Het liefst wil je al blijven liggen... maar je wilt hem ook niet missen...
Die laatste schooldag....
Veel te laat gemaakt natuurlijk..
Met die ene gedachte "ach nog één dagje, wat kan het schelen"..
Maar het kan dus schelen want je voelt je brak..en je hebt nog zo'n klus te klaren. ..
En je denkt... oké. . mijn lijf is brak maar mijn hoofd jubelt....
Vandaag is mijn oudejaarsdag...
Dag turbulent, holderdebolder hoteldebotel ondersteboven binnenstebuiten maar ook leerzaam schooljaar....
Ik zou je willen vergeten... maar ik zal je achter me laten en de ontzettend leerzame en zelfs de lieve dingen meenemen en koesteren...
Van... daar gaan we...
Laatste keer de omweg... volgende keer zal de weg al wel weer door duizenden auto's bereden zijn en is het nieuwe er allang weer af. .
Laatste keer de enge splitsing...
Van... opperbeste stemming.. lachende opgetogen collega's...allemaal met één doel... de ochtend doorkomen en dan vakantie...
Zo goed als iedereen lacht en is vrolijk...
Veel kinderen hebben wij vandaag niet..
Ouders zijn of al op vakantie... de drukte voor zijnd... of besparen hun kind de hectiek van vandaag... alles anders...
Van.. kijk nou.. een oud leerling met verwennerij voor de huid ...
Mama vind dat jij altijd zo goed voor mij zorgde en ik vergeet jou nooit...
Hou je tranen binnen Wampie...!!
Van.. terwijl de kinderen buiten zijn pakken we de laatste dozen in, verdelen ontwikkelingsmateriaal, ruimen oud spul op, en maken het laatste schoon..
Zomaar ineens staat een collega waarvan ik al afscheid had genomen, met een enorme bos bloemen voor me...
Dank voor samenwerking en de moeite voor me willen nemen zoals ik ben, me te leren kennen en de kans te geven...
Wauw... dat zo gewoon zo bijzonder kan overkomen..
Dan zingen we gezellig met een juf met gitaar liedjes... we dansen... we doen muziek spelletjes.... we knuffelen gedag. . zwaaien uit... pinken tranen weg... en dan....
Is het stil...geen kinderstemmen... geen kinderlach of kinderhuil. . geen geschreeuw.... stilte...
Juffen schuiven kasten aan de kant, stapelen tafels en stoelen... borrelen en sluiten het jaar af... of wijzigen nog snel hun wachtwoorden....
De klas is leeg...
Bepakt en bezakt met handen vol cadeautjes staan we klaar voor vertrek...
Mooie afscheidswoorden ....liefdevolle knuffels...
Dag collega's... fijne vakantie...
Zwaai zwaai toeter toeter...
Op naar vijf weken zonder school....
Van... zoveel gedachten die ik los wil laten... zoveel die ik wil behouden... tijdens de autorit...
De mooie woorden van een collega die gister afscheid nam "alsjeblieft Wampie bij jezelf en behoudt al je mooie lieve dingen"... komen weer boven...
Ik geloof oprecht dat me dat ook gelukt is het afgelopen halve schooljaar...
Mezelf behouden. . mezelf weer terug krijgen...
Maar wat heeft het me een energie gekost...
Van... en eigenlijk was ik mezelf niet eens kwijt. . maar tja... dat merk je dan nu pas...
Het is een beetje zo als in de kerken waar vroeger de prachtigste frescos op de muren geschilderd werden... er door de jaren lagen en lagen verf en plamuur overheen gingen, maar na nog veel meer jaren bleek dat de frescos weer gaaf tevoorschijn kwamen...
Ze kunnen over je heen plamuren en verven wat ze willen, je kern blijft bestaan...
Wees daarom niet druk met het zoeken naar de kern maar besteed je energie aan het je ontdoen van de lagen. .
Laag voor laag bekijk je de herkomst en gooi het dan van je af...
Van... heerlijk ook dat ik toch weer investeer in mensen... mensen die het waard zijn...
Dat ik niet in wantrouwen ben blijven steken...(grotendeels dan)
En wat een liefde en dankbaarheid krijg ik weer terug....
En hoe verhalen ook eigen levens mogen leiden... mentale beelden en oordelen zullen bestaan... als je niets te verbergen hebt en mensen (en vooral ook jezelf)recht in de ogen kunt blijven kijken, dan is het vooral zaak om daaraan vast te blijven houden en rechtop te blijven staan... niet te gaan beïnvloeden met je eigen verhaal...maar rustig geduld te hebben tot het overwaait...(of niet over waait en dat dan te accepteren om zelf verder te kunnen)...
Van.... bijna thuis...
Willems auto staat er nog niet.. die is ook laat zeg...
Ik bekijk nog eens al het liefs, het moois, het lekkers voor ik het opberg...
Dan plof ik heerlijk in de stoel en lees de familie app berichtjes..
Kinderen in een snikhete auto op weg naar euro Disney maar veilig aangekomen..
De andere kinderen onderweg naar een food truck festival...
Van... en ja hoor.. Willem heeft ook vakantie.. hij is thuis...
We slapen allebei een uurtje...we worden echt oud...
Uit eten gaan daar hebben we allebei geen zin in, terwijl het toch eigenlijk een beetje traditie is van ons zo'n laatste werkdag...
We halen lekker Chinees... iets aparts... direct nadat ik het besteld heb kan ik het gerecht al niet meer uitspreken..
Helaas Willem. . als je het zelf ook wil bestellen ooit, het staat onder specialiteiten maar ik ben de naam al vergeten...
Lekker is het wel...
Van tennis. . natuurlijk tennis...Wimbledon... Kiki Bertens die notabene van Venus Williams wint...
Van... voetbal... natuurlijk voetbal...Uruqua ligt eruit...Frankrijk blijft.. nu België Brazilië nog...
En ja hoor. . België flikt het...!..... ze zijn door. .
Och wat zijn onze Belgische vrienden Bettina en Marc door het dolle...
Wie had dit ooit gedacht... die zotte Belgen. . met recht de rode duivels...
Van... tv uit... Willem komt ook buiten zitten... kaarsje, wijntje, biertje... drie honden om ons heen ....poes op schoot...zwoele zomeravond...
We praten het jaar bij.... alles over school... om los te laten... om de rest van de vakantie gewoon vakantie te kunnen vieren....
En zo vliegen de uren weer voorbij....tot eigenlijk te laat.....
Maar dan vanaf morgen in ieder geval enkel en alleen nog vakantie verhalen.... even geen school...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten