Mijn klassenassistente en ik lopen richting uitgang van school...
Het is vijf uur...
Ik zet mijn tweede been over de drempel en roep "VAKANTIE".......
Alhoewel.... geheel overtuigend klinkt het niet....
Er zijn vanavond en morgen thuis nog een paar schooldingetjes te regelen....
Maar dat kan thuis.....bij mijn eigen kopje koffie...op een tijd die mij uitkomt....
En we hadden vandaag al zoveel werk verricht met opmerkingen van "nog even dit voor de vakantie"....."nog even dat voor de vakantie"....
Alleen het 'even zus en even zo' is net niet gelukt....
Maar goed....als dat morgen thuis is afgehandeld heb ik echt écht alles afgerond dat af moest zijn.....
Dan is het na de herfstvakantie met een schone lei beginnen....
Gym in het bos ....buiten spelen onder de vallende herfstbladeren en op het digibord vooral leuke en vrolijke herfstliedjes en filmpjes....
Tja en dat het dan 's middags begint te gieten, dat hoort er ook bij immers....
Terwijl de kinderen heerlijk rustig vrij spelen schrijf ik de overdracht, pleeg een telefoontje.....
Heb daarna een startgesprek met een moeder en een ontzettend heerlijke stuiterbal dochter die na de herfstvakantie de klas komt versterken en heb nog een teamsessie....
Eenmaal thuis die weekbrief toch maar schrijven....de begroting nog maar even opsturen en mailtjes beantwoorden....
Ik eet dus achter de computer terwijl Willem 'ronde tafel maaltijd' heeft in de kerk....
Hij heeft het vandaag beter voor elkaar dan ik....
Samen Notre Dame la part du feu kijken...
De laatste drie afleveringen....
Het is een schitterende mini serie....
Ik ken geloof ik geen serie die meer over leven en dood gaat dan deze....zowel symbolisch als in de realiteit....
Hoe hebben ze dat bij elkaar gekregen...?
En mijn dag eindigt eigenlijk ook met dood...of is het toch leven...?
Elke dag keek ik wel een paar keer of er al nieuws was over het vermiste meisje en haar begeleidster....
Lieve kleine Hebe en haar begeleidster Sanne zijn niet meer...
Het nieuws gestopt omdat hun leven stopte....
De auto gevonden....
De hoop stopte en maakte plaats voor wanhoop....
Hoe verder zonder.....
Plaats maakte voor nieuwe krantenkoppen...
Zo gaat dat....
Behalve daar in Brabant bij twee families....
Daar waar men zich afvraagt hoe ze verder moeten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten