Dag van:
Vroeg uit de veren....
Letterlijke veren ook ....
Al verliest mijn donzen dekbed verliest veelvuldig haar veren tegenwoordig...
Ik mag elke dag wel stofzuigen als ik zo om me heen kijk 's morgens....
Het lijkt wel of ik 's nachts een kip kaal pluk....
Maar hup.... met een beetje mazzel brei ik vanavond een deken want de Nederlandse breidagen wachten op me...
Gauw de vriendin ophalen met wie ik samen zal gaan....en dan samen al keuvelend naar Zwolle rijden...
En al keuvelend vergeet je alle tijd dus het lijkt alsof we vijf minuten later al in Zwolle staan.....
Waar bleven die kilometers....?
Corona check.... toegangskaarten.... ook al op m'n
mobiel.... en met een paar stappen staan we in de hal.....
mobiel.... en met een paar stappen staan we in de hal.....
Hal??????......
Het lijkt wel een paleistuin.....
Een Keukenhof....
Ik weet nog dat ik met mijn vriendinnetje op koningsdag ooit naar de Keukenhof ging....
Dat we niet genoeg kregen van al die kleur....en al dat moois....
En dat we tegen elkaar zeiden " als we ooit in een depressie raken moeten we gauw weer hier heen"....
We werden zo vrolijk en blij van die bloemenpracht en kleurenzee....
Als je al zorgen hebt dan verdwijnen die als sneeuw voor de zon zodra je daar binnenloopt...
Nou..... datzelfde gevoel kreeg ik hier....
De hal binnenkomen en alleen maar kleur zien... kleur, kleur, kleur....
Maar dan van wolletjes en katoentjes....
Zoveel creaties en combinaties..... zoveel creativiteit en vlijt....
Eerst maar eens even rondlopen en genieten....
En al dat moois in ons opzuigen.... de kleuren op je netvlies...
En voelen.... prikwolletjes... zachte wolletjes... kriebel wolletjes... stugge wolletjes....
En horen... al die gezellig gezellig kakelende dames en het aaah en ooooh....
En ruiken.... lanoline... verfbaden.... schapen....
Ofwel.. hoe zintuigprikkelend kan zo'n beurs zijn.....
Tweede ronde....
Keuzes maken.... kleuren bij elkaar zoeken....
Waar was dat ene kraampje toch....
Ooooh die wil zal toch niet op zijn...
Nee veel te duur....
Jakkes, nare verkoopster....
Oh jammer, boven budget....
Hmmmmm, geen patroon voor....
Derde ronde...
Kopen, kopen, kopen...
Terug en toch maar bijkopen... je weet wel... proeflapjes en zo....
Dus voor de zekerheid...
En anders maar een sjaal of barètje erbij....
Nog meer kopen....
En praatjes maken....
Heel veel gezellige praatjes....
Prettige ontmoetingen....
Nieuwe adresjes....
Vierde ronde....
Weten we zeker dat we alles hebben?....
We weten het zeker!!....
En anders hebben we die leuke adresjes nog....
En nog anders.... we beginnen gewoon een eigen wolwinkeltje.....
Maar nu op naar wat te eten....
Marike kent een wegrestaurant annex truckerscafé..... in Beekbergen....
Nou.. dat zal me wat zijn...
Maar wat schetst mijn verbazing als we afrit 22 afrijden en in het bos terecht komen bij een schattig truckerscafeetje....
Een en al gezelligheid en lekker eten....
We raken trouwens wéér niet uitgepraat boven onze cola en verse muntthee....
En zelfs het broodje warm vlees eindigt als broodje koud vlees van al dat geklets.....
Dan toch echt naar huis...
Maar ik heb de ene nog niet thuis afgezet of ik denk...."hé, nu rij ik ook langs Marleen de getuige.... lange tijd niet gezien en ook tijd om bij te praten"....
Ik zet de auto voor haar huis... gluur door de ramen... en ja hoor... daar ligt ze....
Nou ja.... niet echt liggen maar zoiets als achterover in je stap-op hangen.....
Moeizaam komt niet zij maar de stoel wel overeind....
Oh hoe heerlijk is het om foto's te bekijken van goede tijden....
Om alle gelezen boeken van de afgelopen tijd door te nemen... over de kinderen te babbelen.... en goede series door te nemen....
Meidenpraat.... ouwe wijven geklets.... dames gegiechel....
We doen het allemaal....
En voor we er erg in hebben is het alweer veel te laat....
Maar wat voelde het lekker....
Oh ja... en nee, we hebben beide de 7 zusters nog niet gelezen...
Willem is nog niet thuis...
Die komt van de verjaardag van zijn kleinzoon...
De honden nemen genoegen met het vrouwtje...
Als er maar iemand is... ze hebben lang genoeg we alleen gezeten...
Maar net als ik mijn haakwerk wil oppakken (en dus nog niet mijn nieuwe aankopen).... komt Willem binnen....
Mooi op tijd om samen te horen dat het programma 'Chansons' een vervolg zal krijgen...
Een mededinging die we juichend in ontvangst nemen...
Maar Matthijs gaat door, is ook weer geweldig....
Het gaat over Parijs.... en zanger Dave vertelt en zingt over zijn stad.... en onze stad waar we over anderhalve week eindelijk weer zullen rondlopen...
Twee opmerkingen raken me....
Hij heeft het over zijn levenspartner... zijn vriend....
En als hem gevraagd word wat die liefde zo mooi en blijvend maakt is zijn antwoord "het gevoel dat ik wil sterven in ZIJN armen....
Oh wauw.... dát gevoel is het dus... en dat zijn de woorden die ik zocht...
Niet het cliché van 'ik wil met je oud worden '... nee....de opmerking ik wil sterven in jouw armen....
Die opmerking maakt het immers helemaal af....
Ontroerend mooi....
De laatste vraag die Matthijs dan stelt is "Wat maakt voor jou het leven de moeite waard?"....
En dan dat antwoord...."verrassingen"......
Steeds weer verrast worden en nieuwsgierig zijn naar de volgende verrassing....
Zoiets als op een breibeurs rondlopen, al die kleuren zien en gauw naar de volgende kraam lopen voor nog weer en meer mooie kleuren....
Ik heb wel wat met die Dave....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten