Dag van:
Middenin een heftige scène waarin James Bond beschuldigt wordt van onvoorzichtig en te betrokken gedrag gaat de tv uit...
Teken voor mij om naar boven te gaan...
En ja... even later hoor ik de vertrouwde zachtjes prevelende stem van Willem die zijn preek voor morgen nog even doorneemt... en niet gestoord wil worden....
Inmiddels zo'n vertrouwd geluid op de zaterdagnacht....
Het tweede wijntje zorgt voor een verdovende stilte in mijn hoofd.... de steken erin nemen af....
Me erin vastbijten was de laatste weken mijn motto....
Me vastbijten in het ervoor zorgen dat die ene leerling krijgt waar hij recht op heeft...
Een grote mond af en toe... en volhouden....
En het kreeg resultaat...
Me vastbijten in het geluk van mijn kinderen en kleinkinderen...
En kijk.... het lukt me.... investeren....oude banden die weer opbloeien en vaste grond onder de voeten krijgen....
Me vastbijten in dat haakklusje dat ik te klaren heb voor een lieve vriendin....
Twee dagen ploeteren... kijken.... onderzoeken.... proberen en weer proberen....
En yesssss... het lukt me....
Me vastbijten in het idee dat ik het waard ben een mooie trouwdag tegemoet te zien volgend jaar...
En écht... ik begin het steeds meer te voelen....
Ik ben een 'gelukkeling'.....
Maar dat geluk komt je niet aanwaaien....
En zoals het nu mee zit, zullen er ook weer tijden komen dat het tegen zal zitten...
Vastbijten... volhouden... schouders eronder.... moed verzamelen....
Als Willem zijn preek voor de zoveelste keer geoefend heeft en zijn stem beneden wegebt .... hoor ik de mooie klanken van de fluit....
Het halleluja klinkt.... volgens de preek een 'broken halleluja'.... breekbaar.....en vol kwetsbaarheid....
"Zullen ze het wel begrijpen Wampie?"... vroeg Willem al de hele week...
Ach lieve Willem.... ieder mens die zijn leven leeft en er af en toe bij stilstaat, zal immers weten hoe breekbaar en kwetsbaar het leven is....
Natuurlijk zullen ze je begrijpen.... zeker als je ze je daar zien staan.... en je volgen in de zachte fluittonen..... je verhaal horen... zichzelf erin zullen herkennen....
Zonder gebrokenheid en kwetsbaarheid kan geluk immers niet bestaan....
Hoe zouden we het anders moeten herkennen....
Leven in het licht van tegenstellingen...
Zonder donker geen licht...
Zonder haat geen liefde ....
Zonder eerst oorlog geen vrede....
Zonder geluid niet de stilte....
Zonder bodem geen huis om te bouwen....
Zonder achterdocht geen vertrouwen....
Uit de eenzaamheid de vriendschap en de liefde....
Uit de schaamte de waarde....
Uit het niets komen tot iets.....
Uit de vrees de hoop
Uit dat sprankje de passie....
Zonder vragen geen antwoorden.....
Zo'n dag dus vandaag.....
Zittend in je leunstoel... priegelend met een haaknaald... keer op keer proberend.... en gedachten in je hoofd....
Gedachte na gedachte....
Gebeurtenis na gebeurtenis...
Babeth gaat weer....
Mijn dochter komt.... en gaat weer....
Willem wandelt met de buurman..... ze staken een kaarsje op voor zijn overleden vrouw van ooit... en ondanks zijn nieuwe vrouw is zijn eerste nog elke dag bij hem....
Ik zeg nee als Willem kippenpoten wil en ik kom thuis met kippenpoten...
De tranige lucht, waar ik zo slecht tegen kan hangt de hele avond om me heen...
Ik voel steken in mijn hoofd maar laat de angst niet overheersen en overschaduw ze met nuchtere gedachten...
Benji knapt weer op...
En Bengel ligt overdwars en ondersteboven op de deken waar Benji gisteren onder lag...
Mijn Facebook vult zich met nog weer een groot aantal van de 10.000 gelukkigen die vanavond naar de Snollebollekes gaan...
Neelie Smit Kroes laat bij 'Matthijs gaat door' haar menselijke oma kant zien.... en pleit voor hetzelfde als mijn moeder destijds... vrouwen zorg dat je voor jezelf kan zorgen als de tijd daar is....
Een vriend zit in zak en as omdat zijn broer (52) vol hersentumoren zit en hij nog een paar maanden heeft om dit leven los te laten... en het leven om hem heen, hem....
Willem komt boven en vraagt of in zijn gedicht het woord houdt nou met d of dt is....
Het tijdschrift dat ik voor mijn dochter kocht ligt nog op tafel..... toen ik afscheid nam, vergeten mee te geven....
Op mijn app verschijnt een foto van een vriend die onder wel tien dekens ligt... met de humorvolle begeleidende tekst "Ik heb net de gasrekening binnen"....
Mijn hoofd peinst over al die gezinnen die straks die rekeningen echt niet kunnen betalen....
Bij 'Matthijs gaat door' draagt Joost Prinsen een gedicht voor over een vader waarvan de dochter gaat trouwen.... en wat de vader vooral allemaal wél moet doen die dag.... en vooral niet..... dronken worden....
Mijn vader was wel dronken die dag....
Hij had dit inderdaad, net als mijn beslissing te trouwen, beter niet kunnen doen....
Dit keer geeft mijn zoon mij weg.... en één ding weet ik zeker.... hij zal niet dronken zijn....
Op de achterbank van mijn auto ligt de map fonemisch bewustzijn.... ik moet er nodig mee aan de gang.... maar 
vandaag niet.....
vandaag niet.....
Mijn kleindochter is oh zo blij met de kikkertrui die ze van mama niet maar van oma wel kreeg.....
Wat is oma zijn toch heerlijk....
Molen vol gedachten draaiend gehouden door de wind in haar wieken....
"Heb je de wekker voor me gezet?".....
Ja Willem.....
Want morgen is er weer een dag.....
Deo Volente
Geen opmerkingen:
Een reactie posten