Dag van:
Vandaag zou mijn moeder jarig zijn....
Honderdtwee zou ze geworden zijn....
Er zijn mensen die dat redden....
Mijn moeder dus niet, zij stierf een maand en een week na haar eenentachtigste verjaardag.... na een gevecht van twee jaar kanker...
Bij leven de liefste moeder die ik me kon wensen.....
Pas na haar dood, vele gedachten, gesprekken, gaten in herinneringen verder, begon ik ook de andere kant van haar te leren kennen.....
En dat is vreemd, want over de doden niets dan goeds zeggen ze altijd....
En zeker is dat natuurlijk ook zo want er blijven genoeg mooie herinneringen om te koesteren.......
Een sterke vrouw was ze, die heel wat ontberingen waaronder een Jappenkamp, en oudste zus zijn van negen broers en zussen in een streng christelijk gereformeerd gezin, en geen gemakkelijk huwelijk, heeft doorstaan.....
Maar in mijn geval, voor de ontwikkeling van mijzelf, kan het ook geen kwaad die andere kant van je ouders te leren kennen.....
Een vrouw was ze ook die, bang zichzelf nog eens te verliezen, vaak de verkeerde keuzes maakte....
Ach, er valt zoveel te vertellen.... maar nog steeds verschuilt zich dat gevoel van "geen vuile was buiten hangen" in mij.....
En dat gevoel zit er diep, heel diep in gebeiteld en geëtst....
Neem alleen maar van me aan dat ons gezin een binnen- en een buitenkant kende.....
Vaak vraag ik me af op wie ik nou lijk..... denk daar veel over na, praat daar ook wel over....
Gaande mijn proces weet ik dat ik vooral op mezelf lijk en daar houvast uit moet putten, want eigenijk is er maar één conclusie te trekken....
Mijn ouders waren beide zo vervormd door verwrongen familie, jeugd en tijdsomstandigheden, door oorlogen, door een tekort aan zelfreflectie, dat je eigenijk niet meer kan zeggen wat voor werkelijke kern of karakter in hen schuil ging....
Ze waren te zeer product van ervaringen en ontberingen....
Mijn ouders hadden een min en plus pool in zichzelf.....
Ze trokken zichzelf aan en verheerlijkten zichzelf en ze stootten zichzelf af en verafschuwde zichzelf (of was dat toch de situatie waar ze ooit in verkeerde?)....
Maar erover praten deden ze nooit.... dus hoe kan ik dat ooit verifiëren....?
Mijn ouders hadden naast vele kanten, vooral vele gezichten,...... en dat maakt het leven voor mij heel verwarrend.....
Desalniettemin is er één ding dat ze zeker waren; twee sterke mensen vol kracht, trots, moed, intelligentie en doorzettingsvermogen....
Alleen.... die andere kant was er ook..... die donkere kant.... die tegenpool....
Gelukkig kon ik, na veel te lang ook dezelfde weg als mijn ouders gevolgd te hebben, als tweede generatie 'product' van hun opvoeding zonder 'ik', veel meer op zoek naar mezelf....
Jammer dat ik zulke gesprekken daarover nooit meer met mijn ouders heb kunnen voeren.... terwijl we toch écht na hun dood dachten dat alles gezegd was..... en het goed was.....
Ach, en misschien had ik zelfs bij leven wel nooit antwoord op al die vragen gekregen....
Het brengt me wel op het woord 'liefde'.....
Weet je......
Zelf heb ik in mijn jeugd zulke ernstig ondenkbare dingen meegemaakt waarvan ik nu wel eens denk.... als ondanks dat grote huis waar we in woonden, het geld en de luxe, de vele vakanties en het uit eten gaan, de gala's en bals die er in overvloed waren, de vuile was wél buiten had gehangen..... wat zou er dan gebeurd zijn.....?
Ik maak het zo vaak in mijn werk mee; verwaarlozing, mishandeling, misbruik, ontkenning, vernederingen, bedreiging en ontberingen.....ellende dus....
En er zijn genoeg gezinnen die onder toezicht staan of kinderen die uit huis geplaatst zijn....
En twee verhalen die ik vaak stagiaires of jonge nieuwe collega's vertel, zijn dan de verhalen van dat ene meisje in mijn klas....(ooit kwam dit schrijnende geval ook op tv).....
Mishandeld, misbruikt, vastgeketend aan een radiator op zolder met een emmer naast zich om haar behoefte op te doen....gekidnapt door dan weer oma, dan weer vader....
Alle moeite heb ik toen gedaan om haar uit die situatie te halen, en dat lukte....
Toen werd het Kerstmis en ik maakte altijd een boom waar de kinderen kerstwensen in mochten hangen....
Haar wens: weer bij papa en mama wonen.....
En het verhaal van het lieve roodharige jongetje waarbij ik ontdekte dat hij seksueel misbruikt werd.... door een oom...
Weer zette ik alles in het werk..... deze oom moest achter tralies.... en ik beloofde het jongetje daar ik zou zorgen dat het zou stoppen....
Medische onderzoeken, zedenpolitie, speelkamers.... alles doorstonden we, het jongetje, zijn moeder en ik....
En nog voor het weekend weer kwam dat hij naar zijn oom zou gaan leek alles in kannen en kruiken....
Mis..... er ontbrak één handtekening.... die van de officier van justitie....
Vrienden hebben toen bij me geslapen dat weekend want anders was ik naar die boot van die oom gegaan....
Mama wist het allemaal ook.... ook zij was immers, net als alle kinderen in die familie, door hem misbruikt....
"Tot je twaalfde duurt dat maar, en dan houdt het op" vertelde ze me toen....
Toch weet ik uit ervaring van mezelf, van de kinderen uit deze twee verhalen, maar nog helaas veel meer geweldige kinderen, en van hun ouders dat liefde en loyaliteit vaak geen grenzen kent....
Een ouder, hoe wrang misschien ook, houdt binnen zijn of haar mogelijkheden, van zijn kind maar de uitvoering van die liefde kan soms in onze ogen zo krom zijn....
Wie zijn wij om te zeggen dat die liefde geen liefde is....
Ouders hebben soms alleen wellicht wat hulp, advies, begeleiding, eyeopeners nodig..... zoals de moeder van het jongetje met zijn rode haar....
Een kind, hoe wrang misschien ook, houdt van zijn ouders.... dat heet loyaliteit..... dat is waar hij vandaan komt....
Hmmmzzz apart.... toen ik deze blog begon wilde ik over heel andere dingen gaan schrijven, maar toch dreef het toetsenbord mij deze kant op....
Zo kan het soms lopen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten