Dag van:
Als Annet en ik op stap gaan.......
Dan weet je het maar nooit....
Maar dit keer stond het vast......
Tenminste.....zo had het moeten zijn....
En zo ging het ook.....alleen, zoals we dat van onszelf gewend zijn, ging het net ff anders....
Al vroeg op pad...
Annet heeft twee vriendinnen .... Heilsoldaten van het Leger des Heils in Alphen aan de Rijn wonen....
Ze zijn een stuk ouder dan zij en ze kennen elkaar al jaren....
Ook ik ken ze en heb ze verschillende keren ontmoet...
Twee enorm lieve onbaatzuchtige maar oh zo daadkrachtige dames die zich onvoorwaardelijk inzetten voor mensen aan de onderkant van onze maatschappij....
Vaak heb ik gedacht 'als ik ooit met pensioen ga dan ga ik naast schrijven ook als vrijwilliger daar helpen....
Annet knipt de twee altijd .....
Alleen nu heeft een van de twee en herseninfarct gehad....
Aan de linkerkant verlamd.....
Altijd zo ongelofelijk zich ingezet voor anderen....
Nooit klagen...altijd in de weer.....zo hard gewerkt...en dan ineens dit....
En nog klagen ze niet....
Ook al heeft de een nu ontstekingen in haar beide handen omdat ze de ander moet tillen en helpt bij haar revalidatie proces....
En ook al is het een eindeloos proces dat nooit meer helemaal goed zal komen ..
Nee, je hoort ze juist zeggen "zo dankbaar dat ik nog normaal kan denken en praten"....
Maar naar Annet komen zit er natuurlijk niet meer in....
Naar een kapper gaan evenmin....
Dus zijn Annet ik vanmorgen al vroeg in de weer om naar Alphen aan de Rijn te vertrekken....
Als de berg niet naar Mozes komt dan komt Mozes maar de berg....
Hup Google maps aan en gaan....
Eerst nog wat zwijgzaam wakker wordend maar steeds meer op de praatautostoelen....
En dat gaat een hele tijd goed......
Tot aan een of andere afslag ver voorbij Utrecht richting den Haag aan toe....
Volgens mij is dit niet goed, zeg ik tegen Annet....
"Nee ik geloof het ook niet" antwoord Annet...
Kijk....en daar ontstaat dus dat AnnetWampie effect....
Ach joh...we rijden gewoon door...we komen wel ergens....
"Als joh, weer komen altijd wel ergens"....
Ja, ja....en dat komen we ook....
En ach ach ach wat is het mooi....
Ot en Sienachtige landerijtjes met regentonnen en knotwilgen....lindebomen en waslijntjes.....scheve schuurtjes en dartelende geitjes of loslopende kippen....
En aan beide zijden van de weg kanaaltjes....
"Het lijkt hier wel Giethoorn" hoor ik Annet zeggen....
Maar ik geniet alleen maar ....
Euh.....nou ja.....tot er een tegenligger komt dan....want dan besef ik me dat ik op een eenbaansweg rij waar wel tweerichtingsverkeer toegestaan is....
Hoe dan???????......
Het lijkt hier Schotland wel met zijn onetrack roads ....
Dan ontdek ik de inhammetjes....
Nou niet echt bedoelt voor vrachtverkeer of tractoren, wel voor hele kleine Peugeottertjes.....maar dan nog...
En om de zeg maar vijftig meter heb je zo'n inhammetje.....maar dan nog.....
Het water aan de zijkanten blijft.... en zo'n inhammetje brengt je daar nog dichter naar toe....
En als Wampie nou ergens een doodsangst voor heeft dan is het wel langs water rijden, staan, parkeren.....
Ik stap meestal uit de auto in een dergelijke situatie....
Alleen gaat dat zo moeilijk als jezelf de bestuurder bent....
En mijn ogen dichtdoen is al helemaal geen optie....
Met het zweet op elke plek waar je dat vocht maar bedenken kan schuif ik een inham in......die nog geen meter breed is....
Ik hoor geen plons en doe dan maar mijn ogen dicht....
Op hoop van zegen dat de tegenligger me niet raakt....
"Goh, zegt Annet, wat bedanken ze je niet netjes hè?!"....
Sorry, ik heb het niet gezien....
Het ondanks alles toch wel allerliefste weggetje blijkt in Reeuwijk Dorp te staan...
Sowieso al een pittoresk schattig plaatsje....
We sukkelen er met een gangetje van 30 km per uur doorheen om toch maar niks te hoeven missen....
Maar goed....we moeten alsnog naar Alphen aan de Rijn....
"Ach joh rij maar door....we komen wel ergens"....
"Ja joh, érgens komen we altijd"....
En dat doen we ook....
Volgende prachtige dorpje...of is het een stadje?.....
Boskoop heet het......en zoals ik later verneem, één van de duurste plaatsen in Nederland om te wonen....
Statige oude Pippi Langkous huizen die allemaal aan het water staan en met een bruggetje te bereiken zijn...
Geweldig!!!!.....
Maar dan gaat Annets mobiel....waar of
we blijven...
we blijven...
Oh gut ja...we zouden maar Alphen aan de Rijn....
Iets met verkeerd gereden....verdwaald....maar zo mooi en genieten....
Het AnnetWampie effect en zo....
Ik toets de naam van de straat maar weer eens in en volg nu netjes Google maps....
Ja dat doe ik....alleen moet ik er niet vanuit gaan dat die me naar Alphen aan de Rijn brengt als Boskoop ook een straat heeft met dezelfde naam....
"Nee, zegt Annet, dit hier herken ik niet"....
En dan begint het bij mij te dagen....
Zelf ben ik immers geboren in een straat met ook dezelfde naam, maar dan in Baarn....en zeer zeer waarschijnlijk zijn er meer straten in Nederland met deze koninklijke naam....
Ik toets nu dus toch maar Alphen aan de Rijn in....en ja hoor ...6 kilometer verder is de volgende gelijknamige straat.....
Het valt nog mee dus....
We worden ontvangen met koffie en zelfgebakken sinaasappel cake....
Maar door al dit gedoe van de schitterende, niet gemist willen hebbende, omweg zijn we ook al veel later straks op onze afspraak in Haarlem....
Annet begint direct met kappen en ik wissel revalidatie trucjes uit die ik in de klas ook gebruik bij kinderen met cerebrale parese.....
We praten over wat het met je doet als je zo'n infarct hebt gehad....hoe het je leven op z'n kop zet....hoe ze hun leven opnieuw proberen in te richten....
Maar ook hoeveel ze lachen om hun eigen creativiteit in het zoeken naar oplossingen....
Het zijn mooie gesprekken terwijl de grijze lokken haar op de grond dwarrelen....
Ze zijn nog niet geknipt of we staan alweer klaar voor de volgende trip....
Een warm afscheid en daar gaan we.... vastbesloten om niet teveel te kletsen en goed op de stem van Google te letten...
Tuurlijk.....dat doen wij....
Nou niet dus....
We belanden op een weg langs de landings en start banen van Schiphol....
Annet KIJK....en KIJK DAAR.....
Tja, als je mij ergens een plezier mee doet is het wel vliegtuigen spotten....
Auto in de laagste versnelling....auto stilzetten.... Wampie in extase....
OOOOOOHHHH NETJE KIJK TOCH....deze heeft op z'n buik TUI staan....
OOOOOH NETJE kijk nou.....jeeeeeeeetje wat een grote..... Intercontinentaal wedden ...
Maar dan hoor ik mijn mobiel.....
Oh gut.... Haarlem.....
Ja we komen er aan.....per vliegtuig...euh per auto....
Ik zet de vaart erin.....
Het is al middag als we Haarlem in rijden....de straat van mijn jongste kleinkinderen die al meteen naar buiten komen rennen....
OOOOOMAAAAAA.......
Er wordt er wat afgekletst, afgeknuffeld....
Oma haakt en drinkt koffie..... Annet luistert en kijkt....
En dan besluiten we om uit eten te gaan....
Lekker tapas....
Op naar Beverwijk....
Nu kan er niks misgaan want ik rij achter mijn zoon aan....
Mijn zoon die er in het restaurant een sport van maakt zoveel tapas mogelijk in zo kort mogelijke tijd te bestellen...
Neeeeeeee niet nog meer roept Annet...maar daar komen de volgende alweer aan ...
Neeeeee nou is het klaar roept Annet....
Maar deze heb je nog echt besteld hoor antwoord mijn zoon ....
Enfin...dolle boel dus....
Terug naar huis ...tenminste....nadat de kleinkinderen oma los konden laten want mijn tapas worden er zo'n beetje uit geperst zo fijn gedrukt word ik.....
Nu maar geen gekke omwegen meer hè zuchten Annet en ik naar elkaar....
Nee ....laten we maar gewoon in één rechte lijn naar huis rijden....
En zo geschiedde.....
We rijden keurig naar huis....zonder uitspattingen....
Maar wat hebben we genoten van die uitspattingen van overdag....
"Dit kan alleen maar bij ons hè" glimlacht Annet....
"Ja vriendinnetje....dit kan alleen maar bij ons".....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten