29 juli 2023 dag 1 kampeervakantie Strandheem

Dag van:

Moet je nagaan....

Ik lig nog niet eens op een ongemakkelijk luchtbed in een koude tent en toch.....

Acht minuten over 5 en nog steeds de slaap niet kunnen vatten....

Maar de slaap mij ook niet dus...

Gelukkig ben ik niet de enige die wakker ligt van vakantie gepieker...

Mijn oud collega die eveneens op punt staat te gaan vertrekken voor een kampeervakantie, zij het wat verder (Italië) en wat luxer(caravan), ligt ook nog wakker...

Zo'n dag voor vertrek staat voor mij gelijk aan slapeloze nacht...

Dat had ik in het Sheraton hotel voordat we naar Griekenland vertrokken en dat heb ik dus nu ook...

Al moet ik zeggen dat wakker liggen in een Sheraton hotel op zich iets comfortabeler was....

Op z'n minst hadden ze daar een betere matras dan wij hier....

Kwart over 6...

Heel zachtjes, zodat Willem niet wakker wordt, toch maar mijn reistas inpakken...

Als ik het gekreun zo hoor doe ik niet zachtjes genoeg....

Toch maar voorzichtig verder....

Half zeven....alles ingepakt op de toiletspullen na...

Zal ik nog eens proberen of ik een uurtje kan slapen....?

Half negen....dag slaap...

Willem komt boven, "wakker worden, opschieten we gaan zo weg"....

We gaan zo weg.....opschieten....??

Willem we zouden om half twaalf vertrekken....we hebben nog drie uur....!

Heel rustig aan pak ik de toiletspullen, verschoon de kattenbakken en veeg de bovenverdieping...

Ik kom beneden en zie Willem voor Netflix zitten...

Oh wacht, wat jij kan, kan ik ook...

"Willem opschieten, we gaan zo weg en je zou de kamer nog stofzuigen en de afwasmachine leeghalen"....

Hij schrikt op...."én de honden moeten nog uit en nog eten"....

Enfin, om kwart voor twaalf vertrek...

Uitgezwaaid door de buren die ieder cynisch met een paraplu beginnen met uitzwaaien....

Maar de zon is ons onderweg goed gezind....

Apeldoorn, Zwolle, richting Groningen A28....

En weet je dat ik meer van der Valk hotels heb gezien dan Mac Donalds.....

Die gekke vogel torent nog meer dan de rood met gele M, overal bovenuit.....

Tevens valt op dat campers het bijna winnen van caravans op de weg en ik geen enkele vouwwagen heb gezien....

Bestaan die dingen nog ...?

En dan kom je net voorbij Drachten, je

navigatie systeem geeft aan dat je 15 kilometer te gaan hebt....en ja hoor....donkere wolken komen samen daar waar Google Maps mij heen wil hebben....

Plens...regenbui...

En ik weet zeker dat Esther en Marcel die plensbui nu bovenop zich krijgen tijdens het opzetten van hun tent....

Aankomen op de camping... Willem die weer eens eigenwijs niet op de daarvoor bestemde parkeerplaats gaat staan....

Gevolg: hij moet hem honderd meter verder zetten...

De receptie...of eigenlijk meer de receptioniste Liske...

Wat een leuke meid...eentje met humor en een mooie ogen van een soort groen waarvan we niet wisten dat zo'n kleur groen bestond....

Willem en de slagboom...

Kopen we één kaartje extra om, voor één middag, met twee auto's het terrein op te kunnen om alles te lossen...

Willem de tenten en de honden en ik met de rest van de camping zooi....

Ga jij maar voor, zegt Willem nog...

Ik ben er door....

Willem niet, die staat er nog voor...en verder komt hij ook niet....

Ik schiet te hulp....tevergeefs...

Liske schiet lachend te hulp....

Voor één keer wil ze een uitzondering maken maar eigenlijk mag er maar eentje het terrein op....

Achter Willem beginnen auto's te toeteren....

Daar hou ik van zegt Liske....laten we een praatje maken....en geamuseerd begint ze met een heel verhaal....

Ik heb het niet helemaal begrepen, zegt Willem, kun je het nog eens herhalen....

En dan schieten we alledrie in de lach want Liske begint zo weer met een olijke blik naar de toeteraars, opnieuw.....

Ons plekje....C2 01

We komen aan en de regen stopt....

Een verzopen Esther en Marcel zijn bezig met hun tent op te zetten....

Ons plekje is fantastisch....

De honden kunnen we ruim kwijt en er stroomt zelfs een beekje achter de tent....

Dit keer lukt het Willem en mij samen zonder hulp de tent op te zetten....

Nou ja......

" Ik klink kortaf en boos maar dat moet je je niet persoonlijk aantrekken hoor" zegt Willem....

De tent staat....de inrichting is simpel....

Drie kratten minder scheelt echt aan ruimte in de tent....

Of toch niet....?

"Wampie dat luchtbed paste vorig jaar toch in de cabine?"....

Ja hoor Willem, en er stonden toen kratten naast....

Maar wat hij ook probeert, het past niet....

"Ik gooi hem er wel bovenop"....

Juist Willem...net als vorig jaar ...

We kijken het veldje rond....

Maatjes 48 komen eerst....

Dit is het veld der rondingen....

Het veld van Bourgondisch leven....

Op eentje na....een papa met twee kindjes in een tentje waarvan je bijna zeker weet dat ze daar met z'n drieën in opgestapeld moeten liggen....

En deze papa is de enige op het veld met maatje S.....

Oooooh vandaar....

Verder hangt er een vlaggen slinger van tent naar overkant tent, welke je doet vermoeden dat er eentje jarig is....

Wij houden deze gedachte tot en met de avond vast....

Echter rond een uur of acht, als hier het mølky spel tevoorschijn komt, blijkt de slinger te dienen als multifunctioneel volleybal cq badminton net....

Het wc blok.....

Da's wel een dingetje....

Twee minuten lopen zeker....

En gebouwd als labyrint....

En wc heb je maar niet zo gevonden tussen de wirwar van wastafels, douches, baby aankleedkussen gedoe, afwas gootstenen en anderszins te gebruiken hokjes....

Je dient er wat tijd voor uit te trekken dus een voorwaarde is dat je niet op knappen staat....

En dat sta je dus wel na een rit van twee uur en de nodige tijd voor het opzetten van een tent....

Oh ja, en we aten patat...

Patat met de lekkerste gehaktballen uit de jus ooit.....

Droge, heerlijke bruin te hard gebakken frietjes....een gezinszak voor drie personen is toereikend voor zes....

Waarschijnlijk zitten de mensen (maatje 48 t/m 56) al langer op deze camping

dus....

En de rest van de avond.....tja de rest van de avond....

Kletsen, lachen, schateren.....en en sorry lezer "blikjes bier achterover tetteren, flessen wijn ledigen, boeren en winden laten"....

Ofwel....wij kunnen ons prima aanpassen aan deze kampeer cultuur hier.....

28 juli 2023 voorbereidingen kampeervakantie Strandheem

Dag van:

We kunnen ons er bijna niet toe zetten...

Hoe is het mogelijk want kamperen is toch heus wel ons ding....

Maar nog te vol van de vorige vakantie misschien....?

Die onheilspellende weersvooruitzichten....?

Al dat gedoe met camping spullen weer uitzoeken....?

Gesjouw met zware kratten, schuur uit, kamer in, kamer uit, auto in....?

Je halve huisraad weer uit de kasten...?

Al die leuke sportprestaties op tv....brons met zwemmen en goud bij waterpolo, die ons aan de buis gekluisterd houden....?

We weten het niet....maar Willem is de eerste die manmoedig en heldhaftig de handen uit de mouwen steekt...

Willem sjouwt alle kratten, tent en tentje, tafeltjes, stoelen, zeiltjes, parasols (nou die zullen we niet nodig hebben vrees ik), en andere camping meuk uit de schuur...

Nu is het mijn beurt...

Alle kratten open maken en weer sorteren want bij weggaan de vorige kampeer vakantie kon 'dit nog wel even in deze krat en dat nog wel even in die'....

Trouwens als dit echt ons laatste kampeer jaar wordt dan gooi ik ook al het bestek voor een weeshuis weg en hou precies vier messen, vorken, lepels over....

En al die kommen kunnen ook weg, één slakom en één kom voor aardappeltjes o.i.d is wel voldoende...

Dat scheelt weer één krat....

Oh, en die grote krat vol spelletjes kan ook leeg...

We nemen toch alleen maar Kezen en Yatzee mee....

Mooi zo, krat twee leeg....

Dat scheelt even ruimte in de auto straks zeg....

Trouwens, in de tent ook....

Nu al die idiote keukenzooi uitzoeken, zakjes, keukendoek, waxinelichtjes, aanstekers, tafelkleden, vaatdoekjes, theedoeken, folie, van tien pannen naar drie,, van vier flessenopeners en twee blikopeners naar één....noem het maar op...

Ook één sla couvert, één soeplepel en één garde is voldoende....

Dit kan weg, dat kan weg...

Kijk, en nu past alles in één krat...

Hoppa weer een krat minder....

Van acht kratten naar vijf....

Daar wordt mijn achteruitkijkspiegel ook blij van want nu kan ik zelfs door de achterruit kijken....

Neeeeeeeeeeeee wegzappen die

weersberichten na het journaal...

We zien wel waar het schip strand....of juist afdrijven zal....

We zien wel weer hoe vaak Willem de tent zal checken of hij echt niet lekt....

Hoe vaak we van binnen naar buiten lopen, van buiten naar binnen vluchten....

Esther en ik hebben onze haak en brei spulletjes immers bij ons...

En.....we hebben natuurlijk onze jaarlijks  zeer omstreden maar oh zo luxe overkapping....

Wij vermaken ons wel...

De honden en poezen ruiken onraad...

Er komt geen goede geur van die kratten en tenten af zie je ze denken...

Het is de geur van "ze gaan weer"....

Willem zelf heeft het ook al enorm moeilijk als hij aan het afscheid van Benji denkt...

Arme Benji met zijn kap...

Arme vrolijke Blitz zonder gezelschap om tegenaan te kwispelen.....

Voor de poezen overdracht ga ik toch nog even naar de buurvrouw....

"Jullie zijn gek, verklaren beide buren, om met dit weer weg te gaan"....

"In die kou op een luchtbedje op jullie leeftijd"....

"In die regen en onweer naar een toiletgebouw lopen"....

En ze hebben vast gelijk maar ik wil even blijven geloven dat het ook dit jaar weer gezellig gaat worden....

Daarbij houden Willem en ik ons voor "het is, na zeventien jaar, het laatste jaar dat we gaan kamperen.....

Na dit jaar is het mooi geweest en laten we ons alleen nog maar een paar weken verwennen in leuke hotels op mooie Griekse eilanden, met witte stranden en een helderblauwe zee....of nog verder weg....

De boodschappen moeten gedaan....

Toch weer heel andere dingen dan dat je voor thuis zou halen...

Chips, wijn en bier voor de avonden bijvoorbeeld...

En eten dat in twee kleine pannetjes, op het driepittertje kan....

Want het heet dan wel driepittertje maar er kunnen maar twee pannetjes op....

Én we gaan ook niet meer voor hele weeshuizen tegelijk koken spreken we af....de boodschappen zijn tegenwoordig al duur genoeg....

Dus kom ik thuis met twee bescheiden gevulde boodschappentasjes die alsnog een vermogen kostten....

Maar wel met de nieuwe uitvinding speculoos koeken waar Willem met zeer veel moeite van af kan blijven....

Speculoos is immers zijn lievelingsbroodbeleg....

Nu moeten twee van de vier honden nog naar het pension...

Één tas gevuld met medicijnen en steriel schoonmaakspul voor Benji's poot....

De schoenen van Willem vullen zich met lood....

Willem en afscheid nemen van een deel van zijn roedel is alsof de helft van zijn hart eruit gerukt wordt...

"Waarom doen we dit eigenlijk dat kamperen" zucht hij....

Toch gaat het goed hoor....

Blitz en Benji zijn immers in meer dan goede handen bij pension Quimper....

En eenmaal thuis pakt hij, weliswaar zwijgend en teruggetrokken, toch maar de laatste spullen in de auto en pakt zijn reistas in....

De reistas die ik morgen wel tegen zal komen en hem dan vullen zal....

Rustig aan en alles op zijn tijd, is mijn motto....

Dan appen Esther en Marcel dat zij de auto volgepropt klaar hebben staan voor het vertrek voor morgen....

Hoe ze het erin kregen is hen nog een raadsel....

We zien jullie morgen....!!!!

De rest van de avond vult zich als een

koffer....maar dan vol woorden en gedachten....vooral over energieën die zullen stromen als we de op de camping staan...bezoek ontvangen....en weer thuiskomen....

Drie van Willems dochters en zijn kleinkinderen staan al op de camping...

Ze zullen nog twee dagen blijven als wij aankomen....

Energieën vriendschap met kampeervrienden, familie....heden en verleden..... en de gebrokenheid....

Dat gepaard gaande met gesprekken over Willems vriendenverleden naar aanleiding van hun afgelopen samenzijn dat, ook al wil hij dat nog zo graag, niet kan blijven bestaan in de hoedanigheid van het nú, tesamen met het 'hoe het ooit was'...

Tja Willem.... vasthouden betekent misschien wel loslaten....

Dan wordt erna het ernaast en kan het wellicht wél bestaansrecht hebben....

Tot slot bekijken we op de Strandheem app de plattegrond van de camping...

En Willem en plattegronden of virtuele bezichtigingen (gepaard gaande met drie glazen goede rode wijn)....dat gaat niet samen ...

Met de ervaring van andere jaren dat hij de weg kwijtraakt als hij al naar de wc moet, baart me nu al ernstige zorgen....

Maar ook voor mij geldt natuurlijk....'laat het los Wampie, het komt vast allemaal goed'....!!!

Op naar de kampeervakantie dus....

We zitten al diep in de nacht als ik dit schrijf, dus nog een paar uurtjes te gaan....

Tot straks.....!!

27 juli 2023

Dag van:

Ja hoor.....hij is er echt voor opgestaan....

Stipt om drie uur 's nachts zit Willem beneden voor de tv WK vrouwenvoetbal te kijken....

En had hij nou het licht op de overloop niet laten branden, dan had ik daar niks van gemerkt....maar als ik ergens niet tegenkan is het wel licht in de nacht....

Ik hoef geen gehele duisternis, dat nou ook weer niet, maar om nou volop in het licht gezet te worden....nee.....

Bed uit, lamp uit, ik mijn bed weer in....

Gelukkig slaap ik in en krijg niks mee van 1-0 en 1-1....een scheidsrechter die niet voldoende ingrijpt, gemiste kansen, en een buitenspel doelpunt....

Dat krijg ik dan natuurlijk wel als ik 

's morgens wakker wordt....

Eerst de app met de dominee dames, dan Willem in geuren en kleuren en daarna nog een keer of tien herhalingen op tv....bij journaals, bij sport samenvattingen of gewoon tussendoor....

Soms denk ik wel eens dat vrouwenvoetbal meer bekijks krijgt dan mannenvoetbal...

En mijn onkennis van voetbal vraagt zich zelfs af of ik überhaupt wel verschil zie tussen vrouwen of mannen voetbal....

Die vraag moet ik alleen niet aan Willem stellen want ooooooh dan krijg ik het over me heen...

"Die mannen schieten veel harder dat heb je toch wel gezien".....

"Die mannen lopen veel harder dat zie je toch"....

Maar nee Willem, ik zie slechts elf figuren op een veld rondrennen, je kunt niet eens zien of ze wel of geen taille of tieten hebben....ik zie een bal....en ik zie de bal in, over of langs een goal gaan....of doelnet of hoe heet zoiets....

Pas bij een close up zie ik of het om een man of een vrouw gaat....

Maar goed....ik zei al...dat is mijn onkennis....

Sacherijnig van het weer en fysiek ongemak ga ik vanmiddag het overdekte winkelcentrum maar eens over....

De final sale is gaande....wie weet of die nog wat voor mij in de rekken heeft hangen....

En jawel hoor....

Dan doe ik ook maar vast wat boodschappen voor op de camping...

Mijn hoofd is echter nog een warboel van restanten werkgedachten, reisje Griekenland, verjaardag vriendinnetje en akkefietje Benji....nu moet ik daar dus ook nog een kampeer vakantie tussen wroeten....

Ik koop dus wel wat, maar ik vergeet pardoes de kattenbrokjes, wc papier en al wat je nog meer op zo'n camping aan eerste levensbehoefte nodig hebt....

Het is zelfs zo erg dat Willem me bij weggaan nog zei dat hij vanavond graag champignonsoep met broodjes wou eten, en ik maaltijdsalade in de kar gooi....

En het is dat ik de zelfscanner ook nog eens vergat en dus naar de kassa moest, dat ik er gelukkig op tijd achter kom....

De avond ga ik gezellig doorbrengen bij

mijn dochter en familie...

Even helemaal niks...

Niet nadenken over het regenachtige weer dat voorspelt wordt tijdens onze kampeervakantie, wie ons wel en niet komen bezoeken en wanneer, wat ik wel of niet mee moet nemen, of de zorgen over het achterlaten van een zielige Benji....

Het is heerlijk gemoedelijk in huize Kroezen....

Jongste kleindochter en vader spelen Fortnite....oudste kleindochter pubert op haar kamer en mijn dochter en ik hangen tegen elkaar en doen een soort van Pim Pam Pet spel op onze mobielen tegen elkaar....

We maken de gekste woorden, racen tegen de klok om die woorden te leggen en krijgen de slappe lach om onze onzinnige antwoorden....

Mijn schoonzoon fixt nog even een nieuwe ruitenwisser op de voorruit van mijn auto en voor we het weten is het elf uur en donker....

Als een haas naar huis dus voor Willem ongerust wordt....en dat was hij dus al....

Nu morgen de voorbereidingen voor de kampeervakantie....

Vinden jullie het heel erg als ik zeg dat ik er tegenop zie....

Al zul je zien dat het dan altijd wel weer mee zal vallen....

26 juli 2023

Dag van:

De spanning is te snijden als ik beneden kom vanmorgen...

Willem ziet niet tien maar wel honderd beren op de weg ten aanzien van Benji's poot waar mogelijk een aar in zit.....

Ik ben dan zo van 'eerst maar even kijken wat de dierenarts zegt' ..... 

Willem is er eentje van 'wat kost dat wel niet', 'Benji en een kap op zijn kop werkt niet', 'hoe moet dat nou in het pension', 'hoe reageert Benji op narcose, een foto maken en operatie', 'mag hij wel mee naar huis', 'waar zaten die gaatjes nou ook alweer', zou hij wel antibiotica krijgen', 'we kunnen hem echt niet mee naar de camping nemen', 'als het maar oplosbare hechtingen zijn',.....en als laatste dan...... 'misschien valt het wel mee'....

Enfin zo'n ochtend dus....

Dan hum ik maar wat, zeg ja of nee, of wie weet, en laat hem verder maar opgaan in zijn weg met beren.....

Ik ben blij als het elf uur is en Willem met Benji vertrekt....

Nu begin ik zelf ook wel wat spanning te voelen....

Drie kwartier later komen de eerste foto's van Benji onder zeil, binnen....

Twee keer gal gespuwd eer hij insliep....

Met een cameraatje de poot ingegaan...

De arts vermoedde zelf ook een grasaar maar kon niks vinden...

Of eruit gezweerd, of eruit gelikt....

Wel dode huid om de wond, die de arts nu heeft weggesneden....

Wond schoonspuiten en reinigen en wachten tot Benji weer een beetje bijkwam...

Hij had immers meer een roesje dan een volledige narcose gekregen....

Met antibiotica en een kap voor om de kop naar huis....

Benji zelf is nog volledig van de wap...

Hij schommelt rond en stoot zich met die enorme kap op overal aan....

Maar geen operatie dus...

Geen algehele narcose....

De grasaar die eruit is...

En een rekening die weliswaar best wat cijfertjes laat zien maar toch betaalbaar is gebleven....

Wat wil je nog meer....?

Maar daar komen Willems volgende beren alweer om de hoek kijken; 'hoe moet dat nou in het pension', en als andere honden nou aan de wond likken', je kan een zieke hond toch niet achterlaten', als het pension hem nu nog maar wil'.....

Willem, ik zou even bellen voor dat laatste antwoord....

Natuurlijk vindt Jeannette van dieren pension Quimper het geen enkel probleem als er een hond met kap op komt en evenmin is het een probleem om medicatie toe te dienen...

Dat hebben ze immers met Borre ook gedaan vorige week....

Mooi zo, deze beer is van de weg...

En we hebben Benji nog drie dagen om volledig te vertroetelen.....

Willem is er enigszins gerustgesteld....

Willems beren zijn echter geen knuffelberen....én ze zijn hardnekkig terugkerend...

Lopende de dag van een hond met kap, stapelen de ongemakken en dus ook Willems beren zich namelijk op...

'ze zullen de kap toch wel afdoen als hij moet eten of drinken, want dat lukt niet met een kap', 'oh kijk nou toch, Benji stopt overal tegenaan met die kap op', 'Wampie hij ziet hem diepte met dus hij kan geen grapjes op en af'.....'hij kijkt me de hele tijd aan, hij is zo afhankelijk van mij nu'....

Tja, van mij mag hij mee hoor, maar jij zegt dat Benji niet genoeg gesocialiseerd is een jij dan geen vakantie hebt als hij meegaat....

Och die Willem....hij lijkt nog een

zwaardere dag te hebben dan Benji...

Benji ligt je alleen maar aan te staren met zijn zielige ogen....

Één voordeel heeft dat dan, want hij wordt om de haverklap geknuffeld....

En verder staat de rest van de dag uiteraard in het teken van beren en Benji....

Uitlaten moet apart...kap af, kap op met eten, met drinken, met uitlaten....

En dan steeds maar weer opletten dat hij niet aan de wond likt als die kap af is....

Blijkbaar mag jij wel gewoon over straat met die onverbonden poot....

De wond moet open blijven....

De antibiotica moet ervoor zorgen dat straatvuil geen infecties geeft....

En de wond moet 2x per dag schoongemaakt worden met soda de eerste dagen....

Willem is er druk mee....

Maar Willem is er ook graag druk mee....

Willem en zijn honden zijn immers een eenheid....een zielsverbondenheid.....

Nou alleen die beren nog van zijn weg af.....en zachtjes neuriënd 'ik zag twee beren broodjes smeren', loop ik s avonds de trap op...

"ik denk dat ik bij Benji blijf vannacht...ik slaap wel op de bank"....hoor ik Willem zeggen....

En nog harder neurie ik 'oh het was een wonder'.....

Oh ja....zal ik nog vertellen van het keukentrapje dat ik bestelde en dat vandaag binnenkwam....?

Een trapje zonder beren ....

Tenminste dat dacht Willem toen hij het uit de verpakking haalde en verzuchtte 'het bestaat nog.... spullen die je niet zelf in elkaar hoeft te zetten en kant en klaar geleverd worden, wat een zegen'....

Ja, ja....totdat hij de plastic verpakking eraf moest halen....

En totdat hij het trapje weer in moest klappen nadat hij het uitgeklapt had....

Dat waren twee beren in één klap te verslaan...en dat kostte de nodige ellende....

25 juli 2023

Dag van:

Dan ben je één week weggeweest, je komt thuis en dan is je tuin één grote onkruid ravage....

Aan het water wonen, aan de rand van een natuurbeschermd gebied heeft zo zijn dingetjes....

Vooral fijne dingetjes....

Maar oh oh oh dat onkruid....

Daarbij heeft de gemeente Arnhem een nieuw soort beleid ten aanzien van groen onderhoud...

Veel plantsoenen, lanen en parken hadden een maaibeheer gericht op kort gras..... Hierbij wordt 16 keer jaar gemaaid.....

In de gemeente Arnhem wordt al meer dan 20 jaar de helft van het gras ecologisch gemaaid......

Ecologisch onderhoud betekent 1 tot 3 maal maaien......

Elk jaar is de gemeente bezig om dit te verbeteren en te verfijnen......

In 2019 zijn 16 locaties waarbij ecologisch beheer is toegepast en in 2020 kwamen daar nog 16 locaties bij.....

Hierbij wordt onderzoek gedaan naar het effect op flora en fauna......

Nu zitten ze al ver over de twintig....

Leuk en aardig hoor maar het onkruid gaat waar het maar gaan en niet gaan kan....

Het gras komt zo goed als tot de ramen...

Het ergste is dat er vooral aren tussen groeien.....en aren zijn de pest voor honden en katten....

Aren blijven klitten en dringen door tot diep onder de huid, tenen, oren eens....

Ik snap het wel hoor....

Tuurlijk is het fijn om de natuur zijn gang te laten gaan en overal vlinders en insecten te zien die bijvoorbeeld ook nog eens elkaars natuurlijke vijand zijn en elkaar uit de weg ruimen, zoals de hinderlijke eikenprocessierups....

En ik ben heus niet zo'n liefhebber van een keurige tuin... integendeel zelfs....

Maar dat gras en andere (on)bekende niet uit te roeien zooi waar nog geen lief bloemetje in zit om je tuin op te fleuren, vind ik op z'n zachtst uitgedrukt knudde....

Nou hebben de vorige bewoners blijkbaar ooit bamboe geplant....

Niet uit te roeien...

We hebben er zelfs een graafmachine aan te pas laten komen.....maar ho maar, het komt overal weer ergens anders in je tuin op....

Zelf hebben we ooit Lathyrus over de schutting willen laten groeien...

Dat leek ons zoooooo mooi....

Nou, die groeit oooooooveral, maar niet over de schutting....

Ook niet uit te roeien....

Eigen schuld dikke bult....

Die twee samen, met het beheer, of eigenlijk het 'niet beheer' van Arnhem zorgt dus voor een jungle in je tuin.....

En ik heb ze allemaal hoor, die onkruiden; de paardenbloem, de brandnetel, draadereprijs, gehoornde klaverzuring, speenkruid, vogelmuur, kleine veldkers, kweek en kroontjeskruid, biggenkruid en kleefkruid....je noemt het maar op of we hebben het in de tuin staan....

Waarom groeit dat spul nou ook nog eens sneller dan onze andere plantjes....?

Omdat onkruid vaak de oervorm is, met bijbehorende levenskracht.....

Gecultiveerde planten zijn vaak veredeld om langer te bloeien, dubbele bloemen aan te maken, en ga zo maar door.....

Én onkruid groeit altijd direct op de goede plek terwijl gecultiveerde plantjes vaak eerst moeten wennen....

Veel van de onkruidzaden zijn ook zo licht, dat ze gemakkelijk door de wind worden verspreid......

Dat geldt bijvoorbeeld voor knopkruid, dat veel op akkers voorkomt.....

En die akkers hebben we ook in de buurt hier.... 

In het eindeloze gevecht tussen cultuurplanten en onkruiden zullen onkruiden het dus gewoon altijd winnen.....

En dus zijn wij veroordeeld tot zeer regelmatig onkruid wieden....voor wie het kwijt wil dan hè....

En dus sta ik vandaag maar weer eens met een schoffeltje in de hand....

Heb ik de zwarte grond onder de nagels....de schrammen van het schuren over de tegels op de vingers....de prikkende plekken van de brandnetels op mijn handen....de vegen in mijn gezicht....

Heb ik trouwens net verteld over de

aren....

Willem vindt dat Benji zo vaak likt aan zijn poot....

Toch eens kijken....

Neeeeeeeeeeeee hè.....twee gaten tussen de tenen....niet normaal....

Je kan het op je vingers uitrekenen....wedden dat daar een aar tussen zit....

Dat zou vreselijk zijn...

Een aar gaat er namelijk wel in maar door de weerhaakjes krijg je ze er nooit never meer uit en kruipen ze alleen maar verder en dieper weg....

Dat wordt de dierenarts bellen...

Het is al half zes....we zullen nu niet meer terecht kunnen....

En inderdaad, morgen om half twaalf is Benji aan de beurt....

Hij mag niet eten van te voren want het wordt een behoorlijk ingreep als het een aar is....en daar moeten we inderdaad van uit gaan...

Dat wordt ook een behoorlijke rekening vreest Willem....

En laat hij daar inderdaad ook maar vanuit gaan....

Hier wordt je niet blij van vlak voor je kampeer vakantie....en stiekempjes stilletjes vervloeken we nu even het Arnhemse ecologisch maai beleid....

Maar kom op... Marike en John vragen of we gezellig mee uit eten gaan ...

Even twijfelen we....

Willem nog brak van gisteren, ik nog moe....maar zin in gezelligheid hebben we wel...

We zeggen dus volmondig ja...

Op de afgesproken tijd (nou ja, door het telefoontje naar de dierenarts ietsje later), staan we op de afgesproken plek...

Het wordt een héle gezellige avond...

Vooral omdat het ook zo lekker onverwacht was....

Misschien ook wel juist omdat je brak en moe was....

Natuurlijk wordt er gepraat en gediscussieerd, geklaagd en gemopperd maar....er wordt vooral ook veel gelachen...

Als ik later op de avond Facebook open zie ik een plaatje dat precies weergeeft hoe Willem de avond was...(misschien ook wel meestal is).....

-een kleinkind vraagt aan oma waar ze is opgegroeid en oma noemt de plaats.....dan vraagt het kleinkind waar opa is opgegroeid....die is nooit opgegroeid antwoord oma....

En zo eindigt de dag met een lach...