30 oktober 2021

Dag van:

Waar blijft oma nou.....?

Nou jongens... dat zal oma jullie vertellen...

Oma zit zo ongeveer nu in Rotterdam bijna want ze wordt omgeleid....

Alsof ze van Parijs naar Arnhem nog niet genoeg ellende had gehad....

Maar... waar blijft oma nou......?

Nou jongens... oma zal even verder vertellen....

Omdat de A2 dicht zit en oma de A23 op moet en dus twee erg drukke snelwegen door de omleiding samen over één weg moeten...... staat oma strak vast in een file.....

Vooral een stilstaande file...

En was Haarlem nou om de hoek..... dan was het nog niet zo'n ramp misschien....

Maar Haarlem is sowieso al 1 uur en drie kwartier rijden....

Daar komt nu wel een uurtje bij dus...

Met andere woorden... oma is twee en een half uur onderweg.....

Tja... en ach... als je dan schaamlipknijpend..... je blaas

in toom houdend... je sluitspier in de knoop leggend... de voordeur op een kier ziet staan.... een wit laken achter de keukendeur ziet weg schieten.... en twee spookjes ineens krijsend achter die deur op je af ziet komen.... dan vergeet je blaas, sluitspier, en schaamlip.... en spreidt gillend van zogenaamde angst,  je armen uit..... waar de twee spookjes gierend van de lach omdat oma zo bang was,  in verdwijnen....

Toch eerst maar even die wc....

Wat een opluchting.... ik voel de blaas gewoon zuchtend ineen krimpen terwijl ze leegloopt....

Oma... oma... je bent precies op tijd...

We gaan een spelletje spelen....'spookslot'....

Alleen oma vraagt zich stilletjes af waarom die file niet tien minuten langer duurde...

Mag oma eerst een kop koffie....?

Gelukkig moet papa eerst het slot (het lijkt wel een prefab ikea bouwpakket), in elkaar zetten....

De spoken trappelend van ongeduld ernaast...

En als het dan klaar is speelt eerst papa het spel met ze....

Vanaf de bank... onderuitgezakt met een dampende kop koffie in de hand aanschouw ik wat mij te wachten staat....

De route door een spookslot met een spook op de hielen die mij met een stalen kogel probeert om te werpen als ik in zijn gevarenzone kom.... en dat kom je vaak.....!

Nu, letterlijk met het bebloede mes op de keel, wordt oma gedwongen het spel te spelen....

Twee rondes oma....

De eerste ronde verliest oma natuurlijk schromelijk....

Maar die tweede ronde...jaaaaaa oma beats the goast....!

Oma... oma...nu het computerspel....

Maar oma bezoekt eerst de twee konijntjes... neemt nog een kop koffie... en bekijkt wat haar nu weer te wachten staat....

Mario bordspel party....

Ik krijg een joystick in handen geduwd...

Zoek het maar uit oma waar die knopjes voor dienen...

En als oma om uitleg vraagt krijgt ze in ijltempo de functie uitgelegd die ze na het tweede knopje alweer vergeten is....

Enfin... we zien wel...

Twintig rondes hè oma....

Het is geen vraag... meer een mededeling....

En weet oma nou hoe lang een ronde duurt... nee toch....(had ze dat maar....)

Maar ik begin er schik in te krijgen...

Oma is Yoshi.... tenminste een herkenbaar icoon voor oma's....

En ik ren, ontwijk, dobbel, spring, verlies munten, koop warp stenen en geluksdobbelstenen.... verzamel sterren....en zowaar sta ik na 10 rondes op de tweede plaats....

We spelen een uur.... we spelen twee uur.... maar gelukkig voelt dit beter dan een file....

Het eten is klaar.... ronde 14....

Nog 6 rondes te gaan maar de maag knort...

Alleen... als het eten op is kan oma het niet opbrengen om nog eens adrenaline voor 6 rondes aan te maken....

En... er moet nog veel rond de bruiloft met mijn schoondochter, de ceremoniemeester, besproken worden....

Luna houdt het ook voor gezien...

En als broer Michael komt vragen of we nu eindelijk klaar zijn, krijgt hij van haar te horen "Nee Michael nu niet... we zijn met vrouwen trouw dingen bezig...."

Oma laat wat trouwjurken van haar keuze zien...

"Nee oma... dat kan echt niet...."

Oma laat wat decoraties zien...

"Nee oma.. je snapt er niks van"....

Je kleinkinderen zijn je beste raadgevers moet je maar denken....

Maar dan is echt de koek op...

Oma moet ook nog terug....

"Ja oma en het is al pikkedonker"....

En het regent ook nog eens, constateert oma als ze onderweg is...

Maar gelukkig rijdt alles lekker door... neem ik een andere weg dan heen en kom ik om half tien de eigen huiskamer binnen rollen.... waar Willem heel lief gewacht heeft met kijken naar 'Matthijs gaat door' waar we even later samen van zitten te genieten...

Dia de la morte.... Mexicaanse feestdag waarop voor één dag de doden worden herleefd .... Paul van Vliet mijn grote held... Jan Rot, zing zichzelf het halleluja toe.... met eigen been in zijn eigen graf... toegezongen door het publiek....meer dan een maandje of wat heeft hij niet meer te leven... prachtig liefdesverhaal.... lieve Joost Prinsen... het seizoen zit er weer op....

Wat een aangrijpende uitzending...

En ook al zal dan de wintertijd ingaan.... morgen heb ik wéér een drukke dag voor de boeg....

Het is tijd... de hoogste 'wintertijd'......