Dag van:
Bibbers wat is het koud....
Één teen op het parket en je zou er onderkoelt van raken....
Eerst de sloffen maar eens naast m'n bed...
Ik word echt een oud wijf....
Ik mag nog van geluk spreken dat ik toch maar de balkondeur heb dichtgedaan vannacht...
Spijtig voor de katten misschien maar ik geloof nooit dat die de kou getrotseerd hadden...
Sterker nog... ik kom beneden, geef Bengel eten, ze geeft aan dat ze naar buiten wil en nóg geen 5 seconden later krabt ze aan de andere kant van de deur dat er weer in wil....
Dat bedoel ik dus maar...
Van...
Ik durf nog niet naar de auto te kijken...
Wedden dat ik krabben moet...
Ja allicht... bij min 4....
Maar hoe hard en erg ik moet krabben merk ik straks vanzelf wel....
Eerst warme koffie....
En voor Willem de verwarming maar aandoen...
Da's dan wel weer een dingetje sinds hij met pensioen is....
Wellicht voor meer gepensioneerden... maar hier zeker geldt... je hebt minder inkomen maar je elektriciteits en gasrekening stijgt behoorlijk....
Verwarming hele dag aan... vaak de tv voor Willem ook nog de hele dag aan..... behalve als hij de honden uitlaat.... en elke dag eitjes koken....laaaaaaaang koken... want ze moeten eeeeeeeerg hard....!!
Heb je hem eindelijk zover dat hij niet een kwartier tot twintig minuten onder de douche staat... en bespaar je dus eindelijk op je waterrekening.... gaat meneer met pensioen... en krijg je dit weer....
Van...
Hè lekker om na die dagen thuis weer de school en dus vertrouwde werkplek te kunnen binnenlopen...
Maar.... in de auto was het warmer....
Coronatijd laat merken dat het een onvriendelijk karakter heeft...
Ramen moeten open om de co2 op peil te houden... De aërosolen geen kans te geven...
Het voelt een beetje als een Harry Potter kasteel.... waar vlagen van geesten door ramen vliegen.... en kou meenemen....
Niet ten onrechte noemt een leerling het "er zijn kou monsters juf... met lange ijstanden... ze zijn blauw.... en je kan ze niet weg jagen...."
Nou... dat kan de juf wel... maar ze mag het niet...
Zodra ik een raam sluit springt het groene co2 meterlampje op rood....
Je zou dus inderdaad kunnen zeggen dat de juf het niet kan.... sorry....
Maar de leerling krijgt medelijden door mijn excuses...
"Oké juf... je kanmag het niet"....
Kanmogen... ik vind het een mooi moeite werkwoord in deze tijd.....
En zo vordert de dag....
Met een beetje maagpijn....
Ik ben er bekend mee met volle maan....
En kinderen die aan je arm jengelend zeuren dat ze naar binnen willen want hun handjes zijn zo koud....
Ik had beter wantjes kunnen breien dan waxinelichtjesneuzen voor ik de kerstboom haken geloof ik....
Van....
Buiten is de kou omgeslagen van natte ijzige mist in natte regen....
Het koufront schuift alweer wat naar het noorden...
Ik ga na het afscheid van een dierbare collega die met pensioen gaat, richting huis... waar Willem alles weer schoon heeft....
Waar de katten op de bank liggen en de honden op me af springen...
Woef... ja vrouwtje is er weer....
Miauw... we willen eten...
Ja ja.. honden hebben een baas.... maar katten... oh die katten... die hebben personeel....
Maar heerlijk thuiskomen blijft het toch altijd maar weer....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten