1 mei 2024 Kos dag 3 🇬🇷

Dag van:

 Kalo Mina...zo begroet je elkaar vandaag....

Een nieuwe maand , een maand vol bloemen.....en overal kansen op deuren.....

Waar komt deze traditie vandaan......

De viering op 1 mei is ontstaan vanuit een mythe. De mythe van Demeter (godin van de landbouw en het graan) en haar dochter Persephone (godin van het dodenrijk). 

~De mythe zegt dat Hades (de god van de onderwereld) Persephone op het einde van de zomer heeft gestolen van de bovenwereld. Op een dag toen Persephone op een weide vol bloemen speelde, opende de aarde en zonk Persephone weg naar het dodenrijk, in de armen van Hades. Demeter was diep bedroefd en daarop volgde een dorre winter en leden veel mensen aan hongersnood. Zeus kon dit niet aanzien en greep in. Zeus vroeg zijn broer Hades om Persephone terug te geven aan haar moeder. Hades ging hiermee akkoord maar Persephone moest nog één avond met Hades eten. Ze at 6 pitjes van een granaatappel en voor iedere pit die ze at, keerde ze 1 maand terug naar het dodenrijk. Zo was Hades zijn geliefde niet voor altijd kwijt en kon hij haar toch gedeeltelijk bij hem houden. Persephone keerde met het begin van de lente terug naar de bovenwereld en direct begonnen alle bloemen weer te bloeien.~

Op deze dag, 1 mei wordt er in Griekenland het begin van de lente gevierd......

De mensen vieren feest (picknicken veelal) en maken de mooiste bloemenkransen......

Deze bloemenkrans hangen ze aan hun voordeur, en dat zagen we inderdaad....

Wij beginnen de dag op ons balkonnetje....met best smakelijke aanmaak koffie....

We hoeven niet te haasten al merken we dat Willem nog niet geheel onthaast is en steeds denkt dat we weer verder moeten....

Dan doen we ook heus wel, maar na twee bakken koffie Willem....easy going... !!

We starten de dag bij Fikos....

"Het voelt daar zo goed" zegt Willem....

Met een warme omhelzing wordt hij verwelkomd....

Ik snap die Willem wel....

We hebben nét de koffie voor ons neus en de omelet is besteld of........ EEN MEGA KNAL.....

De klanten schrikken zich een hoedje, het personeel duikt weg en ik zit om je heen te kijken waar dít nou weer vandaan komt.....

Als iedereen een beetje bijgekomen is wordt er navraag gedaan....

In de buurt is een boiler ontploft....maar waar is nog niet duidelijk....

'Dat wordt koud douchen vanavond' antwoord ik nuchter....en ik neem een slok van mijn warme cappuccino....

De draad wordt weer opgepakt....

Voor mij letterlijk want ik haak lekker in het zonnetje op ons plekje aan de haven, en Willem et zijn omelet en schrijft zijn gedicht.....

Het is zo leuk dat ik (juist) van mannen steeds hoor dat hun oma en/of mama ook mooie dingen haakte en dat ik ze aan hen doe denken.....dat voelt goed zeggen ze....

En ik kan nog geen toer haken of ze komen alweer kijken hoe ver ik ben....

In de haven is weer van alles te doen....

Er komen meer en meer toeristen botten aanmeren....

Het botenseizoen lijkt begonnen te zijn ...

Er wordt geschrobd en geveegd.....geschilderd en geboend....

Het geluid van het neerdalende anker is overweldigend als er weer eentje aanlegd....

En aangezien de boten allemaal achterwaarts moeten aanleggen is het voor ons een lust voor het oog....

We willen vandaag echter Stefanos bezoeken....

Vroeger hadden Alexis en hij samen een restaurant maar sinds vijf jaar zijn ze uit elkaar....

Alexis is in het oude restaurant gebleven en doopte de naam La prima om in Kapari en Stefanos begon opnieuw in een pandje aan zee.... Olympia....

Vorig jaar kreeg Stefanos kanker....dit jaar kwam het terug, via uitzaaiingen....

Maandag nog was hij in Athene voor een Petscan, vandaag is hij weer aan de slag....

We lopen het heerlijke lange stuk naar

Olympia langs de zee.....en zijn benieuwd hoe we Stefanos aan zullen treffen....

We zien hem al voor zijn restaurant zitten...

Als hij ons ziet kan hij zijn ogen niet geloven en die ogen vullen zich vol tranen....

We zijn nog maar net op tijd vertelt hij want hij wilde net weggaan om te slapen....

Maar natuurlijk blijft hij nu even wat langer....

Er valt veel te vertellen over al zijn medische avonturen, zijn boosheid op artsen....zijn wegloop actie uit het ziekenhuis omdat hij al elf dagen niet geslapen had....de onmacht, de chemokuren....en de dag dat hij zelf bepaalde dat het wel genoeg was met die kuren........de infusen en het katheter lostrok en vertrok....

Hij voelde zich immers weer goed, zo zei hij....

Maar nu is het dus terug, alleen zin om dood te gaan heeft hij nog niet....en daar komen toch die tranen weer....

Nee, zegt hij stellig IK GA (ik vertaal het naar wil) NIET DOOD...!

Willem krijgt een porksteak waarvan we niet wisten dat je zo'n lap uit een varken gesneden krijgt...

En ik .....oh heerlijkheid....ik krijg gavros (gefrituurde sardientjes op speciale wijze)....ik ben er zó dol op....!!!!

Dan houdt hij niet meer vol en rijdt naar huis....'maar jullie komen snel weer hoor ' roept hij....

En natuurlijk zullen we dat doen.....

Wat is het ruisen van de zee toch heerlijk....de ouzo en het bier smaken goed.... Turkije ligt aan de overkant....

We houden het nog wel even vol....

Het leven voelt goed....al beseffen we eens te meer dat alles relatief is....zeker het leven.....

We stappen op....

De grote aloude boom moet bezocht worden....

Willem zo nietig klein zoals hij eronder staat....

Zoveel energie als er van die boom uitgaat....

En we moeten nog naar de nieuwe letters I love Kos....

En kijk nou toch eens in de Kanariestraat....niet een paar winkeltjes open, maar zo goed als allemaal....

Kos komt weer tot leven....

En wij leven graag mee....!

Zo eindigen we de namiddag weer op ons balkonnetje dat nu de zon op zich heeft staan....

Telefoons laden, appjes plegen, even opfrissen.....

We zijn klaar voor de avond.....

Eten bij Kapari....maar gematigd want we hebben vanmiddag al genoeg gehad...

Alexis begint met zijn zoveelste theorie...

Ioanna staat net als alle andere Griekse vrouwen in de keuken zoetigheid te bakken voor Pasen....

"Ze rekent ook op jullie hoor" zegt Alexis....

Helpen bakken? vraag ik nog..... maar nee, met eten natuurlijk....

Och hemeltje en we blijven net zo mooi in gewichtsbalans met al dat wandelen van hot naar her elke dag.....

De voeten voelen als brandhout maar het lijf voelt fit....

We gaan niet te laat weg dit keer....

Alexis ziet er niet uit na een pokernacht doorhalen en verlies lijden....

En Willem wil immers Dortmund -Paris Saint Germain kijken in ons eigen Fikos....

Fikos dat, zo hoorden wij via de Kos roddels tienduizend euro heeft uitgeloofd voor degene die nieuwe personeel aanlevert....

Het is op Kos niet te krijgen dit jaar....

En zij zijn niet de enige die ermee te kampen hebben....

De obers draaien mega overuren.....en dat is ze aan te zien ook....

Ons medelijden vinden ze weliswaar prettig maar het helpt natuurlijk geen sikkepit....

En dan te bedenken dat het hoogseizoen nog moet beginnen.....

Door het uur later hier is voetbal pas weer rond twaalf uur middernacht afgelopen....

We lopen het hele eind weer naar het hotel....heerlijk zo'n nacht wandeling terwijl we omringd worden door hongerige poezenbeesten op zoek naar restanten voedsel....

Toch lullig dat dat de vuilniswagen bijna gelijk op rijdt met ons wandel tempo....

De restjes verdwijnen 1,2,3 in de klep van de wagen van de vuilnisman....

Dat wordt dus wachten op het ontbijt voor ze....

En wij wachten nergens meer op....het bed wacht op ons....