Dag van:
Dat is nog eens rustig je werkweek beginnen...
Vandaag de onderwijsspecialisten stichtingsdag en we mogen thuisblijven tot een uur of één....
Pas dan gaat de zaal open van het bekende sportcentrum Papendal en kunnen we naar binnen...
Om twee uur zal dan het programma beginnen...
En de onderwijsspecialisten kennende zal het wel weer een spetterende show zijn....
Zeg maar: bijna Amerikaans.....
Ik start mijn dag dus rustig op....
Gezellig koffie drinken met Willem....
Met de katten knuffelen....
Willem is de Netflix serie over het leven van Marilyn Monroe aan het kijken...'Blonde'.....
Blonde stond binnen één dag op nummer 1 in de top 10 van Netflix en kreeg tijdens het filmfestival van Venetië een 14 minuten durende staande ovatie......
Wat een afschuwelijk leven heeft die
vrouw achter de rug....de korte rug ook nog eens want ze werd maar 36....
vrouw achter de rug....de korte rug ook nog eens want ze werd maar 36....
En volgens mij zouden psychiaters haar nu diagnostiseren met een biopolair stoornis....
Amerikaanse sites bevestigen dat ook....
Maar vooral leed ze ook aan manisch depressiviteit....
En als je dan leest hoeveel beroemdheden daaraan leden, dan schrik je;.....
Marilyn Monroe, Winston Churchill, Sylvia Plath, Charles Baudelaire, Johann W. Goethe, Friedrich Nietschze, Paul Gauguin, Vincent van Gogh, Virginia Woolf, Robert Schumann, Ludwig von Beethoven (van Mozart had ik het eerder verwacht), Isaac Newton en Sergej Rachmaninov....ze leden allemaal aan stemmingswisselingen en zouden tegenwoordig dan ook de diagnose ‘manisch depressief’ krijgen......
Nou zei ik dat ik het van Mozart ook wel verwacht had.....
En dus zoek ik die maar eens apart op....
Och lieve hemel....die arme Mozart...
Mozart was manisch depressief en een pathologische gokker, had een obsessieve stoornis, een persoonlijkheidsstoornis, ADHD, Gilles de la Tourette, en nog veel meer....
Zijn muziek werd gekarakteriseerd als ‘vrouwelijk’ of ‘zonder seksuele uitdaging’......dus mogelijk nog in het verkeerde lijf geboren ook.....
Leuke ontdekking op je maandagochtend....
Ik kijk een stukje Marilyn Monroe mee....word er echter behoorlijk verdrietig van....
Ze hadden de titel beter 50 tinten zwart kunnen noemen...seksscènes met Kennedy...ik vind het gewaagd en net over het randje...
Vreselijke abortus en miskraam scènes....ik vind ze intiem.....
Gelukkig....tijd om te vertrekken...
Op naar Papendal waar om 1 uur de zaal opengaat en misschien kan ik, als ik vroeg ben, nog een beetje dichtbij parkeren...
Nou.....niet dus.....
Ik sta al op P2 en dan ook nog eens achteraan....bij één van de laatste holes van de golfbaan zeg maar....
Dat wordt flink lopen dus....
Maar geen nood, ik loop met drie gezellige ICT collega's uit een ver verleden mee en er valt heel wat bij te babbelen....
Eentje weet te vertellen dat hij zoveel leuke verhalen over de mooie trouwkaart van Willem en mij heeft gehoord....
Joh.....dat is nou wel het laatste wat ik van dit gesprek verwachtte....
Maar oké....leuk compliment toch.....
Ik had er zelf nog niks over gehoord namelijk.....
Gelukkig gaat het even later wel over digitale schoolborden en software....
Ik kan er nog best over meepraten merk ik....
We bereiken de ingang....
Een ingang waar zwermen mensen ook naar binnen willen....
Ik word wel drie keer welkom geheten door mensen die me allemaal op het hart drukken het nummer van het kapstok rek te onthouden.....
Oftewel ik zie er dementerend uit óf ze hebben eerdere slecht ervaringen met dit kapstok systeem....
Vinden jullie het erg als ik het op het laatste houd....?
Gezellig gesprek met een collega van mijn school maar van een andere stroom dan de mijne....
Ze heeft haar rug gebroken gehad....en al kan ik dan alleen op ervaringsbreukengebied meepraten over mijn gebroken enkel....we vinden toch behoorlijk wat overeenkomsten....
Ik ben alleen oh zo blij nu dat ik slechts mijn enkeltje brak.....
Je zal je rug maar breken.....
Dan komen mijn eigen collega's mij opzoeken....
We hebben er zin in met z'n allen....het is een jolige bende....
Mijn oude maatje kom ik tegen....mijn collega's van de school waar ik ooit ict-er was....het lijkt wel een rëunistische happening.....
We mogen de zaal in.....
Zestienhonderdendertig collega's van dezelfde Stichting in drommen door 1 deur....
Bij binnenkomst ontdekken een aantal LACCS studiegenoten me......
Dames gegil volgt.....
Zowaar vinden we een plekje....
In de beneden zaal nog wel....
Op onze stoelen liggen een flesje water en een reep balisto.....
De teller op het grote podium geeft 35 minuten aan....
Ben benieuwd of ze zoveel mensen in die tijd allemaal op een stoel krijgen....
Als die teller 10 aangeeft beginnen mijn collega's en ik hardop mee te tellen....de rest van de zaal volgt al snel...
De muziek zet in... KNALHARD in.....
Ze hadden ons in plaats van een balisto reep wel oordopjes mogen geven ...
Dan komt meneer de opzweper.....
Ik vind het altijd een vak apart....
Krijg 1630 man, vrouw maar eens in euforische dol enthousiaste joechei en jodelahiti stemming....
Animatie.... motivatie coach....maar dan zonder 'tjakka'.....
Erg gemakkelijk zitten we niet echt....
Drie 'dikke' dames naast elkaar....
Achter ons zit dan ook niemand en zien we drie lege stoelen...
Het is ook moeilijk langs ons heen kijken....
Wij krijgen er alleen ernstig de slappe lach om....
Die lach hebben we sowieso wel want die begon al toen mijn collega B vroeg hoe ze van school naar Papendal moest lopen en mijn collega J die naast haar zit, antwoordde met "je mag mijn bezem wel lenen"....
Nou zo'n sfeertje dus....
Enfin....we klappen, we juichen, we doen van hoofd schouders knie en teen.....
We gooien onze handen voor de oren als de band een nummer van Rammstein ten gehore brengt maar we galmen daarentegen weer hard mee bij 'zing vecht huil bid lach werk en bewonder'....mijn lijflied immers....
We zijn ontroerd bij de optredens van de kinderen, zang, gitaar, klarinet...en dit alles niet onverdienstelijk....we dutten bijna in bij het verhaal over duurzaamheid maar vinden de drie vreemde vrienden weer hilarisch......we haken halverwege met onze gedachten af als de kunstenaar begint over zijn gevoel en het systeem....
Op zich zou het me moeten boeien maar het is te langdradig en zeker te bewegelijk....
Maar WAUW....dan komt Redo....
De man die op het Songfestival hoge ogen scoorde met zijn openings dans act....
De man zonder arm, been en linker heup...maar met protheses....
Wat een verhaal heeft hij....ontroerend, opbeurend, boeiend, animatief, inspirerend en oh zo persoonlijk....
NO EXCUSES, NO LIMITS....het motto....
En we roepen het na een tijdje allemaal...
Na het verhaal over zijn vader (Marokkaanse vader, Nederlandse moeder).....
Na het verhaal over de medische ellende en zijn gebrek aan zelfvertrouwen.... zijn hang naar gewoon willen zijn en erbij horen.....zijn tomeloze doorzettingsvermogen en noem maar op....hebben we diepe bewondering....
Wat kan die man vertellen!!!!!.....
Diep, diep onder de indruk zijn we....
Toch duurt de middag net iets te lang....
Één collega gaat dan ook naar de wc....we hebben haar niet meer terug gezien...
Het effect van de man die even een pakje sigaretten ging halen en nooit meer terug kwam....
Nog een spetter lied van de band....goede
muzikanten overigens maar het geluid stond op z'n Amerikaans veel te hard.....en dan is het afgelopen....
muzikanten overigens maar het geluid stond op z'n Amerikaans veel te hard.....en dan is het afgelopen....
1630 man mag naar een ruimte voor een na-borrel....
Twee deuren gaan open ...
Maar door de ene deur beland je buiten...waar het regent.....en dus gaat 1630 man door de deur die binnendoor leidt....
Naborrelen en nog meer bekenden tegenkomen en gezellig met mijn duo collega nakletsen....
Euh......en racen naar de schalen bitterballen en kaassoufleetjes....
Passen we volgend jaar helemaal niet meer naast elkaar....
En toch.....(kritische noot).....zijn we het met vele collega's eens dat dit weer een dag was vol successtories....
De succesverhalen van slechts een deeltje van het groter geheel.....
De jonge kinderen hebben we niet/ nauwelijks gezien....
Van de lage niveau leerlingen slechts één, hooguit twee.....
Ons geploeter, ons doorzettingsvermogen en geduld als onderwijs mensen... het bloed, het zweet, de tranen.....niet gezien....
De kinderen met talenten als alleen al je hoofd kunnen draaien om te kijken waar geluid vandaan komt, de leerling in zijn eigen wereld die wel alle verjaardagen van al zijn klasgenootjes uit zijn hoofd kent, de leerling die eeeeeeindelijk dat ene woordje kan uitspreken of praat met gebaren.....die leerling die geniet van muziek en aanraking.....die leerling die knokt en vecht en het toch net niet red....maar die geduldige juf die hem ondanks dat niet in de steek laat....die leerling die nooit een instrument zal kunnen bespelen....
Nee....die leerlingen en onderwijsmensen zie je op zo'n middag niet....
Eenzijdig succes....
En dan moet ik denken aan die rapper die optrad en zong 'liever samen niet gelukt dan alleen op 1'.....
Aan die poëet met zijn gedicht over vriendschap en liefde....
Alleen dan weer wel vertelt door iemand die dat kan en niet door die leerling neer te zetten en alleen maar aan zijn ogen kunnen zien dat hij blij of gelukkig is....veilig is, zich gekend weet.....
Maar goed...al met al was het een geslaagde dag....
En heb ik weer eens genoten van ouderwets frietjes halen bij het cafetaria....
Want oei wat was ik laat thuis.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten