Ach Sozopol... waar ben je lief... wat ben je mooi... wat ben je tevreden...ook als je wakker wordt...
Van... dan weer inslapen met dát gevoel.. en nog uitgeruster wakker worden dan een paar uurtjes daarvoor...
Wat genieten we... s morgens...s middags..s avonds... elk moment van de dag...
Van... ontbijten en te horen krijgen van Mieke en Bert Jan dat we morgen om half 9 worden opgehaald door de bus...
Het lijkt nog ver weg... maar het is goed zo...
Een vervuid hart hoeft niet overvult te worden....
Van.... na het ontbijtje lekker blijven hangen aan het zwembad..
Blog schrijven... Willems gekke brein zijn gang laten gaan...
Och wat voelt het leven goed....
Van.. maar... er komt een handje vol met buitenlandse toeristen bij in het hotel...
We konden merken dat wij een van de eersten waren die vakantie kregen...
Nu komen er echter ietsje meer buitenlanders... en... dus vinden we ineens handdoeken op stoelen alvorens er mensen zijn...DAT DUS!!!!!.....
Van.... het is pas in de middag eer we lekker relaxt naar het stadje lopen...
Na gesprekken samen... zó belangrijke gesprekken .... over dat liefde nooit vanzelfsprekend mag worden...
Dat de liefde zich blijft ontwikkelen.. zelfs na 12 jaar...
En zelfs na 12 jaar nog 'rugzakken' opgeruimd kunnen worden. met en door elkaar....
Van....we lopen door een iets minder warm Sozopol... maar toch nog behoorlijk benauwd.... naar het stadje....
Van... het is al half vier... Willem krijgt trek...
Voor her eerst gaan we eens zitten in het straatje van vertier in het nieuwe gedeelte...
Het lijkt vandaag wel de dag van diepgaande gesprekken te worden...
We zien een klein ukkie binnen komen die ons een grootse glimlach schenkt...
"Waar gaat het toch fout" denken Willem en ik allebei tegelijk...
De ongedwongenheid... onbevangenheid......
Waar raken we het kwijt....
Van.... ergens toch iets met intelligentie... als ik kijk naar mijn leerlingen die de puurheid en de echtheid veelal weten te bewaren...
Misschien... oppert Willem... is intelligentie wel onze grootste beperking..
Van... we krijgen een ontzettend lekkere zeevruchten salade en mosselen in knoflook..
Dit hadden we eerder moeten ontdekken...
Dan als toegift ook nog óns liedje van Eros Ramazotti en Anastasia....
I belong to you... hoe mooi kunnen we het hebben....
Niets is dus toch vanzelfsprekend...
Toeval...???.... ach... laat het zo zijn.... hoe bijzonder en speciaal kan dat zijn....
Van.... voor het eerst deze vakantie drink ik de Bulgaarse wijn.... rosé...
Willem houdt zich... semi dieet getrouw aan de cola zero...
Na twee glazen houdt hij het echter niet meer vol...
De... eindelijk een keer losse ober ..(het nieuwe centrum van Sozopol is duidelijk met ingesteld op toerisme)... schiet in de lach om de opmerking " after two classes of zero I now can have a big beer"....
Hij wendt daarbij wel het hoofd af..
Hoe zit dat toch met de Bulgaren... ze zijn niet onderdanig... ook niet arrogant trots... maar wat is het dan wel...????.....
Van.... we lopen heerlijk naar boven en nemen alles goed in ons op..
Dit wórdt de laatste keer naar boven lopen... morgen hebben we daar geen tijd meer voor...
Vandaag ook maar eens kijken naar wat we nou mee willen nemen als herinnering naar huis...
Ja liefst dit hele stadje... en de sfeer... en de muziek. .
We vinden een leuk souvenirwinkels annex beetje galerie...met een... volgens Willem aantrekkelijke vrouw...
Nou weet ik niet of Willem meer kijkt naar de vrouw of de souvenirs maar....
Van... het wordt een levensboom... of wensboom... t is maar wat we er van willen maken....
We zijn er allebei weg van...
Van die vrouw ook hoor... want ze heeft allang in de gaten hoe de vork bij Willem in de steel zit en bij de tweede keer langs lopen en de lach van Willem, krijg ik een vette knipoog en dan schaterlachen we samen....MANNUH....!!
En voor de buurvrouw scoren we het bekende rozenwater.... als bedankje voor het onderhouden van de post en de bloemetjes...
Nu zijn de levs bijna op. ..
Het eten pinnen we wel...dat kan tenminste in restaurants.....
Van... nog even genieten van alle muziek... op elke hoek van de straat wel te vinden... en niet de beroerdste muzikanten...
We genieten van de saamhorigheid... van het plezier... de blijheid...
We zitten op een stoepje van de straat en zuigen de laatste levendigheid van Sozopol op...
Zoetekauwend Sozopol... met z'n taarten en pannenkoeken... met chocopasta....brrrrrrr....
Nemen nog één keer een kijkje in wat galerieën. .. en luisteren bij de jazz klanken bij Mishel in de tuin.... en luisteren naar de live muziek in de vele restaurants die we langslopen...
Van... we hebben tot nu toe heel wat eettentjes bezocht... en niet één keer dezelfde maar vanavond willen we de vakantieweek afsluiten bij de windmolen. . met zijn dans en zijn zang...
Gelukkig is er nog plek. ... hetzelfde plekje zelfs als de vorige keer..... vooraan de dansvloer...
Van. . We bestellen weer heerlijke Bulgaarse gerechten..... luisteren... en kijken...
"Ik ga niet meedansen hoor" kreunt Willem...
Ik geef hem mijn tip ...'doe alsof je filmt'
Het werkt... ze gaan ons tafeltje voorbij....
Van. . en het is toch echt het vermelden waard... we betalen voor de hele avond.. allebei voorgerechten.. hoofdgerechten. .6 drankjes....de live muziek.... het dans optreden...67 lev. .. dat is dus €35.00..... ..dat is dus €17.50 per persoon....
Ik voel me bezwaard.... echt... en geef 10 lev fooi... dat is dus welgeteld 5 euro en eigenlijk nog niks...
Vraagt die ober of hij de helft even terug zal geven want het is wel erg veel....
Ach ach ach... wat een land...
Van... einde laatste avond....
Terug slenteren dan maar....
Weer allemaal heerlijke muziek... en een concert notabene van een voor Bulgaren heel bekend iemand....
Enthousiast gillend publiek (vooral meisjes)... een mooie zangeres... en behoorlijk lenige danseressen...
Dat pikken we dan ook weer mooi mee ....
Van. . nu nog één afzakkertje in ons stam café...
Een Singapore Sling....
Nooit geprobeerd maar erg lekker...
Willem die weer eens aan de coca cola zero zit, neemt een slokje (ik ben het gewend) en vindt ineens de zero niet meer zo lekker. .
Nog maar zo'n Singapore ding dus....
Maar ja... morgen vroeg op... de terugreis aanvaarden...
Laat maken we het dus maar niet...
We doen het...
De taxi levert ons netjs voor het hotel af...
Van... verdikkie... water vergeten voor vannacht en voor tanden poetsen... je kan hier namelijk geen water uit de kraan drinken...
We schrapen al het kleingeld (de stotinkies) bij elkaar en komen aan het bedrag...
We lopen naar de koelkast bij de receptie en pakken een flesje...
Nu even gauw betalen en dan naar boven...
Oh boy... wat krijgen we nu...even gauw kregen Bulgaren niet...het duurt en het duurt. ..
Dan is de koop toch gesloten... het wachten was op een uitgebreide factuur... ja heus... een factuur...
Van dát zelfde mens als die de strandstoelen regelde. .
Nou mevrouw de computer gefreakte boekhoudster..... je baas mag dan blij met je zijn... wij niet...goodnight....
Van... wat hoor ik toch een vreemde klanken uit de douche komen...
Och gut... boiler leeg... ijskoude douche...
Pech Willem... blij dat ik vanmorgen ben gegaan...
Sozopol... alles is er mogelijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten