7 maart 2018

Dag van:

Vandaag ondervind ik zelf (na de verhalen van gisteren) aan de lijve hoe een team voor je klaarstaat...
Ik had alleen voor de klas zullen staan... met deze groep een onmogelijke taak....
De hulp kwam van alle kanten... kinderen opdelen... stagiaires die konden helpen... een collega juf die kwam...twee zelfs op een gegeven moment...
En wat een heerlijke ochtend heb ik gedraaid vandaag...
Geen leien dakje maar een leien klasje...
Teamspirit... wat een groot goed is dat...!
 Een soort leuk gesprek... als ik tenminste even de gedachte kon loslaten van "BEN IK AL ZO OUD" met een veeeeeeeel jongere collega die op dezelfde scholen stage heeft gelopen als ik... maar ik 40 jaar eerder dan zij...
En dan toch nog vragen; "oh en ken je die en die" en jezelf dan horen zeggen "Nee die zullen wel allang dood zijn dan nu".
Toch zitten we ten tijde van ons gesprek allebei weer even in die stage leeftijd...jongee leeftijd dus...
Hoe werkt dat dan toch in je hoofd.... ik gewoon weer jong en zij jonger...
Al je oudheid kwaaltjes vallen weg... al je ervaring vergeten.... babbelen over je verslagen... lijmpotjes die je moest vullen.... lessen didactiek die je volgde... goede en minder goede stage begeleiders... de fouten die je maakte, blunders soms zelfs...
Je zit weer helemaal in die tijd.... alle verschillen van leeftijd vallen voor eventjes weg...
We giechelen als 16 jarige pubers...
Van... en die scholen staan er dus nog...
Maar dan komt dat moment dat je weer met een klap op de grond terecht komt...
Want woonden we ooit in dezelfde plaats... in mijn tijd (au)... liep daar geen snelweg... was er geen viaduct... stond ons huis (landgoed) er nog...
Was er nog het golfslagbad (nu een bejaarden complex)..
En zij kent dat allemaal niet..."Nee dat is ver voor mijn tijd" (au)
Van.... ik sta weer met mijn beide oude benen op de grond..
Nou ja.... oudere benen....
Ik vroeg ooit aan mijn schoonmoeder, omdat ik het mijn eigen moeder niet meer kon vragen omdat het nu pas in mij speelt, hoe dat ouder worden nou eigenlijk werkt....
Ach meisje, zei ze, in je hoofd blijf je altijd jong... het is je lijf vooral dat ophoudt mee te werken...
En ja, volgens mij werkt dat ook zo... in mijn hoofd kan ik nog van alles.. zit ik vol ideeën plannen en avonturen...maar mijn mond zegt "ik loop al naar de 60" en mijn lijf zegt " ik laat je wel voelen dat je ouder bent"
De oude Grieken noemden 60 de leeftijd van de filosoof - de mens die zoekt naar de diepste betekenis van de dingen en de fundamentele waarden. De filosoof begint bij zichzelf. Hij kent zichzelf in zijn betrekkelijkheid én onvergankelijkheid. Hij relativeert zonder cynisme en stelt zonder dogmatiek. Hans Korteweg, in: Nog vele jaren, Servire 1995.
Van..... eigenlijk zijn we eigenlijk langer oud dan jong..
Volgens de wetenschap begint aftakeling tussen de 25 en 30 jaar... tel uit je winst...
Van we uit van 100 worden (brand dat we altijd die maatstaf aannemen) dan ben je dus maar een kwart van je leven jong...
Iets reëler gerekend... uitgaande van het feit dat 90 een redelijk te behalen leeftijd is en 30 de leeftijd van beginnende aftakeling, dan neem je dus mar 1/3 van je leven jong...
Jongeren zullen denken; lekker dan... de leukste tijd duurt het kortst...
En ja... lekker duurt maar ene vinger lang...
Nou kan ik deze jongeren zeggen dat ouder zijn/ worden gelukkig ook heel leuk kan zijn...
In de middeleeuwen stierven mensen gemiddeld tussen hun 30ste en 40ste....
Die stierven dus in hun jeugd als je het goed beschouwd...
Bij ons komt zo rond je 30ste pas dat gevoel van die tegenvaller " hmzzz we worden echt oud... niet verwacht dat het zo snel zou gaan..."
Maar een ding is zeker... je houdt hert niet tegen..
Leuk artikel hierover... nou ja wat heet leuk...
Laat ik zeggen... een  min of meer confronterend artikel (Je moet wel tegen omschreven uiterlijke kenmerken van ouderdom kunnen).. maar waar ik ok wel om moest lachen is onderstaande...
https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/diversen/143950-oud-worden-hoe-snel-word-je-oud.html
En niets in dit artikel was mij vreemdha ha... ik had de lijst zelfs kunnen aanvullen...
Van... ach ja.. ouder worden.. en dat allemaal naar aanleiding van een leuk gesprekje aan een bureau...
Van.... en dan nu nog het schoolreisje regelen...
Even langs het binnenspeel paradijs...altijd leuk en relatief veilig... maar ja.. dan moeten ze niet gaan verbouwen rond de tijd dat wij daar heen willen...
Hebben wij dat..... morgen maar weer in het team gooien...
Dan maar door naar de boodschappen... spruiten en gehaktballen op het menu...
Van... de avond vullen met in de Happinez lezen... mooi maar iets te oppervlakkig interview met Jan Terlouw...
Dat ligt dus niet aan Terlouw maar aan de interviewster... ik mis de vragen die verdieping hebben... en omdat Terlouw en een al verdieping is vind ik dat iets meer dan alleen maar jammer...
En dat terwijl de titel zo veelbelovend klonk..." liefhebben is het hoogste goed"
Van... tjonge vandaag alweer zo'n omgevlogen dag...

6 maart 2018

Dag van:

Krantenberichten, journaal items, praatprogramma, onderwijs bladen... overal lees je over het; personeelstekort binnen het onderwijs....
Ja en ook over werkdruk, meer salaris of althans meer gelijkwaardigheid in salaris dus ook in waardering, bezuinigingen, passend onderwijs dat dreigt ten onder te gaan om talloze redenen... maar dat personeelstekort/ lerarentekort is daar allemaal misschien wel het gevolg van zeggen de media...
Van.... en tja... leraren tekort... geen/ te weinig leerkrachten voor de klas... en dat dan nog los van de jaarlijks terugkerende griepgolf of gewoon ziek zijn... want dat heb je ook nog...
En dat merkte ik vanochtend toen alweer de telefoon ging met de vraag of ik in kon vallen...
En had ik het nou iets eerder geweten... dan hadden we nog wat voor de honden kunnen regelen... maar we hadden vanmorgen vroeg al doorgegeven dat de honden niet naar de dagopvang kwamen en Willem had al geregeld dat hij daarom na schooltijd nog even naar de, van blindedarmontsteking, herstellende dochter gaat...
Ik kan dus echt niet... ja een uurtje voor mijn POP gesprek maar ik kan de honden moeilijk een hele dag alleen laten...
En de POP gaat niet door ook ivm ziekte wordt mij gemeld...
Toch voel je je dan mega schuldig om als gezonde juf thuis te zitten omwille van 3 honden terwijl tal van collega's met elkaar de gaten opvullen...
En ze doen het... en het lukt ze... dat weet ik... maar het voelt gewoon niet fijn...
Van.... niet dat ik thuis niet genoeg te doen heb hoor...
Mijn wasmand puilt uit...
De tuin moet geveegd...
De afzuigkap moet nu eens een keer schoon..
De bench kan eindelijk uit de kamer want het lukt met Blitz s nachts uit de bench...
De honden moeten nodig geborsteld worden...
Ik zóu nog een column moeten schrijven..
En..... een beetje niksen omdat ik het weekend al het schoolwerk heb voorbereid, kan ook geen kwaad..
Alleen voelt dat niksen dus even anders... minder goed...
Had je vroeger kinderen waar je van alles voor moest regelen... wat soms ook niet lukte... tegenwoordig hebben we de honden voor wie hetzelfde verhaal geldt...
En Bikkel red het wel een dagje alleen maar die twee andere jonge rakkers niet...
 Van.... even doorbijten maar... en dat (ik weet t wel ... maar het voelt anders dus.... misplaatste) schuldgevoel kwijt zien te raken...
Ook voor de jarige die we vandaag in de klas hebben...
Het komt vast allemaal goed..
Hey team vangt het met elkaar op...
Van... koffie... maar mijn gedachten gaan steeds naar school...
Naar de honden kijken... die heetlijk in het zonnetje van hun botten liggen te genieten... maar toch steeds weer aan school denken...
Van... ik zou zeggen dat ik mezelf straf want ik ga de was maar draaien.. de bench opruimen...
Zolang ik maar iets te doen heb gaat het goed...
Niks is niet goed voor de geest nu...
He gatsie...de zin arbeit macht frei.. komt ineens zomaar ijn mijn hoofd op...
Dát is nou wel de laatste gedachte die ik wil hebben...
En nu weet ik toevallig dat Lorenz Dieffenbach, een Duits taalkundige dit voor het eerst bedacht heeft om gokkers en fraudeurs een kans op verbetering van leven te geven (Een dat al in 1873)
Ook de regering van de Weimarrepubliek gebruikt de term daarna om de publieke werken aan te prijzen en zo werkeloosheid tegen te gaan....
Maar ja... toen kwamen die Nazi's die vonden dat Joden gelijk aan fraudeurs waren en hun leven moesten beteren...
Theodoor Eicke en SS officier bedacht die waanzin.... en op ieder concentratiekamp moest die leus aangebracht worden bij of liefst boven de poort...
De éérste kwam op een provisorisch kamp... de tweede in Dachau... en door ging het maar...
Van... en het is niet.... nooit... te vergelijken... maar toch merk ik dat als ik aan het werk ben, ik makkelijker school  vandaag vergeet...
Ach was het toch zo geweest dat de Joden hun leed hadden kunnen vergeten (erbij aangetekend dat het natuurlijk nooit had mogen gebeuren) ... maar onder zulke omstandigheden en met die zo verkeerd geïnterpreteerd gedachte...
Bah!!!!
Van... mijn gedachten gaan verder... hoe vaak worden eerder ontstane goed bedoelde gedachten van anderen niet fout geïnterpreteerd of vals gebruikt....
Ik ben bang veel te vaak... zelfs in het dagelijks leven...
Zelfs misschien wel als men dit leest...

Van... van hoe er gelezen, geïnterpreteerd en dan ingevuld wordt, vind ik de bijbel of de koran wel twee van de mooiste voorbeelden...
Maar daarover een andere keer...
Even mijn gedachten stil zetten... of liever nog... op een ander spoor zetten...
Ik heb nog een column te schrijven...
Van.... en dan dat proces..dát is zoiets raars...
Zondag in de auto hadden Willem en ik het nog over de columns... dat het zo lang geleden was dat ik ze schreef... dat de angst nu in mij huist dat ik het niet meer zou kunnen... de inspiratie weg is... ik geen ruimte in mij voel om columns te schrijven.... en angst en verdriet als een grauw sluier nog te zeer om mij heen hangen..
Van... maar, schreef ik ooit... wilskracht is mijn kern... altijd er doorgaan op zoek naar het positieve en goede...
Niet dé angst en het verdriet ontkennen... juist niet... maar j zorgen dat  het grauwe gevoel geen bezit van je neemt...
Van.... ik dwing mezelf dus bij de computer te gaan zitten ...
Mijn columns beginnen meestal door, door stilte omringd, naar buiten te kijken...
Zo ook nu...
De eerste worden staan in het scherm... ik heb wel een plan...
Het feit dat er tegenwoordig zover van de natuur staan intrigeert me... dan zie ik die mensen die zo nodig actie moeten voeren voor de dieren in de Oostvaarders plassen.... of ik lees vanmorgen de voor en tegenstanders van het eendjes voeren...
Jongens in de masseur gaan dieren... planten... bomen... en ja ook wij mensen dood...
Dat is een gegeven... dat kan je teken tot je een ons weegt maar juist dat is onnatuurlijk...
Van... enfin... dat was dus de opzet... het liep echter anders..totaal anders....
Want achter mijn computer zittend en vanachter het glas naar buiten kijkend vraag ik me ineens af of ik nou voor of achter de pc zit en voor of achter het raam...
En dan gaat ineens alles vanzelf... de gedachten... het schrijven... het vinden van woorden... de humor....
En kijk... een nieuwe column is geboren... ik kan het nog....
Ik zet hem op mijn eigen site verzamelde columns...en stuur hem op..
 Ik ben blij... opgelucht.... intens dankbaar....
Goh...I did it again....
Geruststelling.... bevestiging... opsteker....stimulans...
Langzaam krijg ik mijn leven terug...
Eén ook dat laatste zweempje zal misschien ooit wel verdwijnen... of niet... en dan heb ik het gewoon nodig blijkbaar....hoort het bij mij met als een litteken dat doet..
Van.... hoe zou het op school gaan?
Dáar ga ik weer...
Boodschappen dan maar...
Willem zeurt me al dagen en dagen om kippenpoten ..
Als ik nou naar het overdekte winkelcentrum ga dan haal ik gewoon een hele kip bij het Kippaleis (alleen die naam al...brrrr)
Salade erbij maakt het voor mij als keukenprinses in mijn eigen" paleis" wel zo gemakkelijk...
En ik neem wel een gezonde quiche met spinazie... veel spinazie....
Nu nog even kijken naar geschikt spelmateriaal voor in de klas... iets wat reactie uitlokt....
Gevonden!!!
En toch weer aan school gedacht..
Van oh jee... na een paar goede dagen, is het weer mis met Bikkel...
Had ik de kamer blinkend schoon toen ik wegging... nu niet meer... kan ik weer overnieuw beginnen...
Kip maar snel in de oven ....

Yes alles schoon voor Willem thuis komt en de tweede Bikkel "stront attack" vindt nu buiten plaats... maar dat is een kwestie van een emmer water en sop erover heen....
Van... sorry hoor... het gaat nu wel veel over poep...maar doet me even denken aan vanmorgen... toen Willem me vroeg hem te helpen bij het uitvoeren van de landelijk gestarte poep test voor darmkanker onderzoek...
Wampie hoe vang ik dat op?
Wampie waar moet dat in?
Hoe gaat die dop eraf?
Hè gatsie hoe werkt dat nou?...
.....En ik hem dus fijn zelf heb laten aanmodderen....
Ja kom nou zeg...!
Als je later heeeeeeeeel oud bent zal ik je helpen... met je op en af de wc helpen... je billen te vegen... je broek dicht ritsen...(lijkt me trouwens beter dat laatste zelf te doen met mijn dan trillende oude vingers).. en je in je stoel te helpen daarna...
MAAR NU NOG NIET!!!!!!!
(Of was ik nou een kreng vanmorgen?)
Hoe dan ook..
Het is hem gelukt en het zit in de brievenbus op de hoek van een straat verder...(zoiets van stel dat de dop er toch niet goed opzit dan winnen wij safe)
Toch een plus bij een minpunt  nu, dat het nieuwe brievenbussenbeleid ervoor zorgde dat de brievenbus uit onze eigen straat verdween en nu een stuk verder staat...
En Willem zal vast niet de enige in de straat zijn die hem heeft gehad... ik immers vorig jaar ook al.....
Van.... zo ik ga de gedachten kraan dichtdraaien... voor zover zoets kan...
Van...
Ik hoor Willem beneden schreeuwen tegen Bikkel....
Het is weer zover...
Even later hoor ik hem mopperend dweilen
Arme Willem... arme Bikkel.... hoe lang nog....
Nú vallen me de ogen toch echt bijna dicht....
Voor wie de column nog wil lezen.. je vindt hem hier...
https://sites.google.com/site/wampiecolumns/home/achter-of-voorzetsels

5 maart 2018

Dag van:

Een extra dagje werken is geen straf als je ook nog eens te horen krijgt dat er vandaag een muziekvoorstelling voor de kinderen is in verband met het schoolbrede thema liefde...
Eerst maar eens gymen.... heerlijke klim en klauter toestellen... foam blokken in felle kleuren waar je op kunt en af kunt en onderdoor kunt...
Een hoe leuk is het om te zien dat ze allemaal beginnen met gymschoenen aan maar dat al snel de helft die schoenen verwisseld voor blote voeten..
En wees eerlijk.... wat is er nou lekkerder en gezonder dan aarden met je blote voeten op de grond...
Goed voor je bloedsomloop, voor je zelfvertrouwen... op al je zenuw uiteinden oefen je druk uit een dat is dan weer goed voor je organen... je hebt zelfs een betere zuurstof toevoer... en ga zo maar door... websites vol waarom lopen op blote voeten zo goed is...
Waarom hebben ze eigenlijk gymschoenen uitgevonden...?
Ow ja... omdat je voetwratjes kan oplopen door een vervuilde vloer...
Maar onze speelzaal is schoon dus hup op de blote voetjes mag...
Tegen koude voetjes...?
Maar onze speelzaal is verwarmd...
Wat dat betreft zijn schoenen een duidelijke door de mens bedachte aanpassing aan een door de mens gemaakte wereld.
Van..... en nu meteen door naar de grote gymzaal waar de voorstelling zal plaatsvinden...
Er staat een vriendelijke meneer met een miniem decor en een gitaar...
De kracht zit m in de eenvoud
En hij zingt... hij zingt de leukste liedjes... de kinderen kijken ademloos en springen gezellig mee...
Ze prikken als het over de egel gaat.... ze maken met hun armen grote krokodillen bekken om mee te happen en te klappen.... ze bewegen hun handjes... zetten gekleurde hoedjes op... ze dromen weg bij het slaapliedje... kortom kinderliefde... en schot in de roos...
En als juf geniet ik volop mee...
Van... nu loopt vandaag wel je hele rooster in het honderd...
Geeft niks... we zijn keien in aanpassen en schikken ... en de kinderen ook...
Dan eten we maar wat later... en spelen maar wat korter...
Ze spelen korter maar niet minder intens..
Spelend leren ze de wereld kennen...
En spelen doen ze helemaal vanuit zichzelf... geen juf die zich ermee bemoeid (tenzij het uit de hand loopt)
Het is hún beleving!
En spel is nooit zomaar alleen spel zoals volwassenen er vaak naar kijken... spel is het leven imiteren op jouw manier... spel is je fantasie ontwikkelen...
Spel is SEO;  conflicten oplossen, jezelf soms overwinnen, afspraken maken en leren delen...samen spelen
Spel is rekenen; en hoge toren samen bouwen met meer of minder blokken...4 bordjes klaarzetten met evenveel bestek...
Spel is taal; communiceren, overleggen, praten, vragen, adviseren, oplossingen bedenken
En ga zo maar door...
 Van... en ik kan er zo van genieten als ik ernaar kijk...
Vandaag ook zo mooi om te zien dat sommige kinderen niet met de een maar wel met de ander kunnen spelen...
In vak termen zeggen we dan dat het speelkameraadje niet weerbaar genoeg wass....en dus zoekt de ander een speelkameraadje op die aan hem gewaagd is...
En dat werkt dan weer wel...
Een soort van natuurwet lijkt het wel...
En wij grote mensen zijn dan vaak wel het spelen verleerd maar wij zoeken ook de mensen om ons heen waar we wat mee kunnen... die bij ons passen.... waar we ons goed bij voelen... die we nodig hebben...
En voor de één zullen dat hele andere mensen zijn dan voor de ander...
Van... pffft wat een gedachten weer .....
En de gedachten gaan verder...
Door elkaar in het spelen te vinden worden kinderen ook vriendjes...
Leuk ook samen de wereld te ontdekken... veilig om bij ern met elkaar lol en ruzie te maken...
Het begin van vriendschappen die wij als volwassen kennen...
Waar je dan weer denkt aan;
Sympathie en empathie...
Wederzijds begrip en het beste uit elkaar naar boven halen of dat te doen wat het fijnste is voor de ander...

Vertrouwen hebben in elkaar... wat dus nog verder gaat dan je veilig voelen...
Gelijkwaardigheid en wederkerigheid
Maar wat hetzelfde blijft is dat je van elkaars gezelschap geniet...
Van... het is een wonderlijk fenomeen die vriendschap...
Ik heb twee vriendinnen uit mijn schoolperiode over... eentje van de lagere school die ik te weinig zie ...
Wíj hoeven elkaar nooit iets uit te leggen.... zij kent min verleden en ik de hare...
Eén uit de middelbare school periode... ook haar hoef ik weinig uit te leggen omdat ze mjin verleden kent en ik de hare....
Wij delen ook die puberteit... het ons losmaken van thuis...
We wonen alleen ver van elkaar vandaan...
Eén heerlijke  vriendenkliek heb ik uit de tijd dat onze kinderen naar dezelfde school gingen en/of we in dezelfde wijk woonden...
Wíj delen dat we het leven vieren... we kennen elkaars verdriet maar blijven vieren!!!
Wij weten dat een sociaal netwerk als je ouder bent belangrijk is...
En..... ik heb een hartsvriendin..... ooit kreeg ik haar aan de telefoon toen ze haar kind opgaf voor de peuterspeelzaal waar ik contactpersoon was...en waar mijn dochtertje op zat...
Ik zette haar zoon op de wachtlijst maar iets later stond ik in de gang van de basisschool op mijn kinderen te wachten toen ik de stem aan de telefoon herkende in diezelfde gang...
Zij had nog een dochter die bij mijn zoon op school en zelfs in de klas zat...
We zette het telefoongesprek van kort geleden gewoon voort en raakten niet uitgepraat dus kwam ze mee naar huis...
 Van.... we zijn nog steeds niet uitgepraat.... we delen heel veel verdriet... we delen heel veel plezier... we vertellen elkaar alles.... hebben tegenwoordig maar een half woord nodig in plaats van een heel verhaal...en we vertrouwen elkaar blindelings.....
Hadden we vroeger op school niet gespeeld... dan hadden we misschien geen vriendschap aan kunnen gaan....
Een vriendschap die groeit en groeit en groeit...mee oud wordt zeg maar....
Van....de schoolwerkdag is weer om.... nog een oudergesprek... wat mappen vullen en naar huis....
Morgen dan wel die vrije dag al moet ik een uurtje terug voor een POP gesprek....
Ik loop door de supermarkt en graai wat ingrediënten mee voor een geïmproviseerde experiment maaltijd...
Project geslaagd... Willem smult!
Bikkel heeft pijn... Blitz en Babs spelen...(hé zij ook) en poes ligt op schoot...
Spin... spin... spin... gaat het op mijn schoot...
Je zou er zelf slaperig van worden....

4 maart 2018

Dag van:

Buiten is het nog steeds 1 graag onder 0.... toch heerst er nog zondagse rust op het ijs om half negen...
Of de mensen hebben spierpijn van gisteren.... of ze slapen uit op zondag... of men is toch bang met de snel intredende dooi om het ijs op te gaan...
Van... hierbinnen heerst ook rust..
Noch Bikkel die toch niks meer kan ophouden.... noch Blitz die voor het eerst buiten de bench sliep, hebben iets in huis gedaan..
Oei wat is dat lekker beneden komen en wat is je goede humeur dan ook voor de rest van de dag ingezet!
Van... oh jee... te snel groepen dat er rust heerste...9.00 uur en de blaf serenade treedt in werking.... schaats alert noem ik het maar...
En... er joggen mensen... en de mede hond wordt uitgelaten... ach wat valt er veel te blaffen deez ochtend...
Zelfs tijdens het eten staat het honden alert aan...
Van... de baas appt vanuit zijn steriel stille ziekenhuis dat ik ze tot de orde moet roepen... ja duh.. waar denkt hij dat ik me deze ochtend vooral mee bezig houd ... pffft...
Maar  de drie trouwe viervoeters kijken me niets begrijpend aan want....bij elke schaatser die langs komt moet je toch waarschuwen vrouwtje ...?
Jaha.. dat vind ik dus een zondagochtend dilemma...
Je wil je hond waaks hebben maar blaffen als er iemand (voorbij)komt vind je niet goed...
5x blaffen mag zegt Caesar Milan dan...
Maar ja... je bent jong en je leert je blaf ontdekken...

Kijk... euh hoor....Bikkel stopt wel als het gevaar voorbij geschaatst is en dus ook geweken is... maar Blitz denkt..hé da's gaaf... er komt geluid uit mij... een heleboel geluid.... en ik kan hoog en laag een hard en zacht en kort en lang...
Van... er komt een hele serenade uit Blitz...en dat zijn geen zondagse psalmen en gezangen zal ik je vertellen...
Bikkel vindt het wel helemaal geweldig die kleine blafbek... een waardig opvolger lijkt hij te denken...
Ja moedig het nog even aan ook Bikkel... ben ik lekker mee...
En Babs...Babs doet helemaal niks....Babs die ligt erbij en kijkt ernaar... die hoor je nooit blaffen...
Ik zou werkelijk niet weten hoe de blaf van Babs klinkt...
Ander soort hond... meer een speur- en werkhond dan een waakhond...
Ballen ophalen doet ze graag voor je... en vlakbij je liggen... en lief zijn... maar waken ho maar!
Van...10.00 uur... de eerste schaatsers haken af....
Honden uitlaat spitsuur nu... maar daar blaffen ze niet meer zo om....
Alleen als de door hun gehate mopshondjes langskomen....
Van.... en dan gebeurt het onwaarschijnlijke... de temperatuur meter stijgt en stijgt en stijgt...
Niet langzaam maar in ras tempo..
Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt... van -2 maar +10.... in een paar uurtjes...
Wat een vreemd fenomeen is dat weer toch... er gebeurt daar van alles boven in de lucht wat wij geen weet van hebben...
Ineens is er geen schaatser met te bekennen, zit ik met korte mouwen buiten in de zon, verschijnen er plassen op het water, wordt het ijs sponsachtig broos  en zwemmen er weer meerkoeten en eenden langs de kant..
Een paar uur geleden werd er nog geschaatst.....
Het is dat ik het heb  zien gebeuren want anders zou je het niet geloven..
Van.... terwijl ik de tuindeuren opengooi en de honden naar buiten hollen maar poes binnen blijft, gaat mijn mobiel af...
 Hanna mag naar huis... einde ziekenhuis periode... einde onrust... einde geregel... rust...
Willem wacht tot ze wordt opgehaald door het thuisfront en komt dan thuis...
 En dat is juist op het moment dat ik alles fris schoon heb en buiten van mijn koffie geniet...
Moe is hij... moe van een emotionele maar ondanks alles bijzondere periode...
Sowieso verkeerd Willem in een rollercoaster van "historische" emoties...
Als gezin wat ooit was, samen de zorg dragen voor je kind in het ziekenhuis...
Als gezin wat ooit was, samen een lied schrijven voor je middelste dochter die het 12 en een half jaar samenzijn met haar partner viert
Twee geschiedenissen die los van elkaar nu dwars door elkaar lopen en een heden om op terug te vallen...
Ach díe Willem... hij leeft wel zullen we maar zeggen...!!
"Hoe is dat voor jou" vraagt hij...."ineens al die verledens waar ik plots zo mee verbonden ben".....
Ik denk even na... maar het is immers een gegeven...
Wat moet ik daarbij voelen?...
Dat je het ook zo zou willen als het in mijn geschiedenis gaat... zegt hij...
Maar ook dat is een gegeven Willem... dat dat niet zo is...
Het is wat het is... en het is goed zo..
Het mooiste is dat wij dat van elkaar accepteren en respecteren... en dat het allemaal kan en mag zijn...
Misschien hebben we daarom wel al het verdriet moeten doorstaan om samen nu te beleven... en het weer anders te doen...
Van... dan maken we een heerlijke wandeling in de zon met de honden...
Wat is dat genieten na al die kou..
We gooien de jassen al gauw uit...
De honden rennen als dartele konijnen door het veld...

Van... en dan is het tijd om naar Hengelo te gaan... we  hebben immers een geschiedenis te vieren... mooier nog... een oorsprong te vieren... Willems oorsprong want zijn moeder is vandaag 87 geworden...
Van... we komen het verzorgingshuis binnen... de vlaggetjes hangen in de gemeenschappelijke woonkamer...
Lege ogen staren ons nietszeggend aan...
Maar ma is blij... ze heeft een goede heldere dag vandaag...
Op haar kamer fluit Willem een serenade op zijn fluit...
.........................door de wereld gaat een woord...
Ma luistert aandachtig...
Terwijl alles
Voorbij ging
Is het
Nog niet over
......................... en het drijft de mensen voort
87 Jaar...
In de auto vroeg Willem wat mij beweegt columns en blogs te schrijven...
Hij geniet ervan maar, terwijl hij zelf ook schrijft, intrigeert mijn  beweegreden hem...
Van.... ach lieve Willem.... ik leef het leven... soms geniet ik... soms verdriet ik... maar wat ik vooral wil is dat het leven niet zomaar aan me voorbij gaat...
 Ik wil niét leven in vanzelfsprekendheid....
Van... niet dat ik nou elke minuut van de dag stil sta bij het leven maar toch zeker meerdere malen per dag wel...
Mijn kinderen... familie....de liefde... verdriet... pijn... vriendschap... leven...werk zijn  niet vanzelfsprekend...
Gisteren bij Wie is de mol, kwam dat zo mooi ook even naar voren bij de opdracht dat ze de maan moesten zoeken...
 Ze renden als dollen door een gebied waar gebouwen met grote koepels stonden. ...
Ieder moest een gemarkeerde koepel in...
Daar stond jij... als een klein nietig mensje tegenover een gigantische niet te omschrijven zo grote telescoop ...
Met een klein wieltje draaide je de immense koepeldeuren open...
Je neemt die enorme telescoop in je niets meer betekenende handen en zoekt vanaf jouw plekje ergens in het universum naar de maan in de eindeloosheid en eeuwigheid van de ruimte...
Alle drie de kandidaten waren stil... onder de indruk... emotioneel soms zelfs...
Van... dat dus....
Ik las onlangs een artikel over Tibetaanse monniken die jaren en jaren en jaren deden over de ervaring "niet te denken"... slechts een enkeling lukte dat eens of tweemaal in zijn leven...
Die ervaring heb ik één keer gehad...
Ik zat op de vlonder... en ik zat daar alleen maar te zijn... ik was even het geheel om mij heen zonder ook maar iets te denken..
Later wel ja.. toen dacht ik na over deze ervaring..
Van... dat dus...
...............................breek uw tent op ga op reis
Van....87en als ik zo oud mag worden wil ik niet dat het leven áán mij voorbijging maar voorbij ging...
Zo genoeg gemijmerd.... we gaan gezellig uit eten...
Niét te lang want dat is te vermoeiend...
En ook Willem heeft na de afgelopen week de knollen wel op...
Als we naar huis rijden begint het te regenen..
Door de ventilatoren komt de frisse regenlucht binnen...
Thuis is het helemaal goed te ruiken...
Je ruikt het bos weer... de lente...
Van.... dat dus....
Zo af en toe even stilstaan is zo heerlijk...!
Van....morgen onverwacht werken... geen vrij dus...
Leuk om de week met de klas te beginnen....

3 maart 2018

Dag van:
Nieuwe geluiden...

Vrije geluiden...
Kris kras kris kras hoor ik buiten...
Soms heel regelmatig... kris kras kris kras
En soms haperend...kris krrrrrr...as.. kris kras krrrrr.. is....
Het zijn geluiden die ik niet ken...
Althans... van televisie wel.. maar niet hier buiten...
Zou er echt geschaatst worden?
Én ja... buiten is het al een aardige drukte op ijs...
Bikkel slaat aan...Blitz volgt.. beginnend met een hoge oefen blaf overhand in een diepe blaf vanuit de keel...
Dat klinkt mooi Blitz... en veelbelovend... maar nu even niet..sssst stil... goed volk... tenminste dat denk ik...
In ieder geval sportief volk...!
Van.... kijk nu... de buurman met hond op het ijs...
Tja dat laten Bikkel en Blitz niet zomaar gebeuren natuurlijk..
Dé blaf staat weer aan....
Kssst... stil nu....
Babs?.... Babs doet niks... Babs staat lief te zijn... kom maar binnen.... vrouwtje heeft wel warme chocomelk...
Van.... nou Babs dat dacht het vrouwtje niet.... ik moet nog even in de ochtend groeien...
Eerst koffie.... eerst even dubbel checken of ik wel punten heb ingezet voor de mol vanavond... eerst even wat artikelen lezen...
Zo groei ik langzaam de ochtend in...en word deel van de dag...
Van.... aankleden en maar eens buiten kijken...
Het is een stuk minder koud dan de vorige dagen...
IK geniet van de gezelligheid...
Maar  hé... ik mis een tuinstoel.... niet zo'n gewone klapstoel maar een groot tuin fauteuil...
Lekker dan....
Zo te zien kan iedereen op het ijs schaatsen.. en wel zonder stoel....
Door het gemak nu met het ij bij tuinen te komen, misschien meegenomen door iemand die een tuinstoel kon gebruiken?... of een kwajongensstreek... er wonen nogal wat kwajongens in de buurt...
Geen kwalijke kwajongens maar wel pubers  die van gein houden zal ik maar zeggen...
Nou ja... we zullen het wel beleven...
Van... er wordt geijshockeyed.... geschaatst.....geijswandeld.... en gedolt...
Vrolijkheid dus...
Ik zie nog geen koek en zopie standjes op de vlonders.... en ook ik maak geen aanstalten eraan te beginnen...
Ik geniet vooral van Bikkel Babs en Blitz die het allemaal geweldig vinden...
Zelf de schaatsen onderbinden...?
Nee laat maar... schaatsen heeft me 3x en hersenschudding bezorgd en als er eentje is die kan zeggen dat ze op haar achterhoofd gevallen is, ben ik dat wel...3x zelfs...
Maar koken vind ik leuk en even en paar stappen op het bevroren water zetten ook....
Zonder honden dan want die trekken me geheid omver... en dan lig ik alsnog weer op mijn achterhoofd...

 Van... bij Willem is het irritatie level van naar het ziekenhuis gaan bereikt merk ik...
Kriegelige kortaf antwoorden... overal een punt van maken... niet gezellig dus....
Hij gaat zo weer... komt dan even terug om te eten... en slaapt er dan vanavond weer...
Ik kán me voorstellen dat hij er na dik een  week, klaar mee is ... baal alleen eventjes dat dit op mij afgereageerd moet worden...
Maar zo werkt dat nou eenmaal... en liefde is... de irritatie van de ander van je af laten glijden..
Wedden dat hij straks in de auto weer belt...
Van ja doei Willem... groetjes in het ziekenhuis..
Zwaai zwaai...
Straat uit...
Tring tring...
Sorry sorry...
Ja Willem is goed.. ik snap het wel...
Dag lieverd
Daag lieverd giechel giechel...
Én nou niét schrijven 'kwist het wel'
Ach nou doe ik het toch...
Van.... gauw wat school aangelegenheden afwerken... week verslag.... verslag 4 ouder gesprekken... absentie... een 2 werkbladen maken...
Nu weer  tijd voor ontspanning...
Las een goed artikel over je druk maken.... of eigenlijk druk zijn...
Gijs Deckers (filosoof psycholoog) geeft aan dat er geen truc is om niet druk te zijn...
De truc tussen jezelf belasten en herstellen... ofwel je batterij opladen en ontladen ....
Mar waarom lukt ons.... mij in dat geval zo beroerd...
Ik zat immers zojuist toch ook weer te werken..
Meneer Gijs  heeft het over schaduwovertuigingen...ofwel angst...
Naast dat je leuke ervaringen in je leven opdoet... doe je ook nare ervaringen op...waardoor vertrouwen geschonden wordt... je in de steek gelaten wordt... etc...
Dat is nou precies het moment dat je schaduwovertuigingen ontstaan... uit angst dus... uit zelfbescherming...want je wil die angst helemaal niet voelen... je wil je happy voelen...
Je wil  niet verlaten worden... je wil je niet alleen voelen.... je wil niet teleurstellen...je wil er toe doen....dus ga je vooral geen Nee zeggen als je iets gevraagd wordt.... want stel je voor dat men je dan niet aardig vindt, afwijst of je in de steek laat...
En dat is dus precies het moment waar het mis gaat en het zo lastig is, het niet druk te hebben...
Toch geloof ik dat er nog meer speelt... passie... liefde voor je werk...
Ik zal vast ook angst hebben... ik heb alleen in de loop der jaren alleen (helaas) goed met angst leren omgaan zodat ik het amper nog voel...
Van.... maar ik werk graag... mijn werk geeft voldoening... maakt blij en inspireert...
Werk is allang geen manier meer om jezelf te hoeven bewijzen maar om je te ontwikkelen...
Naar mijn vrienden en familie toe zou het artikel wel eens gelijk kunnen hebben...
Tegen hen kan ik moeilijker me zeggen en vind ik het vervelend teleur te stellen...
Enfin... de moeite waard om toch eens stil te staan bij opladen en ontladen...
Want naast de passie voor werk zijn er ook de neven zaken die erbij horen maar minder leuk zijn en die je werk dan misschien wel weer druk maken...
Van.. en toch vind ik steeds meer de balans...
Dát heeft misschien ook met ouder worden te maken...
Door ervaring rijker leer je prioriteiten te stellen.. ongewild je grenzen aan voelen komen.... ratio en gevoel komen meer en meer in evenwicht...
 En je leert keuzes maken... niet alles tegelijk te willen... überhaupt niet alles te willen...

Waarom zou je alles willen..?
Bewijsdrang.....(Ik werk in een heerijk gelijkwaardig en evenwichtig team waar juist iedere expertise telt en je niet meer of minder bent maar juist elkaar nodig hebt)..
 bang iets te missen (Je kan in één leven toch niet alles)........ bang er niet bij te horen anders (Je hebt altijd nog jezelf)....?
Van.... hoe dan ook... leuk artikel en goed er weer eens bij stil te staan...
https://www.brainwash.nl/bijdrage/waarom-we-altijd-zo-druk-zijn
Van.... vandaag doe ik verder lekker niet druk... saai mag vandaag....
Ach en wat heet saai... zelfs als ik mijn stoel omdraai om te kijken naar de winterse taferelen (zoals zovelen zie ik later op het journaal) ... dan staan mijn gedachten ook niet stil.... gewoon mogen genieten en dankbaar zijn is niet saai maar intens...
Van... ik sta op de vlonder, maak praatjes... moedig aan... tja en dan toch die warme chocomelk maar uitdelen.... en ouderwetse pennywafels.... ik help een mama door op de kinderwagen met baby te passen terwijl ik de vrouw niet eens ken.... ik help en leerling die bij me in de straat woont overeind als die gevallen is en ik deel een pleister uit die nodig is bij een andere valpartij...
Ijspret verbroederd.... ijspret verbindt.... en hoe mooi kam je het hebben in je eigen tuin...
Dan dol ik wat mee als we in een sliert met en zonder schaats over het ijs gaan...
Van hé.... ik zie onze tuinstoel in de verte aan de overkant...
Willem komt thuis... hij vraagt twee meisjes de stoel eruit te halen...
Geen probleem... in een mum van tijd staat de stoel weer op de vlonder... tuinset weer compleet...
Van... gauw boodschappen doen en de ijspret de ijspret laten voor wat het is...
Weer voor boerenkool met worst...
Willem neemt de twee jongste honden nog even lekker mee uit...
Bikkel moet met de kou zo min mogelijk naar buiten... alleen voor het hoognodige...
Zijn botten kunnen dé kou niet aan en er vallen kale plekken in zijn vacht...
Van... zelfs als de avond is ingevallen, schaatsen er nog ervaren schaatsers met hoofdbanden met lichten erop over het ijs.... rondje na rondje na rondje...
De honden slaan al niet meer aan... ze raken eraan gewend...
Van... dag Willem... slaap lekker weer in het ziekenhuis... en tot morgen...
Nú me in de stoel nestelen en Wie is de mol kijken...
De finale...eindelijk weten wie de mol is..... ja ammehoela... nog een uitzending wachten...
Nee!!!!!... ik wil het nu weten...!!!!
Dan maar gauw douchen... morgen de verjaardag van schoonmoeder vieren...
We gaan allemaal uit eten... benieuwd hoe haar dat vergaat...
Zal ik Blitz eens uit de bench laten vannacht...?
Kijken hoe dat gaat?
Ik doe het gewoon

2 maart 2018

Dag van:
Het blijft een endless story met die Bikkel van ons...

Vanmorgen kwam ik weer beneden en ja hoor....
Maar misschien is wel het ergste dat ik tegenwoordig... en dus vanmorgen, blij ben met waterdunne diarree....
 Dat is makkelijker opruimen....
Van... het was dus zo opgeruimd, schoon en er fris en ik kon met een gerust hart vetrekken...
Zal ik wel of niet tanken...?
Ik waag, tegen al mijn principes, dé gok...
Ik kán nooit zo goed tegen en zo goed als lege tank... maar om nou vanmorgen bij -7 te gaan staan tanken in dat tochtgat van de benzinepomp....brrrrrr nee....
 Van... zelfs nog ietsepietsie voor het rode gedeelte kom ik aan bij school...
Op onze afdeling heerst alweer een en al gezelligheid....
Praatje met die... praatje met de ander... elkaar de helpende hand bieden...er voor elkaar zijn..
Laat de kou maar buiten... binnen heerst warme collegialiteit...
 Van... laatste dag van de week... een kleuterdag vol uitersten....
De kleuters werken  heel hard vandaag...
En betalen daarvoor de tol aan het eind van de dag...
 Ach wat zijn ze moe....
Gezellig alle kussens op de grond en de dag eindigen met languit televisie kijken...
Van... bijtijds naar huis... maar wat het bijtijds als mijn collega en ik de klassen langs lopen om iedereen en fijn weekend te wensen, en die klassen donker aan te treffen..
Dé meesten zijn dus nog bijtijdser naar huis...
Zal ik tanken of niet tanken...
Ik red het met tot vlakbij huis... dat tank ik tot het nokje vol bij de gezellige mevrouw van het tankstation....
Altijd even een babbeltje maar vooral altijd samen lachen...
Grappig is dat als je elkaars humor hebt...
Van... boodschappen halen... geen Willem die mee eet dus gewon liflafjes halen... heerlijk...
Én tjonge wat schiet die verbouwing van het winkelcentrum al op....
Van ......thuiskomen en je hondenvriendjes weer thuis hebben.... kwispel kwispel kronkel kronkel grom grom....
Na vandaag lekker niet meer naar het asiel...
Na een dag als vandaag wil ik maar één ding... tussen de honden en knuffelen...
Van... oké... ik wil nog één ding... weten met welk liedje Waylon naar het Euro songfestival gaat...
Ik héb nog niet alle nummers gehoord en ben dus blij met de compilatie...
Als ik nummer 2 hoor ben ik meteen  verkocht...
Wauw wat een gaaf nummer...
Maar ja.. Nederland heeft een ander nummer in gedachten... ook mooi maar niet zoals nummer 2...
Alleen kiest Nederland niet maar kiest Waylon zelf....
 En.....YESSSSS nummer 2....
Een ontzettend vet lekker enorm rock nummer....
Van... ik zit voor de buis als het songfestival komt... tja mits Waylon door de voorrondes komt...
Maar dat zal toch wel met zo'n goed nummer...
https://youtu.be/q9gDxFS5bug

Nooit eerder vertoont op het songfestival... nee dat geloof ik graag... kan het me ook niet heugen en ik kijk al vanaf dat ik kan lopen volgens mij...
Van... de honden blijven aanhankelijk... zijn ook helemaal uit hun ritme natuurlijk...
Laat maar lekker gebeuren... ik geniet ervan...
Ben wel zo'n muts die van ouderwets knusse gezelligheid houdt..
Beter dan alle bewijsdrang die ik voorbij zie komen...
Leuk leuker leukst....
Blij blijer blijst...
Én dan lekker aangedikt van... kijk ons eens...
Jaloezie en wedijver kunnen vaak het slechtste uit de mens met boven halen...
En na leukst en blijst kan je alleen nog maar naar beneden vallen ipv klimmen...
De tv uit....
Genoeg voor vandaag...
Willem weer thuis en een stuk opgeluchter omdat de ontstekings waarden blijken gezakt....
Nog drie dagen ziekenhuis...
We praten na over alle gebeurtenissen..onder het genot van een glaasje swiege öllieje...
Het drankje dat Willem van zijn oude vriend afgelopen weekend kreeg...
We luisteren samen naar het Waylon lied...
Maar dan zijn mijn knollen op....

1 maart 2018

Dag van:
Een slechte nacht... vooral een korte nacht... restless legs narigheid.... dwaze dromen...

Geen zin om uit bed te komen... toch doen.... vandaag is immers de rode dag....
Ik huld mij dus in rood... vooral de rode panty springt er wel uit...
Buiten glanst het ijs in het licht van de in slaap vallende maan en de wakker wordende zon, mij toe...
Willem komt nog slaperig na een eindelijk weer goed geslapen nacht in eigen bed, ook maar beneden...
Hij is vrij maar wat heet vrij... straks weer gevangen in een piepklein steriel wit kamertje...
Arme honden weer voor een dag en nacht naar het asiel...
Van.... op weg naar rood... en rood is het....
Op de parkeerplaats komen de rode laarsjes, sjaals en truien hun auto's uit...
Binnen loopt nog meer rood rond... hoofddoekjes.... broeken...
Vandaag is rood want alles is liefde...
Ach.. en kijk nou toch... ook de leerlingen zijn qua kleding niet van elkaar te onderscheiden bijna... rode hoodies ....rode broekjes... rode rokjes en jurkjes en zelfs rode jasjes en wanten...
Er is best massaal gehoor aan gegeven...
De intercom zingt van de liefde... de kring gaat over rood...
Rood als krassen... rood als je mond... rood als tomaatjes die zijn gezond....
Maar rood of niet... we beginnen de dag zoals altijd...
Werken doen we vandaag wat anders... weer gaan koekjes bakken... koekjes in de vorm van hartjes...
De kinderen kneden.. en rollen met deegrollers.... en steken met hartvormige vormpjes de koekjes uit...
Éen kwartier later geurt de klas naar een banketbakkerij...
En wat zijn ze trots op het resultaat...
 Jammer alleen dat je moet wachten tot ze afgekoeld zijn...
Toch moet dat wel verkondigd één leerling..."want anders staat je mond in brand" ....
Én zo is dat....
Hoe zeer sensopatisch spel bij ons in de klas erin gebakken zit blijkt uit het feit dat een van de leerlingen, bij het zien van de slagroom bus roept, ik hoef geen schuim op mijn koek...
En als we weer op zoek gaan naar kleuren in de klas en ik begin te zingen dat de lucht blauw is krijg ik mooi de wind van voren... de lucht is grijs....
Domme juf.... je moet wel zingen wat je ziet natuurlijk...
Van... eindelijk op de foto...
Te koud om het buiten te doen dus naar de gymzaal...
Én hou dan maar eens circa 60 kleutertjes binnen de pionnen die samen een hart vormen..
Ik zeg je.. da's hard werken...!
Van.... ondertussen thuis... Willem vliegt van asiel naar ziekenhuis en weer naar huis om vanavond wederom naar het ziekenhuis te gaan.
Er is nu vocht in de buik van dochterlief aanwezig bevonden...
Niet maar huis dus... eerst nieuwe antibiotica en als die niet aanslaat toch weer de buik spoelen...
Een tegenvaller dus....
Wel wil Willem thuis rustig kunnen eten... eindelijk weer eens gezond...
Ik haal dus maar een echte Indische maaltijd...lonton rames...2 soorten groente en 2 soorten vlees....
Van... voor Willem een mildere variant dan voor mij want ik ben een echte sambal vreter....
Valt dat even tegen als Willem, omdat ik niet alles op kan, denkt mijn restanten wel even te nuttigen... de vlammen schieten uit zijn mond en oei wat kan hij dan hard rennen om bij de kraan te komen...
"Het helpt niet"  hoor ik hem benauwd roepen...

Een hap suiker Willem... dat helpt!!
Dan samen nog even DWDD koken voor Willem vertrekt voor de nacht...
Van... nou geniet ik altijd van mensen die over boeken praten.... maar tjonge wat zit daar vanavond een jongeman (Brecht) gepassioneerd en met prachtige woorden een boek aan te bevelen...
Het boek; zomerlicht en dan komt de nacht van Stefanson.....
Eén van de opmerkingen blijft me bij...
>Hoe meer je geïsoleerd bent van de wereld hoe nieuwsgieriger je er naar bent...<
Van... ik weet niet of dat voor iedereen geldt, maar voor mij geldt het zeker...
Én natuurlijk kan VR (virtual reality) je tegenwoordig overal brengen.... hert haalt het niet bij de geuren die je opsnuift in het land zelf of de sfeer voelt die er heerst...
Wordt dus weer een mooi boek om te lezen voor de mei- of zomervakantie...
Van.. nou nemen we in vakanties altijd boeken mee Willem en ik...
Willem boeken van zijn favorieten en ik boeken om mijn leeshonger te bevredigen...
Van de 4 à 5 boeken (Ik lees snel) komen er altijd maar 1 á 2 terug naar Nederland... de rest laat ik achter...
Dit wordt dan weer zo'n boek dat de heen én terugreis overleeft...
Van... en dan vertrekt Willem weer naar het ziekenhuis en beleef ik de zoveelste nacht alleen...
Ik mis naast Willem, onze pups .... de dartele kwispelstaart en de, alles bij elkaar willen houdende donsvacht....
Trouwe Bikkel zoekt ook zijn vriendjes... loopt van de ene deur naar de andere... piept zachtjes en geeft dan de moed van het zoeken maar op...
Ik ga maar eens vroeg naar bed....
Gelukkig ligt poes aan mijn zijde... correctie... OP mijn zijde...