Dag van:
Vanavond uit eten met oud leerling Jip en haar ouders (vrienden)....
Dat betekent dus even de zondag traditie, tenminste van een vrije zondag dan, omgooien....
Niet 's avonds lekker in bad maar 's morgens....
En toch voelt dat beduidend anders...
Doe mij maar een heet bad na een vermoeiende dag of week.....
Wat zegt het blad 'Vriendin' daarover....??
De tijdsduur van een bad, maakt eigenlijk niet zoveel uit. Zolang jij je maar ontspannen en prettig voelt. Veel mensen vinden het fijn om zo’n twintig minuten in bad te gaan. (Ik hou het wel een uur uit!!) Als je last hebt van stijve gewrichten, kan
een bad in de ochtend wel eens positief werken. Je zult je na het bad wat soepeler kunnen bewegen en dit heeft weer een positief effect op de rest van je dag. Daarnaast kan een ochtend bad ook helpen om rustig wakker te worden en je doorbloeding op gang te helpen. Als je vooral beter wil slapen, dan kun je beter ’s avonds in bad gaan. Hierdoor beland je namelijk sneller in een diepe slaap. Dit komt doordat de bloedcirculatie van de kern van je lichaam naar je handen en voeten verbetert. Hierdoor zakt je lichaamstemperatuur en val je uiteindelijk dus sneller in slaap.--
een bad in de ochtend wel eens positief werken. Je zult je na het bad wat soepeler kunnen bewegen en dit heeft weer een positief effect op de rest van je dag. Daarnaast kan een ochtend bad ook helpen om rustig wakker te worden en je doorbloeding op gang te helpen. Als je vooral beter wil slapen, dan kun je beter ’s avonds in bad gaan. Hierdoor beland je namelijk sneller in een diepe slaap. Dit komt doordat de bloedcirculatie van de kern van je lichaam naar je handen en voeten verbetert. Hierdoor zakt je lichaamstemperatuur en val je uiteindelijk dus sneller in slaap.--
De pest is nu dat ik dus beide prettig vind; én minder last van stijve gewrichten maar óók lekker snel in diepe slaap belanden....
Misschien vanavond dan toch ook nog maar even douchen na het etentje....?
Hmzzzz dat is dan wel weer extra waterverspilling en dat kan ook weer niet de bedoeling zijn....
Je moet als mens toch tegenwoordig overal aan denken....
Willem wil volgende week na de preek (over de liefde), een kleinigheidje meegeven aan de mensen....
Wát weet hij niet, daar kan ik dus weer over nadenken....
Nou, hou het simpel Willem....gewoon wat hartjes snoepjes die rond deze Valentijn periode te kust en te keur verkrijgbaar zijn, leuk zakje met een strikje erom....en klaar...!!!!
En daar kan ik dus weer voor zorgen....
Zo ben ik dus deze middag druk, met én de inkoop van harten snoepjes en het inpakken daarvan....
Achtenzestig zakjes....
Dag middag....!!
Het avondje maakte alles weer goed....
De oudste oud leerling waar ik nog contact mee heb is inmiddels 49 jaar.....
Dat was nog uit de tijd dat basisscholen kleuterschool en lagere school heette....
Andere leerlingen zijn wel wat jonger en onze Jip is inmiddels al twintig.....
Jip werkt bij brownies en downies in de stad Arnhem tegenwoordig....
En allemensen wat doet haar dat goed....
Onze spring in het veld is een heerlijk rustige jongedame geworden waar je gewone gesprekken mee kunt voeren....
Ook deze kinderen ontwikkelen door....
We babbelen over vrije tijd, de bediening, begeleid zelfstandig gaan wonen enz....
Maar ook aan ons stelt ze geïnteresseerde vragen....
Bovenal is het ontzettend gezellig....
Iets verderop zit notabene nóg en oud leerling....Jordi....
Mama vertelt dat ze een afscheidsetentje vieren want Jordi gaat dinsdag uit huis....
Dertig is hij inmiddels en het wordt de hoogste tijd....
Maar mama heeft het er duidelijk erg moeilijk mee....
De zorg overdragen.....
Als onze kinderen uit huis gaan, gaan ze op zichzelf....zelfstandig hun eigen weg volgend....
Daar heb je ze op voorbereid....
Het ultieme loslaten....
Ook op, in een woongroep wonen, bereid je de kinderen voor....
En het loslaten......?
Dat is net zo ultiem als bij ouders van verstandelijk onbeperkte kinderen....
Toch voel ik altijd weer dat dit loslaten voor deze ouders dieper gaat....
Die intense zorg van zoveel jaren overdragen is misschien wel het moeilijkste waar ze ooit voorstonden....
Zó lang voor je kind gezorgd, voor hem gevochten, voor hem opgekomen, alles geregeld...en dan ineens dat gat...
Want wat wij het lege nest syndroom plegen te noemen, is voor hen een enorm groot zwart gat waar ze in vallen....
Alles draaide om het kind met die beperking.....om het een zo volwaardig mogelijk plekje in die maatschappij te laten verwerven....
Daar zijn wij leerkrachten slechts maar een onderdeeltje....een radartje van in dat grote geheel....
Ook voorJip bestaan er al plannen....
Maar laat dat nog maar lekker tien jaar duren hoor ik Angela zeggen....
Mama is er nog niet aan toe.....
En ik denk Jip diep in haar hart ook nog niet....veel te gezelligheid bij deze geweldige papa en mama....
Wat een heerlijke avond!!!!
Jip the best!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten