Dag van:
Nog gauw een brief van Sint brouwen...
En oké Willem... nog één kopje koffie dan samen.... voordat ik de lange rit naar Haarlem aanvaard en je me een hele dag moet missen....
Niet de cadeautjes vergeten te verstoppen in de auto...
Nee Willem, ik kom niet te laat thuis...
Ja Willem, ik rij voorzichtig....
En natuurlijk zal ik even appen als ik veilig ben aangekomen....
Heb ik alles....?
Cadeautjes check...
Tas check...
Ja check...
Autosleutels... check en gaan....
En dan sta je bij de benzinepomp en komt erachter dat je je camera, dat pakketje dat verkeerd gestuurd was en nog een brief vergeten bent....
Nou ja... volgende keer maar...
Van....
Als het goed is moet ik de zon tegemoet rijden zei de weerman....
Maar ik weet niet waar die weerman zat toen hij het over het noorden had, maar volgens mij niet in Nederland....
Het blijft koud en grauw....
Dat maakt het gevoel van blij zijn om de kleinkinderen te zien er niet minder om maar doet wel weer denken aan die grauwsluier die er overheen hangt, het niet met de hele familie te kunnen vieren.....
De allereerste sinterklaasviering zonder dat we als gezin allemaal bij elkaar zijn...
Zonder surprises, gedichten, gegrap en eensgezindheid..... zeg maar eensgezinsheid....
Alles is anders.....
Je laat het over je heen komen als in een roes.... maar het went niet en knaagt wel....
Van.....
Het laatste jaar dat onze Luna nog gelooft...
Al hangt ook dat aan een zijden draadje...
Google snelde de waarheid tegemoet....
Tegenwoordig vraag je immers niks meer aan papa en mama.... maar aan Google.....
"Google... hoe oud is sinterklaas?"....
Sinterklaas zou nu 300 jaar zijn maar dat kan natuurlijk niet.... de mensen vieren het nog steeds maar de papa's en mama's kopen de cadeautjes...
Oeps Google.... je mond voorbij gepraat....
En gelukkig is het dan wél tijd om paps en mams te raadplegen....
En gelukkig zitten we middenin de Sinterklaastijd met versierde etalages, een sinterklaasjournaal, het schoentje zetten, knutselen op school... en dus het magische mysterie....
Dat maakt het weer makkelijker om het ongeloof naar de andere kant te doen omslaan....
Luna heeft dus de klok horen luiden maar laat de klepel lekker voor wat die is....
Volgend jaar is vroeg genoeg meneer Google....
Van...omaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa.....
Zo lang niet gezien en geknuffeld...
Nu corona negatief getest in alle veiligheid je kleinkinderen kunnen knuffelen....
Van......
Wat ziet oma nu...?
En roze brief achter mijn ruitenwisser....?
Ooooooh er zal toch niet een auto in dit smalle Haarlemse steegje tegen oma's auto gezeten hebben....
(Iets dat dagelijks meerdere keren in deze straatjes gebeurd omdat het weliswaar een tweerichtingsweg is, maar er maar één richting doorheen kan omdat er ook nog eens aan twee kanten auto's geparkeerd staan)....
De kinderen rennen al naar buiten...
"Wij kijken wel even oma"....
En laat dat nou net de bedoeling zijn geweest....
Daar komen twee over enthousiaste opgewonden kleinkinderen alweer terug rennen...
"Oma... oma... een brief van sinterklaas.... en jij mag niet meeluisteren staat erop... want dan word je er gestoord van....."
Hup oma naar buiten dus.... terwijl de brief, die oma uit haar hoofd kent, wordt voorgelezen in de kamer....
En alsof ik van niks weet, kijk ik even later met een onschuldige blik, in vier ondeugende oogjes die komen vragen of ze eeeeeeeventjes mijn autosleutels mogen hebben....
En dus vraag ik me mijn beste acteer stem...."Nee hè, er zit dus toch een deuk in mijn auto"....
Maar..... "neeeeeeeee oma... we hebben alleen even je sleutels nodig... voor de zekerheid...."
Oma zit nog steeds met een quasi verschrikt gezicht op de bank als een paar minuten later de kinderen met papa onder de last van een zware zak van sinterklaas, binnenkomen....
"Kijk oma... dat hadden de Pieten in jouw auto verstopt....!"
"Niet.... waar dan?".....
"Nou overal en in de kofferbak"....
"En ik heb niks gezien...."
"Nee oma, dat kunnen Pieten ook onzichtbaar doen..."
Het feest kan beginnen....
En het ene na het andere cadeautje is een groot succes...
De gepersonaliseerde Donald Duck.... het keyboard.... de knutseldozen..... de Dino spullen.... het Rummicub spel junior.... Mario lego..... het fluffy tekenboek... en nog meer Mario lego....
Maar ook de gezinscadeaus....
En dan wordt er wat afgespeeld en geknutseld... in elkaar gezet en gelezen....
Maar ook gezellig gelachen, gekletst, vals gespeeld, rommel gemaakt en eten gekookt....
Van.....
In de mist naar huis....
Een gelukkige en tevreden familie achterlatend....
Radio Sublime door de speakers.... terugkijkend op een geslaagd feest... vooruitkijkend naar het volgende...
Er volgt nog een drukke week...
Zestien hondenpoten die je bespringen, twee poezenkopjes die langs je been wrijven.... geblaf...gemiauw.... en een blije Willem.... die me het hemd van het lijf vraagt over vandaag...
Grappig toch... als ik dat bij hem doe weet hij nooit het antwoord... dan krijg ik alleen "het voelde fijn/goed".....
Andersom wil hij elk detail weten....
Wat ik zei... en wat ik toen zei... en wat ik daarna zei... en niet onbelangrijk... wat ik heb gegeten....
Als ik vraag hoe zijn dag was....
Gelopen met de buurman... te koud gekleed... en nu nog steeds koud.... tot op het bot Wampie....
En verder voelde het wat saai....
Arme Willem.....
Van.....
Nog vier waxinelichtjesneuzen....
Ik wil ze vanavond klaar hebben....
Dus nu gaat oma aan de knutsel...
En het lukt...18 lichtjes klaar....
Morgen een nieuw projectje op de pen....?????
Geen opmerkingen:
Een reactie posten