In ieder geval heb ik rustig de tijd om de dag te beginnen... veel fijner toch dan haasten...
Dus kalmpjes aan brood smeren en de honden eten geven... koffie drinken... en ook rustig aan naar school...
De stoplichten mee hebben... niet al te druk op de weg... relaxt beginnen...
Nog heerlijk de tijd om een handelingsplan af te maken maar het systeem hapert...
Normaliter zóu je dan geïrriteerd raken maar vandaag doe ik dat niet en geef het in alle rust na 6x proberen op...
Genoeg andere ochtend klusjes...
Dé stoeltjes van de tafel af... de bakjes voor het eten er juist weer op... wat werk klaar leggen... de naam van de nieuwe leerling die vandaag komt op de kapstok plakken en dan de briefing...
Nú nog even mail checken... nog maar één zieke... en nog wel op zijn verjaardag...
Geen feest dus vandaag in de klas... en misschien komt dat wel goed uit nu de nieuwe leerling komt...
Ouders ontvangen... leerling wegwijs maken... de andere kinderen op weg helpen... en nog even met een papa praten..
Vroeger.... heel vroeger... zag ik nooit papa's op school komen... waren het zo goed als altijd mama's die hun kroost kwamen brengen...
Tegenwoordig zie je meer en meer papa's... ik vind het een leuke ontwikkeling....
Niks geen papa's die op zondag het vlees snijden maar betrokken vaders die net zo goed op de hoogte zijn van het wel en wee van hun zoon/ dochter als de moeder...
Ze kunnen luiers verschonen, tranen en snotneusjes vegen, broodtrommel vullen en zelfs staartjes invlechten....
We beginnen de dag... goeiemorgen goeiemorgen goeiemorgen allemaal....!
Wat super om te ervaren dat 8 januari... die allereerste schooldag... er een 'chaos' heerste van allemaal nieuwe kinderen... op zoek naar hun plek... op zoek naar zich passen in de structuur en dagritme... op zoek naar zich voegen in nieuwe/ andere regels en grenzen... en dat nu de nieuwe leerling erbij komt, je kan zien hoeveel structuur en ritme er al is, hoeveel ze zich eigen gemaakt hebben en dat zo'n nieuwe leerling direct in het bestaande ritme meegaat...go with the flow....en dus ook makkelijker zijn weg vindt in de al gevormde, aanwezige veiligheid....
Jas ophangen, tas uitpakken, speel bak op tafel, opruimen, kring.....
Werken, opruimen, fruit eten, wc, buiten spelen...
En eigenlijk... bedenk ik mij dan... is het in het latere leven.. in ons leven... niet anders...
Wakker worden... ochtendrituelen... naar je werk.. koffiepauze.... werken... lunchpauze... etc... houvast....
Én gebeurt er dan íets onverwachts dan kun je altijd terug grijpen op dat ritme....
Ritme.. of zoals ze vroeger (en nu nog wel eens) , zeiden; orde, rust en regelmaat...
Je hoort niet voor niks mensen, na met name bijvoorbeeld de feestdagen in december, zeggen.. hè hè.. blij dat we weer in het ritme terug kunnen keren...
We hebben blijkbaar dat ritme nodig om onze biologische klok op peil te houden...
En die biologische klok is weer belangrijk voor de balans in je leven en je welzijn en welbevinden...
Ik wil niet betweterig zijn maar wist je dat je ogen hierbij een belangrijke rol spelen...
Als je ogen licht ontdekken maakt je lichaam serotonine en adrenaline aan zodat je wakker wordt... je wekker is daar alleen maar een onnatuurlijke storende factor bij... niets natuurlijker dan het licht.... en wordt het dan weer geleidelijk donker dan gaat je lichaam het slaaphormoon melatonine aanmaken... om in slaap te kunnen vallen...
Het ritme daartussen zorgt ervoor dat je dat natuurlijke proces van licht niet tegenhoudt...
Maar tja... hoe relatief dat dan weer is vraag ik me af als s middags bij klaarlichte dag een kleuter in slaap valt in de zachte kussens op de knuffelhond....
Er zuilen dus vast ook nog andere processen een rol spelen....
Van.... de nieuwe leerling blijft alleen de ochtend en de middag vul ik met voorlezen... dat kan inmiddels al als ik een kort jip en Janneke verhaal vertel... langer moet het niet duren...
Op het digibord heb ik vogelgeluiden geplaatst, de illustratie uit het boek en veel plaatjes van vogels, want jip wil leren vliegen...
Binnen een minuut heb ik 6 fladderende een tjilpende kleuters in de voorlees kring... en ze zijn oh zo verbaasd als het bord mee tjilpt...
We werken nog wat en hoe kan ik me dan weer verbazen dat gister een leerling de kralen om en om geel rood geel rood kon rijgen maar vandaag met blauw oranje blauw oranje toch steeds die rode en gele wil pakken...
Een andere leerling legt foutloos plaatjes van de voor en achterkant van dieren aan elkaar... terwijl er best lastige bijzitten... nog zo'n fijne verrassing..
Én zelfs de leerling die zo in zijn eigen wereld verkeert zie ik eventjes reageren op het spelletje 'er komt een muisje aangelopen'... oké een klassieker.. maar wel een die het altijd blijft doen...
Vraag een peuter/ kleuter van nu of het een liedje wil zingen,...de meesten komen nog steeds met 'poesje mauw'....
Sommige dingen zijn tijdloos...
En dat vind ik fijn...
Van.... we eten thuis laat... Willem haalt zijn meiden op en haalt Chinees...
De honden hoeft hij niet te halen want die waren vandaag mee naar zijn klas....
Én ik vraag me lachend af voor wie dat nou meer therapeutisch werkt... voor de kinderen... of voor de meester....
Dé meester komt in ieder geval nu zonder gemopper over de dag thuis...
Én zijn stagiaire schrijft vrolijke stage berichtjes op Facebook, aangevuld met foto's van...
nee niet de kinderen... maar Babs en Blitz...
Van.... nog een kleine stukje tennis teug kijken maar echt.... mijn biologische klok laat zich wat betreft aanmaak van melatonine, steeds vroeger horen...
Een vijfdaagse werkweek.... zouden er nog veel leerkrachten zijn die dat doen...?
IK ken er wel een paar... maar ze worden steeds schaarser.... en ik kan mij dat wel voorstellen....
....... voor mij geen melatonine gebrek merk ik al.......
Alleen poes verstoord mijn ritme door pontificaal boven op mijn zij te gaan liggen...
Poesje mauw... ga eens gauw...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten