Ik was toen 1 maand en 27 dagen... ervan onthouden heb ik uiteraard niks.. maar ik ben geen liefhebber van water..
Wel in bad maar zeker niet in de regen, onder de douche, in zwembaden en zeeën....
Het zal wel niks met elkaar te maken bedenk ik me nu. .
Flauwekul verhaal dus... alhoewel... die douche druppels waar ik zo'n hekel aan heb , blijven me bezig houden...
En afwassen bijvoorbeeld vind ik ook fijn werk...
Van... heeft die dag überhaupt wat met me gedaan...?
Mwoh... och.... ik vind het eigenlijk wel een prettig gevoel...
Ook al denk allang niet meer zo als de kerk toen....
Ik héb nooit gesnapt hoe ouders die niks aan geloof deden zo'n belofte hebben kunnen afleggen...
Mijn opa en oma daar werd het voor gedaan en die waren zo vreselijk christelijk dat ze de levens van hun 9 kinderen daarmee dusdanig belast hebben, dat die er allen wat aan overgehouden hebben en dat helaas weer op ons geven overgedragen...
En dat ging diep...
Dat ben ik nog steeds niet helemaal kwijt...
Stelen of liegen durf ik nog steeds niet... zelfs amper een leugentje om bestwil komt over mijn lippen...
Ik ben altijd bang dat ik dan weer gestraft zal worden of zo...
Nee niet door mijn ouders toen of de mensen om me heen nu, maar door een hogere macht...
Ik heb ook altijd nog wel een beetje dat gevoel dat je dingen moet verdienen...
En zodra er iets mis gaat denk ik nog steeds direct... wat heb ik dan gedaan dat ik dit eraan te danken heb...
Van... maar het heeft dankzij Willems ideeën en verhalen over zijn studie theologie, ook een mooie andere wending gekregen..
Ik leerde geloof beleven... vanuit mezelf...
Troost is voor mij de hoofdgedachte. . als er niets of niemand meer is om je te troosten dan is Hij er altijd.
Verder zijn er tegenwoordig gedachten over energieën... karma... etc....
En ik mag van mezelf ook regelmatig twijfelen aan geloof... al blijft dat een penibele gedachte...
Van...10 juli.... de dag dat ook mijn oma. . de moeder van mijn vader jarig was..
Een niet prettige oma die mijn vader eigenlijk helemaal niet wenste...
Geen wonder ook als je in 1907 op 14 jarige leeftijd, een "onecht" kind baart, want vader van mijn vader was niet in beeld... wel bekent maar uit beeld...
Ze heeft mijn vader zelfs geprobeerd "kwijt te raken" en dan druk ik het nog netjes uit...
Een vreemde vrouw... getekend door negatieve ervaringen...
Die tekening ging nooit over...
Mijn nare gedachten over haar ook niet...
Mede door haar... en echt hoor ik begrijp de situatie van toen ... werd mijn vader wie hij was... werd ik wie ik was...
Was ja... want door alle ellende van destijds uit te zoeken, begreep ik veel en veel later waarom mijn vader zo was en ik daar ook de gevolgen van meedroeg.. .
Alleen toen ik het wist kon ik het loslaten...daarvoor niet...
En zo heb ik dat ook met de geschiedenis van mijn moeder gedaan...
Zwarte kousen kerk ...Jappenkamp...
Uitzoeken en loslaten...
Begrijpen maar niet goed vinden...
Zo kon ik cirkels van generaties her, doorbreken....
Gelukkig maar...
Zo hoop ik nu ook een beter voorbeeld te zijn voor mijn generaties na mij....
Maar ook zij hebben uit de tijd van voor mijn zoektocht, natuurlijk al hun littekens opgelopen...
De tand des tijds.... dezelfde tijd die alle wonden heelt....
Van... misschien is het allemaal wel daarom dat ik vandaag maar eens waar wits draag...
Niet spierwit... maar doopjurk wit...
Misschien is het dáárom ook wel dat ik vandaag maar eens een kaarsje aansteek....al ben ik helemaal niet zo van kaarsjes om die redenen opsteken...
Kaarsjes die je aan als het licht uitvalt... voor de romantiek... om de hondengeur uit het huis te verbloemen....of om insecten te verjagen.... maar niet voor de doden...
Dit in tegenstelling tot min vriendinnetje, die nog geen leek in kan lopen of al een kaarsje... of meer. . in haar handen heeft, om te branden...
Nee..., ik heb geen kaarsjes nodig om aan overledenen te denken...en ok geen speciale dagen...
Van... sullig eigenlijk dat ik wit aan heb vandaag..
Ik wil immers het huis vakantieschoon gaan maken en daarbij is vandaag sinds lange tijd en bewolkte dag met kans op regenbuien...
Die regen is dan weer wel toepasselijk ha ha ha...
Van. . het is half 8 en de wereld (beperkt tot de wereld hier in huis.... klein wereldje dus) ligt nog op 1 oor...
De honden slapen... de poes slaapt... Willem slaapt...
Zou op zijn minst asociaal zijn om nu flink tekeer te gaan met stofzuiger, boenlappen, poetslappen, bezem enz....
Zelf ook nog maar even blijven liggen dus...
Dat kan ik normaliter heel goed maar nadeel is alleen, dat als ik iets in mijn kop heb, ik dat ook vaak graag direct wil uitvoeren..
Bengel biedt redding... kom vrouwtje... knuffel me nou. .
Maar dan hoor ik de eerste tekenen van leven...
Ik denk dat ik maar eens snel ga mee leven...
Van... het heerlijke van de vakantie is dat Willem en ik eindelijk weer quality time met elkaar hebben...
Praten over de relatie ... waar we staan.. waar we heen willen...
Praten over ervaringen waar we niet aan toe kwamen om die met elkaar te bespreken..
Ik geniet altijd zo van onze zich zo ontwikkelende gesprekken...
Stapje hoger... laagje dieper... sprongen verder....
We praten zo de ochtend weg... het loopt al in de middag...
Van... maar dan stromen de appjes binnen...
Op zijn telefoon....
Op mijn telefoon....
Family affairs...
Relatiedipjes.... relatiebreuken.... miskendheid... en toch... ja toch.... een gebroken hand van mijn schoondochter...
Inschattingsfoutje EHBO Parijs. .
We worden weer opgeslokt door kinderen...
En ook al steunen we elkaar en wederzijdse kinderen... toch is het even niet meer wij...
Gecompliceerd gezinsleven.... breuklijnen.. raakvlakken...
Het hoort allemaal bij ons... het is wie wij zijn en waar wij zijn... het is wat het is.....
Maar och... verzucht Willem... wat ben ik toe aan alleen wij samen eventjes...
Los van zorgen... los van kinderen. . los van wat niet is wat het zou moeten zijn... moet zijn
Van och gut ja. . ...morgennacht vertrekken we al naar Bulgarije...
Ik maak de gesprekken met zijn kinderen en de mijne af en begin aan de bovenverdieping...
Kraamvisite zit er weer niet in vandaag...
Meerdere malen wordt de schoonmaak verstoord door nieuwe telefoontjes...
Meerdere malen bevestig ik... vul ik aan... luistert ik...
Beneden hoor ik Willem dat op zijn beurt ook doen...
Family affaires.....de vensterbanken. . family affairs... de ramen... family affairs.... de vloeren... de badkamer... family affairs...
Van... mogen we dan vanavond ook bij jullie voetbal kijken....?
En ja... ook dat mag...family plezier...
Met de nieuwbakken schoonzoon van Willem haal ik chips en lekkers en praten we in de auto...
Als roze wolken wegtrekken en grijze wolken zich samenwerken tot donderkoppen...
Als rugzakken opengaan...
Van... een spannende voetbalwedstrijd Frankrijk België...
En Willem die moet afreageren en met vergiet op zijn hoofd en ladder onder zijn arm als Belgische reporter naar de buren stapt. .
En je ze twee staten verder hoort bulderen van het lachen...
Als Willem opspringt... schreeuwt... we de wave doen ... de vloer bijna barst onder het gestamp.... en België toch verliest....
Van... dag kids...
Zucht... rijk alleen...
Nu even niks meer ...
Moe van een dag luisteren... oplossen... aanhoren... meedenken...
Family affairs...
Het hoort bij ons...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten