9 januari 2021

Dag van: 

Nee... krakend stil bestaat niet...

Knisperend stil ook niet....

En toch is het dat...

Er hangt buiten een soort serene stilte die knispert en kraakt....

En als ik naar buiten kijk snap ik waarom....

Het is geen witte wereld maar wittig is zij wel...

Er ligt een laagje rijp op gras, takken, bladeren, de brug, de stenen in de tuin.... en op de vogel waterbakjes....

Op het water in de sloot ligt een flinterdun laagje ijs...

De zon staat hoog aan de hemel...

De lucht is van het zuiverste blauw....

En dat is wat ik hoor... de zon die de rijp doet

ontdooien.... de blaadjes die zich los wrikken uit de rijp en hun nerven strekken....

Het zijn de voetstappen die over de ijsdiamantjes lopen...

Knisper... kraak... knisper..... kraak....

Ik ben allang blij dat er geen sneeuw ligt... ik heb het daar niet zo op....

Maar als ik even later aangekleed en wel buiten sta om wat foto's te schieten van deze eerste winter tekenen, krab ik me nog een keer goed op mijn hoofd...

Volgens mij had er toch beter sneeuw kunnen liggen...

De kleine plasjes water die na een bui zijn blijven liggen op de stenen en treden, zijn spekglad...

Hoe flinterdun ze dan ook mogen zijn, ik breek mijn nek er bijna over....

Ik doe vandaag weinig....

Hang een beetje voor de tv en kijk de ene quiz na de andere...

Het lijkt wel of dat weer in is....

Quizzen....

De pub quiz, de quiz in een of andere ronde bal, de muziek quiz...

Maar eerlijk is eerlijk... op zo'n lazy dag is alles beter dan tele shopping of sponce bob....

Daarbij streelt het de ziel al als je drie van de zes vragen goed hebt...

Ja jemig.. wat weet ik nou van Ecuador....en van scheikundige elementen...

Willem wandelt met de buurman... waar we vanavond ook heen moeten want de buurvrouw is 69 geworden...

Ik doe de boodschappen...

Cadeautje..... oeps... had ik online moeten doen...

Dan maar bloemen...

En we eten verse tomatensoep vanavond... met veel extra's...

Feestje van de buurvrouw...

Koetjes .... kalfjes... paarden en veulentjes.... maar gezellig.... en weer de wereld aan lekker hapjes.... tapas....

Ik heb niet veel te melden...

Voel me nog wat brak van de emotie aanslag van gisteren...

In mijn hoofd ben ik veel bezig met onze vrienden van de niertransplantatie waarvan de eerste morgen al naar het ziekenhuis gaat...

En hoe anders alles in corona tijd gaat dan....

Afscheid nemen in de auto...

Niet mee mogen lopen... niet bij blijven zitten...

En wij..... beterschap en succes wensend op afstand....

Buiten is het koud..

De rijp vormt zich opnieuw een laagje over de wereld...

Het ijs verdikt... millimeter voor millimeter....

De sterren staan flonkerend aan de heldere hemel..

De nacht is eigenijk net zo prachtig als de dag...

En Bengel wil naar buiten toe...

Ze blijft volhardend voor de deur zitten... laat me eruit... laat me eruit....

Nou echt niet dikke poes... veel te koud voor kattenpootjes.....