed".....
Andersom wil hij elk detail weten....
Wat ik zei... en wat ik toen zei... en wat ik daarna zei... en niet onbelangrijk... wat ik heb gegeten....

Als ik vraag hoe zijn dag was....
Gelopen met de buurman... te koud gekleed... en nu nog steeds koud.... tot op het bot Wampie....
En verder voelde het wat saai....
Arme Willem.....


Van.....
Nog vier waxinelichtjesneuzen....
Ik wil ze vanavond klaar hebben....
Dus nu gaat oma aan de knutsel...
En het lukt...18 lichtjes klaar....

Morgen een nieuw projectje op de pen....?????



vrijdag 27 november 2020

27 november 2020


Dag van:
Snotter, proest, hoest....
Het houdt niet op....
Moe word ik ervan...
But life goes on....
Nog een laatste cadeautje halen.... was niet online verkrijgbaar...
Op het winkelcentrum komen op een uitgezocht tijdstip dat er niet veel mensen zullen zijn...
Tussen de middag als de kinderen uit school komen dus...
Goed getimed....!

Black Friday ontdekken....
Gut ja.. dat is vandaag...
De hele week vliegen me al de kortingen mijn mailbox in....
Van bedrijven waarvan ik het bestaan niet ken en al helemaal niet weet hoe ze aan mijn mail adres komen...
Maar goed...www ofwel worldwideweb weet immers alles van me....

Ik hoef nog maar één letter in Google in te typen of er stroomt een wereld aan advertenties en popups binnen....
Het is maar goed dat ik geen geheimen heb...

En nou weet ik heus wel dat Black Friday fake kan zijn omdat de prijzen daarvoor snel verhoogd zijn dus je nu het normale betaald... of dat er een speciaal assortiment B spullen in huis wordt gehaald...
Maar toch... de verleiding is groot....
En naast het cadeautje waarvoor ik ging, kom ik thuis met een overhemd voor Willem... een trui en rok voor mezelf en een jurkje en jasje....
Je kan het toch nog niet laten hangen voor die prijs.... laat ik me wijsmaken...
Ik weet beter maar....
Ik trapte er ook oh zo graag in....


En Willem is blij....
Jemig wat is die man blij....
"Ik zeg niet gauw dat ik iets mooi vind maar dit Wampie... dit is je wel héél mooi....."
Een blauw grijs Paisley overhemd met lichtblauwe binnenkant...
Ja, mooi is het...
Maar dat hij het zó mooi zou vinden....
Hij loopt wel drie keer naar de spiegel in de wc....
Al kun je in die spiegel alleen het boord bewonderen maar enfin "ooooh dit is zo gaaf Wampie"....
Ik ben blij dat ik de rest zie die ook goed zit...
Zelfs de mouwen zijn oké...
Nog wel eens een probleem bij deze man met korte Poppey armpjes....
"Goh wat mooi... en wat zit het lekker..."
Black Friday you made my Day....!

Van.....
Cadeautjes inpakken...
De eerste drie zijn altijd leuk om te doen....
Maar oh die rest....

Plakband dat natuurlijk terug rolt en waar je tijden mee zoet bent om het begin weer te vinden....
Dat stomme uitsteeksel dat dwars door het papier steekt en scheurt....
In de breedte teveel papier wat je in de lengte tekort komt....
En nooit NOOIT krijg je die cadeautjes ordentelijk in zo'n jute zak....
Zo mooi als je je boodschappen passend in de tas krijgt, zo'n ellende is zo'n zak inpakken....

Maar goed... het is klaar... feest één kan beginnen!
Morgen voel ik me vast wéér en stukje beter dan vandaag....

 Van... twee oudjes in hun stoel die The Voice kijken...
Onze stoelen draaien niet.... wij zien alles....
En zonder draaien horen we ook wel wat goed en minder goed is....
Toch is het genoeglijk zo saampjes....
Nog wat papiertjes op de grond... de zak tegen de bank... de honden aan de voeten... katten op de bank of op schoot....de zoute kaasstengels tussen ons in....

Dan pakt Willem ineens mijn hand...

Altijd jou voelen 
Maar even die hand
Altijd bij jou horen
Maar even die verbinding
Altijd van jou houden 
Maar even dat ogenblik
Van intens samenzijn

En zo'n moment koester ik...
Die seconden van intens gelukkig zijn...
En ik houdt het vast....
Ik hoorde laatst in een interview van Jacobine met Frits  Spits, die onlangs zijn vrouw verloor,  dat hij, nu zij dood is, pas beseft hoeveel gelukkige momenten hij kende...
Uitgesteld geluk noemt Jacobine dat.....
Ik wil niet uitstellen nam ik me toen voor...
Ik wil nu voelen... en straks.... en later weer....
Omdat ik vasthoud nadat ik het heb losgelaten...

Ik liet weer los
Maar jij bleef bij mij....

Gelukkig maar dat het schaarse momenten zijn...
Je zou anders immers het geluk niet meer herkennen...


donderdag 26 november 2020

26 november 2020

Dag van:

Het pakhuis van Sinterklaas....
Het begint er echt op te lijken...
Dozen, dozen, dozen... ze stromen binnen...
De honden hebben een topdag daar waar het gaat om te mogen blaffen, iedere keer als de deurbel weer gaat....
En dat terwijl ik toch echt maar bij twee winkels besteld heb; Amazon en Bol.com....
Snap jij het dan snap ik het ook waarom dat met verschillende koeriersdiensten moet.....

Vandaag bestel ik dan toch écht de laatste cadeautjes...
Sinterklaas gooit er nu een slot op......

Ik ontdek trouwens nog een nadeel van online bestellen...
Ik ben nu genoodzaakt zelf in te pakken....
En inpakpapier heb ik niet...
De deur mag ik niet uit van het RIVM...
Dat wordt een lastige....!

Nog een bijkomend probleem...
Mijn papierbak begint aardig overvol te raken met al die dozen...
En ik vouw ze echt plat op....

Het ergste is dat net gisteren het oud papier is opgehaald en we weer een maand moeten wachten....

Van.....
Ik vul mijn dag met het vervolmaken van de waxinelichtjesneuzen.....
Je kan precies zien welke ik het eerste deed...
Ik word steeds enthousiaster en creatiever en dus krijgen de lichtjes poppetjes steeds meer versierselen...

Verkouden zijn en dit werkje doen kent ook zijn nadelen...
Één keer niezen en alle kleine kraaltjes liggen over de grond...
Twee keer een flinke hoestbui en de ponponnetjes liggen ernaast....
En je moet vlug zijn met oprapen want de honden vinden het er geweldig uitzien...

Van...
Ach en verder volgen we het onderzoek naar kinderopvang belasting ellende....
Zien de vele vele beelden over Maradona...
Vallen Willem en ik om beurten maar weer eens in slaap op de stoel....
En krijg ik de uitslag binnen.... NEGATIEF!!....
Maar ik had niet anders verwacht....


De grootste moeite heb ik vandaag met mijn eigen Willem, die een zielige Turkse herder op Facebook ziet staan...
Ze zoekt een gouden mandje...
En Willem denkt écht dat dat mandje hier staat....
Daar denk ik dus compleet anders over...
Een schat van een mooie hond hoor... daar niet van...
Maar mijn pakhuis, asiel, etc.  is vol.... bomvol...
"Proberen je over te halen mag altijd"....
Toch vreemd dat de kinderen in de klas weten dat jufs nee ook echt nee betekent....
Alleen Willem schijnt dat nog niet te begrijpen....
Ontwikkelingsleeftijd van een amoebe denk ik dan maar....

Van....
Verder verbaasd ik me vandaag over een oudere dame bij omroep Max die vindt dat het tijd wordt dat er binnen de reclame en verder nog op tv en reëel beeld van ouderen gegeven moet gaan worden...
Ze ziet alleen maar de perfecte oudere in beeld...
En ik zet dan direct mijn vraagtekens bij wat dan die oudere heeft dat haar of hem perfect maakt...
Al gauw krijg ik het antwoord; het perfecte kapsel en het perfecte postuur... mooie make-up en de juiste kleding...
Ik bekijk mezelf eens kritisch...
Nee... over mij heeft ze het niet...

De imperfectie moet steeds meer in beeld gebracht

worden dus...
Dames en heren met een maatje meer....
Alle huidskleuren....
En nu dus de getekende stokoude gerimpelde oudere.... met hamertenen, hangtieten en hangbuik....
En daar herken ik me dan wel weer in...
Maar nee... ik ambieer geen reclame rolletje over eye love, specsavers of verjongende oil of olaz crème....
Laat staan dat ik me laat strikken voor kunstgebit bruistabletten....

En wedden dat het hier weer gaat om de perfecte imperfectie....
De hamerteen mag nét geen bolling in het schoeisel geven, de hangbuik cq vetrol slechts een centimeter over de rokband hangen en de hangtieten gepusht worden...
Kunstgebit mag... gebit met zichtbaar getrokken kiezen weer niet...
Nog maar niet te spreken van de spataderen...
Goede panty's oké maar vooral geen steunkousen....
Maar je haar mag een vogelnest zijn, een maatje meer is prima en je mag ik een stoel zitten in plaats van dat je viool staat te spelen, de kippen voert of in de dierentuin uitleg staat te geven....

De imperfecte oudere... tjonge jongen...
Dit is vast bedacht door iemand die nog geen versleten gewrichten of kunstheup heeft...
Die nog jolig door het bos wandelt zonder artrose in de voeten...
Ouderdom staat namelijk gewoon gelijk aan ontzettend imperfect worden....
Als überhaupt die perfecte mens al bestaat...

Want je gaat me niet vertellen dat bij een fotomodel haar haar goed zit als ze ongesteld is......

Van...
Ik kom mijn dag dus wel door zo...
Met als hekkensluiter Willem en de Feyenoord wedstrijd die ik in het bad uitzit...
Het blijft opvallend stil beneden...
Zal wel een flut wedstrijd zijn....
Nul, nul dus...
Goh... je zou toch mogen hopen dat als je aan het eind van je leven de balans opmaakt, het zo'n stand zou zijn...
Gelijkspel van wat er goed en mis ging....
Laat ik het zo zeggen...... de perfecte eindstand....


woensdag 25 november 2020

25 november 2020


Dag van:
In wat voor tijd leven we toch.... schrijft een kliek vriendin me s avonds als we wordfeud spelen...... en hoort dat ik vandaag weer getest ben op corona....
Op zo'n moment sta je er weer even bij stil....
Je plonsde in deze tijd.... door golven van emotie van het onbekende meegevoerd.... 
Sciencefiction lijkt het wel... alsof je in een beroerde B film een ontzettend ondergeschikt rolletje speelt.... een B film met een horror scenario....
Maar je moet je aan de tekst houden... anders klopt de film niet meer...

Vroeger... lees 9 maanden geleden... kon je nog gewoon een griepje hebben... of flink neusverkouden zijn....
Zoals ik nu....
Tegenwoordig wordt je bang gemaakt voor het meest verschrikkelijke...
Dus tuig je s middags maar weer naar een evenzo futuristische sciencefictionachtige teststraat waarvan je 9 maanden geleden niet kon bevroeden dat zoiets kon bestaan....

Heden ten dage zijn er ook ik weet niet hoeveel....

Tientallen auto's zijn me voor....
Auto's vol met hoestende mensen met verstopte neuzen en al dan niet koortsachtig rode wangen....
En dan zetten ze daar 65+ verkeersregelaars neer....
De risicogroep ten top want met die plus bedoel ik dat ze net zo goed 75 kunnen zijn....
Die staan je dan te woord... op natuurlijk wel anderhalve meter... maar zonder pakken, mondkapje of anderszins....
Kamikaze noem ik dat...
Zo'n nies van mij gaat zeker met 241 km per uit de lucht in (staat in Wikipedia)....
Die nies heeft lak aan anderhalve meter....
Die niesbacil denkt, net als een spermacel precies weet waar die wezen moet, ik moet die neus daar in....


Snel trek ik dus maar mijn eigen mondkapje over mijn snotterige snuffert....

Tjonge de straat is uitgebreid sinds ik hier de vorige keer was...
De procedure is echter hetzelfde...
Zitten... tas op schoot... neus snuiten....a zeggen... en rustig ontspannen als dat ding je neus in gaat...
Check dubbel check bij de administratie en volgende patiënt....

En als we het dan toch over sciencefiction hebben dan zou ik willen dat er geen ghostbusters maar coronabusters bestonden....
Met detectie apparatuur en direct ook coronabacillendoders....

Oude kwetsbare, slecht ter been zijnde of erg zieke oudjes mogen in de auto getest worden...

Die krijgen een voorkeursbehandeling..... ergens aan de zijkant van het gebouw...
Moet wel eerst de gezonde persoon de auto uit, in de rij, melden, wachten, en dan pas gaat er iemand mee naar buiten...
Noem dat maar voorkeursbehandeling....
Ammehoela....

En dat sneltesten dat vorige keer zo goed ging, is blijkbaar ook afschaft...
Ook ik zal 48 uur moeten wachten.....

Nu was ik vandaag al thuis... maar dan kan ik morgen weer wel bijrekenen.... zonde!!....


Enfin.. ik ben dus thuis.. hoestend, proestend,  niezend, tranend, en zo snotterig als wat...
Dat zeg ik... een verkoudheidje.....
En ik mag toch hopen dat ik de uitslag morgen heb want anders dreigt mijn sinterklaas schema in duigen te vallen....

De pakketdiensten draaien overuren voor me...
DHL, DHL PARCEL, POSTNL en nog wat privé koeriersdiensten aan de deur vandaag met de bestelde pakketjes....
De zak van sinterklaas begint zich te vullen....
Oh kom er eens kijken...oncies, lava lampen, en gamestoel , lego, keyboard....
Jawel Sint pakt uit... euh... in!

Van...
Nou ja dag van die dag waarvan menig voetballiefhebber over 10 jaar nog weet waar hij was en wat hij deed....
Willem was dus een gedicht aan het schrijven... en schrok zich helemaal uit z'n vel.....
"Het is echt meedogenloos die dood Wampie.... het gaat aan niemand voorbij"...
Tja en dan, sorry hoor,.... word ik erg nuchter.... en antwoord..."Nee zeker niet als je die zelf opzoekt door drank, drugs, coke en maffia misbruik...."

Maar goed... tegen wie heb ik het.... Willems idolen kunnen immers nooit kwaad doen....
En ik denk dat Maradona al voor zijn dood door Willem heilig verklaard was...
Oh vergat ik dat te zeggen....?
Vandaag is de voetballer der voetballers dus overleden...
Zijn roem snelde zijn dood tegemoet....
Vandaag is hij hem tegengekomen....
Op z'n 60 ste.....
Net zo oud als ik....
De roem houdt hij.... het leven dus niet....
De voetbalwereld is in zak en as....
En by the way.... ik behoor niet tot die voetbalwereld....
Ik hou me slechts bezig met de zak van sinterklaas.... wat dan weer wel op de letters as eindigt....




dinsdag 24 november 2020

24 november 2020


Dag van:
Schoentjes en verwachtingsvolle snoetjes...
Oh kom er eens kijken wat er in ons schoentje op de vensterbank onder het gluurpietje zit.....
Klei en pepernoten....
De klei emmertjes gaan open.... de zakjes pepernoten ook....
En ik weet eigenijk niet van wat er nou nog iets is overgebleven want de vloer ligt bezaaid met papiertjes, kapot gescheurde plastic zakje,  stukjes klei en half afgekloven of verloren gegane pepernoten....
Maar het was even feest....!
Oh zo.....

 Het valt gelukkig reuze mee om de rust weer terug te krijgen en even later wrijven 10 paar handjes over de grote plastic zakken waar verf in zit en een vel papier...
Het effect is leuk... het plezier nog groter...
Op de achtergrond klinkt sinterklaas radio...
Ideaal zoiets...!

En vooral sfeermakend...
Het is geen wonder dat als de therapeuten kinderen komen halen voor diverse therapieen, de kinderen moeilijk mee te krijgen zijn....


Muziek vind ik sowieso altijd een wondermiddel...
Niet alleen brengt het sfeer... of gezellige saamhorigheid.... maar de buitenlandse kindjes die ik in de klas heb waarvan sommige nog geen Nederlands praten, zingen wel Nederlandse liedjes mee....

Dat doet me denken aan het feit dat de top 2000 bijna begint...
Ik kan het gevoel van vorig jaar nog boven halen.... die leegte na die laatste twee nummers.. hotel California.... en dan Bohemien Rhapdody..... die ook ik op nummer 1 had staan....
Oh die leegte... de verloren saamhorigheid en sfeer.... samen luisteren... samen mee blèren.... samen dansen.... en het constante "Oh ja die... die had ook op mijn lijstje gemoeten "....
Dat gevoel van 'nu weer een héél jaar wachten...
En voor je het dan weet is het dan 'nu'....
24 november en nog een week te gaan...
Dan mogen we weer stemmen op onze favoriete nummers....

Altijd Stef Bos... altijd Ramses Shaffy..... altijd Michel Fugain..... en natuurlijk Queen....
Maar dan dat wikken, wegen, twijfelen, zoeken... wat nu nog meer.... zoveel mooie muziek.....met als gevolg... lijstje klaar en ingestuurd en nóg nummers vergeten....
1 December mogen we weer....
Ik ga aftellen....

Van......
Heerlijk telefoontje van een vriendin...
Oh wat is lachen toch goed voor een mens...
En de frequente blog lezer weet, dat als ze begint nadat ik opneem met: " Oh ik kan er niet aan wennen Wampie..... ik eet nooit meer drop.... ik pak zo de Dorito's....", dat haar kies getrokken is....
Heerlijk gek mens....!!!

Van....

Akkefietje pillen....
Ik heb nog één pil voor weet ik veel waarvoor... maar ik moet ze wel slikken...
Ik bel de receptenlijn van mijn huisarts en spreek mijn herhaal recept in....
Tegen de middag zie ik dat ik een gemiste oproep heb...
De huisarts....
Geen tijd om terug te bellen maar lang leve de voicemail.....
We kunnen u het medicijn niet verstrekken want u heeft het in november al gehad...
Nou weet ik het niet hoor... maar het is nog steeds november dacht ik zo....
Maar of ik de apotheek wel raadplegen...
Daar kom ik dus 5 minuten voor sluitingstijd....
Ik leg de situatie uit terwijl ik de telefoon in mijn tas voel trillen....
Eerst dit afhandelen... dan de telefoon...
Mijn recept wordt opgezocht in de computer...
Ze begint te lachen...
"Heeft u al op uw telefoon gekeken mevrouw?"
Jazeker... tien minuten geleden nog....

"Ja maar die mevrouw die u daar ziet staan bij de medicijn automaat, stuur u zojuist een smsje".....
Ik kijk op mijn mobiel... en het is heus....30 seconden geleden kreeg ik hem binnen....
Nou haal maar weer uit de automaat zou ik zeggen....
Maar neeeeeeeee dat kan dus niet...
 Ik zal de hele automaat procedure moeten doorlopen....
Dus sjok ik maar weer naar buiten... naar de automaat in de muur.....
Iets met 'van medicijnkastje naar de muur gestuurd worden".....

Ze hadden er wat mij beurt wel een muziekje onder mogen zetten.... saaie muur....










maandag 23 november 2020

23 november 2020


Dag van:
Volle bemanning weer aanwezig vandaag in de klas...
Aan personeel dan....
Dat betekent vijf man sterk...
Erg opletten dus dat niet wij de lawaaipapegaaien zijn....

Nationale heldendag vandaag hoor ik op de radio...
In een klas waar vooral nog heerlijk papa en mama je grootste helden zijn....
Nou ja... en K3 misschien.... en Sinterklaas....

Helden ken ik vooral uit de zeer schaarse oorlogsverhalen van mijn vader en moeder...
En uit de boeken....
En misschien komt dat wel omdat ik zoveel mensen helden vindt... op kleinere schaal dan wel te verstaan en niet volgens de uitleg in de dikke van Dale....
Volgens hen moet je bijna je leven geven om een held te zijn...

Och misschien zijn dan de mensen die ik bedoel

heldjes... met heldendaadjes.....
Zonder je man verder moeten...
Zonder je kind....
De mantelzorger die zijn vader, moeder, man, vrouw met Alzheimer verzorgt....
Leven met depressiviteit...
Je nier doneren.....
Kanker overwinnen of er tegen strijden...
Leven met een rot ziekte...
De verzorgers in coronatijd.... wat voor verzorger dan ook....
Je scheiding overleven...
Diegene die met al hun beperkingen... verstandelijk... lichamelijk... of met wat voor beperking ook... een weg vinden... andere kwaliteiten inzetten...
En wat dan de daad is.....?!
Nou... volhouden dus... de moed erin houden... doen wat je moet doen voor je gevoel.... doorgaan....

Als het aan mij ligt zou ik zeggen....het leven zit vol van die heldendaadjes.... en dus heldjes....

En dan die krankzinnige politieke heldendaadjes.....
Baudet die opstapt.... jippie.... hij had geen betere daad kunnen verrichten... als hij tenminste weer niet iets ander geks gaat doen....

Wiebes die zijn fout toegeeft ten aanzien van dat belasting gedoe jegens gastgezinnen...
Of nee.... eigenijk zijn dit geen heldendaadjes...
Eigenijk is dit de normaalste zaak van de wereld...
Tenminste dat zou het moeten zijn...
Misschien is de bovenste daad zelfs wel laf te noemen...
Weglopen als het mis dreigt te lopen...

En misschien zouden ook al die andere dingen, daarboven genoemd,  normaal moeten zijn...
Maar dan wel met een gouden randje.... en een sterretje...!!

Ik kan me ook niet voorstellen dat als je een baby in het water ziet vallen, je er niet automatisch zonder nadenken achteraan springt....
Of met alle macht probeer het portier van die brandende auto probeert open te krijgen als je ziet dat er iemand in zit....(Met enige voorzichtigheid dan wel te verstaan)

Stel nou eens dat we dat niet als heldendaden

bestempelen en er geen lintjes voor uitdelen....
Misschien dat het dan weer normaal wordt dat je elkaar in benarde, levensbedreigende situaties te hulp schiet...
Maar dan wel weer met dat gouden randje en het sterretje...
Omdat het net iets bovennormalers is....

Ik heb voor zovéél mensen respect, ontzag, eerbied....
Elke dag weer....
Laten we daar ook eens bij stil staan....
CHAPEAU voor jullie...!!!!!!!