16 mei 2024

Dag van:

Je schrijfdag, zo heet dat in schooljargon, optimaal benutten....

Hoe doe je zoiets....?

Nou....je gaat eerst bloed prikken dus....

Heeft even niks met schrijven van evaluaties te maken maar moet wel gebeuren en aangezien maandag een vrije dag voor iedereen is, en dus ook voor prikposten, en ik de dagen daaropvolgend werk en niet weg wil blijven, moet dat vandaag maar.....

Ik ben zo nuchter als wat....niet eens een kop koffie gehad....plas in een potje....korte mouwen aan want dat is wel zo handig en efficiënt....en daar ga ik....

Ik meld me bij de zuil aan.... nummertje

94....

Ik stel me in op 'lang wachten'.....

En dat heb ik goed gedaan want ik zit maar liefst 50 minuten te wachten eer ik aan de beurt ben....

Prikkamer 4.....

Dat is niet gezellig bij de andere drie kamers maar in een kamertje helemaal achterin de gang....sjok, sjok....ik mis mijn koffie.....

Het 'Goedemorgen' kan er, terwijl ze met haar rug naar me toe blijft zitten, nog net af.....

Deze prikmuts heeft duidelijk haar dag niet vandaag....

Rang doet de band om mijn arm....prik doet de naald door mijn vel in mijn ader....slurp doen de buisjes die ze bruusk achter elkaar erin en eruit duwt....

Rats de naald eruit, zzjts.....en nog voor ik kan zeggen dat ik bloedverdunners gebruik, twee pleisters erop....maar dat had de prikmuts trouwens ook zelf kunnen weten....

Gutssssss het bloed gutst langs de pleisters.....maar prikmuts heeft alweer op het belletje voor de volgende patiënt geklikt, en heeft geen tijd meer voor nabloedende patiënten....

Ik druk dus stevig op de plek zoals ik dat zonder een verpleegstersopleiding genoten te hebben, geleerd heb....

Gauw naar huis maar....terwijl bloederige

staaltjes naar beneden over mijn onderarm lopen ....

Thuis ruk ik de pleisters eraf en ja hoor....dikke ophoping bloed en bloeduitstorting in wording....

Maar dan kom je buiten....en je ontdekt dat de Eifel Tower roos in bloei staat....en hoe!!!!!

Maar dat is niet het enige want terwijl je de heerlijke geur opsnuift hoor je achter je een klagelijk maar oh zo mooi gepiep van de jonge vogeltjes in het vogelhuisje....

Ach hoor nou toch....

Pa en Ma schiet eens op....jullie komen hebben honger...

Zouden vogel ouders ook stress kennen....?

Tegelijkertijd zie ik in mijn ooghoek mama eend met nog maar één overgebleven eendenjong aankomen.....

Ik roep Willem om het restant stokbrood naar buiten te gooien en begin ze te voeren....

Mag vast niet in dit jaargetijde, want er is genoeg voer....maar mensen-oma's verwennen nou eenmaal graag....

Ook de meerkoeten komen gauw hun maaltje halen....

Met complete brokken in hun bek verdwijnen ze in het riet waar hun onogelijke kroost zich nog verborgen houdt....

Mama eend is uitgegeten en ook dit jong

verschuilt zich weer in het riet ...

Mama niet....nee, nee.....'me time' voor mama nou....

Ze poedelt er op los in het water....

De snavel wordt gepoetst, de vleugels krijgen een wasbeurt en föhnen hoeft niet want wapperen met de vleugels is voldoende....

De narigheid van prikken ben ik alweer vergeten....en ook het verdrietige feit dat er nog maar één eendje over is verdwijnt snel naar de achtergrond....

Een leven zonder tegenstellingen bestaat immers niet....

Hoe zou je het mooie kunnen zien als je het minder mooie niet kent....

Maar nu moet er toch echt gewerkt worden....

Nog maar een kop koffie, Willem de deur uit om een Pinksterpodcast op te nemen met zijn mede dominee en beginnen maar....

De paperassen liggen uitgestald op de grond, de laptop op mijn secretaire en zo begin ik met doelen scoren.....

En elke keer als ik weer zo'n leerlijn gescoord heb denk ik 'maar hij/zij heeft nog veel meer talenten die hier niet beschreven staan'.....

Het meeste heb ik al getest en wat ik nog

moet testen, daar maak ik een notitie van....

Ik bekijk de leerlijn profielen per kind en deel ze in op streefniveau

Zo ben je al gauw een paar uur bezig....

En de verslagen voor de leerlingbespreking moeten nog afgemaakt worden....en de evaluaties nog geschreven

Oei, en Willem komt zo thuis en wil eten....

Dan de besprekingsverslagen maar na het eten....en de evaluaties uitstellen....

En zo geschiedde....

Om half acht sluit ik, enigszins toch best wel tevreden, de laptop....

Mijn schrijfdag heb ik optimaal benut en ik ben blij dat zulke dagen bestaan....

Het verlicht de werkdruk en je hebt, juist in die laatste drukke weken voor de zomervakantie, beduidend minder stress in/aan je hoofd....

Stress die Willem wel heeft want ooooooh wee het Netflix account ligt eruit....en het wachtwoord doet het niet meer....

Waaaaaaaaampie!!!!!! ......

En ooooooh jee....morgen begint ons favoriete driedaagse festival van het jaar 'Jazz in Duketown' in Den Bosch.....met vrijdag nog wel Willems aller aller aller grootste helden 'the Yellow Jackets'....

Volgens mij bestaat driekwart van zijn begrafenis muziek uit hun nummers....

Maar........morgen regent het dus......

En 'Jazz in Duketown' is ALTIJD geweldig maar als de zon schijnt is het toch wel nóg geweldiger.....

Geen nood Willem, achterin mijn auto liggen wel drie paraplu's.....

En wie weet zijn de regengoden ons morgenavond op de Markt in Den Bosch wel goed gezind.....

Al geloof ik in het kader van die tegenstellingen des levens van vandaag, ook in ijdele hoop.....

We zullen zien......