Zeker in een klas waar je ook werkelijk geen seconde even rustig zit maar constant op de been bent... over de dag 10 minuten pauze hebt.... je koud geworden koffie staande drinkt...
Nóg twee weken dan ben ik weer een dag in de week vrij....
Volhouden doe ik het... wilskracht is het enige dat overeind is blíjven staan in mij...
Maar oei... het valt zwaar... zeker zo'n laatste dag van de week...
Ook die 4 jarige kleintjes valt het zwaar...
Maar wat zijn ook zij dappere volhoudertjes....
Én wat bereiken we ook weer vandaag kleine mijlpaaltjes en succes ervaringen...
Eindelijk na twee weken ontdekt dat een van de autistische leerlingen overprikkeld raakt door een teveel geluid of een te hard geluid en daardoor zijn overprikkeld gedrag vertoont....
Tien minuten met 3 leerlngen tegelijk een duplo projectje bouwen...
Die ene leerling die ineens laat zien alle letters te kennen....
Een andere leerling die tijdens de gymles op de trampoline ineens geen orale prikkel verwerking laat zien...
De DTT training die in de klas plaats kan vinden....
De rust die tijdens de overgangen steeds zichtbaarder wordt...
We zijn er nog lang niet maar wat een prachtige stapjes vooruitgang...
Van..... intense gesprekken op het schoolplein met collega's... en na schooltijd
Saamhorigheid... het blijft toch een mooi gevoel... wat een inhoud krijgt dat gevoel hier...
De betrokkenheid en interesse zonder nieuwsgierigheid of intentie er zelf beter van te kunnen worden... het voelt allemaal zo echt... en warm...
Het meedenken met elkaar en voor elkaar er zijn... en vooral het geen woorden maar daden en vertrouwen in elkaar... wauw...!
Het is een doodvermoeiende maar ooh zo waardevolle dag...
Langzamerhand voel ik me één worden met de rest...
Héél voldaan en blij rij ik met een grote glimlach naar huis...
Van... snel nog even andere puppy brokken voor Blitz halen die de laatste tijd nauwelijks eet...
Dan naar huis....
Willem is er nog niet dus ik kan eindelijk even met een kop verse warme koffie in een luie stoel gaan zitten (Nou ja.... behalve de autostoel dan)
Tien minuten dan want Willem komt al snel ook...
Hij wil eveneens even bijkomen...
De honden hebben het goed gedaan op de andere puppy opvang...
Ik krijg ondertussen ook de eerste foto's van de stormschade van onze oude opvang binnen...
Wat een ravage... je zou er verdrietig van worden...
Blitz gaat mee... spelen met de twee hondjes van zuslief ...
Áls ze spelen wil tenminste want ze is nogal stilletjes de laatste dagen...
Dé hekken van de oprit gaan automatisch open als we voor rijden...
Het grote erf over... parkeren... en de heerlijke warmte van het hoofdverblijf in....
Ze zijn al aardig op weg met alle verbouwingen..
Van... een knusse avond... verhalen van vroeger gaan over en weer over tafel..
Twee zussen.. dezelfde ouders... dezelfde jeugd/ opvoeding (alhoewel????)...maar ook twee karakters en dus twee belevingen...
Ónze mannen luisteren aandachtig.... hoe is het mogelijk dat ze nog twee zulke sterke vrouwen hebben na zo'n jeugd zie je ze denken....
Wijntje, biertje, fuet worst, frietje, lekkers, wijntje, biertje... koffie...
De honden die spelen en slapen......
Gezelligheid...
Maar dan toch écht uitgeblust ineens...
Op naar huis...
Einde van een mooie vrijdag....!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten