5 mei 2022

Dag van:

Grenzeloos genieten....van de reiger, de fuut, het getjilp uit het nestkastje, de aalscholver, de eerste zwaluw, zelfs meeuwen vandaag....

Er kwam een hele vogel encyclopedie voorbij...

Nou ja......een paar bladzijden daarvan dan....

Vrijheid.....aan mijn watertje .....

Vanmorgen snotverkouden wakker geworden na al een nacht met een verstopte neus en geen neusdruppel in de buurt te vinden....doorgebracht te hebben maar ja, in het donker zoekt ook niet makkelijk....

We zouden even naar het festival van de bevrijding in Den Bosch gaan kijken maar dat leek me in dit geval geen fijn plan...ook al bleek de zelftest negatief....

Dus vrijheid aan mijn heerlijke water...

En alleen al die keuze te hebben voelt  geweldig vrij....

Als ik in het gevoel van Oekraïne ga zitten grijpt het me naar de keel....

Weken in een schuilkelder...nu eindelijk geëvacueerd....

Al die mensen met één tas of koffer of niets....

Bleke kinderen....

De beelden op tv over de oorlog en de

bevrijding van 77 jaar geleden grijpen me nog meer aan dan anders....

Ondanks het feit zelfs dat ik een overduidelijk gevalletje tweede generatie oorlogsslachtoffer ben...getekend door de trauma's van mijn ouders, komt alles nog dichtbij dan het al was....

Het tegengaan van polarisatie, het zoeken naar verbinding in de samenleving....waar ligt de weg....?

Hoe kunnen we in deze tijd van het versterken en vergroten van tegenstellingen tussen partijen of bevolkingsgroepen en de media die komen op het vuur blijft leggen, liefdevol blijven omgaan met onszelf en met elkaar?...... 

Wanneer iemand (uit angst en/of boosheid) liefdeloos doet, hoe kun je dan zelf liefdevol blijven naar die ander toe?..... Hoe blijf je in gesprek met mensen, terwijl je bang bent dat je het zó oneens met ze bent?...... 

En hoe kun je begrip hebben, of krijgen, voor mensen wier opvattingen haaks staan op die van jezelf?.....

We moeten de verbinding weer aangaan....

We hoeven heus niet naar gelijkheid toe maar vooral wel naar gelijkwaardigheid..

Er is geen mens die minder is dan de ander....

We zouden elkaar weer moeten zien staan...

Elk mens heeft er recht op gezien te worden...erkend en gekend te worden....

Al is het maar met een glimlach in plaats van een gesprek....

En we kunnen het maar beter nu doen dan in tijden dat het eenmaal geëscaleerd is...

We hoeven het niet altijd eens te zijn met elkaar maar ieder mens....in een vrij land heeft recht op een mening....

Wat niet inhoud dat je alles maar klakkeloos eruit moet gooien....

Je mag best nadenken over hoe je iets zegt...

Vanavond zei Erik Corton dat zo mooi....

"Je mag het wel zeggen maar je hoeft het niet"....

Trouwens wat een prachtig bevrijdingsconcert....

Kippenvel vermengd met tranen...

En ik heb het zelf twee keer gezien want Willem was Feyenoord kijken bij zijn oude buurman en wilde het s avonds laat....wat zeg ik....na middernacht nog even terugkijken....

En ik weet heus wel dat het zo extra prachtig was omdat ineens voor twee corona jaren weg vielen.....en omdat Oekraïne zo'n groot rol speelt...maar toch....

Vrijheid....een blog mogen hebben waar je

elke dag in schrijft wat je denkt en voelt...

Waarin je huilt of lacht en vloekt of vertederd....waarin je mening mag staan....

Of een oproep dus....om elkaar weer als gelijkwaardige mensen te gaan zien....

Oorlog, vrede, wederopbouw, welvaart, oorlog, vrede, wederopbouw, welvaart...... En mag dan nu de oorlog wegblijven....?!

4 mei 2022

Dag van:

Nou en echt wel dat ik weer aan het social netwerken ben...

Vandaag maar weer eens met vriendinnetje Annet op pad...

Twee jaar geleden alweer dat we in Kevelaer waren...

Een plekje dat we samen graag bezoeken...

Niet in de laatste plaats omdat het een bedevaartsoord is waar altijd door speciale sfeer hangt maar, vooral ook om onze favoriete kledingwinkeltje....

De auto dus geparkeerd bij 'das

Bahnhof'...en denk erom wel contant geld meenemen want de parkeerautomaat accepteert geen moderne betaalmiddelen....

En meteen over het spoor ons winkeltje...

Een nadeel kleeft daar dan wel weer aan....

Je bent meteen al je geld kwijt en loopt met zware tassen....

Dan naar de kerken....kaarsjes branden....

Annet's laatste zus is vrijdag overleden dus ik snap wel waar dat kaarsje voor gebrand wordt....

Vijf meiden en vijf jongens telde het gezin....nu is ze over met vier broers en is zelf nog het enige overgebleven vrouwelijk familielid....

Maar.....wij hebben elkaar .... 'zusvriendinnen'.....

We kwakken op twee stoelen neer op een terras...

Kaffee und kuchen...en daar bedoelen ze geen koekje mee maar heerlijke taart....

Twee jaar geleden alweer en we vragen

ons steeds maar af waar die twee jaar gebleven zijn....

Hoe dan.....wanneer dan....

Hoe komt het dat we ze ineens kwijt zijn...

Wat deden we....waar bleven we....?

We zijn er nog niet met de inkopen...

Zoveel heerlijke snuisterijen winkeltjes kent Kevelaer....

Zo vind ik een prachtige speciale Heirats kist waar enveloppen in kunnen die als cadeau meegenomen worden naar de bruiloft...

En champagneglaasjes bellenblaas....houten harten.....een mandje voor de ringen.....

Bepakt en bezakt komen we bij de auto aan....

En nu wil Annet nog naar een grote Duitse supermarkt...

De dag wil maar niet voorbijgaan....

Ook daar slaan we weer onze slag....

Als Willem allang naar Duiven is om tijdens de herdenking te spelen, zorgen wij ervoor dat we net op tijd voor de twee minuten stilte bij Annet thuis aankomen....

Tv aan....kijken naar de Dam en herinneringen ophalen van toen wij er drie jaar geleden stonden...

Dan twee minuten stil...

En zoals ik altijd terugdenk aan mijn vader en moeder in oorlogstijd....denk aan het nooit vertelde verhaal....maar wel het juk dat onzichtbaar overgedragen werd....zo denk ik nu aan de Oekraïne....aan de gruweldaden van de Taliban.....aan de toekomst van mijn kleinkinderen....

Ik heb dit jaar het gevoel dat ik aan twee minuten tekort kom.....

Tijd om te gaan...

Dag lieve Annet...sterkte morgen bij de crematie van je zusje....

Je laatste zusje....

En op dat moment krijg ik een appje van mijn oude lagere school vriendinnetje dat de vader van haar kinderen is overleden...haar ex, waar ze zijdelings toch nog steeds voor zorgde omdat hij hulpbehoevend was....

Weer een tijdperk om af te sluiten....

Wat weemoedig rij ik naar huis....

Pak alle tassen uit en hoor Willems verhaal aan....

Samen kijken we naar het programma vanuit Wageningen...

En natuurlijk raak ik ontroerd door de prachtige woorden van Paul van Vliet, de stem van Karsu een Jamai....

En natuurlijk ga ik morgen dat boek kopen van Bernie en Ellis waaruit zo prachtig verteld werd vanaf het monument naast en het dak van hotel de Wereld...

Zoals ik Bernie ook zal herdenken als we straks in Auschwitz lopen waar hij de liefde in zijn hart bewaarde maar zijn hart daar ook achterliet....

Een bewogen dagje....

3 mei 2022

Dag van:

Ik zit al vroeg in de tuin...

In dit deel van mijn leefomgeving ervaar ik toch wel het ultieme vakantiegevoel...

Ik weet dat een collega van mij nu op vakantie is in een park vol vakantiehuisjes die aan het water liggen....

Ik zie de foto's.....je ziet ze genieten van het vakantiegevoel aan het water...

Water doet wat met mensen...

En ik ben me vanmorgen weer eens heel bewust hoe dankbaar ik ben dat dit voor Willem en mij dagelijkse kost is....

Dat ik elke ochtend de trap af kom en mijn eerste aanblik de vlonder en het water is...

En als ik de tuindeuren opengooi, waar ik langs kom als ik de laatste tree genomen heb, wordt de aanblik ook nog eens aangevuld met vogel geluiden en watergesnater.....

Elke dag een vakantiehuisje....waar je na hard werken terugkeert....

Ik kan hier wel de hele dag blijven zitten....

Gewoon meedraaiend met de zon....

Maar vakantie betekent ook altijd proberen je sociale leven op peil te houden...

En nu na de corona tijd is dat hard, heel hard nodig...

Je kunt immers niet eeuwig blijven appen....

Maar waar begin je?....

Mijn hartsvriendinnetje wacht op mij...

Twee oude schoolvriendinnen moet ik hoognodig bezoeken....

Maar ik weet waar ik begin vandaag....

Mijn oud collegaatje waar ik zo ongeveer tien jaar samen de klas mee draaide, waar ik de Alp d'Huez voor opliep met nog drie collega's, om haar een hart onder de riem te steken in haar strijd tegen borstkanker....zij die door het leven na kanker niet meer werken kan, en waar ik inmiddels een fijne andere band mee opgebouwd heb, is eerst aan de beurt...

Juist bij haar, door haar kwetsbare gezondheid, kwam ik de afgelopen twee jaar helemaal niet...

We appten en schreven lange verhalen via Messenger...

En morgen is ze jarig.....

In acht van de tien verjaardagsgevallen zat ik dan met Willem in Parijs en belde haar vanuit daar....

Maar nu ben ik nog thuis dus mooie gelegenheid om haar te bezoeken....

Een uurtje, neem ik me voor....

Dat is minder vermoeiend voor haar....

Het wordt drie en een half uur....

Ook al dacht je dat je alles geappt een geschreven had, er viel nog veel meer te vertellen...

En zeker als haar ouders komen is het gesprek al helemaal niet meer te stoppen....

Alles komt aan bod; vriendschap, ziekte, dood, verwerking, kinderen, opvoeding enz. enz....

Wat een waardevolle middag...

Waarin vooral ook veel gelachen wordt...zoals vanouds....

Willem is blij als ik thuiskom en wil alles

weten over mijn bezoekje....

Maar eerst wil hij zijn verhaal kwijt...

De weegschaal had drie kilo minder aangegeven dan gisteren...

En nu ben ik Jaloers....

Ik wil ook een weegschaal waarop je in acht uurtjes drie kilo afvalt....

Ik heb maar niet gezegd dat het wel eens aan de weegschaal kan liggen...

Hij ziet de witlof waar ik salade van maak vandaag....en de vissticks...

"Jippieeee weer geen eten waar ik dik van word"....

"Morgen weeg ik misschien wel vier kilo minder"....

Ssssst Wamp...wijselijk je mond houden nu.....

2 mei 2022

Dag van:

Willem is op huisbezoek...

Mooie gelegenheid om de tuin maar eens onder handen te nemen...

Elke winter sneuvelt er wel weer een bloempot of anderszins door de vrieskou...

En elk jaar is er wel weer iets dat zo versleten is dat het nu écht weg moet...

Dat dus eerst maar eens even...grote opruiming....

Dan de emmers ontdoen van al het regenwater...

En al viel er niet veel nog, toch zit er in de emmers al een laagje water...

Al was het maar van de kleinkinderen die er visjes in gooien áls ze ze al vangen....water in een emmer is natuurlijk een voedingsbodem voor muggenlarven....

De pruimenboom wil ik ook verplaatst

hebben...

Zeg maar boompje....het is nog maar een jaar oud....

Verplaatsen is dus gelukkig nog een makkie met die ienemienie worteltjes....

Even later staan perenboom, ook 1 jaar oud, appelboom 15 jaar oud en pruimenboom keurig naast elkaar....

Onkruid verwijderen....

Ik begin er altijd met frisse tegenzin aan, kom een heel eind, maar sneller dan me lief is voel ik mijn handen zich krommen van pijn.....

Ik doe de perkjes nog even met de handige draai drietand maar dan lukt het echt niet meer...

Eerste maandag van de maand...

Alarm oefening....de sirenes loeien....

De honden loeien mee...

Dat is een leuke filmpje dacht ik nog...

Daar wordt Willem blij van...

Ik drukte dus op de videoknop op mijn mobiel...

Dan wil ik even terug kijken voor ik het naar Willem stuur...

Jasses....nieuwe telefoon...op deze moet je twee keer drukken voor hij begint op te nemen....

Jammer....!!

En er is meer werk aan de winkel...

Ik had al wat plantjes gekocht de afgelopen dagen...

Lang niet genoeg voor alle gezellige potjes en hangertjes, maar ik kom vast een end....

En inderdaad.....het wordt almaar vrolijker...

De koolmeesjes storen zich vanmorgen nergens aan...

Zij vliegen af en aan met wormpjes, larven en andere lekkernij voor hun kroost....

Hee wat raar....

Bengel komt als een idioot over de vlonders van de buren de tuin in rennen....het huis in....het huis uit...de brug over...het bos in....

Zou er wat zijn?.....

Nu eerst de voorkant van het huis nog voor ik me echt zorgen ga maken....

Zelfde ritueel; opruiming, schoonmaak, onkruid en....nee plantjes zijn op..

Volgende keer maar...

Ik breng net de laatste zal rommel naar de wijkcontainer of daar komt Willem aan....

"We gaan zo een weegschaal halen hè?"....

Ja, ja Willem...even geduld...

Ik weet namelijk niet waarom men het altijd over 'groene vingers' heeft...die van mij zijn namelijk torzwart.....

Nagelriemen, onder de nagels, overal....!!

Ik loop met Willem naar binnen...

Bengel vliegt langs ons, komende van de andere kant van de straat...en vliegt de brug over het bos weer in....

Willem da's niet goed....

De tweede keer al dat ze zo vreemd doet....

Maar als ik het bruggetje over loop vind ik geen Bengel natuurlijk....

De weegschaal...

Ze hebben ze in alle vormen, kleuren, materialen, maten, modellen en vooral prijzen...

Maar Willem vindt er één....

Meet ook BMI, spieren, botten, vet percentages....

Nou geloof ik nooit dat Willem dat allemaal gaat snappen maar oké.....Willem wil deze....

We doen nog wat boodschappen, er staan welgeteld nog acht tuinplanten bij de Jumbo, voor mij dus, en we gaan richting huis ..

Ik ben net weer bezig met plantjes in potjes poten of Willem roept "Bengel is binnen"...

Ik laat de plantjes voor wat ze zijn en ga ook naar binnen....

Maar waar we ook kijken....geen Bengel...

Of toch....?

Ja hoor...verdwaasd ligt mevrouw onder het bed....

Precies in het midden....

Je kunt er niet bij....

En dat zal ook wel de bedoeling zijn...

Ik lig op mijn buik...geen bloed....en mank loopt ze ook niet ...

Geschrokken?....

Geraakt door een boze buurman of vrouw?....

Gebeten door een insect?...

Tja....poezen laten niet hė....

Ik laat haar rusten....zolang ze binnen is is ze veilig....

En half uurtje later ben ik alweer boven...

Een snoepstaafje lust ze wel.... Maar ze komt er niet voor van haar plek...

In moet het haar toegooien....

Wat zou er toch zijn?.....

Ik ben niet in paniek of zo ....maar zorgen maak ik me wel....

Een uurtje later gaat Willem eens

poolshoogte nemen....

Zonder succes....

Maar als ik een half uurtje later met een bakje eten kom, keert het tij...

Ja, eerst even niet...maar ineens draait ze zich om en begint gulzig het bakje lekkers leeg te eten...

Goed teken....toch??....

Als ik even later weer boven kom, komt ze zowaar even naar me toe om een kopje te geven....

Ik grijp haar in het nekvel en plant haar op bed...

Nu eerst even grondig checken...

Ik vind niks maar....aan de rechterkant van haar koppie mag ik niet komen....

Ik pak haar op een neem het mee naar beneden...

De telefoon gaat...

Taarten overleg....red velvet een champagne vlierbes....twee grote en vijftig bruiloftscupcakes....

Hoppa...dat is ook geregeld...

Heel langzaam knapt Bengel op....

Tegen middernacht springt ze zelfs weer op het aanrecht waar het lekkers staat...

Maar aanstalten om, zoals anders, nog even naar buiten te willen, dat heeft ze nog niet....

"Ik snap die weegschaal niet"...

Het is middernacht en Willem wil perse nu de weegschaal uitproberen...

Maar zin om een gebruiksaanwijzing te lezen heeft hij niet....

Hij heeft immers een Wampie....

Ik lees even vluchtig en heb het ding al snel door...

En tja, als je het lipje niet bij de batterij wegtrekt dan zal het ding nooit werken....

Willem staat op de weegschaal....

"Dat ding klopt niet"....

Oh...hoezo?....

"Hij heeft hier twee kilo meer aan dan die van boven...."

Ja Willem maar die van boven deed het niet goed meer daarom kochten we deze...en deze is gloedje nieuw....

"Maar boven is de vloer anders...dan geeft hij vast minder aan"..

Willem..... boven ligt hetzelfde parket als hier beneden...

"En toch is het zo....boven weeg ik minder"....

Hij loopt naar boven...

"Kom maar mee dan zul je het zien"...

Lachend loop ik mee naar boven...

En nog harder lach ik als hij boven drie kilo meer weegt dan beneden....

"Dat ding is niet goed hoor Wampie"...

"Wacht ik ga eerst een plas doen"....

Ik wacht....

De plas is eruit ...

Vol blijde verwachting stapt hij op de elektroden van de weegschaal....

Één ons minder geeft hij aan....

"Dit kan niet Wampie"...

Nou je ziet het hė.....

"Nee want ik stik van de honger nu, dus ik moet afgevallen zijn"....

Je kan stikken wat je wil maar het gewicht op de weegschaal klopt echt Willem....

Willem baalt....

Hij verschuift de weegschaal een paar keer...maar hetzelfde gewicht prijkt in het display....

"En over twee weken moet ik kleren voor de bruiloft halen met mijn dochter"....

Ach Willem xxxl verkopen ze daar vast ook wel...

Bengel zit weer op de bank....ze springt er op mijn haakwerk...

Volgens mij komt het wel goed...

Maar wat het nou geweest is ...??

Enfin...het is laat....ik ga er een eindje aan breien....

Morgen is er vast weer wat te beleven....

 

1 mei 2022

Dag van: 

Mei...mijn geboortemaand....

Gut zijn we alweer zover in het jaar....

De tijd rent harder dan ik haar bijbenen kan....

Ik duik eens even Wikipedia in....

Mei, ook wel bloeimaand of Mariamaand, is de vijfde maand in het jaar van de gregoriaanse kalender. De maand telt 31 dagen.

De Romeinen vierden diverse voorjaarsfeesten. Begin mei hadden ze het meerdaagse bloesemfeest, de Floralia geheten. Op de eerste dag van mei vierden ze het feest van de aardgodin Bona Dea (de Goede Godin), die later met de Griekse godin Maia werd geïdentificeerd. Zij was de oudste en mooiste van de Pleiaden, de zeven dochters van Atlas en Pleione. Het Griekse woord μαια (maia) betekende oorspronkelijk moeder en later vroedvrouw (μαιεια-maieia). De Romeinen vereerden deze Griekse moedergodin opdat zij de dingen van de natuur zou laten groeien. Zij noemden de meimaand (Maius in het Latijn) naar haar. Het Latijnse woord maior (groter) is aan maia verwant, zo ook het woord maiestas (aanzien, pracht, hoog in aanzien zijn, verheven zijn).

Een vruchtbare maand dus zullen we maar

zeggen...

Maar dat wisten we al....

Ik heb vandaag geprobeerd wat fotootjes te maken door het gaatje van het vogelhuisje....

Ach gossie wat schrokken de kleintjes daarvan...

Ze tikten met hun snaveltjes tegen het hout om papa en mama koolmees te roepen...

Ik ben er maar snel mee gestopt....

Maar veren zie je wel op de foto....teken dat er echt nieuw leven in het huisje zit....

Verder was het een saaie zondag...

Willem wou een nieuwe weegschaal hebben maar de zin om naar het winkelcentrum te gaan ontbrak...

Misschien maar beter ook want 's avonds vroeg hij om een hele kip als avondeten....

En die was hij heus op z'n weegschaal weer tegengekomen....

Nou ja, ik heb me wel nuttig gemaakt door een PowerPoint voor Willems dienst van aankomende zondag te maken....

En we hebben samen de inhoud van de kerkelijke inzegening van ons huwelijk op papier gezet....

Bengel is weer uit en ten treure vertroeteld en geknuffeld....

Zo erg dat ze daarna op mijn haakwerk is gaan liggen want mevrouw wilde nog veel meer aandacht....

Kijk Willem...waarmee ik maar wil zeggen dat katten veel intelligenter zijn dan honden (zie verhaal gisteren)....

Och ja...en ik heb voor het eerst eens gekeken naar boer zoekt vrouw....

Nooit eerder gezien maar veel over gehoord....

En aangezien Willem nog even heerlijk met de honden erop was, dat kan weer nu het langer licht blijft', kreeg ik de kans om eens te kijken naar dat programma...

Ik viel met m'n neus in de boter want de boeren moesten vandaag kiezen....

Dat scheelt dus weer een slopend voortraject....

Ik vind het wel moderne boeren hoor...

De tijd van in overalls gehulde, naar mest een hooi stinkende boeren is voorbij geloof ik....

Ze dragen keurige kleding en hebben gel in hun haar.....

Ze kunnen ook koken en koffie zetten....

En verder heb ik maar weer geluisterd naar Willems ge-oei en ge-ah....

Was het niet bij voetbal dan zeker wel bij snooker....

Op zo'n moment valt er ook geen zinnig gesprek met meer de m man te voeren....

Zeg Willem heb je.....

"Ooooooeeeeh"....

Zeg Willem zullen we....."aaaaaaaaah"....

Zeg Willem weet jij ook of...."hoe kan het.....hij schiet ernaast"......

Zeg Willem wat wil je eten vandaag?..."mmmmm hmmmm".....

Was ik nou diegene die ooit zei dat ik nooit op een man zou vallen die een joggingbroek draagt en van voetbal houdt....

Goh ja....dat was ik....

Ooit.......

Wat kan een mens toch dom lullen...