Vanuit Nederland steeds maar berichtjes over hitte, droogte, hittegolven en hier is het niet anders...
Behalve dan dat het in een andere omgeving.... in een andere modus... toch anders voelt...
Niks moeten, maar mogen en hoeven en kunnen...
Maar dan...
Van... je loopt je hotelkamer uit en.... strijkplank en strijkbout in je gang...
Geen lift in het hotel... bovenste verdieping... dus met de trap naar boven (alsof we al niet genoeg klimmen) of beneden (alsof we al niet genoeg dalen)... en dan op elke verdieping...JUIST.... strijkplank en strijkbout...
Nou lukt het me aardig daar na de eerste verbazing, overheen te kijken, maar ik moet zeggen... dat gaat me met de dag zwaarder vallen...
Ik bedoel.... voor een mens als ik, die niet eens zou weten waar ze strijkbout en de strijkplank heeft staan thuis ... omdat ik echt de grootste hekel aan strijken heb... en er dan hier dagelijks mee geconfronteerd te worden, dat is bijna een marteling...
Zouden er echt mensen zijn die hun kleren strijken als ze op vakantie zijn...?
Van... nou klaarblijkelijk wel want ik zie zojuist een man (dat dan weer wel) de strijkplank vanuit zijn kamer weer op de gang zetten...
Je hebt dus malloten....
Om dan straks nat bezweet van de hitte buiten weer in de kreuk te laten schieten..(of werkt dat als een stoomstrijkijzer?)
Van.... met de neus omhoog loop ik dus de plank maar weer voorbij op de 3e verdieping... en op de 2e verdieping... en op de bagage grond...
Van... Bulgaren zorgen goed voor zichzelf en de omgeving... tenminste hier aan de Zwarte Zee wel...
Op iedere hoek van de gang... of bij binnenkomst in een restaurant staan er ook van die borstelrollers waar je je schoenen of voeten tussen moet schuiven om het zand te verwijderen...
Ook dat nog...
Jawel... je kunt stellen dat Bulgarije ons qua uiterlijke verzorging en netheid heropvoedt.....
Van... na ontbijt maar weer eens een stranddag...
Niét direct... want al klinkt het allemaal als Bulgaarse rozengeur en maneschijn, op de achtergrond spelen onderwijl veel niet nader uit te wijden family affairs, die we weer afhandelen/ verder helpen...
Je blijft papa... en/ of mama je hele leven en waar je ook bent...(gelukkig maar)...
Ook dat hoort bij vakantie...
Van... we gaan de stranddag vandaag dus aan. ..
Hopelijk is de algenzooi
van eergisteren weer weggespoeld..
Hopelijk klinkt er betere muziek..
En hopelijk blijven we bevrijd van de computer strand nerd...
Vergeet het maar....!
Nadat wij ons een niet gereserveerde parasol hebben toegeëigend met twee bedden, staat meneer al met zijn hand computer voor ons neus en wordt de factuur vanuit the cloud (wél een strak blauwe) uitgeprint.... het kan allemaal hier...
Van.... je draai niet kunnen vinden.
Ja Willem wel...die draait weer tegen de zon in...met de schaduw mee...
Maar linkerzijde.. rechterzijde... op de rug.. op de buik... ik word knettergek van mezelf...
En Willem raakt geïrriteerder en geïrriteerder van de live DJ op het strand..
Boem boem... boemerdeboem... knallen de basspeakers ons ritmisch toe...
Vandaag is er ook een live saxofonist bij...
Sozopol is echt een muziekstad bij uitstek....een doorlopend muziekfestival...
Zwarte cross langs Zwarte Zee zeg maar... of Black Sea music festival....
Van... maar irritatie versterkt irritatie dus we kijken elkaar aan met fronsen op het voorhoofd... gaat dit nog goed komen vandaag...?
Van... ach... Willem knalt er nog maar eens een paar filmpjes tegenaan... maffer dan nu kan het toch niet worden...
Toch blijken we verstandiger dan we dachten en gaan na de zoveelste draai een een lege batterij van Willems mobiel (wat kan die man dan stressen) naar de hotelkamer...
Airco biedt vast uitkomst...
En ja hoor... we slapen zelfs anderhalf uur om daarna weer onbestendigsloos wakker te worden en er weer zin in te hebben...
Van douchen en wegwezen....
Ik vraag haar nog een keer waar nou ook alweer de Sozopolze molen is...
Mijn vraag en haar actie kost een prachtige Bulgaarse bijna een knock out fase waarbij je je kunt afvragen of ze er na de knal nog wel ooit van was bijgekomen... want onze heerlijke expressieve beelddenkende en handen en voeten gebruikende Mieke gooit haar armen wijd open waarbij ze op een haar na, zoals Willem dat zo mooi uitdrukt, een prachtig lid van de schepping naar de andere wereld helpt. .
Bert Jan, niet in het minst verbaasd over de actie van zijn vriendin... hij kent haar langer.... ziet zijn biertje al op de stoffige stoeptegels belanden... maar het valt dus mee...
Hoedt u voor Miekes die uitleg gaan geven... neem gepaste afstand...
We gaan met alle door Mieke geschetste beelden verder... klimmerdeklim....(nee dit is geen frustratie)....
Van.....:"Willem, kijk nou dan... die man staat zich gewoon in zijn blootje om te kleden op dat strand...."
"Wampie,..... dat is een naaktstrand......"
OEPS!!!!!!
We lopen de talloze kermisattracties en eettentjes langs... de fruit kraampjes... de ijs uitstallingen...het zoveelste waterflessen vrieskastje.... en klimmen weer verder. . langs de vele speelgoed kraampjes... kleding winkeltjes en wat souvenirs shops....
Alles is even goedkoop maar over de kwaliteit valt te twijfelen...
Van..... bovenaan even bijkomen naast de pinautomaat... niet dat we er elke keer pinnen maar het is zo'n uitnodigend "kom tot rust" plekje op het muurtje tussen de bloemen met uitzicht op de bankjes waar altijd wel oude mannetje met door lach verrrimpelde gezichten, en vast van alles doornemend waar wij geen weet van hebben, zitten....
Van... we zetten de daling in... langs de steeds authentieker wordende huisjes.... steeds authentieker souvenirs... ouderwetse manieren van vermaak... kapelletjes verschuilen tussen bomen... hard hun best doende ovens.... maïs verkopende karretjes....
Van... we zetten de stijgingsmodus weer aan...
Over de af en toe voetverzwikkende oude kasseien...
We moesten het linker weggetje hebben (ik zie nog zo Mieke haar linkerarm losgooien en bijna die vrouw raken)... maar goed... dat weggetje dus...
Nu alsmaar doorlopen.... onder de schuin overhangende houten huisjes.... waar uit bijna elk huis wel weer klanken komen... live klanken welteverstaan.... want bijna iedere kroeg, café, restaurant of andere uitspanning heeft hier live muziek...
Van....zowaar geeft compleet orientatievermogenloos wezen Willem de juiste weg aan (miekes uitleg was duidelijk)...
Het uitzicht dat we tussen de inhammen door te zien krijgen, is echt adembenemend...
De ondergaande zon.... altijd weer mooi om te zien...
We stijgen weer... en ja hoor... de molen....
Wat een plekje met hoog idyllisch en romantisch gehalte....!!!!
Jammer dat we niet aan het raam kunnen zitten...
Daar hebben we echter totaal geen spijt van als even later, na het doorgeven van de te nuttigen spijzen, vlak voor ons een zangeres met donkere stem begint te zingen en nog even later een schitterend Bulgaars folkloristisch dans spektakel voor ons neus begint...
(Enfin ik heb jullie live mee laten genieten via Facebook live)....
Wat een dansen... wat een kleding... wat een getrommel...
En het eten wordt kouder en kouder ... en de drank warmer en warmer...
Net zo als Willem warmer en warmer wordt wanneer hij door de danseres bij de hand wordt genomen om mee te doen...
Dat wordt wat.. denk ik nog.... zeer muzikale maar totaal dans a-ritmische Willem op een dansvloer...
Maar wat schetst de verbazing als hij, losjes vanuit de heupen ook nog... de passen en Bulgaarse cadans zomaar doorheeft...
Van... nou kan je de duurste excursies boeken (alhoewel dat valt hier ook wel weer mee)... maar het kan niet op tegen deze spontane sferen in de restaurants...
We genieten ons suf.... we vallen hier van de ene in de andere verbazing... wat een plek hier aan de Zwarte Zee...
Zou heel Bulgarije zo zijn...?
Van... en waar komen die verhalen over criminaliteit vandaan, bedenken we ons als we in de nacht de weg naar het hotel teruglopen... en menig gesloten maar niet afgesloten kraampje, tentje etc zien waar kwaad willende toeristen of bewoners zo de vries- of voorraad kasten zouden kunnen leeg plunderen...
Zelfs het schoenenrek voor de kledingwinkel staat nog vol schoenen... en een ieder loopt er aan voorbij zonder ook maar één poging tot meenemen te ondernemen...
Van... weer komen Willem en ik tot de gedachte van die innerlijke beschaving die hier heerst...
Heus niet om te idealiseren... want ook hier in Bulgarije zal voldoende mis zijn... maar het is toch op zijn minst opvallend...
Van... net zoiets als dat ik vandaag het bericht onder ogen krijg van strandwachters en brandweer die op de stranden mobieltjes uit handen trekken. . onder het mom van" afgeleid ouderschap" is schadelijk voor kinderen. .
Kijk nou tóch eens op de vakantie foto's hoe ouders ... opa's en oma's...hier met de kinderen omgaan...
Hier draait veel om kinderen.. en dan niet zo dat ze als prinsjes en prinsesjes worden opgevoed maar.... ze maken wel evenredig deel uit van het familieleven....
Toeristen winkeltjes zijn hier speciaal voor kinderen... veel attracties ook...
Bij elk hotel is een speeltuin en kinderbadje .....
Van... oké... over opvoeding wil ik nog wel eens met ze om tafel...
En waarom ook.... bemoeizuchtige, het altijd beter wetende Nederlanders.....?....
De kinderen zijn juist zo leuk uitbundig en niet vervelend of jengelend ondanks al het inconsequente dat je waarneemt......
Ze horen er juist zo bij...!!
Loslaten dus..!
Waar volwassenen hun ogen niet op ons richten omdat ze ons niet begrijpen en wij hen niet .... waar de verschillen van culturen leiden tot verwarring en verwijdering... dat blijf je met de kinderen een universele taal spreken die juist de verwijdering totaal opheft... de lach... het zwaaien... de knipoog... zonder gěne de een of de ander door onbegrip tekort te doen. ..
Van... .. we ontdekken een (alweer) idyllisch plekje... een jazzcafé in een tuintje met artistieke stoelen onder een vijgenboom (jengel jengel....nouhouhouuuuu....ik wil thuis ook een vijgenboom)....met (alweer natuurlijk) live jazz....
Ons eigen Blacksea jazz mini festival...
Van... oh oh Bulgarije wat doe je met ons...
Van.... nog 1 afzakkertje bij ons" stamcafé" op de grens van oud naar nieuw Sozopol...
Vlierbessen limonade...(je hebt hier echt geen alcohol nodig om je extra gelukkig te voelen).. ofwel elder lemonada.....
Bulgarije is alleen al mijn land omdat het het land bij uitstek is van de vele soorten siroop.... en waar ik als groene limonade verslaafde (reine Claude siroop) natuurlijk heel blij en warm van word....
Willem blijft aan de cola zero.... toch iets met sluimerend dieet of zo....
Van... en dan starten we de motoren weer en dalen en stijgen....
Heuvelachtig Sozopol in de stoffige zwoele nacht... vrolijk helder "never ending" lichtspel achter ons latend...
De overvloed aan gehoorde Bulgaarse en jazz klanken achter ons latend...
Welterusten Sozopol... feest nog maar even door .....zonder ons....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten