20 mei 2024

Dag van:

Na drie van zulke enerverende dagen als de afgelopen drie, is het goed een beetje rustig aan te doen....

En dacht ik nou werkelijk van jong vogeltjeswereldspul af te zijn....ik heb het goed mis....

Het mag dan stil zijn in het vogelhuisje maar in de kamperfoelie struik blijkt het een drukte van jewelste die ik compleet over het hoofd heb gezien....

Niet verwonderlijk eigenlijk want het nestje zit diep, heel diep verstopt in de struik.....

Het is dan ook een struik om je makkelijk in te verstoppen met al die kronkelende takken....

En nu het geluid uit het huisje verstomt is, hoor je pas dat daar ook vogel babys huizen....of heet dat nou nesten....?

Het zit zo diep verscholen dat ik er met de beste wil van de wereld niet eens een fotootje van kan maken....

Poes Bets is echter wel op de hoogte van het feit dat er eetbaars in de kamperfoelie zit....

Willem en ik houden ons hart weer vast....

Enfin een dagje rustig aan dus....

Wat je hier in huis dan rustig kunt noemen dan....

Willem bereid weer allerlei bijeenkomsten voor en ik ga na het scoren van handelingsplannen, vandaag verder met de evaluaties daarvan....

En ik ben niet de enige blijkt, want als ik na anderhalf uur intensief aan de eerste evaluatie gewerkt te hebben deze opstuur naar ib-er en orthopedagoog, krijg ik al snel antwoord....

Er zijn dus meer mensen druk met schoolzaken bezig....

'Het ziet er prima uit, ga zo door' luidt de mail.....

Kijk.....daar krijgt de burger....in dit geval de burgerjuf moed van....

Maar door naar de volgende dan....

En dan ga ik verder met voor jullie weinig interessants....doelen, aanpak, begeleiding, hulpmiddelen, streef en ambitieniveaus, ondersteuningsbehoefte...

Trouwens jullie zijn ook vast druk met jullie eigen ondersteuningsbehoeftes....

Want wat als ondersteuning betekent, het mobiliseren van hulpbronnen en het ontwerpen van strategieën die het welzijn van jou als mens zodanig bevorderen dat dit resulteert in nóg meer persoonlijke productiviteit, een grotere maatschappelijke participatie, méér integratie en gezelligheid in de samenleving, en een verbeterde kwaliteit van je bestaan.......wat doen jullie daaraan dan....?

Of laat je je leven zoals het is....?

Laat je het maar op je afkomen zoals het komt....?

Zijn je hulpbronnen de buren, vrienden en familie of je psycholoog cq lifecoach....ja ik gooi er zo maar even een hippe term in....

Je omgeving kan belemmerend of bevorderend werken op je functioneren......

Heb je mot met je buren....?

Woon je in een wijk waar je je niet thuis voelt.....?

Is de Action te ver weg....?

Heb je werk dat je niet meer leuk vindt....?

Ben je toe aan een gelijkvloers of erger nog, bejaardenwoning....?

En wat heb je daar dan weer voor nodig....?

Door ondersteuning kun je de omgeving veranderen, sturen en optimaliseren......

We zullen heus niet overal invloed op hebben....en vervelender nog; sommige dingen in het leven beïnvloeden ons meer dan ons lief is.....maar toch....

Nou is een deel van die tekst bedoelt voor

mensen/kinderen met een verstandelijke beperking maar waarom zouden wij ons deze vraag ook niet kunnen stellen....?

Welke ondersteuning heb ik nodig om verder te komen met mijn leven en om me comfortabeler, prettiger, meer tevreden, meer ontspannen of op mijn gemak te voelen.....

We verschillen daarin niet zoveel als mensen met een beperking omdat wij die beperkingen zelf heus ook hebben....

Wellicht op een ander niveau, maar toch....

Enfin, de Pinksterdagen zitten er weer op...

Dat het Pinksteren was daar heb ik overigens weinig van gemerkt.....

Maar om er nou toch eventjes bij stil te staan is toch wel zo netjes...

De apostel Paulus leerde ons dat we deze gevoelens te herkennen kregen: 'liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, troost en zelfbeheersing' (Galaten 5:22)......

En deze influisteringen van de Heilige Geest komen vaak stilletjes en subtiel.....

Ze kwamen om de wereld een beetje mooier te kleuren....want dat ziet 'het alles is liefde' daarboven in de hemel zo graag....

Alleen wij mensen maken er zo'n puinzooi van....

Laten wij ze daarom niet stilletjes in onszelf bewaren maar voor mijn part uitschreeuwen.....

Niet letterlijk maar wel duidelijk voelbaar....

Want misschien zijn dat wel de grootste ondersteuningsbehoeftes die de mensheid nodig heeft om de wereld weer leefbaar te krijgen en leefbaar te houden....!!