8 januari 2018

Dag van:

Soms bestaan er dus van die wondertjes... en of ik ze nou zelf verricht heb door het verhaal van gisteren over psyche en fyse die samengaan of dat het nou van boven of elders waar komt.... ik word waker... voel... en voel niks... of eigenlijk... voel goed...
Het rare, na zoveel slechte tijden, is dan dat je gaat twijfelen...
Voelt het echt goed.... vergis ik mij niet... als ik straks uit bed stap komt het dan niet alsnog...
Maar niets van dat al...
Dan maar aan toegeven....
Uit de veren... het hele ochtendritueel tot en met brood voor Willem en eten voor de honden maken aan toe.... en hup naar mijn werk...
Wauw drukke ochtendspits... ik manoeuvreer me door hartje Arnhem...
Toch lekker als je in zo'n provincie hoofdstad de weg op je duimpje kent en precies weet waar je moet voorsorteren...
Ik ben al lekker vroeg...
Mijn lokaal is zo gezegd nog een puinhoop maar we starten met twee nieuwe klassen vandaag samen...
Binnen een half uur druppelen de eersten al binnen...
Zenuwachtige papa's en mama's die hun kroost voor hun eerste schooldag brengen... zenuwachtiger nog dan de kinderen...
Ik weet het nog zo goed van de eerste schooldag van mijn kinderen... ik bleef die klok maar naar twaalf uur kijken om ze op te halen...
Robbert trapte, van boosheid dat mama wegging, een ruit van een deur bijna in (of zelfs helemaal maar dat heb ik dan geblokt) en Jocelijne zat timide maar ook nieuwsgierig op een stoeltje...
Mama zat de hele ochtend wanhopig, zich de slechtste moeder voelende, thuis...
De kinderen vandaag huilen niet... ze zijn al een keer met papa en mama langs geweest...
Wat een snoetjes.... en wat gaan ze gewoon in het volste vertrouwen dat alles goed komt, hun gang...
Als ik toch nog dat vertrouwen eens had...
Áls het even moeilijk is voel ik en warm handje in de mijne.... als het even niet lukt voel ik een ruk aan mijn jurk... meekomen... helpen.... en als ik zomaar langskom voel ik de glimlach die me tegemoet straalt...
Die eerste dag... vooral observeren...
Die eerste dag in een warm welkom bad...
Tijd heelt....
Die dag dat je maatjes (2) van toen je even op komen zoeken...
En Willem die s avonds zegt.. nu weet je wie je echte maatjes zijn...
Weer opnieuw ontdekken...
Een dag die goed verliep... en me, los van mijn wilskracht die mijn kern is, weer 0.000001 beetje vertrouwen terug geeft...
Laat ik het daar die eerste dag maar bij houden...
Mooie indruk dunkt me...

Kind

Jij kind
Die
Altijd weer
Mijn hart
Weet
Te raken
Je handje
Je  glimlach
Een traan
Op je snoet
Vol van
Vertrouwen
Geef jij
Je over
Niets ertussen
Kind
Jij kind
Die
Áltijd weer
Mijn bodem
En diepst
Verlangen
Raakt