Dag van:
Elke keer als hij in de brievenbus ligt en we hem doorbladeren, zeggen we tegen elkaar "Nú gaan we hem opzeggen.... het hoeft niet meer"....
Óf er staat teveel reclame in óf teveel spirituele zooi die ze te koop aanbieden.... of het zijn artikelen met toch te weinig diepgang..... en ga zo maar door....
En toch ligt hij nog steeds maandelijks in die brievenbus....
En toch slaan we hem elke maand weer open... die Happinez.....
Er is immers een lichte omslag in de wereld gaande....
Lichtjes, maar toch.... de mensen zijn meer en meer op zoek naar zingeving....
Stapje voor stapje begint het bij een aantal mensen door te dringen dat we zo op zelfde voet niet door kunnen....
Niet voor je kinderen... niet voor je kleinkinderen... maar ook niet voor jezelf....
Er wordt gezocht naar de zingeving van bestaan en men laat de vanzelfsprekendheid meer en meer los....
Nog teveel "men" overigens niet hoor....
Nou ben ik al vanaf het bestaan van die Happinez
geabonneerd... zeg maar zo'n 15 jaar....
geabonneerd... zeg maar zo'n 15 jaar....
Het blad heeft me door heel wat lastige tijden heen geholpen.... heeft me tot nadenken gestemd... me inzicht gegeven.... en dingen helpen los laten....
Maar tja.... er komt zo'n punt dat je denkt..."Nou weet ik het wel"....
Die dame in lotushouding... die monnik aan een rimpelloos watertje.... die 'goog' die het beter voor jou weet dan voor zichzelf.... die maanstanden en sterrenbeelden enz....
Zeker toen de Happinez steeds commerciëler werd boette hij voor mij... en ook voor Willem... steeds wat meer aan geloofwaardigheid in....
De interviews met gewone mensen... ja die bleven boeien... omdat mensen nu eenmaal hoe dan ook altijd boeiend zijn... of ze nou veel of weinig te vertellen hebben.... beroemd of onbekend zijn... gereisd hebben of altijd thuis zaten....
Alleen die interviews beslaan nog maar een klein gedeelte van het blad....
En tegenwoordig kan ik overal interviews en blogs lezen met treffende verhalen en ervaringen....
Maar we hebben het blad dus nog...
Vanmiddag lag hij weer in de bus....
Nou heeft de Happinez altijd een thema...
Dat thema staat groot op het voorblad...
'Vind je richting'.... is dat dit keer...
Zal wel weer over je innerlijk kompas gaan denk ik nog....
En inderdaad.. zoiets is het ook....
En meteen denk ik er achteraan.. 'word ik weer gewezen op mijn intuïtie en verstandelijke vermogens'.....
En dat het vast niet erg is om eens een verkeerde richting op te gaan want ook daar leer je van....(vertel eens wat nieuws)....
Na 15 jaar Happinez en 61 jaar levenservaring weet je het dus wel zo'n beetje....
Maar oeps..... een mens is nooit te oud om zich te laten verrassen....
Ik blader het blad door....
Mark Tuitert wordt geïnterviewd... altijd leuk.... ik heb wel wat met die jongen....
Ik blader verder door pagina's prei in wekpotten... Zoutmijndingen waar je waxinelichtje in past voor de zuivering van je huis.... weer eens wat anders dan die eeuwige salie....
En dan..... die titel, ergens achterin het blad.....
"Welke herinnering zou je daadwerkelijk mee willen nemen de eeuwigheid in...."
Het mag maar één herinnering zijn uit de misschien wel velen.....
Mijn eerste gedachte is natuurlijk 'waarom nou maar
weer eentje... wat is dat voor waanzin?'......
weer eentje... wat is dat voor waanzin?'......
En gepaard gaande met die gedachte voel ik dat eeuwige schuldgevoel.....
Als ik zou zeggen "dit is die herinnering" en die gaat gepaard met een persoon... dan doe ik die andere persoon aan wie ik ook mooie herinneringen heb tekort....
En heus.... ik heb zomaar vier herinneringen die al snel bij me opkomen....
Mijn eerste vriendje Rob.....
Ik weet nog waar ik die eerste kus kreeg... hoe hij rook... naar suède en pijp tabak.....
De bevalling van mijn eerste kind... Robbert.... dat hij op m'n buik lag en ik dacht "Wat er ook gebeurd jij gaat het leger niet in... daar ben je veel te lief te zacht en te mooi voor".....
Mijn tweede kind Jocelijne.... het gevecht dat we leverden maar dat moment dat ze snikkend in mijn armen lag na een avondje uit.... haar volledige overgave....
De dag dat Willem mij ten huwelijk vroeg... maar eigenlijk ook toen hij voor het eerst zijn hoofd om de hoek van dat klaslokaal stak....
En welke moet ik nou kiezen dan....?
Oooooh en dat moment dat ik na jaaaaaaren de Eifeltoren van Parijs weer zag vanuit het vliegtuig net voor we op het vliegveld van Charles de Gaulle landden..... wat heb ik toen gehuild....
Jaaaaaa.... en die eerste gevoelens van verliefdheid weer..... jaren na mijn scheiding met die Griek op Samos.....
Och.... en dat wonderlijk mooie gesprek met die leraar.... en ik al lopend maar doorpraten terwijl hij allang stilstond omdat we die andere weg in moesten....
Wow..... en niet te vergeten mijn klim de Alp d'Huez op.... mijn nog steeds grootste houvast in moeilijke tijden.... het 'als ik dat kon, kan ik alles'....
Welke ene herinnering wil je daadwerkelijk meenemen de eeuwigheid in.....
En zo pieker ik al hakend, Feyenoord en de beste zangers kijkend maar door.....
En nog steeds denk ik erover na....
Maar ik denk dat ik het weet....
Het gaat niet om een moment maar om een periode in mijn leven... een proces...
De periode na de scheiding..... toen er zoveel puzzelstukjes in elkaar vielen....
Dat ik opgekruld in een rieten stoel zat met Franse chansons en Stef Bos en Ramses Shaffy in de cd speler.... en ik alleen maar nadacht.....
Hoe komt het toch dat....?
En dat toen de antwoorden langzaam aan binnenkwamen.....
Die chaos uit mijn jeugd en mijn leven na die jeugd, kregen een plek.... werden een samenhangend geheel....
Die periode voelde als een geboorte van mijn ik....
En al die mensen; mijn kinderen, kleinkinderen, lieve vrienden, zus..... ben ik nog steeds dankbaar.... evenals mijn eerste vriendje waardoor ik Willem als ware liefde kon herkennen....
Maar het was vooral ikzelf in die periode, die al die puzzelstukjes die zij en mijn gedachten aan dat verleden, me brachten..... en die ik in die periode in elkaar paste, mee wil nemen die eeuwigheid in....
Maar dat denk ik nu...
En wie weet wat voor herinneringen ik nog ga maken in de toekomst...
Ach... en ik denk dat ik dat abonnement op die Happinez toch nog maar even aanhoud....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten