15 november 2020

Dag van:

 

Het ouder worden vergaart met de jaren toch wel de nodige mankementjes hoor...

Je zal me er niet vaak over horen klagen want naast de mankementjes kan ik toch vooral en voornamelijk genieten van de positieve dingen die het met zich meebrengt...

De opgedane ervaring die regelmatig nu zo van pas komt... of het nou de positieve of negatievere ervaringen waren...

Het milder worden ook....

Al ben ik er nog niet helemaal uit of dat nou milder of, zoals anderen zeggen 'harder' worden is...

Misschien betekent milder zijn wel dat je gehard bent..... en is dat het....

Meer en meer leer je of laat je, los...

Soms vraag ik me wel eens af of dat nu met het ultieme loslaten van dat aller allerlaatste losmaken te maken heeft... het leven hier.....

Het mooie dat ik ondervind is, dat loslaten niet afstand nemen hoeft te betekenen...

Dat dacht ik vroeger stellig.....

Iets in de trant van "als Ik mijn kinderen loslaat, hou ik niet meer van ze"....

En misschien daaronder sterker liggend nog..."Dan houden ze niet meer van mij"...

Als ik loslaat gaat betrokkenheid verloren....

En zelfs dat klopt niet....

Je betrokkenheid is juist verademend veel ruimer... waarschijnlijk zelfs wel intenser....

Als ik loslaat raak ik het kwijt...

Maar nee... ik werd er soms zelfs "rijker" van....

En ook ontstond er geen leegte toen ik losliet...

Soms veranderde mijn rol... ja dat wel....

Maar moet dat een negatieve wending zijn... of biedt dat ruimte voor om een ander stuk jij ook te ontwikkelen....

Vooral dat laatste hè...

Je te ontwikkelen....

Dat vind ik misschien nog wel het mooiste van alles...

Dat je gewoon nooit uitgeleerd bent... nooit klaar met ontdekken, proberen experimenteren.... vallen en weer opstaan....

En ach.. wat is zestig nou helemaal....

Voor de echte ouderen kom ik pas om de hoek kijken....

Van...

Vooral en voornamelijk dus positief...

Maar die andere kant is er ook....

Gisteren moest ik van de pijn in mijn handen, de braces weer omdoen...

Vandaag is het zo erg dat de braces niet eens meer helpen....

Dus toch maar aan de pijnstillende medicatie die je ook nog eens suffer maakt...

Op mijn rechtervoet kan ik bijna niet staan.... mijn enkel en knie knakken bij elke stap die ik zet...

De figuurlijke messen steken dwars door de gewrichten heen....

En mijn lijf voelt zo stijf en opgezwollen dat ik er bijna misselijk van ben....

Ook dat is ouder worden....

De mindere kant ervan....

Die dan ook weer gepaard gaan met irreële gedachten als.... ja je bent op... je loopt tegen je einde.... je lichaam is wel veertig jaar ouder dan je geest... straks loop je achter een rotator... of... kom je niet meer uit je stoel....

Als ik dan ga schrijven kan ik relativeren...

Donder op... ik oud en op?... ammehoela!....

Ik moet nog zeven jaar werken en daarna nog heel veel dingen ondernemen.... schrijven, reizen, volop oma zijn , vrijwilligerswerk....

Terwijl ik zelf dan de angst eronder voel van.... als ik dat maar red....

Maar al snel kan denken..."Ik wil dat redden!".....

Maar als ik in mijn stoel zit.... Pffft.... da's een ander gevoel....

Dan kan ik zomaar verzinken in die negatieve verdrietige gedachten...

Je snapt het al...

Het is nu drie uur 's middags geweest en ik schrijf...

Iets wat ik anders altijd 's avonds doe....

Ik schrijf om even te relativeren en de pijn niet dwars door de medicijnen door te hoeven voelen....

En nee... ik heb geen medelijden met mezelf... mijn artrose,  nu artritis door de ontstekingen her en der... en de rustig gestaag vorderende reuma,  zijn niets vergeleken bij bijvoorbeeld ALS of MS.....

Bij mij hoort het bij ouder worden en God wat mag ik vieren dat ik dat word....!!!!

Dag van....

Ik laat me niet kennen....

Er moeten nog tien kerstboom versierselen komen die de juf zelf maakt....

Dat doe ik ieder jaar....

Van gebreide sensopathische beleef kerstbal,  tot gebreide kerstboom, gebreide kerstknuffels of gebreide vingerpoppetjes.....

Dit jaar wilde ik tien kerst knuffeldoekjes breien maar mensen wat een werk...

Toen ik er eentje af had.... niet eens voor kerst maar voor een baby.... nam ik me direct voor van dat plan af te stappen, wilde ik nog wat aan mijn avonden en weekenden hebben...

Daarnaast hou ik ook nog een sinterklaas yurl bij en zijn woensdagen vaak gevuld met studie.... en anders wel huiswerk.... dus einde idee....

Loslaten....(gniffel)....

Nieuw idee.....

Ik ga niet breien... ik ga haken....

Waxinelichtjesneuzen....

Van die vreselijke nep waxinelichtjes met plastic vlammetje, waar je dan omheen haakt, zodat het een kerstman, sneeuwpop, rendier enz wordt...

Één nadeel heeft dat...

Haken doet meer pijn dan breien...

Volgende nadeel.... maar dat zat er sowieso aan... ze moeten over twee weken af....

En ik heb achttien lichtjes....

Daarbij heb ik niks met haken en heb ik geen idee hoe of waar ik moet beginnen...

Dat wordt dus veel YouTube filmpjes bekijken en patronen lezen....

Maar... na enige tijd... ja hoor... de basis zit eromheen.....

Trots app ik mijn dochter het haakwonder....

En als ik zie tevreden is ga ik verder...

Maar, ondanks weer twee pijnstillers,  vordert de pijn....

Misschien wil een bad helpen....

Het helpt.... tijdelijk... maar toch....

Van.....

De broodbakmachine....

Willem zag hem in de schuur staan...

Nou vooruit dan maar... laten we weer vers brood gaan bakken....fuck de koolhydraten....

Drie uur later geur het in huis naar vers brood...

Nóg lekkerder dan appeltaart....!

Meergranen brood... en Willem smult... bunkert... vreet.....

Dat wordt een tweede brood in de machine en vanavond geen warm eten maar brood...

Nou ja... dat is ook warm als het net uit de machine komt....

Ik zit nog niet koud van mijn eigen die plak brood te genieten of er komt een bericht voorbij van de firma Kaas...

Verse eerlijke kaas.... van de boer ....

Je kan je abonneren daarop een dan elke week of om de week kaas in de bus krijgen...

Steeds weer andere kaas...

Van steeds weer een andere boer....

Zodat zij hun hoofd ook boven water kunnen houden...

Oké... beetje duur maar wél een boer gematst....

Ik doe het...

Vanaf de negentiende valt om de twee weken een stuk kaas in de bus....

Het zal me benieuwen...

Let's go fresh.....

Van...

Ruzie in de keet...

Nee... niet Willem en ik...

Bengel en tante Betsy hebben weer eens mot...

Zal je de afgelopen dagen steeds fotootjes in je blog en op instagram plaatsen van twee zich verzoenende katten.... krijgen ze bonje...

En niet zo'n beetje ook hoor....

(Zie filmpje)....

https://youtu.be/iZJt2URrxjs

Geen kattenpis dus... maar van korte duur...

Misschien de laatste stuiptrekkingen.... zou mooi zijn...

Van... de dag verandert van helder, warm, zonnig, naar herfstachtig grauw en regenachtig...

Bagger voor je gemoed....

Sombere gedachten krijg je ervan...

Ik kan die mensen met winterdepressies wel begrijpen...

Niet dat ik dat nou ook laat van ga krijgen maar van die sombere buien .... ja die ken ik wel....

Nou lukt haken echt niet.... maar misschien even achter de computer dan...

Mail checken bijvoorbeeld...

En maar weer een online overleg plannen voor morgen...

Au... ik stop ermee...

Van.....

Één ding neem ik vandaag stellig voor....

Lukt het vandaag niet, dan morgen wel... en anders overmorgen...

Maar ik ben geenszins van plan een klagende sombere oude van dagen te worden....

En van ellende open ik een moppen website...

(Hoever kan een mens zinken)....

Oma heeft zin in een ijsje. Opa biedt heel lief aan om dat te halen. Wat voor ijsje ze dan wil. “Een bolletje vanille, chocolade en aardbei. Zal ik het even opschrijven?” Vraagt ze lief.
Nee, hoeft echt niet. “Echt niet?” “Nee, echt niet.” Hij hield bij hoog en bij laag vol dat hij dat heus nog wel kon onthouden.
Komt ie terug met 2 zakken patat.
Foetert oma: “Zie je nou wel! Ben je toch nog de mayonaise vergeten!”

Maar tja... of ik hier nou vrolijker van word...... :)