31 oktober 2022

Dag van:

En daar gaan we dan maar weer .....

Acht weken werken voor de volgende vakantie weer plaatsvind....

Niet dat ik nou van vakantie naar vakantie leef, want zo erg is het niet hoor.... daarvoor is mijn werk veel te leuk...

Daarvoor zie ik mijn collega's te graag....

En daarvoor heb ik een veel te leuke klas vol te gekke kinderen....

Ik zou er zelfs dit jaar niet eentje kunnen noemen die geen uitdaging is....

Dat Nederland sowieso de herfstvakantie erop heeft zitten is te merken ook aan het verkeer...

Het is namelijk druk...

En daarbij is het heiig.....en schijnt de ochtendzon fel....

Als het zicht minder dan 200 meter is wordt het dichte mist genoemd, bij 50m is sprake van zeer dichte mist.....

Beperkt zicht van meer dan een kilometer door waterdruppels wordt aangeduid met nevel, als het door droge stofdeeltjes komt wordt het heiig genoemd...

Oké....nu ik dit zo lees zal het toch eerder nevelig dan heiig zijn geweest....

Veel collega's zijn vroeger dan anders....

Zal wel met het uur tijdsverschil te maken hebben....

Zelf was ik immers ook wakker voor de wekker afging....

En zo zit je dus aan een zwembad in

Griekenland...en zo loop je weer je eigen klasje binnen...

Puinhoop klasje mag ik wel zeggen...

Heren dakwerkers zijn in de vakantie bezig geweest met bovenlichten zetten en enorme gaten boren in verband met ventilatiebuizen....

Alle tafeltjes en stoeltjes inclusief ons bureau en de kasten zijn wit van het stof....

Boekenrekken staan midden in de klas, leesbankjes zijn verschoven....kasten van z'n plek....

Dat zeg ik....puinhoop....!

Aan de slag dus maar....

Wat zal ik blij zijn als dit alles boven ons hoofd achter de rug is.....

Maar dat is het nog lang niet hoor ik 's middags van de technische dienst...

Wat zomervakantie was, werd herfstvakantie en nu dus januari.....

En de architect van ons gebouw zou zich in zijn graf omdraaien als hij zag wat voor enorme installaties er op het dak geplaatst zijn en nog worden....

Maar tja...die architect kon ook niet weten van klimaat- en energiecrisissen in het jaar 2000....

Je moet toch wat tegenwoordig....

We hebben een heeeeeeele lange ochtendkring....

Natuurlijk wil ieder zijn verhaal over de vakantie kwijt....

En er komt wat voorbij hoor...

Efteling, Julianatoren, kinderboerderijen, dierentuin, bos, opa 's en oma's, koekjes bakken, noem het maar op....

Ik laat ook een paar foto's zien....

Van de zomer maakte ik al foto's van de enorme cactus vol gele cactusvijgen in Griekenland.....nu maakte ik hem weer....

In de herfst zijn de cactusvijgen inmiddels rozerood.....

"Kijk, zeg ik, een cactus met priknaalden"....

"Dat zijn aardbeien" vult een kleuter aan....

Prikaardbeien antwoord ik lachend...

Maar ineens word ik heel nieuwsgierig of je cactusvijgen ook kunt eten....

Cactusvijgen hebben een zoetige smaak die soms wat zuur kan zijn en een beetje op een peer lijkt......

De vrucht bevat eetbare pitjes..... Cactusvijgen zijn lekker in fruitsalades, maar ook als tussendoortje......

Halveer de cactusvijg en lepel hem vervolgens lekker uit......

Ik zeg niks meer..... maar genoeg reden om gauw weer terug naar Griekenland te gaan hihi.....

De schooldag is weer om voor we er erg in

hebben...

Deze week begint een cyclus van huisbezoeken...

Laten we vandaag met met die eerste beginnen....

De tweede eigenlijk al als je eervorige week mee rekent......

Zeer interessant huisbezoek....

Voor de eerste keer krijg ik een kijkje in het brein van een kind met een beperking...

De lege gleuven en gaten in de hersenen zijn duidelijk zichtbaar....

Ik ben erg onder de indruk en luister aandachtig naar het verhaal dat erbij hoort....

Het huisbezoek duurt dan ook iets langer dan we in gedachten hadden maar ik had het niet willen missen...

Nu gauw naar huis...

Of....

Nee toch niet....

Vanavond Halloween.....(dat stomme Halloween)....

Maar ja, kinderen zijn kinderen en als die aan de deur komen met hun innemende snoetjes en stemmetjes ', trick or treat ', dan moet je toch wat geven....

Ik heb alleen niks in huis....

Niet eens mandarijnen....

Nog geen pepermuntje.....

En de corona is voorbij dus wedden dat ze aan de deur komen....

Gauw wat lekkers halen dus....

Ik kook de hutspot schotel van Hello Fresh....

We eten gezellig...

Ik steek de kaarsjes in de lantaarn bij de voordeur aan...

Ik lach een keer in mijn vuistje....

En zeg dan tegen Willem "ik ga ik bad hoor"....

Ooooooh wat heb ik daar een heerlijke

avond in gehad....

Bubbel de bubbel...schuim tot aan de kin....en.....

De honden slaan aan....

Wedden dat dat kinderen zijn....

Jaaaaaaa ik hoor ze zingen....

Willem!!!!!!!!!......de kinderen!!!!!!....

Willem sloft met een zucht naar de deur terwijl hij roept "waar zijn die snoepjes?".....

De honden slaan aan....

Wedden dat dat kinderen zijn....

Jaaaaaaa ik hoor ze zingen....

Willem staat weer op.....en hoort de kinderen aan....

De beloning is snoep...

De honden slaan aan....

Wedden dat dat kinderen zijn....

Jaaaaaaa ik hoor ze zingen....

Willem moppert.....

De honden slaan aan....

Wedden dat dat kinderen zijn....

Jaaaaaaa ik hoor ze zingen....

Willem scheld......

De honden slaan aan....

Wedden dat dat kinderen zijn....

Jaaaaaaa ik hoor ze zingen....

"Die snoepemmer is bijna leeg"....

'Er ligt nog een zak Fruitella lieverd'.....

De honden slaan aan....

Wedden dat dat kinderen zijn....

Jaaaaaaa ik hoor ze zingen....

"De volgende keer waag je het niet om lichtjes te branden bij de voordeur"....

'Nou echt wel....en dan ga ik weer in bad'

De honden slaan aan....

Wedden dat dat kinderen zijn....

Jaaaaaaa ik hoor ze zingen....

"Dit is de zesde groep al"....

'Zevende Willem!!'.....

De honden slaan aan....

Wedden dat dat kinderen zijn....

Jaaaaaaa ik hoor ze zingen....

"Nooit meer waxinelichtjes aan hoor je!!"....

'Je kan zoiets ook uitblazen hè Willem'....

De honden slaan aan....

Wedden dat dat kinderen zijn....

Jaaaaaaa ik hoor ze zingen....

De emmer en de zak hebben de bodem bereikt....

Ik lig helemaal slap van het lachen in bad....

Dit was wel echt Willem zijn avond hoor....

NOT!!!!!!

(En ach...diep in zijn hart hè....heeft hij er best wel van genoten)....

30 oktober 2022

Dag van:

 Goed, we zijn dus maar liefst eventjes twee uur in tijd terug gegaan...

Niet dat dit jetlag waardig is, maar toch...je voelt 'm....

En vooral onze structuur gevoelige Willem is dus ook danig van slag...

Temeer omdat hij vandaag toch echt heel héél streng aan het diëten geslagen is...

Geen brood bij het ontbijt maar slecht twee eitjes...

En dan proberen vol te houden tot vanmiddag....

Ik ben geen pessimist, maar wel een realist als ik zeg dat hij dat niet gaat volhouden...

Maar.... volgens zijn zeggen..."het moet nu echt rigoureus Wampie want anders lukt het niet, en ik heb nu de motivatie"....

Waar dat 'NU' vandaan komt vraag je je af...?

Het antwoord is simpel....

Sinds hij in Chalkidiki zijn knieën ernstig pijnlijk voelde tijdens het telkens omhoog lopen naar zijn hotelkamergebouw en dit nog maar de helft was van wat we in de zomer moesten lopen....

Daarbij hoorde hij zichzelf hijgen op filmpjes...

Motivatie genoeg dus ...

Hoofdmoot is natuurlijk zijn onnavolgbare angst om dood te gaan ....

De katten zijn niet bij ons weg te slaan...

Zelfs Bengel blijft rondom huis en komt steeds even binnen kijken of we er nog wel zijn...

Dan draait ze om ons heen, bonkt haar kop tegen ons been....en springt dan op schoot...

Niet één of twee keer....nee talloze keren....

Betsie is altijd vlakbij huis....zij is geen zwerfkat zoals Bengel...

Maar nu is ze wel extreem veel binnen...

Het weer voelt vandaag zoals in Griekenland gisteren...

Toch verbeeld ik mij....of wil ik mij verbeelden dat de zon aldaar warmer aanvoelde....

De warme zon uit Griekenland tegenover een lauwe warmte in Nederland...

Gedisciplineerd als ik toch wel ben, begin ik de dag met werkvoorbereiding...

Alle lessen voor de komende week klaarzetten...

Het voelt niet als een domper maar zorgt er wel voor dat ik snel dat Griekse gevoel verlies...

En aangezien ik dat nog liefst even wil behouden begin ik na de lesvoorbereiding aan het fotoalbum voor onze lieve vrienden...

Niet met fotos van onze belevenissen maar vooral met fotos van hen natuurlijk...

En fotos die van onze vriendschap blijk geven...

Ach...en toch komen er voornamelijk foto's in van die kleine innemende Agathangelos..

Toch jammer dat ik die hier niet zomaar

kan plaatsen...het zijn nog wel zulke mooie....

De Grieken plaatsen nooit foto's van hun jonge kinderen op internet of sociale media...

Ze zijn bang dat als de duivel de ogen van een onschuldig kind ziet, hij er dan kwaad mee doet....

Het kind zal/kan dan iets ergs overkomen...

Ergens gelooft Maria Elona er niet in, maar toch....stel je toch eens voor....

Ik hou me ook netjes aan die wens...

Ook ik geloof er niet zo in maar stel je toch eens voor dat....

In het foto album mogen foto's wel...

En daar plaats ik ze dus veelvuldig....

Het wordt een super leuk album...

En ik bestel hem meteen...

Die van onszelf komt nog wel.... later of zo...

De biologische Willem klok krijgt een dreun rond half vijf...

Het is aan zijn maag te horen...

Half vijf is immers nog half zes....half zeven zelfs als je je nog in Griekenland waant....

Om vijf uur moet ik echt gaan koken wil ik geen Willem van zijn stokje zien gaan...

Tot mijn grote verbazing....je mag het ook verwondering noemen, zie ik hem echt maar één bescheiden bord opscheppen....en daar blijft het ook bij...

Ik weet wel weer wat voor tijd we tegemoet gaan...

Tenminste een reden om blij te zijn dat je weer kan gaan werken...

Ook zo fijn dat nu de doos vol Hello Fresh maaltijden die zojuist gebracht is, nu wellicht wel voldoende is voor Willem met die afgemeten porties die zich erin bevinden....

Willem haalt eindelijk zijn honden vrienden weer op....

Hij heeft zich de hele dag ingehouden om te bellen of hij ze niet eerder mocht ophalen....

En dan kan die rot wintertijd ook nog eens roet in het eten gooien met z'n uur terug.....

Maar nu eindelijk is het dan zo laat....

En als ze dan weer thuis zijn is het gedaan met de rust....

We genieten weer van het programma

chansons...

De laatste van het seizoen helaas weer...

Heerlijk dat je niet alleen geniet van al die beelden maar ook precies voelt hoe het voelt om op al die bekende plekjes te zijn en rond te lopen....

Willem en ik hebben dat gevoel tegelijkertijd als Matthijs en Rob door de ondergrondse gangen van de metro lopen...

De gangen met zijn posters en straatartiesten....

Hoe heerlijk Griekenland ook is en was....de volgende reis wordt toch weer even een tussendoortje Parijs....

29 oktober 2022 Chalkidiki Nikiti vriendenbezoek

Dag van:

De rotste dag van je vrienden vakantie....het afscheid....

We zijn ongelofelijk brak van het laat maar bed gaan van gisteravond...

Maar, diehards als we zijn, ontbijten we weer op tijd.....na slechts vier a vijf uurtjes slaap....

Samen staan we op het balkon te genieten van dit mini paradijsje....

Vier dagen leken gelukkig wel weer vier weken bij wijze van spreken...

Alles was weer even intens....

Dit keer natuurlijk ontbijt met Maria Elona, Evangelos en kleine Angelos...

Nóg gezelliger dan de andere dagen...

Zij hebben iets meer slaap gehad dan wij...

Zij vertrokken immers gisteravond eerder...

De gesprekken gaan we over en weer....

Willem en Evangelos wisselen als gewoonlijk uitzonderlijke muziek uit en Maria Elona en ik vermaken ons met Angelos en delen levenservaringen uit....

Tijd om de koffers te pakken..

Ook Evangelos en Maria Elona gaan na één nachtje weg.....

Ze hebben nog wat bezoekers af te leggen als ze toch hier in de buurt zijn...

Het valt niet mee om je gezellige kamer weer op te ruimen...

Na ons zullen er geen gasten meer komen voor het volgende seizoen weer begint...

Het voelt allemaal zo eigen en vertrouwd hier....

Nu neem ik nooit wat mee uit een hotelkamer....geen zeepjes of shampoo of dat soort dingen...maar dit keer maak ik een uitzondering...

Die heerlijke hotel slofjes gaan mijn koffer in...

Wat heb ik daar een plezier van gehad...

We staan weer samen op het balkon...

Het uitzicht is zo heerlijk hier...

En ik weet nog dat toen we aan kwamen rijden dinsdag, ik meteen zei "ruik nou toch hoe heerlijk die geuren hier...

Nu snuif ik ze nog één keer op; de kruiden, de olijven, de limoenen en granaatappels, de sinaasappels, de laatste bloemen, cactussen...

Kon ik de geuren maar meenemen in een potje...

Één koffer is tenslotte zo goed als leeg nu de cadeaus eruit zijn...

We stoppen gewoon al onze vrienden en de geuren erin....

Als dat toch eens kon....

We lopen nog een keer de kamer door...

De luxe douche....de kasten.....het mini keukentje....en blijven toch weer steken op dat balkon...

Uitzicht op zee...uitzicht op de bergen, maar weer zonder de schakallen (coyotes)....

Zo jammer dat dat maar eenmalig was...

Zal ik de laatste limoenen uit de boom plukken en meenemen....

Mag vast niet van de douane...

Dan sluiten we de deur achter ons en

begeven ons naar de receptie...

Laatste rekeningetje betalen en de koffers even achterlaten tot de taxi komt...

Een gezellig gesprek met de een van twee eigenaren (broers)...en met de receptionist...

Ze vonden het geweldig dat we zo snel voor een tweede keer kwamen...

Boven op de berg in de taveerne is Dimitris al aanwezig...

Zijn collega en eigenaar twee staan olijven te sorteren in grote kratten....

Zwarte olijven en groene....

Ook de ouders van Zoë zitten al aan een tafeltje....

We praten met Dimitris na over de heerlijke dagen en spreken hem moed in nog drie dagen vol te houden voor ook hij het hotel verlaat...

Dinsdag is er nog één keer ontbijt met gasten en als die weg zijn wordt er opgeruimd, schoongemaakt en het hotel gesloten...

Alleen de tuinmannen zijn er dan nog...

Ook Evangelos, Maria Elona en Angelos, sluiten zich bij ons aan....

De mannen hebben weer de grootste grootse verhalen en lachen wat af...

Maria Elona en ik hebben politieke gesprekken over vluchtelingen, opvang en dat soort dingen...

Zij was immers ook ooit een Albanese vluchteling ten tijde dat Albanië van dictatuur naar democratie veranderde...

En natuurlijk maken we plannen voor een volgende ontmoeting en wat we dan allemaal zullen gaan doen...

Maar dan gaat de telefoon in het kleine taveerne keukentje van Dimitris...

Der taxi ist schon da.....

We schrikken ervan...

Een kwartier te vroeg ook.....

We moeten de berg nog af...

Het afscheid verloopt veel te haastig....

Niet minder intens maar het gaat zo snel ineens allemaal....

Dag lieve vrienden....

Dag lieve mensen....

Tot gauw, tot snel...ja we bellen...ja we smssen en appen....

Dan haasten Willem en ik ons naar beneden...

Ik haal de koffers, Willem begroet de chauffeur...

En allemensen dit is niet zomaar een taxi...

Ja, zo vertelt de chauffeur, dit is een VIP taxi....

Nou me dunkt, dat mag je wel stellen....

We willen net het laatste stuk berg maar beneden rijden als Maria Elona naar beneden komt rennen....

Ze houdt haar handen tegen de ramen...

"I love you".....

Wij houden ook van jou....!!!!

De tranen stromen over haar wangen....

Dan verdwijnt ze uit zicht....

De rit is geweldig...

Wat is Chalkidiki toch mooi ...en wat een uitzichten....

We mogen er nog een uur van genieten...en dan komt het vliegveld Thessaloniki Makedonia in zicht.....

De koffer inchecken ...

Door de douane....

En weer gaat alles goed...

Nu eerst wat eten...

Focaccia brood....hoe heerlijk ...

En kijk, de burgemeester van Utrecht Sharon Dijksma ging niet alleen mee heen, maar ze blijkt ook weer mee terug te gaan met haar gezin ...

Wat een pech....vertraging.....drie kwartier nog wel...

Dat wordt dus niet bij aankomst nog even naar de supermarkt....

Willem heeft een leuke vader met zoontje van een jaar of vijf naast zich....

Papa spreekt Grieks, het zoontje antwoord in het Nederlands terug...

Ze wonen in Arnhem blijkt later...

Handige manier van tweetalig opvoeden...

Zelf heb ik het wat minder getroffen dit keer....

En mevrouw in het midden, die meteen van plek wel ruilen omdat haar dochter achter Willem zit...

Nou echt niet dus....

En bij het raam een dame met capsones....

Ze wil van haar plek...en weer terug...

Ze wil bij haar koffer...

Ze wil zeuren bij de steward over het eten...

Terwijl toch de dame in het midden en ik elkaar nu beter leren kennen en erachter komen dat we dezelfde hobbies hebben ..

We laten elkaar fotos zien van onze kunstwerken en creaties...

De raamdame maakt het helemaal bont

als ze meteen na (de slechte) landing, het vliegtuig had nog veel te veel snelheid toen het landde, over mijn midden buurvrouw heen stapt en dan langs alle andere wachtenden wil om vooraan te staan  als de deur opent om zo als eerste naar buiten te kunnen...

Maar dan komt mijn donkere kant naar boven...

Ik zet mijn koffer pontificaal in het pad en zij kan er niet langs...

Hier is mevrouw capsones niet blij mee en ze blijft drukken en duwen....

Mijn gat maakt een beweging naar achter en ze beland zo op de stoel waar ik zojuist zat...

Nu de koffer van de band...

En kijk eens...daar hebben mevrouw capsones weer...

Ze rent naar de bagageband en gooit in haar run een kind om...

Ze kijkt niet op of om....

Ik wijs haar op het huilende kind, ze haalt haar schouders op, rukt de koffer van de band en is weg....

Je hebt mensen en fietsbellen denk ik nog...

Op naar de auto...rit naar huis...katten knuffelen...

Och Bengel is zo blij....

We kijken snel het programma op tv terug waarin Willem te zien was...

Beiden zijn we teleurgesteld over het resultaat...

Dat was niet wat we ervan verwacht hadden..

Jongens, jongens wat een intensieve maar intense dagen waren het...

Wat hebben we genoten...

Wat moeten we morgen bijkomen...

Maar dat moet lukken...

Bij aankomst de klok weer een uur terug...en vannacht nog een uur...

En de eerste was....die zit al in de machine....ik hoor de centrifuge al....

Morgen maar weer eens een gewoon dagje....

28 oktober 2022 Chalkidiki Nikiti vriendenbezoek

Dag van:

 Wat een heerlijk "weten" bij het opstaan dat onze andere vrienden vandaag zullen arriveren....

Dat wordt een snel ontbijt zodat we ook snel klaar zitten in de taverne van dit hoteldorp om ze te ontvangen....

Ook Dimitris is er klaar voor....

We hebben Evangelos en Maria immers dankzij hem leren kennen....

De zon schijnt volop vandaag...

Het is een kwestie van meedraaien...

En af en toe even de cypressen vervloeken....

Al vraag ik me af of ik dan wel rechtvaardig ben want het is tenslotte de zon die draait terwijl de cypres daar al jaren en jaren standplaatsvastig staat....

Maar oké, we draaien wel mee met die zon om de cypres heen....

Ik tenminste wel... Willem houdt zich iets afzijdiger en is juist erg blij met de cypres...

Zijn huid is gevoeliger voor zon die hij dit jaar in overvloed over zich heen heeft gehad....

Hij vertoont weer plekken op zijn benen die erop duiden dat het een doktersbezoekje waard is....

Maandag maar bellen....

En ja hoor schat.....ik ga wel mee als je weer doorverwezen wordt naar een dermatoloog....

Om twaalf uur horen we een claxon en een heel bekende stem....

Ze zijn gearriveerd....

Het feest kan beginnen....

Kleine Angelos kijkt zijn ogen uit en begint dan volop te lachen....

Lief klein mannetje...

Ze gunnen zich niet de tijd de auto uit te pakken maar schuiven direct aan bij ons tafeltje...

Cadeaus worden uitgewisseld en wauuuuuuuuw wat staan het vestje en de slofjes hem leuk...

Zelf is de kleine man er wel het blijste mee want hij blijft maar naar de slofjes kijken en spelen met de muisjes die erop zitten....

Wat een heerlijke eer van je werk....

En dan zit je toch echt midden tussen de Grieken en dat is te merken aan wat we gezellig met elkaar allemaal gaan eten...

Want je denkt dat Spanje het land van de tapas is....maar die Grieken kunnen er helemaal wat van....

Schalen met inktvis, gavros (ern soort sardines), kazen, salades, brood en noem maar op....

Heerlijk met je vingers eten en geen gedoe....

En op alles wat het leven mooi maakt...en dat is nu nogal wat...wordt geproost...YAMAS!!!!.....

Maria en ik zoeken de zon op....

De mannen de schaduw...

Beide partijen hebben hun eigen gesprekken....maar we hebben ook gevieren hele gesprekken...

Evangelos blijkt op het moment erg ziek...

Hij spreekt zijn angst uit, Maria haar zorgen....

En kleine Angelos zorgt ervoor dat angst en zorgen we verdwijnen met zijn mooie lach....

Tijd voor even pauze....

Ieder gaat zijns weegs....

Douchen, even bijkomen, omkleden voor de avond...

Nou hebben Grieken één nadeel....

Tenminste, als je dat als nadeel wil betitelen....

Het kan namelijk ook wel lekker zijn als je zo leeft....

Ze komen namelijk zelden op tijd....

Je spreekt een tijd af, maar reken er dan maar gerust een kwartier of twintig minuten bij....

Zo ook vanavond...

Zeven uur samen eten wordt tien voor half acht...

De beloofde barbecue is dan allang al opgeruimd en alleen het buffet is nog open....

Geen probleem want het buffet heeft immers ook heerlijk eten....

We wachten met elkaar op de andere vrienden...

Om negen uur verzamelen bij de gezellige bar waar we eergisteren ook waren....

En daar zitten ook de papa en mama van Zoë.....

Vijf talen aan tafel; Italiaans, Grieks, Duits, Engels, Nederlands....

En vooral de taal van vriendschap die spreekt....

De taal van liefde ook....en wat voor liefde soms...

Dominante mama van Zoë vraagt gewoon recht op de man af aan Dimitris of hij niet een kind bij Zoë wil maken.....

De zachtaardige liefde van Dimitris die Zoë echt de liefste vindt maar wel zijn grenzen duidelijk aangeeft; wel samen, niet trouwen en geen kinderen....

De discussie die dan volgt....tussen vrouwen met een oer instinct voor moeder worden en Dimitris die dat volkomen begrijpt maar echt geen kinderen wil en voet bij stuk houdt....

En dan wij met z'n vieren die hem, maar ook haar, alleen maar het beste gunnen....

Onmogelijk dilemma dus constateren we....

Of zegt Willem na een paar uur...

De ene taal van vriendschap is heel mooi, maar het zou toch verrekte handig zijn als je die andere talen ook spreekt en begrijpt....

Dat zou het een stuk makkelijker maken dan steeds switchen van taal of gewoon niks begrijpen of de vertaal app erop naslaan...

Maar och...we drinken, we eten...we lachen....we knuffelen....we praten en bepraten.....

Het wordt twaalf uur....één uur....twee uur...

Tevergeefs wacht ik op groot vuurwerk op deze Oxi dag waarop heel Griekenland feest viert....maar het vuurwerk blijft uit...en de eerste ogen vallen al bijna dicht...

Tijd om onze slaapplekken weer op te zoeken....

Kamer 93....kamer 36.....kamer 80....en de twee personeelskamers in het personeelsgebouw.....

Morgen dag van vertrek....

Nog een paar uur samen zijn....

Plannen smeden voor komend jaar want rond 17 juli 2023 zullen we bij Maria en Evangelos thuis tien dagen lang vakantie vieren....

Wat een vooruitzicht....

27 oktober 2022 Chalkidiki Nikiti vriendenbezoek

 

Dag van:

Op de geparkeerde auto's voor de hotelkamer gebouwen ligt een laag dauwdruppels....

Teken dat het best wel afkoelt in Griekenland....

S morgens is het ook best wel weer om je vestje nog even over je zonnenjurk te dragen....

Willem doet zijn fleece trui ook maar aan....

Nu zal je best wel uit kunnen slapen ook als je in een hotel slaapt...je hangt maar zo'n kaartje aan je deurknop en niemand stoort je...

Pech is dan alleen dat je niet meer kan ontbijten....

Ontbijt van half 7 tot 10 uur....

Van uitslapen komt dus niks want oh jee hoe komt Willem de dag door zonder Griekse omelet...

Vraag blijft wel; hoe komen wij de dag door zonder veel slaap.....?

Maar goed, dat is van later zorg....

Trouwens, er klinkt sowieso een hoop

kabaal vanaf de olijfvelden....

Even later horen we dat de olijf pluk begonnen is....

Wat we horen zijn de trilmachines die de olijven uit de bomen trillen....

Wie maar eventjes vrij is helpt mee....

Het moest ook wel....

Uit de olijfbomen hier in het hotelVillage Geranion vallen spontaan al olijven...

Op de stenen bestrating liggen zwarte vlekken omringd door kringen olie....

Onder onze schoenen hoor je tijdens het berg op en afwaarts lopen, het geknap van onder je voeten plettende olijven...

En kijk uit.....olie is glad.....

We vinden het een hele belevenis....

Maar nu is dan de pluk officieel begonnen...

Er kon niet meer gewacht worden....

Ons hoteldorpje kent ook zijn eigen biologische tuinen en kassen...

Het meeste wat we hier eten komt uit eigen verbouw....

Ook de olijfolie dus....

Driekwart van de oogst wordt verwerkt als olie, de rest is voor consumptie...

Wat ik nu dus aan heerlijke olijven eet is de oogst van het jaar hiervoor...

Ik weet nog dat ik, toen we in de zomervakantie hier waren, wilde proeven hoe een olijf direct van de boom smaakt....

Nou ...probeer het maar nooit....

Zelden zoiets bitters geproefd....

Voor het de olijf is die ik eet, gaat er een heel proces aan vooraf.....

De olijven worden eerst twee weken in water gezet en de vruchten regelmatig omgezet plus dat het water dagelijks ververst wordt....... 

Wel is het nodig de olijven tevoren licht te kneuzen......

Vervolgens leg je de olijven circa één maand in pekelwater en zet ze regelmatig om......

Dan de olijven tot slot in een afgesloten (glazen) schaal met azijn en pekelwater leggen en na in totaal 2 maanden zijn ze gereed voor consumptie......

Je kunt naar wens tijdens de laatste 10 dagen kruiden toevoegen als thijm, knoflook en Oregano.....

Maar doe dit niet tijdens het gehele proces omdat de kruiden gaan rotten (ook in olie)......

De groene olijf is direct na de zomer

(september/oktober) rijp. Laat je de olijven hangen dan worden ze zwart.....

Zwarte olijven kunnen direct geweekt worden in een oplossing van water, zout en azijn.

Overal op internet vind je wel een receptje.....

Met het ontbijt achter de kiezen, en oei wat was het loeidruk in de eetzaal, nuttigen we de koffie aan het zwembad...

Ik moet wel lachen om al die stoertjes die in badpak aan komen lopen, dan één teen in het water steken, met of zonder kreet die teen terugtrekken en vervolgens toch maar kiezen voor kleren over de zwembroek of bikini....

De zijn schijnt hier heus wel maar is pas op z'n warmst rond één/twee uur Griekse tijd en dan is het in Nederland dus twaalf uur...

En dan nog hoor, zie je maar een enkele waaghals in het zwembad...

Je kunt beter maar de zee gaan nu, die is warmer....

Willem en ik zijn experts aan het worden in zo goed als niks doen...

Beetje haken, beetje lezen, dan weer praten over wat er gelezen is....

We drinken warme chocomelk die hier van echte chocolade gemaakt wordt....

Maar als er een vel op komt te zitten zet ik hem aan de kant...

Ik en vellen....dat gaat niet samen ...

Ik speur en speur of ik de schakallen er zie...

Hoe dan ook, ik wil toch proberen of ik ze op de camera van mijn mobiel kan vangen....

Maar natuurlijk zie je dan geen schakal hè....alsof ze weten dat ik op ze wacht....

En toch hoor je er af en toe eentje 'huilen'....

Dimitris zit er vandaag doorheen...

En dat komt slecht uit want zijn Siesta zit er niet in...

Op het laatste moment, net voor zijn Siesta mag beginnen komen er nog eters zitten....

En nou is dat niet het ergste maar hij moet dit keer om half zes klaar staan voor speciale gasten die gereserveerd hebben...

Ook Zoë ziet bleekjes....een nachtje doorhalen zoals we gisteren deden was misschien toch niet zo'n goed plan....

Maar oké...wel erg gezellig....

Wij worden door Dimitris ook nog verwend...

Dit keer met een steak met kaas erin, gezouten gegrilde kaas, Griekse salade, geroosterde broodjes en calamares....

Als we daarna aan de koffie gaan, voelen ook wij dat we moe zijn....

Op naar de hotelkamer...

En nee, je hoort ons nu niet klagen over de berg....

Ik vind sluipweggetjes met trappen en op de en of andere manier is traplopen minder erg dan de berg beklimmen...

Eenmaal binnen vallen we in diepe slaap...en droom ik een van de grappigste mooiste dromen ooit....

Over een kwaad....meer een treiterkop....die zich kan transformeren...

Alleen de gevolgen van de treiterkop zijn zichtbaar....

Het gooit dingen in de war, sluit kinderen op, maakt codes onklaar, verstopt dingen en dat soort onzin....

De hele wereld heeft er last van....

En hoe lastiger het wordt hoe meer de goeden zich samen spannen....

Het gekke van mijn droom is alleen dat iedereen goed is en ik iedereen vertrouw...

Terwijl dat kwaad zich toch immers steeds transformeert...

Drie gekke die animatie figuurtjes bedenken een scan/röntgen om zo te checken of je het kwaad bent....

Zo ontstaan er groepen die elkaar allemaal gaan helpen om dat kwaad te bannen....

En elke goede actie krijgt een beloning of huldiging in de gymzaal in een onderzeeboot...

Hoe krijg ik het bij elkaar verzonnen....

Uiteindelijk meldt iemand dat het kwaad gevonden is en net als ik het zal ontmoeten maakt Willem me wakker....

Tijd voor het diner....

Moussaka, kip, gestoofd rundvlees, wel twintig soorten salades, toetjes, groenten, aardappeltjes in welke hoedanigheid dan ook...

Reuze keuze....

En dan aan het zwembad een cocktail drinken....

"Toch jammer, zegt Willem, dat ik Feyenoord niet kan zien vanavond"...

Ik zoek op mijn telefoon eens naar een livestream verbinding....

En ja hoor....

Willem springt een gat in de lucht...

Maar ik vind alles best....ik wil alleen wel naar de hotelkamer...

Hij voetbal, ik mijn puzzelboek en haakwerk....

Alleen tja.... Willem en voetbal....dat gaat er niet zachtjes aan toe weten we....

Zeker niet als hij zijn oude buurman en voetbalmaatje aan de telefoon heeft...

En daar zal je het hebben....

Gestamp boven ons hoofd en geklop op de deur....

Of het alsjeblieft wat zachter mag....

En dat terwijl Feyenoord nog aan het verliezen is ook....

Enfin, morgen onze vrienden uit

Thessaloniki hier....

En de feestdag Oxi in heel Griekenland...

Het zal me benieuwen allemaal wat die dag ons brengen zal.....

26 oktober 2022 Chalkidiki Nikiti vriendenbezoek

Dag van:

 Och wat is die Willem blij....hij kan naar het ontbijt....

Alle voorbereidingstijd dacht hij vooral aan één ding....nou ja, aan zijn vrienden hier natuurlijk ook ....maar de gedeelde eerste plaats was met de Grieks gekruide omelet....

Vandaag was het dan zo ver....

Maar.......

Op weg naar de omelet hoor ik gegrom, gerochel, gehinnik, gestotter en dan.....

"Wampie is dat Zoë?"….....

Zonder om te kijken zeg ik dus dat dat helemaal niet kan omdat ze schreef dat ze al naar huis was en geen verlenging voor haar werk in de keukens van het hotel had gekregen....

Maar dan gaat het gestotter over in gesnotter en luid gelach....

Reden om toch maar eens om te kijken....

En krijg nou wat.....daar staat ze onze kleine Zoë....met een grote glimlach om haar mond en tranen in haar ogen....

"Surprise"....zegt ze snikkend.....

Nou een surprise is het zeker en iedereen kijkt om naar onze omhelzingen daar voor de keuken want wie knuffelt er nou een keuken/afwasmeisje.....

Wij dus!!!....

De obers lachen...ze herkennen ons en ze zijn blij voor Zoë.....

Echter.....nu is het toch echt tijd voor omelet....

En Willem schept op....niet zo'n zuinig stukje ook.....

Als hij begint te eten is er maar één ding waar ik aan denk.....eindelijk geen gezeur over kiespijn zoals van de zomer....

Dit is pas echt relaxt ontbijten samen....

Het verbaast me dat de olijfbomen nog vol

zitten met olijven, terwijl ik van onze appelboom toch al zeker twaalf appeltaarten heb gebakken van de oogst en nog een mand vol over heb...

Hoogste tijd om eens te onderzoeken wanneer olijven dan eigenlijk geoogst worden...

Nou, met dat onderzoek ben ik snel klaar...

Volgende week, een dag nadat het hotel zijn deuren sluit gaan ze de olijven uit de bomen op het schudden en wat er dan nog in hangt wordt handmatig geplukt....

De bomen in de boomgaard worden al geplukt...

Dat is een heidens karwei....

Maar ik ontdek en hoor meer....

De gemiddelde olijfproductie van een volwassen olijfboom varieert van 22 tot 90 kg.....

Er zijn natuurlijk opvallende uitzonderingen, want er zijn gevallen waarin een enkele olijfboom 820 kg olijven produceerde......

Olijfbomen moeten echter meer dan 30-40 jaar oud zijn om opbrengsten te behalen die ver boven het gemiddelde liggen......

Als vuistregel geldt dat de productie van niet-geïrrigeerde olijfbomen direct gerelateerd is aan hun leeftijd, wat betekent dat een boom op 100-jarige leeftijd een hogere productie kan geven dan op 60-jarige leeftijd......

Geïrrigeerde bomen bereiken hun meest productieve periode na 50-65 jaar.....

En dit laatste vind ik nou zo leuk hè....

Als mens ben je rond je 65 ste wel afgeschreven en nog van weinig maatschappelijk belang...

Bij een olijfboom begint het leven pas bij 65.....of zoals je wilt, vanaf de midlife crisis of menopauze....

Zeg maar de tijd dat jij als vrouw onvruchtbaar aan het worden bent.....

Je zou toch denken dat Sarah van Abraham zeer van olijfbomen knuffelen hield...

Zij kreeg immers volgens de Bijbel, op zeer oude leeftijd nog een kind

Het geeft Willem en mij in ieder geval veel stof tot nadenken....en we vinden dit toch wel een uniek gegeven.....

De rest van de dag recreëren we ons te pletter...

We doen niks, drinken cafe frappe en cola zero...

Dimitris verwent ons omdat het zijn naamdag is met Griekse lekkernij, allerlei Griekse meze (hapjes); gebakken courgette met tzaziki, gebakken brood met iets erop, chef salade, calamares en weet ik veel....

Van de berg aan de overkant komt een horde beesten afgerend...

Ik vraag Dimitris wat het zijn...

Schakalen zegt hij....

Ik denk nog iets van schapen of geiten maar het blijken dus tientallen coyotes te zijn....

Wauw...had ik nou toch mijn spiegelreflex camera maar gehad....

Na deze opwinding van we weer verder met niks....

Willem leest, en maakt een linked in account aan....

Help!!!!....

Dat laatste gaat niet lukken natuurlijk...

En nee dus...

In de taverne liggen ze over de toonbank van het lachen om Willems ergernis en mijn bemoeienis....

"Wampie hoe moet dit, hoe moet dat...en nu?"....

En Wampie staat weer op van haar haakwerk en doet weer geduldig voor ...

Om half vijf, de wangen rozig van de zon, komt het middagdutje....

Om zeven uur aan tafel....

De man van de salades heeft het bord pepperoni al voor me klaar staan en lacht...

Wat is een lach toch heerlijk universeel communiceren....

En wat kan je er veel mee zeggen...

-Ik weet het nog hoor....

-Ik vind het fijn dat je het lekker vind...

-Ik wil jou blij maken....

-Ik ben blij dat je mijn kookkunst waardeert...

En dat doe ik zeker....

Verder gaan we weer aan de spruiten, rund stoofvlees, macaroni, iets met bladerdeeg....en Willem als extraatje natuurlijk kip....

Dit keer de dijen van de kip....

Maar tja...welk deel van dat kakelbeest vindt hij nou niet lekker....

Om negen uur staan we klaar onderaan de

berg....

De berg die we....help...straks weer op moeten....

We gaan uit met z'n viertjes.... Dimitris' naamdag vieren....

En dat doen we uitbundig....

De terrassen langs het strand zijn al opgeruimd maar... Dimitris kent vele tentjes....

En zo komen we in een oer knus barretje op een bovenverdieping...

We komen binnen in een mist van waterpijp appelgeuren en geuren die niet thuis te brengen zijn maar wel lekker zoet ruiken....

Er wordt gekaart, gedronken, gekletst en gelachen...en vooral waterpijp gedampt...

Dit tentje voelt prettig, het is er alleen veel te heet....

De man aan het ronde kaart tafeltje naast mij kan ik zo op zijn kaarten kijken en met mijn hand steek ik vingers op naar diegene tegenover hem...

De Griek kijkt ondeugend en lacht...

Natuurlijk wint hij het potje....

Na een eerste rondje vertrekken we, tot spijt van de kaarter, maar weer...

Te warm, te benauwd.....

Volgende tent is het lekkerder op het overdekte terras....

Willem hangt weer eens de clown uit....

We praten over de toekomst van onze kinderen, maar dat Dimitris geen kinderen wil, over relaties en hard werken....ieder op zijn manier....

We krijgen heerlijke geitenkaas en worst bij de drankjes.... da's weer eens wat anders dan chips en nootjes...

De eigenaar knoopt maar eens een gesprek met ons aan en wil van alles weten...

Dan gaat Dimitris' telefoon...

Het is lieve oude mama Vicky uit de bergen van Exochi....

Ook voor haar heb ik vele geschenken meegenomen die Dimitris haar dinsdag zal gaan brengen....

"Ach du Wilhelm" klinkt de krakerige oude stem....."ich liebe euch beide so sehr"...

Dimitris krijgt een vertederende maar oh zo trotse blik in zijn ogen....en wij tranen...

Lieve mama Vicky uit de bergen die ons ooit zonder ons te kennen zo gastvrij ontving en meteen liet blijven slapen in haar bed....

Met wie ik samen in de keuken Grieks leerde koken....

Meine neue Tochter noemde ze me....want haar dochter was immers overleden....

Het wordt laat...

Veel te laat voor deze twee hardwerkende lieve vrienden...

Evangelos en Maria sturen ons telkens berichtjes...

Vrijdag zullen ze komen...ze zouden willen dat ze er nu al waren...

Maar dat ze vrijdag komen zegt heel wat want vrijdag is het Ochi Parade...

Ochi betekent nee en dus is het de feestdag van het grote NEE tegen Mussolini van Italië....

En toch begon bijna meteen daarna de oorlog....

En toch maakt dat niks uit en wordt het uitbundig gevierd met militaire parades door de straten van menig stad en dorp....

Om 1.00 uur vallen toch echt de ogen van Zoë dicht...

We moeten gaan....

Over vier uur gaat haar wekker weer....

Willem en ik lopen puffend, hijgend, steunend en kreunend de berg weer op...

En tussen het gehijg door klinkt ons "wat was het een geweldige avond"...

En dat was het ....