Vannacht zelfs zo diep dat we elkaar maar even door elkaars gesnurk wakker maakten..
Willem zelfs, omdat ik te diep in slaap was, bonkend op het bad frame...
Ja... daar wordt de halve bovenverdieping wel wakker van...
Beter dan mijn zacht slaperig gemompel "Willem... je snurkt.."
Maar enfin... de harde weg helpt wel.. ik draai me op de andere zijde en slaap verder...
Van. . Heerlijk ontbijten.... zwembad terrasje hangen...en natuurlijk de dagelijkse koffie MET spreuken rolletje wijsheid...
Mooi hoe Willem toch altijd weer de kloof weet te doorbreken tussen mensen...
Was het personeel aftastend... afwachtend...niet durvend soms ook... nu worden ze wat losser... door de glimlach... door wederzijds getoonde kwetsbaarheid...
De ober komt nu zelfs met het bakje spreuken naar Willem toe om hem er eentje te laten kiezen.. en hij blijft zelfs staan om de wijsheid te vertalen....
"Doe goed voor andere mensen, bekend of onbekend, zonder er iets voor terug te willen krijgen..."...
Van... zoals ik al zei... elke spreuk is eigenlijk voor een ieder van toepassing...
Ik héb alweer spijt van mijn " fresh orangejuice" waar geen wijsheid bijhoort...
Behalve mijn eigen verworven spreuk..."begin de dag met koffie en de dag zal u de wijsheid brengen" (Ha ha ha)
Van... de vakantie modus zit er goed in...
Wilden we vandaag veel doen... er komt niks van. .
We zijn niet op gang te branden...(dat doet de zon dus beter dan wij)
Willem bezigt zich met de opnames van zijn clipje "vervolgcursus Bulgaars"...
Die man is niet te temmen...en waar hij het vandaan haalt....?????
Ergens in het midden ligt de waarheid tussen selfkicking en entertainment... als er al een waarheid is tenminste...
Van... ondertussen draait de zon door en met de zon de tijd...
Mooi zo.. Willem heeft zijn filmpje op alle gewenste socials gezet... we kunnen gaan...
Ik zal jullie alle beklimmingen weer besparen. . maar.... laat ze je nooit weerhouden hier ook eens te gaan kijken in Sozopol..
Je hebt namelijk, door alles wat er om je heen gebeurt en door wat je ziet, niet in de gaten dat je klimt en klautert... écht niet...!
Van... eerst maar wat drinken, stelt Willem voor als we de old town instappen...
Tuuuuuurlijk Willem... altijd eerst even stamkroegje en dus het vertrouwde in alvorens weer wat nieuws te ontdekken..
En natuurlijk aan de vlierbessen limo en Willem die "zero cola" bestelt...
"Nou Willem, jij zult wel veel te drinken krijgen..." opper ik nog.....
Hij kijkt me enigszins wazig aan..
"Hoeveel is zero cola" vraag ik hem...
"Gewoon 0 cola....euh... zonder calorieën... euh...ooooooh shit... geen cola dus..."
"I mean cola zero" roept hij het weg stiefelende meisje achterna...
Ze reageert niet... ik denk dat ze het wel begrepen heeft...ZIJ WÉL.....
Van... we gaan aan de slenter...
Vandaag de westkust maar eens verkennen, langs de haventjes...
Daar, waar Sozopol het bekendst om staat... als eerste grote handelsstad al die eeuwen geleden...
Schiereiland Sozopol heeft dus aan alle kanten boten en bootjes....
Maar om nou te zeggen dat het op Rotterdam lijkt.... nee....
Meer een soort Scheveningen haventje...maar dan zonder Hollandse nieuwe...
Dat komt ook omdat hun handel altijd merendeels uit vis bestond natuurlijk...
Van.....we lopen langs het eerste stuk... boten voor grote vissen zullen we maar zeggen en veel toeristenboten...
Nou wil je voor je verdriet hier geen rondvaart maken hoor... en dat hebben ze zelf ook wel door want de tijden voor de rondvaart zijn... let wel...19.00 uur...20.00 uur...
Zeg maar dat het niet slim is.... in het donker zie je niks... of zo rond 19.00 uur let je alleen op de prachtige zonsondergang hier en hebt geen oog voor de rest.. de rest die er ook niet is...
Geen spannende eilandjes.... geen bijzondere dier of vogel soort te spotten ... enkel Zwarte Zee...Zwarte Zee...Zwarte Zee. ... en een lichtjesspel op het vaste land...
Van... de spannende boten vind je hier ook wel... maar dan langs het strand... scuba dive... para glyding... duiken of snorkelen.... waterskiën.. boten met bananen achter zich waar je vooral vanaf moet vallen ipv erop moet blijven te zitten...
Van... tegen de tijd dat we bij de blauwe vissersbootjes afdeling komen, begint de lucht weer te betrekken op een manier zoals we die al eerder in Bulgarije hebben leren kennen...
En aangezien wij zelf ook snel leren, is dit het teken om te maken dat we als de wiedeweerga zorgen dat we een veilig onderkomen vinden...
Van.... nou is dat niet zo moeilijk aan de haven want er zijn talloze gezellige restaurantjes omheen...
Een blik op de klok vertelt ons dat we best al wat kunnen gaan lunchen...
We zien een schattig Grieks restaurantje waar we het uit zouden kunnen houden tijdens de wie weet wat voor bui, die ons te wachten staat...
Mooi plekje, met zicht op de haven... de blauwe bootjes haven..
Van.... we zitten... en we zitten.... we zitten dus... en we blijven zitten... kijken eens naar de verdiepinkjes boven ons, waar toch echt mensen eten... en blijven dus maar (beneden) zitten......
Zo zitten we dus... en zitten ... en keuvelen wat... terwijl we zitten... maar geen bediening...
Van... Willem is het zat... de wolken kleuren zich donkerder... gelijk aan zijn gezicht...
"We gaan weg".... bombast Willem. .
Ik denk Willem dat je hier naar boven moet en dat beneden woongedeelte is...(oeps... zijn we zomaar in de openlucht woonkamer gaan zitten)....
Van.... ja hoor... zo'n twintig treden hoger bevindt zich een nog idyllischer gedeelte....
En we zijn echt maar net op tijd óf de eerste donderklappen zijn te horen...
Als we net aan ons drankje nippen (hmmmm heerlijk ouzo).... volgen de eerste druppels...
De bediening klimt als activia nervosa op stoelen en tafels om plastic schermen te laten zakken...
Dat zou wel eens benauwd kunnen gaan worden hier...
Ja dus... erg benauwd... maar een nat pak is ook niet alles denken we dan maar...
Van... de regen valt erg mee... de donder is erger... gelukkig gaan de schermen dus gauw weer omhoog want ook de bediening kan niet tegen benauwdheid...
Pffft... we krijgen weer lucht. .
Van... nu heerlijk genieten van de calamaris (inktvis) voor Willem en... jawel... het typisch Bulgaarse gerecht voor mij... de ingewanden... varkenslevertjes....
Van.... en dan weer een staaltje Willem.....
"Wampie.... mag ik ook eens proeven....?"
Tuurlijk schat... en ik snijd een flink stukje af van één van de levertjes....
"Oh... goh... dat smaakt naar vroeger... ik vond dat niet zo lekker."
Beterrrrrrr, denk ik nog...... dan kan ik eindelijk eens een gerecht helemaal zelf opeten... maar meneer gaat door...
Ik heb natuurlijk dat woordje "vond " even over het hoofd gezien...
"...... maar dit smaakt wel erg goed ,wat jij hebt..."
Gedwee geef ik hem nog een stukje...terwijl hij zelf aan geeft dat het, met de bij zijn gerecht benoemde tzaziki saus, nog lekkerder smaakt...
Dat is dan wel weer een goed idee en ook daar volg ik hem in...
Het wórdt dus nu zoiets van... hapje voor Wampie. . hapje voor Willem...
En dat is maar goed ook want zo'n bord vol ingewanden is best veel. .
Van.... de donder klapt om ons heen...
In de verte aan de oostkust ... daar waar ons hotel huist. .zie ik echter dat het vast veel erger tekeer moet gaan ....qua regen dan...
Je ziet zo'n waas van regen in de verte uit de donkere wolken komen...
Dan wakkert de wind nog even goed aan.....(heerlijk dat windje)... en ineens is het alsof er niks aan de hand was...
Dat is dus het klimaat hier aan de Zwarte Zee.....
Ik kán ermee leven...!!
Nemen we nog wat toe?....
Van...... met donker zware stem, lees ik Willem de dessert kaart voor....
Een van de desserts heet, vertaald in het Engels, "mysterie"....(fantaseer hierbij de zware mysterieuze stem)
"Nou", geeft Willem aan... "weinig mysterie... dat ding zit bomvol calorieën....
Tja... en wat doe je dan... je slaat de kaart maar weer dicht....(met een glimlach)
Van.... nog een plas op een vissers wc....(mooi gemaakt)....en we wandelen weer verder langs de haven...die nu over gaat in een pier waar we niet op mogen... jammer...
Maar..... we ontdekken wel een heel romantisch strandje tussen de huizen...
Een strandje van schelpenzand... iets groffer dan die je in een vogelkooitje strooit zeg maar....
Ik héb nog een gezellig gesprekje met een Griek die zich in Sozopol gevestigd heeft...
Hij heeft een restaurantje... en alles aan zijn woning doet aan Griekenland denken.... de Griekse vlag voor het raam. .. de blauwe hekjes en kozijnen...
Hij vindt het fantastisch dat ik wat Grieks spreek en geeft aan dat het hier aan de Zwarte Zee ook goed toeven is...
Zo... nu het strandje op... en een zit rots opzoeken...
Mooi plekje voor ons... om opnieuw verliefd te worden...
Tja... en daar denken andere mensen met ons net zo over...
Zeker omdat het tegen zonsondergang loopt... die hier op deze plek het mooist waarneembaar is...
Het wórdt drukker en drukker... en dat is dan weer niks voor ons...
Het hartje van de parelmoer blauw schelpen en de twee W' s achterlatend op de rots, vertrekken we...
Dag mooi plekje...
Van...neeeeeee hè... kijk nou... we moeten een weg omhoog die minstens 50% stijgingspercentage heeft...
Diep ademhalen en klimmen maar...
Tadaaaaa... de jonge meiden voor ons zijn eerder moe dan wij en onderbreken hun klim...
Wat kan je je dan even trots voelen...
Van... weer slenteren langs kleine kapelletjes... echt mini klein... en een soort bushokje (klinkt oneerbiedig maar is niet zo bedoeld... het lijkt er nu eenmaal op)... waarin twee bankjes staan waarop je kan zitten...
Op de wanden van het hok bevinden zich allemaal posters en pamfletten van doden...
En soort bezinningsplekje...... wat mooi... wat eervol...!
Van.... middenin de drukke winkelstraat vinden we een gezellig terrasje waarop we... zoals men dat noemt..."mensen kunnen kijken"....
En er gaat wat aan ons voorbij....
We ontdekken dat ook deze cultuur weer zijn/ haar eigen typische uiterlijke kenmerken heeft...
We zien de tijd die ze hebben en nemen voor hun kinderen....
Het enthousiasme... maar vooral......en dat is opvallend.. de zachtaardigheid van de mensen...
Zo "ruw" als ze er vaak uit kunnen zien... zo zachtaardig zijn ze...
Naar hun kinderen... naar hun vrouw/man... naar elkaar. ..
We hebben, in de week die we hier al zijn, nog geen ruzie... onenigheid... dronkenschap... lawaai makende... oproer stokende.... meisjes onheus bejegenende.... of uitbundig flirtende uitdagende meisjes... of wat dan ook van dien aard gezien...
Is het dan een preuts of ingetogen volk...?
Nee, eigenlijk ook niet. .
Wel bijzonder...en moeilijk om tussen te komen...
Want omdat ze zo mét elkaar zijn, ons niet begrijpen en wij hen niet, blijven we ons heel erg gast voelen... en zeker niet één van hen zoals je dat in Griekenland kan voelen. .
Je wordt getolereerd... zeker niet afgestoten of weggekeken.. nee dat zeker niet. . maar je wordt ook vast niet opgenomen.. nog geen poging daartoe...
Ze doen het mét en voor elkaar en jij bent als toerist de toeschouwer. .
Gewoon tevreden mensen maar dan Tevreden met een hoofdletter..!
Van.... we zoeken maar weer eens een eettentje...
Maar het wordt drukker en drukker want de Bulgaren eten laat... een plekje is dan ook moeilijk te vinden..
Gelukkig vinden we er eentje aan het water, waar we ook nog eens getuige zijn van 2x een vuurwerkshow... weer een verrassing hier in Sozopol..
Ditmaal eten van een tafel grill... heerlijk gekruide groenten en vlees op een bloedheet sissend plaatje. ..
Maar we zijn moe... moe van alle indrukken...
Geen nazit dus... gewoon lekker de wandeling naar het hotel....
En ondanks wat pijntjes lopen we toch mooi weer mensen sneller voorbij op de weg naar boven...
He bah...wat nou sneller... beter... mooier ... groter ...
Ik denk dat ik maar wat "Bulgaarse tevredenheid" in de koffer meeneem als souvenirs dit jaar..
En kijk.. weer vuurwerk... nu vandaag ons balkon te aanschouwen...een balkon waarop, zoals we al uit de verte bij de boten zagen, véél héél veel regen is gevallen...
Wat zal het weer ons morgen brengen....
Welk weer dan ook... ik zal er tevreden mee zijn....(gniffel)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten