26 oktober 2022 Chalkidiki Nikiti vriendenbezoek

Dag van:

 Och wat is die Willem blij....hij kan naar het ontbijt....

Alle voorbereidingstijd dacht hij vooral aan één ding....nou ja, aan zijn vrienden hier natuurlijk ook ....maar de gedeelde eerste plaats was met de Grieks gekruide omelet....

Vandaag was het dan zo ver....

Maar.......

Op weg naar de omelet hoor ik gegrom, gerochel, gehinnik, gestotter en dan.....

"Wampie is dat Zoë?"….....

Zonder om te kijken zeg ik dus dat dat helemaal niet kan omdat ze schreef dat ze al naar huis was en geen verlenging voor haar werk in de keukens van het hotel had gekregen....

Maar dan gaat het gestotter over in gesnotter en luid gelach....

Reden om toch maar eens om te kijken....

En krijg nou wat.....daar staat ze onze kleine Zoë....met een grote glimlach om haar mond en tranen in haar ogen....

"Surprise"....zegt ze snikkend.....

Nou een surprise is het zeker en iedereen kijkt om naar onze omhelzingen daar voor de keuken want wie knuffelt er nou een keuken/afwasmeisje.....

Wij dus!!!....

De obers lachen...ze herkennen ons en ze zijn blij voor Zoë.....

Echter.....nu is het toch echt tijd voor omelet....

En Willem schept op....niet zo'n zuinig stukje ook.....

Als hij begint te eten is er maar één ding waar ik aan denk.....eindelijk geen gezeur over kiespijn zoals van de zomer....

Dit is pas echt relaxt ontbijten samen....

Het verbaast me dat de olijfbomen nog vol

zitten met olijven, terwijl ik van onze appelboom toch al zeker twaalf appeltaarten heb gebakken van de oogst en nog een mand vol over heb...

Hoogste tijd om eens te onderzoeken wanneer olijven dan eigenlijk geoogst worden...

Nou, met dat onderzoek ben ik snel klaar...

Volgende week, een dag nadat het hotel zijn deuren sluit gaan ze de olijven uit de bomen op het schudden en wat er dan nog in hangt wordt handmatig geplukt....

De bomen in de boomgaard worden al geplukt...

Dat is een heidens karwei....

Maar ik ontdek en hoor meer....

De gemiddelde olijfproductie van een volwassen olijfboom varieert van 22 tot 90 kg.....

Er zijn natuurlijk opvallende uitzonderingen, want er zijn gevallen waarin een enkele olijfboom 820 kg olijven produceerde......

Olijfbomen moeten echter meer dan 30-40 jaar oud zijn om opbrengsten te behalen die ver boven het gemiddelde liggen......

Als vuistregel geldt dat de productie van niet-geïrrigeerde olijfbomen direct gerelateerd is aan hun leeftijd, wat betekent dat een boom op 100-jarige leeftijd een hogere productie kan geven dan op 60-jarige leeftijd......

Geïrrigeerde bomen bereiken hun meest productieve periode na 50-65 jaar.....

En dit laatste vind ik nou zo leuk hè....

Als mens ben je rond je 65 ste wel afgeschreven en nog van weinig maatschappelijk belang...

Bij een olijfboom begint het leven pas bij 65.....of zoals je wilt, vanaf de midlife crisis of menopauze....

Zeg maar de tijd dat jij als vrouw onvruchtbaar aan het worden bent.....

Je zou toch denken dat Sarah van Abraham zeer van olijfbomen knuffelen hield...

Zij kreeg immers volgens de Bijbel, op zeer oude leeftijd nog een kind

Het geeft Willem en mij in ieder geval veel stof tot nadenken....en we vinden dit toch wel een uniek gegeven.....

De rest van de dag recreëren we ons te pletter...

We doen niks, drinken cafe frappe en cola zero...

Dimitris verwent ons omdat het zijn naamdag is met Griekse lekkernij, allerlei Griekse meze (hapjes); gebakken courgette met tzaziki, gebakken brood met iets erop, chef salade, calamares en weet ik veel....

Van de berg aan de overkant komt een horde beesten afgerend...

Ik vraag Dimitris wat het zijn...

Schakalen zegt hij....

Ik denk nog iets van schapen of geiten maar het blijken dus tientallen coyotes te zijn....

Wauw...had ik nou toch mijn spiegelreflex camera maar gehad....

Na deze opwinding van we weer verder met niks....

Willem leest, en maakt een linked in account aan....

Help!!!!....

Dat laatste gaat niet lukken natuurlijk...

En nee dus...

In de taverne liggen ze over de toonbank van het lachen om Willems ergernis en mijn bemoeienis....

"Wampie hoe moet dit, hoe moet dat...en nu?"....

En Wampie staat weer op van haar haakwerk en doet weer geduldig voor ...

Om half vijf, de wangen rozig van de zon, komt het middagdutje....

Om zeven uur aan tafel....

De man van de salades heeft het bord pepperoni al voor me klaar staan en lacht...

Wat is een lach toch heerlijk universeel communiceren....

En wat kan je er veel mee zeggen...

-Ik weet het nog hoor....

-Ik vind het fijn dat je het lekker vind...

-Ik wil jou blij maken....

-Ik ben blij dat je mijn kookkunst waardeert...

En dat doe ik zeker....

Verder gaan we weer aan de spruiten, rund stoofvlees, macaroni, iets met bladerdeeg....en Willem als extraatje natuurlijk kip....

Dit keer de dijen van de kip....

Maar tja...welk deel van dat kakelbeest vindt hij nou niet lekker....

Om negen uur staan we klaar onderaan de

berg....

De berg die we....help...straks weer op moeten....

We gaan uit met z'n viertjes.... Dimitris' naamdag vieren....

En dat doen we uitbundig....

De terrassen langs het strand zijn al opgeruimd maar... Dimitris kent vele tentjes....

En zo komen we in een oer knus barretje op een bovenverdieping...

We komen binnen in een mist van waterpijp appelgeuren en geuren die niet thuis te brengen zijn maar wel lekker zoet ruiken....

Er wordt gekaart, gedronken, gekletst en gelachen...en vooral waterpijp gedampt...

Dit tentje voelt prettig, het is er alleen veel te heet....

De man aan het ronde kaart tafeltje naast mij kan ik zo op zijn kaarten kijken en met mijn hand steek ik vingers op naar diegene tegenover hem...

De Griek kijkt ondeugend en lacht...

Natuurlijk wint hij het potje....

Na een eerste rondje vertrekken we, tot spijt van de kaarter, maar weer...

Te warm, te benauwd.....

Volgende tent is het lekkerder op het overdekte terras....

Willem hangt weer eens de clown uit....

We praten over de toekomst van onze kinderen, maar dat Dimitris geen kinderen wil, over relaties en hard werken....ieder op zijn manier....

We krijgen heerlijke geitenkaas en worst bij de drankjes.... da's weer eens wat anders dan chips en nootjes...

De eigenaar knoopt maar eens een gesprek met ons aan en wil van alles weten...

Dan gaat Dimitris' telefoon...

Het is lieve oude mama Vicky uit de bergen van Exochi....

Ook voor haar heb ik vele geschenken meegenomen die Dimitris haar dinsdag zal gaan brengen....

"Ach du Wilhelm" klinkt de krakerige oude stem....."ich liebe euch beide so sehr"...

Dimitris krijgt een vertederende maar oh zo trotse blik in zijn ogen....en wij tranen...

Lieve mama Vicky uit de bergen die ons ooit zonder ons te kennen zo gastvrij ontving en meteen liet blijven slapen in haar bed....

Met wie ik samen in de keuken Grieks leerde koken....

Meine neue Tochter noemde ze me....want haar dochter was immers overleden....

Het wordt laat...

Veel te laat voor deze twee hardwerkende lieve vrienden...

Evangelos en Maria sturen ons telkens berichtjes...

Vrijdag zullen ze komen...ze zouden willen dat ze er nu al waren...

Maar dat ze vrijdag komen zegt heel wat want vrijdag is het Ochi Parade...

Ochi betekent nee en dus is het de feestdag van het grote NEE tegen Mussolini van Italië....

En toch begon bijna meteen daarna de oorlog....

En toch maakt dat niks uit en wordt het uitbundig gevierd met militaire parades door de straten van menig stad en dorp....

Om 1.00 uur vallen toch echt de ogen van Zoë dicht...

We moeten gaan....

Over vier uur gaat haar wekker weer....

Willem en ik lopen puffend, hijgend, steunend en kreunend de berg weer op...

En tussen het gehijg door klinkt ons "wat was het een geweldige avond"...

En dat was het ....