Dag van:
Voor je het weet heb je de thuisdraad weer opgepakt...
De honden vrágen aandacht... de katten éisen aandacht...
Het brood moet uit de vriezer.... vergeten te doen gisteravond...
Er moet benzine gehaald worden in Duitsland...
De breipennen weer afgehaald en opnieuw begonnen...
Maar.... wat we ook doen.....steeds weer kijken we even naar het kunstwerk wat we in Parijs kochten... en dan komen de herinneringen weer boven...
De malle ober met zijn gekrulde snor... die een compleet schoolbord voor ons neerzette....
De zoektocht naar een pinautomaat want Willem moest en zou de cd bemachtigen... zo leuk voor een clownsact die muziek....
Het gehijg bovenaan de trappen...
Zo ontzettend veel gelachen samen...
Het gestreste gedoe van Willem om maar op tijd op de vergadering te komen, maar file na file die achter elkaar opdoemde....
Nu hebben we het wel gehad zei Willem dan en drukte het gaspedaal vol in....
Maar hij kon ook direct de rem weer induwen want hopla daar had je de volgende file....
Het avondje doorzakken in de blauwe cavalier... en de ober die Willem op het laatste maar een liter glas bier kwam brengen... dat scheelde hem elke keer een loopje in het toch al zo drukke café....
De aanhouding door 6 agenten in het metrostation omdat we ons mondkapje waren vergeten op te doen...
De irritatie van onze niet werkende metro weekkaart die bij controle steeds wel goed bleek te zijn maar die de automaat niet accepteerde....
Het scheve hotel... niet alleen de muren maar ook de vloer liep scheef dus je moest jezelf goed overeind zien te houden....
En hoe scheef je de trap opliep.... daar hoefde je niet eens teveel alcohol voor gedronken te hebben...
En had je dat wel... dan viel het niet op...
De fotoreportage van de verwoesting door de brand die in de notre Dame had huisgehouden...
Van buiten mis je alleen de toren... van binnen is het echt vreselijk.... zwart verkoolde puinhopen....
De leuke gesprekken op de terrasjes....
Niet alleen met elkaar maar ook met de plaatselijke bevolking..
En hoeveel je non verbaal toch kan overbrengen...
Het gesprek waarin we onze vijftien jaar samen voorbij lieten gaan...
En hoe trots en blij we zijn dat we samen stand hielden en dat 1 juli volgend jaar bezegelen...
De gestreste ober die zomaar twee stoeltjes onder de konten van gasten weghaalde en ze krukjes gaf...doorging met bestellingen opnemen.... en maar ongeduldig bleef foeteren tegen andere klanten... totdat wij vroegen of het wel goed met hem ging....
Toen lachte hij... en werd rustiger....
Onze strijd om nou wel of niet de bedelaars geld te geven.... en dan toch besluiten het niet te doen...
De police te paard..... als we vroeg waren reden ze heen... richting la Bastille.... was je laat dan kwamen ze terug...
De kinderen die de duiven achterna renden op het plein voor de notre Dame.... en ze nooit te pakken kregen....
De indrukwekkende foto's langs het hek van het Parijse stadhuis... met boodschappen over de doodstraf... onterechte arrestaties omdat je voor je mening uitkomt....en dan de wereldkaart met al die rood gekleurde velden waar doodstraf en menselijk onrecht of juist onmenselijk recht zo'n grote rol nog speelt....
Ach er was zoveel.... en dat in maar een paar uur Parijs eigenijk....
Maar we pakken de thuisdraad weer op....
'Oma kom je morgen'.....
En natuurlijk komt oma dan....
'Papa ik kom vandaag niet, ik blijf bij mama..... voel me niet lekker'.....
Blijf maar lekker in je bed schat...
'Wampie ga je mee naar de stad, ik moet een Romeins soldaten kostuum hebben en ik weet de weg nooit in de stad'....
In Parijs zouden we Google maps aanzetten.... en zeggen "Wist jij dat dat zo dichtbij was?"....
In de straat staat een verhuiswagen... we kunnen er niet langs...
En als je de andere kant op wil gaan staat daar een grote graafmachine.... ook niet langs te komen...
Problemen van alledag...
In Parijs zou je nu een claxon serenade horen.... en probleem was opgelost...
'Wampie denk je eraan dat we vanavond bij de dominee en haar vrouw eten'....
En dan haal je weer een leuk cadeautje.... wel zo netjes als je ergens voor het eerst op visite gaat....
'Wampie die nare vent heeft me weer geappt, wat moet ik terug appen?'....
En je stuurt je antwoord....
Zou Parijs ook nare kerels kennen....?
Vast wel.... maar ook vast een stuk minder... want ze zijn zooooo veel galanter.....
We laten de honden weer alleen...
Dit keer niet eten op een verwarmd terras maar in een knusse huiskamer in Loil, waar de houtkachel brandt...
Bij een ontzettend leuk creatief stel.... waar het niet alleen om de kerk draait maar om zoveel meer....
Waar de kat miauwt om haar eten en wat aandacht...
Waar de vis lasagne heerlijk smaakt en je even later bij het toetje stoofpeertjes met appel kaneel joghurt en verse walnoten niet weet wat nou lekkerder was....
Waar ik beloof een klein deeltje van het vele werk dat de kerkdiensten met zich mee brengen, zal overnemen...
Waar nieuwe ideeën geboren worden...
We rijden naar huis...
Ergens in een straat in Loil is een waterleiding geknapt...
We staan stil voor een enorme water overstroming...
Mensen op kaplaarzen proberen de ingangen van hun huis te beschermen tegen binnen stromend water...
Het ziet er waarschijnlijk catastrofaler uit dan het misschien is...
De gemeente is gebeld...
Ik geef ze als tip mee dat de brandweer bellen ook een idee is...
En denk weer terug aan de kleine brandweerjongen met zijn te grote helm....
Ik zie de felrood met gele brandweerwagen weer manoeuvreren om de poort uit en de smalle straat in te komen...
Parijs en thuis.... één been is hier... mijn hart nog daar...
Parijs is nog té dichtbij....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten