8 januari 2021

Dag van:

Wow.... hij hakt erin die laatste aflevering van I.M.

Ik huil al voor Ischa dood is....

Ik schrik van de beelden van zijn ouderlijk huis...

Het had mijn ouderlijk huis kunnen zijn....

Kasten vol voorraad..... koffie, suiker, melkpoeder....

Ik zie ze nog bij ons in de kelder en kasten staan...

Mijn moeder bleef voorraadjes aanleggen...

Houdbaarheidsdatum onbekend... maakte ook niet uit... als er maar genoeg was... voor 'als'... voor 'stel dat'.....

Wanden vol boeken en hebbedingen uit verre landen, of gewoon van dat waar hij was... mijn vader....

Maakte niet uit.. als het maar duur was en mooi want...'als'..... want 'stel dat'.......

Alles bij ons draaide om de zaak..... het Nederlands economisch pers en advies bureau.... de contactgroep exportdeskundigen... en het dutch arabian trade promotion centrum....

Maar eigenijk draaide het om alles wat niet verteld werd....

Om twee compleet getraumatiseerde ouders...

Een moeder uit een streng christelijk gereformeerd gezin die de Jappenkampen overleefd hadden...

Een vader geboren uit een moeder van 14 jaar... onecht kind... en dat in 1907.... toen er nog diligences reden.... vader onbekend....een moeder die hem niet wilde....1e wereldoorlog... tweede wereldoorlog... zijn moeder die hem... haar eigen zoon verraadde aan de Duitsers....

Twee compleet getraumatiseerde ouders die twee kinderen kregen...

Ik herken het verhaal en de beelden van Ischa zo goed....

Geen grond onder je voeten gehad hebben....

Geen voedingsbodem....

Te klein voor zulke grote dingen die je meemaakte....

Altijd op de vlucht... voor wat...?

Begrippen met een bodemloze betekenis....

Liefde...?

Veiligheid....?

Angst...!

Altijd in de weer om je ouders het naar de zin te maken....

Altijd bezorgd om hun welzijn....

Het nooit goed genoeg kunnen doen...

Hoe kon je dat ook.....?

Je was geen kind... je was bezit....

Bang om vast te houden...

Bang om los te laten....

De eeuwige tegenstrijdigheid.... 

Bewaren en verspillen...

Aantrekken en afstoten...

Liefhebben en haten....

Altijd gepaard gaande met bijna dagelijkse ruzies en scheldpartijen...

Vaak gepaard gaand met drankmisbruik....

Hoe leg ik mensen uit dat ik als kind een autoportier moest dichthouden omdat mijn vader uit een rijdende auto wilde springen tijdens een psychose.... mix van drank en tranquillizers...

Hoe leg ik mensen uit dat wij boven op mijn vader moesten zitten omdat hij een delirium had en alle messen, dolken, krissen van de muur wilde halen om ons iets aan te doen... ik die ze verstopte in de grote koelkast... en de dokter belde om mijn vader plat te komen spuiten...

Hoe leg ik uit dat mijn zusje bovenaan de trap mijn vader naar boven moest lokken omdat hij de trap nauwelijks op kon...

Hoe leg ik uit dat we hem bij het politiebureau weg moesten halen omdat hij in een dronken bui beroofd en aangerand was....

Hoe leg ik uit dat ik niet kon slapen omdat mijn moeder tot diep in de nacht de nieuwsbrief in orde maakte die de volgende dag op de post moest...

Mijn vader alle winkels af belde om te vragen waar wij bleven...

Hoe mijn moeder alles goed praatte wat zo vreselijk fout was...

Hoe ze ons onszelf schuldig liet voelen omdat we ons zo naar gedroegen...

Dat we niet mochten spelen, rennen omdat de mooie spullen dan stuk gingen....

We papier aan twee kanten moesten gebruiken en van de oude kerstkaarten de naam moesten afknippen om ze het jaar daarop weer te kunnen versturen terwijl we in een kasteelachtige villa woonden en personeel hadden....

Tegenwoordig zou je ervoor uit huis geplaatst worden...

Hoe leg ik dit uit... dit en nog zoveel meer vreselijke dingen... wie zal dit ooit begrijpen....?

Veel kinderen op mijn school ja...

Waarvan sommige die mishandelt of misbruikt zijn,  of waar nauwelijks van gehouden wordt omdat ze een beperking hebben, die uit huis geplaatst worden... en die dan bij jou in de klas met kerst hun kerstwens in de boom hangen met daarop 'weer bij papa en mama zijn'....

Die loyaliteit dus.....!

En ik huil... om Ischa.... en dus om mezelf.... en dat laatste daar baal ik van.....

Want ik ben nu wie ik ben....

Of eigenijk beter... ik ben er nog....

Maar het leven van Ischa was niet af....

En dat is het moment dat ik besef..... ons leven zal wat dat betreft nooit af zijn.....

We zullen altijd boven die grond blijven hangen omdat er geen bodem is om op te staan....

We kennen onze ouders... dat wat de veilige haven moest zijn, niet eens....

We weten niets van ze....

We zullen altijd op de vlucht zijn....

Op zoek zijn... naar iets wat er nooit zal zijn of komen....

Maar ik ben er nog...

Ik ben er voor al die kinderen waar ik voor zal gaan... staan... vechten....

Zij zullen niet hoeven meemaken wat mij ooit overkwam.....

Of toch.....?????

Maar laten ze dan in ieder geval leren... voelen.... dat er mensen zijn die wél van ze houden..... die hen het waard vinden om voor te gaan.... die blij zijn dat je er bent.... en dat je er mag zijn..... díé bodem.......

Ik heb trouwens het boek maar besteld....

Ik heb nog veel om over na te denken.....