4 oktober 2022

Dag van:

 Zo vaak geef je les over dieren of je vertelt iets waar dieren in voorkomen...

Laat je kinderen liedjes kiezen dan kun je er de klok op gelijk zetten, ze kiezen vaak liedjes over dieren....

Dieren hebben een speciale aantrekkingskracht op kinderen....

Mijn ervaring....en dat is toch al heel wat jaren....heeft me geleerd dat kinderen ook liedjes, verhalen of knuffeldieren kiezen die ze als persoonlijkheid nodig hebben....

Missen ze zelfvertrouwen of zouden ze wel eens de sterkste of beste van de klas willen zijn, dan kiezen ze iets met een leeuw.....

Hebben ze behoefte aan geborgenheid, liefde, veiligheid dan kiezen ze een beertje of een konijn.....

En avontuurlijke boefjes die hebben het gemunt op slangen, dino's of tijgers.....

Nee, daar heb ik geen wetenschappelijk onderzoek op losgelaten....

Ik weet niet eens of dat ooit wel eens onderzocht is....

Maar ik merk dat gewoon in de klas....

Zoals kinderen met een

hechtingsprobleem ieder dier dat zacht en knuffelbaar is leuk vinden....

En kinderen met een reactief hechtingsstoornis die anderen in elkaar kunnen slaan, uitschelden, pijn doen.....met stoelen en weet ik veel gooien.....zijn super verantwoordelijk en lief voor dieren....

Nee tuurlijk is dat allemaal niet algemeen geldend.... uitzonderingen hou je altijd....

Maar meestal is het wel zo....

En niet alleen honden, maar ook huisdieren als katten en konijnen blijken een positieve invloed te hebben op de sociale vaardigheden van kinderen met autisme......

Dit is dan weer wel onderzocht en blijkt uit een onderzoek van de universiteit van Missouri-Columbia......

Het werken met dieren is een hele laagdrempelige manier voor kinderen om zich open te stellen, zich veilig te voelen, uitgedaagd te worden en vooral niet afgewezen te worden......

Dierondersteunde therapieën kunnen een duurzaam effect hebben op de sociale, emotionele, cognitieve, fysieke en psychologische ontwikkeling van kinderen met een handicap of beperking......

Bij kinderen met Down en autisme zie je dat de spraak-taalontwikkeling vooruitgaat, en ook de communicatie en de sociale interactie......

Daardoor kunnen ook deze kinderen beter functioneren in de samenleving......

Dit blijkt dan weer uit en onderzoek van de Vrije Universiteit....

Mijn eigen kinderen leerden omgaan met verlies door onze huisdieren....

Het verdriet om het verlies van de parkiet en de poes was niet om aan te zien...

Je hart brak.....maar het heeft ze wel voorbereid op volgende verliezen zoals oma, opa, en lieve bekende of vriend....

De angst/bedreiging die er thuis vroeger door omstandigheden heerste konden ze kwijt bij hun dierenvriend of het nou de kat, de parkiet of knuffelbeest Oefie aap of de badstof eendenring waren.....tot op de draad raakten ze versleten.....

Ik heb eens een leerling gehad die slachtoffer was van incest....

En zoals dat zo vaak het geval is, durfde het niks te zeggen....daar zorgt de dader wel voor.....

Ik heb wel meer kinderen gehad waarbij incest het geval was en dan opperde ik wel eens als ik met ze apart zat " je mag het niet zeggen maar je mag het wel tekenen of zingen"....

Meestal hielp dat en zorgde het ervoor dat wij als school vervolg stappen konden ondernemen....

Maar deze leerling zweeg in alle toonaarden....maanden en maanden en maanden....

Echt geen woord....niet tijdens de les, niet in de kring, niet als we gingen zingen.....

Totdat ik ooit eens een van onze konijnen meenam naar school.....

Och wat draalde ze om die kooi heen en elke keer mocht ze in een zitkussen knuffelen met konijn.....

En aan die grote flaporen vertrouwde ze haar geheim toe.....

Och.....dat moment draag je als juf altijd met je mee...

Ook J met ernstige gezinsproblematiek, mishandeling en een reactief hechtingsstoornis heb ik dan wel niet haar stoornis zien kwijtraken door het zorgen voor een dier in de klas, maar ik leerde wel dat ze ook een andere kant had nadat ze mij een gebroken neus geslagen en gekneusd schaambeen geschopt had....

Niet mijn liefde voor kinderen maar de liefde van de dieren zorgde daarvoor....

In dit geval ook een konijn....

Moeilijke maar mooie les voor mijzelf.....

En dus nam ik vandaag Blitz mee naar school...

Willem gelijk met mij uit de veren en niks niet, zoals elke dag, nog even een half uurtje blijven liggen tot ik naar school ga....en daarna weer op de bank verder slapen....

Nee hup eruit en gelijk met mij de deur uit....

Ik had Blitz natuurlijk de hele dag mee kunnen nemen naar ik had ook nog  besprekingen tussendoor en na schooltijd....

Willem zou de ochtend blijven....met Blitz....

Lieve

zachtaardige Blitz.....

Blitz vond zijn plekje in de klas wel....

Ze liep zo de school door naar de klas....die ruimte die het meest naar het vrouwtje ruikt....

En daar plofte ze neer....niet wetende wat haar te wachten stond....

De kinderen waren laat vandaag....

Druk op de weg zeker....

Of kwam het nou omdat ik zo ongeduldig wachtte.....

Eindelijk....daar kwamen de eerste ...

En tegen alle verwachting in waren ze niks niet bang....

Verbaasd wel maar bang niet....een enkeling daargelaten maar die bleef gewoon op een afstandje staan kijken....geen paniek of zo ...

Er werden natte neuzen gevoeld, tot grote hilariteit likken uitgedeeld door Blitz, met de kwispelstaart door gezichtjes gezwabberd.....pootjes geteld....tja ook aan oren getrokken (sorry Blitz)....met gezichtjes in het vacht gevoeld, geaaid, geknuffeld....

Kortom geen gebrek aan aandacht voor onze Blitz....

En voor de kinderen een dag uit duizenden....

En toen Blitz weg was is er tot in de

oneindigheid nog naar YouTube filmpjes van alle vier gekeken....en met grote verbaasde ogen geconstateerd dat juf ook nog twee katten heeft....

"Dat is een kinderboerderij hè juf"....

Euh....nou ja, zoiets wel misschien....