Dag van
Mocht het al een zware dag worden vandaag, maar dat wordt het niet, dan houd ik me vast aan het feit dat vanavond mijn 47ste boek over Parijs op de keukentafel zal liggen....
'Ongewoon Parijs' .....
De dag kan mij niet snel genoeg gaan als ik daaraan denk....
Maar na vier dagen vrij is het eigenijk ook weer heerlijk om mijn klasje in te lopen....
Mijn agenda en de klassenmap op mijn bureau.... de stoeltjes op de tafels... mijn computer nog op zwart....
Eindeloos duurt het voordat dat ding is opgestart....
De lampen die ik bij binnenkomst aan deed, gaan als gewoonlijk weer vanzelf uit maar als ik opsta en een zwaaibeweging maak, ook weer aan....
De reden is mij onbekend maar zo zijn ze nu eenmaal ingesteld... en ze zijn tenminste eerder weer aan dan mijn computer is opgestart....
Op de agenda gele memo blaadjes met losse kreten waarvan ik nu de bedoeling nog niet ken maar die me straks vast door de klassenassistente haarfijn zullen worden toegelicht...
Twee dagen afwezigheid is genoeg om tal van interne mededelingen gemist te hebben...
De kinderen wijken vandaag niet van mijn zijde...
Het is ook niet niks, in twee dagen twee verschillende juffen voor de klas en dan nu weer hun eigen juf....
D. klampt zich zelfs aan mijn benen vast... maar vindt het ook weer prachtig als ik hem zo mee door de klas sleep....
Ik lees de overdrachten... help de kinderen hun tas uit te pakken... jas op te hangen... uit de rolstoel te helpen... en speel wat met ze mee...
Eerst maar weer eens rust in de onrust erfenis van de afgelopen dagen brengen....
Als volleerde Rembrandts staan ze allemaal een
kwartier later te verven op een heuse schildersezel...
kwartier later te verven op een heuse schildersezel...
De knutseljuf is er... en nou kunnen eigen juffen ook heel goed met ze knutselen maar de knutseljuf heeft altijd iets bijzonders...
En vandaag verven we dus vuur....
Mooie reden om het vandaag maar eens over de brandweer te hebben...
En dus schallen na de knutselles de brandweer sirenes via YouTube de klas in....
Op het puntje van de stoel zitten ze...
Harder juf..... harder....
En nou kunnen sirenes niet harder... maar volumeknoppen wel... dus geef ik die nog een extra zwieper naar rechts....
Niet veel tijd aan het eind van de dag...
Ik heb weer studie.... om half vier paraat in een ander lokaal van gelukkig wel mijn eigen school...
Dat scheelt een ritje....
Nog één keer les van een echte arts....
En wat is er nou lekker dan dát te leren dat buiten je eigen kaders ligt...
We steken er weer veel van op....
Maar dan is het negen uur en al donker buiten...
Mijn verlangen naar dat pakket op de keukentafel wordt steeds groter....
Aaaah nog even nakletsen dan.....
En zo sta ik in de kou in het donker samen met wat collega's nog wat na te kletsen....
Nu ga ik écht hoor....
Om kwart over negen thuis... en ja... daar ligt het pakket...
Maar mijn Willem is in een melancholische bui....
"Ik had ineens zo'n naar gevoel"....
"Stel dat jij dood bent... dan hoor ik nooit meer hoe heerlijke stem klinkt en je vrolijke lach.... dan zie ik nooit meer je ogen"....
Nou schat, ik ben nog niet van plan om dood te gaan... ik moet nog een boek lezen... en dat ligt op de keukentafel daar....
Willem overhandigt me het pakket...
Nu valt er niks meer te horen aan heerlijke stemmen of vrolijke lachsalvo's.....
Ik ben vertrokken in mijn boek.... loop door de steegjes van Menilmontant...Belleville..... sta op de stoep voor de deur waar Edith Piaf volgens de legende op een politiecape geboren is.... open deuren van binnenplaatsjes waar zich verboden schatten bevinden.... sta voor de versteende dood op Père la chaise
Mijn reis naar Parijs is al begonnen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten