10 januari 2021

Dag van:

'Jahaaaaa ga maar'... hoor ik mezelf in de verte zeggen... nauwelijks bewust van wat er gezegd wordt...

Ik ben ver weg in een diepe droom waar ik iets ingewikkelds in elkaar aan het zetten ben... 

De rest ben ik vergeten... maar het was een intensief werkje want ik kom amper uit mijn slaap....

Daar ik de draad nu toch kwijt ben in mijn droom, lijk ik toch langzaam wakker te worden....

Eerste gedachten:....J gaat straks naar het ziekenhuis... en... Babs moet uit het halletje want Willem is weg....

Ik zet YouTube aan voor de livestream kerkdienst die

Willem leidt vandaag... verhaal over Job... en kijk naar buiten...

Weer zo'n mooie zonnige dag en rijp overal...

Gauw aankleden...

Ik neem Willem in mijn mobiel mee naar beneden... De kerk op z'n kop in een notendop....

Mooi verhaal over Job Willem... weer knap gedaan....

Nu eerst onze vrienden appen.... want ze zijn echt op weg naar een nieuw leven voor J......

En het voelt net of het niet allemaal echt gebeurd.... 

Dan koffie en wat schoolwerk klaarzetten voor morgen...

Daar ben je dan weer een stevig uur mee bezig en nog ben je niet klaar....

Maar Willem komt binnen.... 

Vóór de drempel nog dominee en nu erover gewoon weer Willem die meteen zijn joggingbroek aan gaat doen en zijn slobbertrui.....

Ik babbel even met M aan de telefoon die op de terugweg is van het ziekenhuis...

Ze mocht gelukkig toch even mee naar binnen...

De nier afdeling ligt ver afgezonderd van alles dat corona heet....

Ik laat de katten naar buiten en geniet even met ze mee van het zonnetje...

Zo'n winter zonnetje voelt zo heerlijk.....

Ik maak mijn sigaret uit in de asbak en zie op dat moment Bengel zijn eerste pootje op het ijs zetten...

Ik hou mijn adem in...

Moet ik nu gillen...?

Of moet ik nu juist heel stil blijven zodat ze niet schrikt...?

Ik volg elk voetstapje op het flinterdunne laagje bevroren water...

Gelukkig wel de tweede dag... misschien dat het iets dikker is....

Nee Bengel....neeeee. niet naar de brug... daar ligt geen ijs....

Ze lijkt te luisteren en draait zich om....

Het zal eerder zo zijn dat haar instinct haar vertelt niet verder te gaan.... maar laat mij in die waan....

Ik lok haar.... kom maar Bengel... kom maar Bengeltje....

En oh wat hoor ik het ijs gevaarlijk kraken als ze de sprong op de kant weer maakt...

Maar ze is veilig... goddank staat ze weer aan wal... om  heerlijk te gaan dikliggen op de koude opgestapelde tuinstoel....

Wat hou ik toch van dit beest....

Bets snapt er niks van....

Wat doet dat vrouwtje nou zenuwachtig terwijl ik hier geen snars snap van het feit dat ik ineens niet meer uit de vogel waterbakjes kan drinken...

Het water is hard en koud geworden...

Tja Bets.... pas maar op ook dat je tong er niet aan vast blijft zitten als je likt.....

En zo heb ik weer een volgende zorg...

Ach... Wampie en haar katten....

"Ga je mee wandelen", vraagt Willem...

En dat laat ik me geen twee keer zeggen...

Meestal gaat hij alleen met zijn vier honden vrienden...

Flink door stappend altijd .. en dat hou ik niet bij...

En dan heerlijk met zijn vier vrienden alleen door het bos en op het veld samen spelen met de stok of de bal....

Hij en zijn vrienden... meditatief moment...

Maar nu gaan we samen... jippie...

De camera moet wel mee... ja Willem...!

Één grote drek zooi is het... met hier en daar een bevroren plasje in een spoor....

Je glibbert alle kanten op...

We zoeken een stuk waar bladeren liggen...

Maar daar waar de bladeren zijn groeien ook mini dunne twijgen die over een paar jaar ook grote bomen zullen zijn...

En die takken zwiepen tegen je kuiten.....

Aanvulling: koude kuiten.... au dus...

Survivallen dan maar....

Maar eenmaal door het bos dan toch dat heerlijk open stuk waar de honden los gaan....

Glibber... glibber... over het pad....

De honden trekken zich er niks van aan....

Hoe blubber hoe flubber.....

Ze rennen, buitelen over elkaar, zoeken stokken en doen behoeftes waarvan ik de geur volop binnen krijg als ik erlangs loop....

Op het grote veld is het feest....

De voorbijgangers blijven er zelfs even voor stilstaan...

Het is ook een mooi gezicht die vier bandieten van ons op een rij te zien...

De damp slaat van de grond als ze gaan liggen...

Willem en ik genieten met volle teugen...

Mijn camera draait overuren...

Het ene plaatje nog mooier dan het andere....

En we houden vol...

We zijn zo een paar uur weg...

En net als we dan zeggen dat we maar eens naar huis moesten gaan, komt die reiger...

Lang leve het jacht instinct.... al snel ruiken de vier de prooi...

Ze schieten er op af... maar lekker puh.... je kan me toch niet krijgen....

Bijna rechtstandig vliegt de reiger op en weg is ze...

Ze draait in zweefvlucht een rondje boven onze hoofden.... en gaat weer zitten...

Daar gaat de meute weer.... alle vier....

En net als ze hun bek open willen sperren vliegt ze gracieus weer henen....

Zo cirkelt ze boven ons en neemt dan de bocht het pad in waar wij over moeten als we huiswaarts keren...

En ja hoor... daar zit ze weer.... de snavel uitdagend

hoog wijzend... de overwinningsblik in de kraalogen.....

We moeten er wel om lachen Willem en ik...

Het spel herhaalt zich hierna nog zo'n drie keer...

En instinct is instinct... ze blijven het proberen...

En overleving is overleving.. dus mevrouw reiger vliegt elke keer op tijd weer op....

Och wat een zalige wandeling...

Wat een super foto's...

En wat een uitgetelde honden....