Ja het is zaterdag... weekend.... vrij.....!!
Een weekendonmenselijke tijd!
Omdat..... zucht.... ik naar Haarlem ga....
Normaliter in juichstemming om naar mijn kleinkinderen te sjezen maar vandaag ga ik eerst naar IJmuiden voor een project van mijn schoondochter ... iets met kapper... iets met make over.... iets dus wat eigenlijk totaal niet mijn ding is...maar ik voor haar graag doe.....
Meestal knoop ik mijn haar in een elastiek... hup staart naar voren en zo recht mogelijk een stuk afknippen.... en soms ga ik dan naar dinnetje Annet (voormalig kapster) en laat het weer eens in model knippen...
Ik héb een hekel aan echte kappers...
Vroeger in de 'bepaalde' kringen (waar ik in leefde brrrr) was het de gewoonte 2x per maand naar de kapper te gaan om je haar te laten doen want oeps je moest toonbaar en representatief zijn...
Mijn tranen binnenhoudend liep ik dapper naar binnen.. Liet de hele ellende gedwongen over me heen komen en kwam met tranen stromen latend weer naar buiten....
Want natuurlijk wilde ik net zulke krullen als toen in de mode waren maar niet stijf en gewatergolfd als die oude dames van 65 maar lekker los als de meiden uit mijn klas... helaas was dat voor mij 'not done'.....
Natuurlijk wilde ik leuk geknipt worden maar niet met een pony tot boven mijn wenkbrauwen.... halverwege min voorhoofd....
Trauma's heb ik eraan overgehouden...
Én Willem die die foto's van mij van vroeger kent zegt daarom ,boven toegestaan geluidsvolume...'waag het niet om zo als op die foto's van vroeger thuis te komen'...
Maar... het is voor mijn schoondochter.. en dinnetje gaat mee....
Om acht uur precies rijden zij en ik samen richting IJmuiden....
Gezellig kletsend.... te gezellig kletsend...want bij Abcoude rij ik strak door ipv de afslag te nemen.....
Gezellig kletsend.... te gezellig kletsend want bij Badhoevedorp overkomt me hetzelfde...
Inmiddels van kletsend naar de slappe lach komen we uiteindelijk op de goede weg... euh... gestremd.... op gevoel omrijden dan maar... gestremd.... wanhopig geïrriteerd rondrijden dan maar... en de weg vragen.....
Hè hè... we zijn er.... tien uur....
Het zit al vol met nog meer vriendinnen en collega's van mijn schoondochter...
Het ruikt naar haar, ammoniak en spray.....
Eindelijk ben ik aan de beurt... wat ik wil...?.... nou vooral mezelf blijven... geen poespas... geen gedoe....euh eis partner... en mijn eigen wil....
Maar ... make over me zus... en... make over me zo....
Euh...lief bedoelt maar make je over me maar geen zorgen ik wil gewoon dat er weer model in komt en ik ik blijf....
Ja maar... make over me dit en make over me dat...
Toner dan... Dit haalt de hele warme goed uit je haar.... niks ervan... ik ben juist een warm mens... ja maar....je kan ook cool zijn....NEE... ik ben warm... gooi er dan oranje in, da's pas warm....NEE dan eet ik wel worteltjes....
Ik voel mijn angst weer boven komen...
Uiteindelijk ga ik overstag met een toner.... niet die uit het kopieerapparaat dus..maar eentje die mijn kleur egaliseert... jullie je zin....
De schaar gaat erin... oké .... laagjes it is.... en die veel te dikke pony???.... nou zeg... ik weet niet hoor maar had mij 5 jaar geleden gekend toen had ik een enorme dikke bos haar..maar met het ouder worden raak je die aardig kwijt dus ik ben nogal gehecht aan het laatste restje dik haar en dus mijn pony... daarnaast heeft dinnetje op mijn nadrukkelijk verzoek veel moeite gedaan om die pony zo te krijgen....
Maar... bij laagjes hoort een uitgedunde pony.... vindt men.....grrrr ik geloof jullie....
Ik zit inmiddels drie kwartier als eindelijk de schaar erin gaat... en let op...5 minuten later is de schaar er weer uit...
Nu mijn vraag... komt dit door de kundigheid van deze kapper (ongetwijfeld ook want kundig is ze), aan hun irritatie dat ik niet geheel gemakeovert wil worden of ligt dit aan mijn dunner geworden haar...(mijn frustratie)
Ikzelf heb geen idee maar denk alleen maar...dat schiet lekker op...
Nú hup die toner erin want dan kan ik naar mijn kleinkinderen...
Niet dus... en olaplex kuur volgt en een haarmassage....
Gaat heen... hou op met dit gedoe.. zonde van mijn tijd... maar hopla fase 1 van de kuur....
Vijf minuten laten intrekken die 10 minuten worden... fase 2 half uur laten intrekken die 40 minuten worden... beter voor het haar.... fase 3 iets met creme op mijn hoofd.... en weer 5 minuten intrekken die er 15 worden....
Ik voel me langzamerhand heel verdrietig ongeduldig wanhopig overgeleverd...
Ik uit mijn gevoel....
Ja maar....(van #omdenken hebben ze hier nog nooit gehoord) mevrouw... aandacht voor uzelf.... heerlijk verwend worden....
Lieve mensen dit is voor mij niet de invulling van aandacht voor mezelf... ik had drie kwartier over het strand kunnen wandelen... een kwartier langs de haven... en in 5 minuten ook nog een jurk kunnen scoren op dit leuke winkelcentrum... ik had wel een uur gezellig koffie kunnen leuten en een praatje kunnen maken zoals mijn vriendinnetje dit hoogstwaarschijnlijk nu op dit moment aan het doen is... ga mij nou niet vertellen wat ik een fijne invulling van mijn tijd vind en hoe ik goed voor mezelf moet zorgen.... ik had ook uit kunnen slapen...... na een lange week van 5 dagen werken.... maar ik ben nu hier.. voor mijn schoondochter en ik wil naar mijn kleinkinderen en mijn zoon...
Ik wacht weer een half uur... de toner erin...en weer inwerken... jemig als ik toch eens zoveel tijd had gehad om mijn nieuwe collega woensdag in te werken....
Ik kijk in de spiegel en zie dat ik mijn flesje haarkleuring van twee weken geleden net zo goed in de prullenbak had kunnen gooien want met één kleur bedoelen ze dus ook dat je grijze haren weer tevoorschijn komen...
Fijn.. toner eruit...best aardig geworden qua kleur... niet ontevreden....
En we wachten maar weer een half uur...
Ja hoor de föhn in zicht...
Maakt u zich geen zorgen we laten u er niet als prinses Beatrix uitzien...
Nou dat is je dus ook geraden... maar na tien minuten begin ik er toch verdacht veel op te lijken.....
Eindelijk... eindelijk...einde 'marteling' (voor mij dan) in zicht ....maar dan... we kunnen het ook nog kleuren hoor....
Nou..lieve mensen... kijk eens naar mijn blik... ik zou het niet doen... ik was hier rond tien uur... het is nú..... half drie.... deze dame gaat naar haar zoon en kleinkinderen. In Haarlem...
Bedankt nog voor het broodje en de verse muntthee...en jullie geduld met mij....
Jullie zijn heel kundig en vriendelijk maar dit experiment is gewoon niet aan mij besteed helaas...
Van mij mag iedereen dit heerlijk vinden maar het is, hoe aardig jullie ook zijn, gewoon niet mijn ding.... laat dat maar bij mij.....
Én als ik de trap van de kapper afloop voel ik de eerste keurig ingeföhnde krullen (jawel met versteviging.... die niet hoefde in te trekken) al uitzakken...
Weer een ervaring rijker....(financieel armer)
Vriendinnetje ontdekt direct mijn ingehouden wanhoop....
Ik vertel mijn verhaal... wat natuurlijk meer over mij zegt dan over de goede bedoelingen van vandaag.....en gelukkig rijden we ondanks mijn gepraat toch goed dit keer... nou ja... de eerlijkheid gebied mij te vertellen dat ik door een rood stoplicht reed wat ik totaal niet doorhad...
Nu maar afwachten of de IJmuidense goden mij goed gezind zijn en er geen stiekeme flitser stond...
Oma moet de rolstoel zien... oma moet Catan junior spelen (en dat doet ze graag)... oma moet knuffelen... oma moet voorlezen.... om moet snoep papiertjes open maken... en och wat doet oma dat graag terwijl zoonlief met dinnetje zit te babbelen...
Oma zegt mijn clevere kleinzoon die allang doorheeft dat ik meer geniet van het gezellige gedoetje dan dat ik om winst speel...'ómá, het is wel een wedstrijdje hoor... je mag ook winnen....
Om vervolgens als we de kapitein moeten verplaatsen die ervoor zorgt dat je geen schatten mag pakken.... te zeggen..'ómá, je kan ook elkaar sparen hè door de kapitein ergens anders te zetten'... hi hi hi... kleine strateeg...
Kleine Luna geniet van het inwisselen van schatten voor goede plekjes voor haar forten en scheepjes bij elk land...
Dan komt mama thuis.... ze wil uit eten...zoonlief sputtert zoals gewoonlijk tegen om mij niet op kosten te jagen maar dinnetje en ik vinden het een goed plan...
Dé keuze valt op een pizzeria in het centrum van de oer gezellige stad...
Dé rolstoel mag bij pap en mam in de auto maar zelf stappen ze toch liefst bij oma en haar dinnetje Netje in...
Oma ik heb aardrijkskunde en een vulpen...
Oooh ja?
Ja over Australië.... maar dat is wel een eindje rijden...
Och oma kent wel een kortere weg...dwars door de aarde....graven we hier een gaatje.. kruipen door de aarde en dan komen we in Australië uit... ook wel gezellig want daar is de zon nu ook...
Michael bedenkt al ingewikkelde constructies voor een vuurbestendige raket om mee door de lava te komen..
Luna bedenkt...' maar oma daar staan we dan op de kop'
Nee Luna.. in de aarde zit een soort magneetje die houdt ons vast...
Michael: ja dat heet zwaartekracht Luna.....op de maan is dat niet... daar zweef je..
Ja, zeg ik dan moet je je aan de raket vasthouden....
Nee oma zegt Michael weer... als je kleine stapjes maakt kan het wel...(Waar haalt die uk die wijsheid vandaan)
Maar als je een windje laat zeg ik, dan ben je mooi een eindje weg in de ruimte...
Én de ruimte is eindeloos....
Maar oma (Luna) dan is er wil een begin waar je heen kan...
Oma is uitgepraat.. iets met mond vol tanden... iets met.... hier moet ik even over nadenken...
Maar Luna gaat door...
En als je dood gaat oma dan wordt je een engeltje...
Het is even stil...
Dus... denkt mijn brein ineens.. dat begin zou dus toch de hemel kunnen zijn...
Omdat ik geen slimmer antwoord kan bedenken zeg ik 'dan word ik jullie beschermengeltje'
Waarop wijsneus Michael vraagt.. hoe dan oma want je kan er niet meer bij bij ons....
Nou...zeg ik... door heel hard aan jullie te denken en dan stuur ik energie...
Maar je kan niet alles beschermen oma... want ik val wel eens...
Ja maar dat doe ik ook vooral met belangrijke dingen... en soms ook niet want soms kan je beter leren van je foutjes dan van beschermen....
Maar als ik aan jou denk oma (Michael) dan weet ik wel wat jij zou denken en of jij het goed zou vinden dat ik iets doe...
Ja oma.. vult Luna aan.... en ik denk aan jouw ogen en dan weet ik wat jij niet goed vindt en dan doe ik het misschien ook niet....
Wie beschermt mij nu oma? (Michael)
Nou... zeg ik... misschien je overgroot opa en oma's.... of iemand anders die dood is een jullie lief vindt....
(Luna) als jij dood bent wil ik dat jij dat doet..
Dat is goed lieverd zeg ik...
En dan willen Michael en ik een fiets voor onze verjaardag.....(nou, draag mij maar weg nu ha ha ha ha ha)
Er volgen nog verhalen over de film Coco en Ferdinand.... en als Annets en mijn oren bijna stoom waar te nemen valt, rijden we de parkeergarage binnen..
Oma moet dé rolstoel rijden... stoepje op... stoepje af... langs het afgezette gedeelte waar maandag filmopnames zijn (nieuwsgierig welke).... En dan zitten we even later gezellig bij Novicente...
Pizza!!!!! De kinderen ontdekken de Ipad wand/muur... en wij keuvelen rustig en in beduidend lager tempo dan de kinderen verder...
Héérlijk sfeertje... heerlijk eten...proosten... veel kusjes tussendoor...en gelukkige ogen...
Jammer als het er weer op zit...
Oma laat twee labello kusjes achter op papa's autoraam.. ben ik er morgen ook nog even een beetje...
Eén ding wet ik zeker.... mijn Haarlemse tijd zal NOOIT meer aan een kapper besteedt worden... enkel nog aan dit soort intense momentjes met mijn kinderen en kleinkinderen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten