Én ja hoor... ook in onze klas wordt het merkbaar stiller door zieke leerlingen... nummer 2 geveld vandaag...
Ieder kind drukt zijn/ haar stempel op een groep en heeft zijn/ haar eigen plekje dat gemist wordt...
Ik vind het altijd weer mooi om te zien... het is alsof er dan voor hen iets niet klopt in het geheel...
Soms zie je ook ineens rollen van kinderen veranderen door de 'gebroken' samenstelling...
Van.... het is een knus clubje bij elkaar vandaag en nog steeds vegen we neuzen schoon waarvan we vrezen dat ook deze neusjes eerdaags onder een dekentje op de bank, verwend door papa/ mama/ oppas wordend, zullen liggen.....
Maar we ruiken ook andere geurtjes dan alleen snottebellen... geurtjes die meer te maken hebben met een buik die van streek is...
IK vind het weer tijd worden dat het lente wordt.... en bij deze temperaturen...13 graden notabene... wordt die zin alleen maar versterkt...
Het is lang genoeg grijs en grauw geweest in ons landje en wit hoef ik niet meer...
Maar ja.. ik ben nog uit de tijd van "maart roert zijn staart" en "april doet wat ze wil"....
Ik durf dus alleen te hopen dat kou en sneeuw uitblijven .....maar ken mijn landje inmiddels...
Ik zeg maar niks....
Van.... vandaag weer eens gezien hoe belangrijk voelen toch is als je jong bent...
En dan bedoel ik het letterlijk voelen... betasten....
Ik probeer me te herinneren wanneer ik voor het laatst écht voelde....
Maar voelen is een zintuiglijke waarneming die geloof ik minder wordt naarmate je ouder wordt...
Behalve bij blinden en slechtzienden waar voelen juist het zicht deels overneemt....
Én toch bedenk ik me dat het onbewust toch een rol speelt bij ons grote mensen, want waarom ligt het ene mes lekker in de hand dan het andere... schrijf ik liever met die ene pen... eet ik friet het liefst met mijn handen.... en kan ik het niet laten even aan dat beeld in het museum te voelen....
Waarom wil ik geen jersey hoeslaken maar wel katoen...
Waarom streel ik mijn partner...
En waarom vind ik chips zakjes verschrikkelijk voelen....
Oooooh en die vreselijke wollen prik truien....
Het is er dus nog wel....
De kleuters voelen vandaag tijdens de handvaardigheidsles aan allerlei dingen... knisperende dingen... zachte wattenbollen.... ijsblokken... pijpenragers.... ze voelen... voegen bij elkaar.... roeren met hun vinger.... voegen toe en halen weg.... glimlachen of kijken vies...
Wij zeggen wel eens... 'ik heb het allemaal door mijn handen laten gaan'.... maar wat betekent dat gezegde nog als je ziet hoe hier werkelijk alles door vingers en handen gaat... glijdend.... graaiend.... knijpend.... roerend.....
Na een half uur hebben de meesten er nog niet genoeg van.... zelfs de leerling mét de kortste aandachtsspanne niet....
Van..... over mindfullness gesproken....
Ze gaan er helemaal in op....
Van... maar buiten spelen doen we natuurlijk ook veel vandaag...
Wat wil je...13 graden in januari...
Gegrepen door de les van vanmorgen observeer ik ook hier nog eens verder naar voel gedrag...
Én ja hoor... zand... modder... het glijden langs de gladde stang van de trampoline... de boomstam... het gevoel langs de ketting van de schommel.... en andere kindjes voelen... hun haren of hun wangen...
Grappig als je daar bewust naar kijkt... en vreemd tegelijk als je er zelf niet meer aan moet denken om álles te voelen... bang voor vieze vingers en zo....
En weer eens denk ik... wanneer is dat toch over gegaan...?
Heb ik te vaak mijn handen moeten wassen omdat 'alles' vies was???
En ben het daarom verleerd...?
De dag vliegt als altijd om... en hangend in het oude mechanisme van de tijd van vóór het continu rooster, zit ik een kwartier te vroeg al met de leerlingen te wachten op hun chauffeurs...
Suf!!!
Nog maar gezellig even Hoelahoep kijken dan....altijd leuk...
Én alles beter dan de Teletubbies....
Van... trouwens... mij kwam een triest bericht ter ore....
Een triest bericht dat me tegelijkertijd heel oneerbiedig de lach bezorgde......
Tinkywinky (schrijf ik dat goed?) Is overleden.... en hij, want ik weet nu dat Tinkywinky een hij is, was nóg maar 52 jaar.....
Ik zoek natuurlijk op foto's meteen uit wie dan toch Tinkywinky is... maar dat is dus de paarse Teletubbie....
Het is van de zotte dat ik altijd heb gedacht dat die Teletubbies poppen waren...
Nee Wampie!... het zijn acteurs.... er stond ook duidelijk in BBC news dat de acteur Tinkywinky was overleden...
Achter onze Ernie en Bert of Fabeltjeskrant figuren, zitten stemmen... stemmen van vaak acteurs... de Teletubbies ZIJN acteurs....zonder stem...
Én wel van dusdanig gehalte dat het op de voorpagina staat en bij RTL nieuws , NOS en in het AD vermeld worden...
Tinkywinky heet eigenlijk Simon Shelton Barnes....
Arme Laalaa, Dipsy, en Po..... hun Tinkywinky is niet meer....
Van.... overigens wel erg...52 jaar.... schrik je toch altijd weer van in een wereld waar we steeds ouder worden....
Trouwens... als ik verder lees, zie ik dat hij de tweede acteur in Tinkywinky pak was omdat de eerste is ontslagen vanwege verschil van mening over de personage Tinkywinky en hoe die neer te zetten....
Dat zijn toch dingen waar je als leek helemaal niet bij stil staat toch....?
Dag paarse Tinkywinky met je rode handtasje.... ik lees ook dat in jou een lief mens schuil ging, die erg gemist gaat worden...
Ik ga toch eens kijken of ik nu verschil ga opmerken in de nieuwe en toch ook zelfde Tinkywinky... die immers eigenlijk altijd die paarse Teletubbie zal blijven...
Van... enfin dit terzijde... ik ga handelingsplannen maken thuis...
Ik buig me over doelen die we met de kleuters willen bereiken...
Altijd weer lastig want je werkt aan zóveel dingen dat je de prioriteit doelen eruit moet halen om te beschrijven...
En aangezien ik een mens ben die voor kinderen al gauw iets belangrijk vind, moet ik hier extra mijn best op doen dus...
Ik kijk vooral nu maar naar wat de leerling het beste kan gebruiken om heel veel doelen te bereiken... en vaak zijn dat dingen als zelfvertrouwen... concentratie... keuzes maken....
Van daaruit stel ik alle andere ook belangrijke doelen...
Dan blijven over de doelen die niet beschreven staan maar waar je natuurlijk ook aan werkt...
Van.... ik kom een heel eind... schrijf nog een dag verslag... stuur een mail en...val in slaap...
Zalig zo'n middagdutje... al was het maar een half uurtje...
Dan komen de hondjes weer thuis met hun baas...
Willem moppert wat over een lange vergadering en een soort systeem dat Digiduif heet...
Hij vertelt weer mooie verhalen over de kinderen en lieve collega's en samen genieten we onder het genot van tagliatelle in paddestoelen saus, van de jazzklanken van Joerie Honing en Trijntje Oosterhuis....
Willem vertrekt naar een oud collega en ik doe eerst mijn gehoorapparaten uit... rust!.... En verwissel dan mijn laarzen voor warme sloffen....comfort...
Dé wind waait om het huis als een dolle.... en als ik PATS hoor duik ik in het donker naar buiten om het glazen potje voor Britts sloot vondsten, tot de laatste scherf op te rapen, onder het licht van de zaklamp op mijn mobiel...
Kon het weer eens niet gewoon lekker zacht zijn buiten... nee moest de wind er weer bij komen...
Van..... nog een leuke Prowiseles voor morgen...waar ze zelf op mogen klikken.... nog 1 handelingsplan dan... en even ontspannen bij de musical awards...
Diep in mijn hart ben ik wel een musical liefhebber...
Én aangezien ik Simone Kleinsma.. vooral om wie ze is... bewonder en ik misschien wel de grootste fan van Annie MG Schmidt ben, ben ik enorm blij dat Simone met de musical Annie een award in wacht sleept.....
Ik huil mee om haar verdriet..(ik kan het niet laten) en ik geniet van de opmerking ' leren omgaan met verdriet zonder de humor los te laten'...
Van.... daarbij neem ik me voor.... als het enigzins kan... naar de musical Fidler te gaan...
Maar ja ik wil ook nog maar Stef Bos en ik ga naar Julien Clerq... en ik.... hè heerljk zo'n wensenlijstje....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten