30 oktober 2022

Dag van:

 Goed, we zijn dus maar liefst eventjes twee uur in tijd terug gegaan...

Niet dat dit jetlag waardig is, maar toch...je voelt 'm....

En vooral onze structuur gevoelige Willem is dus ook danig van slag...

Temeer omdat hij vandaag toch echt heel héél streng aan het diëten geslagen is...

Geen brood bij het ontbijt maar slecht twee eitjes...

En dan proberen vol te houden tot vanmiddag....

Ik ben geen pessimist, maar wel een realist als ik zeg dat hij dat niet gaat volhouden...

Maar.... volgens zijn zeggen..."het moet nu echt rigoureus Wampie want anders lukt het niet, en ik heb nu de motivatie"....

Waar dat 'NU' vandaan komt vraag je je af...?

Het antwoord is simpel....

Sinds hij in Chalkidiki zijn knieën ernstig pijnlijk voelde tijdens het telkens omhoog lopen naar zijn hotelkamergebouw en dit nog maar de helft was van wat we in de zomer moesten lopen....

Daarbij hoorde hij zichzelf hijgen op filmpjes...

Motivatie genoeg dus ...

Hoofdmoot is natuurlijk zijn onnavolgbare angst om dood te gaan ....

De katten zijn niet bij ons weg te slaan...

Zelfs Bengel blijft rondom huis en komt steeds even binnen kijken of we er nog wel zijn...

Dan draait ze om ons heen, bonkt haar kop tegen ons been....en springt dan op schoot...

Niet één of twee keer....nee talloze keren....

Betsie is altijd vlakbij huis....zij is geen zwerfkat zoals Bengel...

Maar nu is ze wel extreem veel binnen...

Het weer voelt vandaag zoals in Griekenland gisteren...

Toch verbeeld ik mij....of wil ik mij verbeelden dat de zon aldaar warmer aanvoelde....

De warme zon uit Griekenland tegenover een lauwe warmte in Nederland...

Gedisciplineerd als ik toch wel ben, begin ik de dag met werkvoorbereiding...

Alle lessen voor de komende week klaarzetten...

Het voelt niet als een domper maar zorgt er wel voor dat ik snel dat Griekse gevoel verlies...

En aangezien ik dat nog liefst even wil behouden begin ik na de lesvoorbereiding aan het fotoalbum voor onze lieve vrienden...

Niet met fotos van onze belevenissen maar vooral met fotos van hen natuurlijk...

En fotos die van onze vriendschap blijk geven...

Ach...en toch komen er voornamelijk foto's in van die kleine innemende Agathangelos..

Toch jammer dat ik die hier niet zomaar

kan plaatsen...het zijn nog wel zulke mooie....

De Grieken plaatsen nooit foto's van hun jonge kinderen op internet of sociale media...

Ze zijn bang dat als de duivel de ogen van een onschuldig kind ziet, hij er dan kwaad mee doet....

Het kind zal/kan dan iets ergs overkomen...

Ergens gelooft Maria Elona er niet in, maar toch....stel je toch eens voor....

Ik hou me ook netjes aan die wens...

Ook ik geloof er niet zo in maar stel je toch eens voor dat....

In het foto album mogen foto's wel...

En daar plaats ik ze dus veelvuldig....

Het wordt een super leuk album...

En ik bestel hem meteen...

Die van onszelf komt nog wel.... later of zo...

De biologische Willem klok krijgt een dreun rond half vijf...

Het is aan zijn maag te horen...

Half vijf is immers nog half zes....half zeven zelfs als je je nog in Griekenland waant....

Om vijf uur moet ik echt gaan koken wil ik geen Willem van zijn stokje zien gaan...

Tot mijn grote verbazing....je mag het ook verwondering noemen, zie ik hem echt maar één bescheiden bord opscheppen....en daar blijft het ook bij...

Ik weet wel weer wat voor tijd we tegemoet gaan...

Tenminste een reden om blij te zijn dat je weer kan gaan werken...

Ook zo fijn dat nu de doos vol Hello Fresh maaltijden die zojuist gebracht is, nu wellicht wel voldoende is voor Willem met die afgemeten porties die zich erin bevinden....

Willem haalt eindelijk zijn honden vrienden weer op....

Hij heeft zich de hele dag ingehouden om te bellen of hij ze niet eerder mocht ophalen....

En dan kan die rot wintertijd ook nog eens roet in het eten gooien met z'n uur terug.....

Maar nu eindelijk is het dan zo laat....

En als ze dan weer thuis zijn is het gedaan met de rust....

We genieten weer van het programma

chansons...

De laatste van het seizoen helaas weer...

Heerlijk dat je niet alleen geniet van al die beelden maar ook precies voelt hoe het voelt om op al die bekende plekjes te zijn en rond te lopen....

Willem en ik hebben dat gevoel tegelijkertijd als Matthijs en Rob door de ondergrondse gangen van de metro lopen...

De gangen met zijn posters en straatartiesten....

Hoe heerlijk Griekenland ook is en was....de volgende reis wordt toch weer even een tussendoortje Parijs....