18 oktober 2021

Dag van:

Willem is begonnen met het schrijven van een nieuwe preek...

Talloze boeken en kranten (Trouw), liggen op de keukentafel....

Elke keer staat hij op, loopt naar mij in de kamer toe en leest weer een artikel voor....

Van Ali B....van een Amerikaans ex bendelid.... en ga zo maar door....

Ik hoef de krant niet meer te lezen zullen we maar zeggen....

Toch wel erg prettig dat Trouw een soort van filosofische krant is...

Tenminste, de weekend editie dan...

Want verder dan de weekend editie reikt ons kranten budget niet....

Enfin... ik kan nog geen zucht zuchten, geen scheet laten, mijn kont niet keren of.... "zit stil.... hou op.... ik heb er last van"....

Dusssssss ik vertrek.... tijdelijk dan welteverstaan....

Óp naar de shop......

Met de winter in aantocht kan mijn kledingkast wel weer een boost gebruiken....

En kijk... moesten in de coronatijd veel winkels helaas hun deuren sluiten... inmiddels zijn ze weer bevolkt... met wéér andere kledingmerken....

Met ietsje aan buikvet minder, scheelt je dat toch een

maatje en kan ik in de rekken van xxl of 48 kijken....

Bij steeds meer winkels wordt dat een redelijk gangbaar maatje én... je vervalt niet alleen maar in model hobbezak....

Ik moet alleen desalniettemin toch elke keer even slikken als ik ook in maatje 48 er nog lang niet zo slank uitzie als de poppedijnen op de foto's in het modeblad....

Zouden die ook werkelijk maat 48/50 dragen...???

Zou er niet een ietsepietsie gephotoshopt zijn... al was het maar voor mijn gemoedsrust....????

Het is denk ik een kwestie van leren accepteren....

Maar tja... daar doe ik al heel wat jaartjes over....

Aan dat proces lijkt geen end te komen...

En die poppedijnen blijven in de tussentijd maar dennen en ranke populieren...

Daar sta ik dan tussen... als met een lijf van een Amerikaanse eik van 100 jaar oud...

Met elke jaarring een laag vet....

Toch overwin ik een zekere drempel en pas toch die jurk met elastiek in de taille....

"Oooh u oogt veel slanker dan in dat wijde ding mevrouw"...

(Ze noemde het echt 'ding' hoor; mijn wijde tuniek van bekend merk en respectabel geldbedrag)...

Ja duhhhh .... maar nog steeds wel overtollig vet.....

En nu meer zichtbaar dan wanneer ik het verstop onder wijde hoempapa vodden.....

Al moet ik haar stiekem wel gelijk geven... alleen,  ik wil er nog niet aan....

Alsof ik onder mijn cocon van wijde lappen vanzelf zal metamorfoseren....??!!

En er vanzelf ooit een maatje 38/40 onder vandaan zal komen...

Nou ammehoela.....echt niet dus hè....

Ik weet het heus wel allemaal, maar ik wil er, tegen beter weten in,  nog zo graag in blijven geloven.... 

Het sprookje dat alles vanzelf gaat... zo'n leien dakje gevoel.... of dunne str*nt door een trechter...

Dát gevoel.....

En voor de zekerheid neem ik toch maar dat vestje ook mee... dat camoufleert zo lekker....

Dat was winkel één...

Nu toch ook maar naar mijn veilige Paprika winkeltje...

Kijk.... daar begrijpen ze de vrouwen van weelderig postuur tenminste...

Ze doen niet aan small, medium of xen large....

Noch kom ik er maatjes als 34, 36 t/m hooguit 46/48 tegen...

Nee, nee Paprika denkt in 1, 2, 3, 4, 5 en hooguit een 6je....

En iedere vaste klant die zich net als ik graag laat bedotten weet dat maat 1 pas bij 44 begint...

Maar dat hebben wij het niet over en zeggen dat zeker niet hardop

Ik word er blij van....

Ook omdat ik zeker weet dat ik geen jaloersmakend maatje 36 hier tegenkom tussen de rekken....

Alleen hoe je het ook wendt of keert..... ook zo'n curvy

modewinkel moet met de mode mee...

En dan bedoel ik niet alleen de kleuren en de stofjes maar ook de modelletjes...

En Paprika heeft veelal te maken met zelfverzekerde zichzelf accepterende curvy ladies....

En niet met onzekere, zichzelf voor de gek houdende uitgezakte modderige hangbuikzwijntjes op leeftijd.... waarvan zelfs de spek al over datum is....

Dus die "Ik ben trots op mijn lijf" dames die doen graag mee aan die nieuwe trends....

En ik op safe, het A- lijn model dragend,  spelende rampgeval ben dus haast genoodzaakt toch maar eens vaart te zetten achter mijn "heb je lijf lief" proces....

Ik wurm mezelf dus met de moed de wanhoop in een maat 3 (oooh halleluja) overslag jurk....

Wedden dat mijn cup E dit niet trekt....

Maar de Paprika ontwerpers (ook niet gek), hebben natuurlijk allang rekening gehouden met het feit dat niet alleen de spekrol hangt.....

Die weten allang dat tieten in hun buitensporige maten  hangen....

Zij willen immers dat hun klanten met succesverhalen thuiskomen....

En dus... verhip.... geen uitpuilend wild vlees boven de navel maar keurig ingepakte borsten op okselhoogte....

En dan komt zelfs bij mij de twijfel.... 

Als je dus maar de goede maat hebt.... de juiste ontwerper... en een greintje eigenwaarde goede wil, dan vindt je zo'n jurk met snit dus toch mooi staan en groeit dat gevoel van "Nou ja, dan maar weelderig... maar best wel acceptabel mooi"....

En inderdaad beter dan die zak van Sinterklaas om je lijf.....

En dus probeer ik ook die jurk die de taille accentueert...

Welke taille...????

Vroeger had ik pas een taille... en daar was ik redelijk trots op ook nog eens....

Maar met de overgang... verdween de overgang taille heupen mee zal ik maar zeggen...

En nou is die overgang al een kwestie van overleven....

Want al heb ik dan nauwelijks opvliegers gekend..... tussen mijn oren gebeurde er van alles....

En het feit dat je lijf andere proporties aanneemt, hielp daar nou niet echt bij....

Enfin ik moet toegeven dat het spiegelbeeld geen verkeerde indruk achterlaat....

Als ik zou accepteren dat wat ik zie,  is wat het is, dan zou ik bijna kunnen zeggen dat dat best aardig oogt....

Netjes vooral... en leeftijd gerelateerd.... maar toch frivool....a la Wampie

Ik weet nog dat mijn moeder ooit zei "meid je gaat vanzelf ook bloemetjesjurken met bustenaad dragen"...

Ik heb haar compleet, op niet zachtzinnig wijze, voor gek verklaard....

Maar zoals zo vaak krijgen moeders toch gelijk....

Maar dus... ik kom hoe dan ook niet met vormeloze niemendalletjes thuis maar met gevormde outfits...

En een vestje....

En met die wol van zaterdag op de beurs ga ik er als de wiedeweerga nóg een paar breien....

Dat dan weer wel...

Ik bedoel... het is een proces hè.... en zoiets moet je de tijd geven...

(En dan te bedenken dat er .... over niet al te lange tijd....nog een bruidsjurk moet komen)....