Dag van:
Het blijft wennen die wekker....
Weer is het Willem die me nog meedogenlozer dan een wekker, wakker schudt....
"Zet dat ding uit!!!".....
Waarbij ik me dus tegelijkertijd afvraag of ik niet beter Willem als wekker kan laten fungeren....
Maar goed... ik zit met koffie klaar voor de pc te wachten op mijn collega's...
Vanmorgen beginnen we met een gezellig samenzijn...
En ja het voelt goed ze weer te zien en te spreken...
Al merk ik al snel dat er in twee weken afwezigheid veel kan gebeuren als ik de verhalen hoor....
Het waren niet voor allen 'prettige feestdagen'.....
Dan pak ik mijn werk maar weer op...
Beantwoord de mailtjes.... kondig de nieuwe online lessen aan.... maak weer nieuwe lessen waarbij ik me weer nieuwe software eigen maak....
We leren nog eens wat in lockdown....
Ik chat met ouders..... zie de kinderen heerlijk bezig zijn....
Want hoe heerlijk een klas ook kan zijn... er gaat in de meeste gevallen niets boven lekker thuis zijn bij papa en mama.... zelfs niet na twee weken kerstvakantie...
Al denken papa's en mama's daar soms even heel anders over....
Ook mijn kleinkinderen zijn thuis druk met thuis onderwijs...
Ook daar valt het af en toe niet mee met getallen die moeten springen...
Zeker als oma en Willem er ook geen raad mee weten....
Dan krijg ik een vriendin aan de lijn... opgewonden... nerveus.... blij.....
"Wampie, dinsdag vindt de niertransplantatie plaats"....
Ik kan mijn oren niet geloven....
Ineens zijn plannen en onzekerheid, afspraken en zekerheid geworden...
Ineens gaat het echt gebeuren en is wat nog ver weg leek heel dichtbij...
Zondag haar man naar het ziekenhuis, zij maandag, dinsdag de operaties..... woensdag zullen ze elkaar pas weer zien...
Nu in algehele quarantaine zodat er van nu tot zondag niks meer kan gebeuren...
Zo tastbaar nu... zo dichtbij... zo werkelijk...
Om dan de draad voor school weer op te pakken is 
lastig....
lastig....
Maar ik pers er nog twee les voorbereidingen uit... vergeet hals over kop een overleg....
De koek is op....
Willem met Benji naar de dierenarts...
Twee weken een lusteloze hond waar niks in zit en niks uit komt.... die slaapt en slaapt... niet speelt... niet eet... nee da's niet goed.....
En we kunnen het niet op groeipijn of hormonen blijven afschuiven....
Maar wat een feest... De dierenarts kan op een gevoelige linker knie na ook niks vinden...
Koorts heeft hij wel...39.6....
Maar verder voelt en klinkt alles goed....
Een spuit... pillen... tot ziens en over twee weken terugkomen... en dat was het....
En wat doen we vanavond dan weer...?
We kijken het programma over de vaccinatie.....
Doen we het wel of niet....
En tuurlijk doen we het.... dat stond immers al vast...
Al merk ik ook dat er toch best iets van 'oei eng' onder schuilt....
Als je alleen bedenkt dat 'oei vreselijk eng' die corona, veel zwaarder weegt dan de 'oei eng' die vaccinatie, dan lijkt me de keus niet moeilijk....
Dan eindelijk hebben we de rust om te kijken naar de serie I.M.......
De eerste aflevering zitten we samen ademloos te kijken....
Hongerig naar de tweede, we hebben alles opgenomen tot nu toe, blijven we zitten en kijken de tweede er achteraan.... en de derde....
Ademloos... genietend.... ontroerd....
Wat een verhaal... wat een acteer spel.... wat een regie....
Lang geleden dat de Nederlandse televisie zoiets moois produceerde....
Het taalgebruik ook..... sommige stukken lijken wel poëzie....
En hoe het neergezet wordt... wat een acteurs....
Nee, niet nog één ... nu is het echt tijd...
Maar heerlijk om weer iets te hebben om naar uit te kijken....
Grappig... dat ik in een tijd van opnemen... terugkijken.. uitzending gemist... Netflix... prime video... en weet ik veel, toch nog denk 'daar moet ik straks de dvd box van hebben'.....
Bestaan dvd spelers eigenijk überhaupt nog wel...???
Och...... muts uit de tijd van bandrecorder en cassette speler..... waar heb je het over.....hihi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten