De dag begon met een niet op te lossen stroomstoring in huis.....
Kwart over zes de wekker.....
Ik doe het licht aan en....hup daar ging het weer uit....
Willem loopt slaperig met een zaklamp door het huis op zoek naar de stop die omhoog gezet moet worden...
Alleen, het kreng wil niet meer omhoog....
Stroomstoring, kortsluiting in de meterkast, weet Leander ons te vertellen...
En ja, hun sticker met telefoonnummer hangt dan wel op de meterkast maar zij verhelpen geen storingen....
Daar moeten we toch echt een elektricien voor hebben....
Electriciens trouwens, die volgens hun advertentie beweren 24/7 voor je klaar te staan maar gewoon ook hun slaap pakken en de telefoon niet opnemen....
De buurman kent echter nog wel 'een mannetje'....
Ik kan alleen niet op hem wachten.....
Dat moet Willem toch heus alleen doen want ik ga aan het werk....en dan zijn opmerking 'kan jij je niet ziek melden?"....
"Mijn hemeltje", zucht een therapeut die mijn klas binnenkomt....
"Wat een onrust op de gangen".....
En inderdaad....zelf moest ik net ook iets ophalen en overal komt wel gehuil, gegil of geschreeuw vandaan....
Hoe rustig het gisteren was, zo onrustig is het vandaag....
Nee, niet in mijn klas gelukkig....
Er wordt met een trein op de grond gespeeld of in de boekenhoek, en in de huishoek zijn ze druk bezig met zogenaamd koken....
De enige onrust die er hier heerst is dat het vandaag technisch spreekuur is....
Dat betekent dat er podotherapeuten, spalken makers, fysiotherapeuten, steunzool bedenkers, en aangepaste schoenen deskundigen zijn, die alle kinderen willen zien die behebt zijn met desbetreffende hulpmiddelen.....
De facilitaire dienst komt langs in verband met een klacht over de te lege zandbak waar nu kinderen in rolstoelen zomaar in kunnen kukelen....wat dus ook gebeurde....
Een andere therapeut komt voor een zit
passing....
Aangepaste stoelen, rolstoel en statafel controle....
Er is een communicatie probleempje dat opgelost moet worden met ouders en therapeuten....
De verpleging komt langs met vragen om aanvullende informatie betreffende een leerling...
Er komt een inval ondersteuner binnen die vandaag komt helpen in de klas maar van toeten noch blazen weet en dus bijgepraat moet worden...
Onrust.......?????
Welnee joh.......
Pffft.....
Maar de kinderen spelen door....
En verder willen ze niks...
Je kunt merken dat de vakantie nadert en dat ze daar hard aan toe zijn....
Toch gaan we ook door met de voorlees momentjes in de kring....
Kinderen lezen kinderen voor....
Smeken ze om nog éééén keer het boekje van 'ik kan het zelf' voor te lezen....aaaaaah toe juf......
En vermoei ik ze met een leesles en rijm oefeningen....
Maar dan is toch echt de koek op....
Het is vrijdagmiddag, en een week voor de herfstvakantie....kom op juf, pas je aan....!!
Kussens op de grond en lekker televisie kijken dus....
We hebben trouwens ook nog een huisbezoek voor de boeg dat we moeten voorbereiden.....
En om nou deze mededeling compleet te maken is het eigenlijk geen huisbezoek maar een bootbezoek....
Na schooltijd vertrekken mijn onderwijsassistente en ik naar de vluchtelingenboot voor mensen uit de Oekraïne....
Over dat bezoek ga ik natuurlijk om privacy redenen niks schrijven....
Ik kom op mijn weg terug naar de auto, een kennis tegen die me ook graag van alles wil laten zien...
En zo kan ik toch nog vertellen over alles wat over me heen kwam vanmiddag aldaar....
Er liggen op dit moment zes boten aan onze Rijnkade....
Benieuwd welke we moeten hebben....
Ik rij midden door het stadscentrum erheen.....
Het Arnhem dat op dit moment overal een bouwput is lijkt het wel....
Arnhemmers zijn echt de slechtste planners die ik ook heb gezien....
Er valt geen omweg te nemen om ergens te komen want op elke omweg kom je wel werkzaamheden tegen...
Maar goed, ik rij langs werkzaamheden én de Rijn, maak een scherpe bocht en rij de kade op....
En het is dat het een brede kade is want mij zie je niet snel langs water parkeren.....
Ik ben er als de dood voor dat ik het water inrijd namelijk......
Ieder mens heeft zo zijn eigenaardigheden moet je maar denken....en die van mij is dit dus.....
Je mag alleen nog rechts op de kade parkeren...
Links loop je tegen een enorme slagboom aan....
Het is een gezellig drukke bedoening als je langs die slagboom loopt....
Overal staan of zitten wel groepjes mensen te praten of ze lopen heen en weer met hun mobieltjes....
Een enkel bestelbusje bevindt zich ook aan de andere kant van de slagboom....
Er worden allerlei spullen die zich in de busjes bevinden, verkocht....ik kan niet zien wat het is, maar er wordt druk onderhandeld....
Een kakafonie van geluiden dus die ik maar moeilijk kan plaatsen....
Langs de Rijn in Arnhem liggen dus nu al zes schepen die als tijdelijke opvanglocatie dienen: voor Oekraïners en voor vluchtelingen uit andere landen; Jemen, Afghanistan, Syrië....
Dit zijn twee boten die door het Leger des Heils en de gemeente beheerd worden....en vier door het COA i.s.m. de gemeente....
Het gaat om asielzoekers die nog in hun procedure zitten.....maar daar vallen de Oekraieners niet onder.....
Zij hebben een heel andere status....
Alles bij elkaar vangt Arnhem, dat zich als gastvrije stad profileert, zo ongeveer 2500 vluchtelingen op......
Van hen komen er ruim 700 uit Oekraïne.....
Op de vier boten vertoeven 370 vluchtelingen....
Het gaat hier om riviercruiseschepen.....
En daar begint mijn verhaal.....
Ik ben langs de slagboom.....
Een cruiseschip kom je maar niet zomaar op...
Bij elk schip staat een soort container waar zich twee beveiligers in bevinden...
Je moet ze om een bezoekerspas vragen en uitleggen waarvoor je komt....
In mijn eerste geval haalde de moeder van de leerling het pasje op en in tweede geval mijn bekende....
De boten hebben loopplanken....en als ik bovenaan de loopplank aankom, stap ik op het dek...
Wat een heerlijke zitjes en ligbedden....
Maar ja...dat zeg ik nu....
Vandaag schijnt de zon en is het lekker aan dek....
Het zal alleen niet lang duren voor de kou zijn intrede doet.....de regen het dek glad maakt....en de wind aan alle kanten om je heen zal suizen.....
Dan ga ik een steile trap af naar beneden en
kom in een luxe hal terecht....
Wauw.....hier wil je wel een weekje mee over de rivieren dobberen....
Het lijkt wel een beetje op de interieurs van casino's die ik wel eens op tv voorbij zie komen....
Glimmend koperen paaltjes met blinkende knoppen en met rood fluweel koord, vormen de afzetting....
In de hal zijn een aantal comfortabele luxe zitjes waar je even samen kunt komen.....
Wat een luxe......
Maar toch......
Als je de mensen ziet, de opeenhoping van buggy's, kinderwagens, looprekken, rolstoelen.....dan voel je ook maar al te goed dat op deze boten bijna 400 mensen 'wonen' zonder eigenlijk enige privacy....
Dat deze luxe als je er al een jaar zit, toch echt geen luxe is....
Deze luxe is geen luxe maar bittere noodzaak....
Ik mag ook de kajuiten in....
De plekjes waar dan misschien toch de zo gewenste privacy is....
En écht....ik kom in een prachtige kajuit....
Tjonge wat luxe....
Zo'n prachtig twee persoonsbed heb ik heus niet op mijn slaapkamer....
Maar al snel voel je dat ook deze luxe geen luxe betekent....
Aan voeteneinden bevinden zich wiegjes of ledikantjes met daaronder speelgoed....
De kleding ligt in katoenen zakken bij gebrek aan een grote kast....
Er staat meestal maar één stoel want ruimte voor meer is er niet....
Dit luxe kamertje is je slaap- en woonkamer....je keuken en douche....
Drie bij drie voor wat privacy....
En in de prachtige gang met glimmend houten deuren, bevinden zich niet alleen dit soort kajuiten.....
De mensen die in deze kajuiten verblijven hebben geluk, de meeste zijn kleiner....
Veel kleiner.....
Wat me opvalt is dat er overal poetsvrouwen rondlopen....
Ze poetsen de trapleuningen, de paaltjes, de deuren tot het blinkt....!
Nee, het zijn niet de vluchtelingen zelf....
Deze dames zijn ingehuurd...
Nog verder naar beneden kan je koffie halen....
Ook hier kun je samenkomen...
Lange tafels met banken en stoelen die vastzitten....
Hier kun je eventueel ook eten want zelf koken is er niet bij....
En om hier even op verder te gaan....
De Oekraiene boten krijgen drie gangen maaltijden van de catering...
Maar ik was ook op een andere boot....
Niet een boot voor Oekraieners maar voor de anderen....
Minder luxe.....
En hier wordt gaarkeuken voedsel verstrekt....
Wat betreft de mensen....?
Och wat heb ik een verhalen gehoord....
Vluchtverhalen waar je een knoop van in je maag krijgt....
Hoe bar sommige tochten waren....
Foto's heb ik gezien van verwoeste steden, wijken, straten, woonhuizen....
Van familieleden die nog steeds in gevaarlijke of bedreigde gebieden zitten....
Foto's van overleden familieleden, vrienden, buren.......of van hen die er nog vechten....
En allemensen wat een trots volk....
Als ik vraag of ze nog iets nodig hebben; speelgoed voor de kinderen, kleding of iets anders dan is het antwoord 'nee, we werken en betalen zelf voor onze spullen.....wij zijn dankbaar ons zo welkom te voelen'....
Trouwens..... nergens leer je zoveel geduld op te nemen als tijdens een gesprek voeren daar.....
Álles gaat via de Translate app....
Lange verhalen, sterke emoties die ingesproken en vertaald worden....
En je kan niet even in de rede vallen of een tussentijdse opmerking maken....
Het is trouwens ook de manier om het ijs te breken want niet alle vertalingen gaan op de juiste manier....
En als je dan uitlegt wat er in de vertaling staat is dat reden om er samen maar hartelijk om te lachen....
Nee, zo'n reisje op de Rijn Rijn Rijn,
s Avonds in de manenschijn, schijn, schijn
Met een lekker potje bier, bier, bier
Aan de zwier, zwier, zwier, op de rivier, vier, vier
Zo'n reisje met een nieuwerwetse schuit, schuit, schuit
Allemaal in de kajuit, juit, juit
't Is zo deftig, 't is zo fijn, fijn, fijn
Zo'n reisje langs de Rijn..... is dit zeker niet....
Onder de indruk van alles rij ik tegen de avond weer naar huis....
Naar mijn huisje aan de sloot sloot sloot...'t lijkt ineens bij mij zo groot, groot, groot....
En ik stap dan misschien s avonds in mijn goedkope bol.com bed maar wel waar ik vijf stappen kon zetten om van de deur naar dat bed te komen....
Wel waar ik een toilet deel met slechts alleen Willem i.p.v. honderdvijftig anderen....
En ik heb dan wel geen drie of vier gangenmenu, maar ik kook waar ik zin in heb....en eet op een tijd wanneer ik wil....
Als er nou iets is waar ik me vandaag weer meer dan bewust van ben geworden, is het wel wat 'vrijheid' betekent.....
