18 mei 2024

Dag van:

Het is heerlijk hoor , twee muzikale mensen in huis die allebei fluit spelen, en waarvan eentje er natuurlijk meer dan zijn hobby van maakt zoals Willem....

Ik mag graag naar hem luisteren en nog liever ga ik naar zijn optredens...

Maar af en toe, vanmiddag dus....word ik er dus ook tureluurs van....

We zouden bijtijds naar Jazz in Duketown gaan maar dan komen daar ineens twee telefoontjes aan...

Oké, die eerste snap ik....een onverwachte overlijdensgeval en de vraag of Willem de uitvaart wil leiden en daarbovenop ook zijn muzikale bijdrage wil leveren....

Zulke dingen plan je natuurlijk niet....ik raak daar ook aan gewend....

Na de Pinksteren zal hij met de familie gaan praten en het verhaal maken en als ik dan op school mijn eigen werk doe, zoekt hij in samenspraak met de familie, de muziek die hij zal spelen uit....

Het tweede telefoontje gaat over de dienst waarin hij morgen voorgaat.....de Pinksterdienst.....

Ook daar levert hij bovenop de preek zijn muzikale bijdrage en wel met een bevriende, zeer goede beroepspianist...

Nu heeft de pianist (let wel een dag voor de dienst) bedacht dat hij Fragile van Sting gaat spelen en of Willem maar even zijn improvisatie op fluit mee speelt....

Nu heeft iedereen natuurlijk dat deuntje wel in zijn hoofd maar het is een minder makkelijk nummer in mee te spelen....

En daar heb je het gedonder al..... Willem moet oefenen....

Jaaaaaaaaaaa, nu ken ik het wel Willem....!!!!!!!

Allemensen niet tien of twintig, maar wel dertig keer hoor ik het nummer....

Het wordt heus steeds mooier na elke oefening maar ik kan het even niet meer horen.....

Per direct dus Fragile van mijn lijst....pffffft......

En ook nog eens later naar Jazz in Duketown....

"Nog één keertje" hoor ik Willem zeggen als ik al half klaar sta....

Willem!!!!!!!!!!...... ik wil Trijntje Oosterhuis niet missen .....!!

Eindelijk dan....we kunnen gaan...

Babs gaat dit keer mee....

Auto in de parkeergarage bleek gister wel een uitkomst...maar weer hetzelfde recept dus....

Op de Parade is nog niet veel te doen wat betreft publiek, maar het Brabants jazzorkest met Izaline Callister Willem weer niet graag missen....

Maar.... we willen ook zo graag eerst lekker eten....

Dat moet je echter eens proberen in een

stad waar op elke hoek van de straat muziek wordt gemaakt....

Bij het Kerkplein staan we alweer stil.....wat klinkt dit lekker....

Ach kan ook niet missen....Jadie Peperzak Quartet....

Jadi Peperzak van Codarts Rotterdam won vanavond de Conservatorium Talent Award 2024.......

Maar de magen knorren.....

Helaas zit ons terras van Hieronymus vol...dat wordt dan maar een maaltijdsalade bij de buren.... afgesloten met een kaasplankje.....

De gezellige mensen uit Tiel die we gisteren leerden kennen komen ook weer langs....

Even bijkletsen dan maar....

Naast Willem zit een pubermeisjes met een honden fobie....

Is het nou arm meisje of arme Babs....?

Ze ruilt maar met papa van stoel want Willem kan haar er niet van overtuigen dat Babs haar vast over haar angst heen kan helpen zoals ze al bij zoveel van Willems leerlingen heeft gedaan in zijn schoolmeester tijd....

Naast mij zit een Engelse muzikant met een bijzonder geloof....ik denk een hindoeist want hij heeft het over meerdere goden.....

"The bad is the earth", vertelt hij, "the good is after Life"....

Maar als hij dan vertelt over zijn marihuana experience waarbij hij 'out' raakte en bij de hemelpoort kwam waar hij een goed gesprek met Jezus had maar toch maar terug naar aarde ging, haak ik af....

Ik zit verder vanaf mijn terras stoeltje te genieten van loopjes van mensen....

En als er een oudere mevrouw op zeer hoge hakken voorbij komt terwijl ze daar niet op kan lopen en de ogen van het pubermeisjes naast Willem de mijne ontmoeten, schieten we in een onbedaarlijke lach....

Ook de vader en Willem kunnen zich maar moeilijk inhouden...

Het is dan ook écht geen gezicht ze strompelt krom voorover, dan weer ver naar achter maar vooral stapvoets wankelend voortbewegend, steekt zijn de Markt over...

Haar man loopt mijlen vooruit....tja hier wil je ook echt niet naast lopen....

Ook de jonge vrouw die voorbij loopt trekt de aandacht....nu die van de mannen....

Een voet gehuld in een schattig hooggehakt witte pump en het andere been in het loopgips....

"De één het ideaal en de ander de realiteit" zegt Willem....

En zo blijven we kijken naar tenenlopers, huppelpasjes, beschonken zwalkers, sloffende oudjes en ga zo maar door....

Nu weer snel op naar de muziek.... Wonderkind Joey Alexander....op piano....

De 20-jarige Indonesische jazzpianist Joey Alexander is eigenlijk de status "Wonderkind" al lang voorbij: hij leerde zichzelf op zijn zesde piano spelen, luisterend naar de oude jazzplaten van zijn vader.....

Al op zijn tiende mocht Alexander met Wynton Marsalis meespelen tijdens een concert in New York, waar hij het publiek verbaasde met zijn techniek en gevoel voor timing.......

Inmiddels heeft Alexander een eigen carrière opgebouwd met alweer zeven albums op zijn naam staan....

Twintig jaar en dan al zeven albums....

Maar echt, het is dan ook niet te geloven wat we horen.....

Nu op naar Trijntje Oosterhuis....en

natuurlijk staat de Parade nu wel helemaal vol....

Gratis een concert van Trijntje is uiteraard  gewild....

En de kipkar waar Willem (en Babs) zich te goed doen aan een halve kip (alsof hij niet een half uur geleden een complete maaltijd al had weg gewerkt)....terwijl ik van Trijntje geniet....

En ja, het is Trijntje ten voeten uit....wat ze zingt.... hoe ze zingt.....maar het raakt me dit keer niet echt....

Geeft niks....ik zag haar live...en daar gingen we voor....!