31 maart 2020

Dag van:

De laatste dag van een derde maand van het jaar...
En wat voor maand...
Nou heeft zo'n  maand maar eenendertig dagen maar volgens mij zijn er dingen gebeurd voor een heel jaar...
Schoonmoeder jarig, schoonmoeder overleden, vreemde begrafenis,  kleindochter jarig met een vreemd digitaal feest, corona perikelen, intelligente lockdown, thuislessen  maken,  onze lieve vriend Ben overleden, bizarre crematie, een sleutel die afbreekt,  Willem die niet uit een sloot komt,  Blitz toegetakeld.....
Je snapt niet dat het allemaal in één maand past...
En toch was het zo....
Van... vandaag was Willem zijn autosleutels ook nog eens even kwijt...
Zoektocht van een half uur...
Gevonden in de mand met oude hondenriemen....
"Hoe kan dat nou????????"
"Daar heb IK ze niet ingelegd!!!!!"
Pffft.....nee... dat hebben 7 onzichtbare puppy's gedaan zeker....dag Willem...
Van... en nog een zoektocht...

De zoektocht naar een webcam....
Want die heb ik nodig voor de virtual classroom morgen stond duidelijk in de mail....
En al die wilde verhalen over lege schappen webcams zullen toch wel enkel toiletpapier betreffen....onzin....
Nou Wamp.... nee dus....
Geen onzin.....
BCC, action, mediamarkt, handy man,  pc shop, computer world.... op.... op...opper dan op....
Maar.... ik heb wel eeeeeeindelijk handgel gescoord....
Vanaf begin corona was het er niet....
Nu heeft Etos weer....werden klein voorraadje.... in één mandje.... bij de kassa.... onder toezicht gesteld....
Eentje per klant... nou ja... ik heb tenminste eens wat....
Van.... schuchter mail ik de virtual class docent....
"Oooooh maar je kan ook zonder webcam hoor"....
Aaaaarggggggg ....knarsssssss......
Van..... met Blitz gaat het iets beter....
Maar allemensen wat een drain en wat een wond.....
Ze is nog een beetje angstig en zoekt constant de bescherming van baas Willem...
Dat ze niet uit mag daar snapt ze niks van....
De volledige tijd dat Willem de andere twee uitlaat jankt ze zielig voor zich uit...
Het verband moest er vandaag af...

Dat heeft Willem héél voorzichtig gedaan...
De kap om... dat werd hem niet...
Zelfs de ideeën van de buurman ten spijt die ons adviseerde hem andersom om te doen...
Maar gelukkig bijt Blitz niet aan de wond ....
Afkloppen maar....
Van.... Babs toont zich de onschuldige...
Die is alles alweer vergeten...
Ze is dan Borre wel niet de baas maar Blitz zeker wel....
En die kleine negeert ze...
Van.... Benji is Benji... speels.... slaperig..... hongerig...poeperig....
We hebben nog nooit een pup gehad die zo kon poepen als deze....
En alles buiten....
Hij heeft ook een vast plekje....
Dat is nu nog niet zo'n probleem met die kleine drolletjes .... maar als dat heuse reuen fabrikaten gaan worden is die plek rap vol....
Van... en Borre....
Pffft Borre.... sul.. die bonjourt overal dwars doorheen op eigen lompe wijze....
Maar... is heel lief voor Blitz....
Van.... digitale avond...

Willem zoomt met het koor... ik videochat met kleindochter....
Morgen virtual classroom.....
Wat hadden we zonder de uitvinding van internet moeten beginnen nu denk ik, als ik de premier om 7 uur hoor vertellen dat we er nog vier weken bij krijgen....
Wij in onderwijsland dus 6 hè...
Een complete zomervakantie....
Van.... ik hoor de term oorlogstijd....
Het begint er inderdaad op te lijken.... een piepklein beetje dan misschien....
En toch wel vreemd dat nu niemand juicht...6 WEKEN VRIJ!!!!!!!.....
Wat zal dat vreemd aanvoelen als we over drie maanden echt 6 weken vakantie hebben....
Al vermoed ik dat er dan nog wel bepaalde regels van kracht zullen blijven hoor....
Hier zijn we zomaar niet van af....
Intelligente lockdown.... een prachtig woord voor een moeilijke periode....
Wat zal er weer veel van onze creativiteit gevergd worden....
Ik maak maar vast weer wat lesjes....
Morgen komen de stoffeerders de keukenvloer leggen....
Morgen heb ik virtueel les....
Morgen is het 1 april....
Oeps... ik heb nog geen grap voor Willem bedacht....
Gauw maar even doen....

30 maart 2020

Dag van:

Vandaag hard aan het werk...
Alle ouders weer bellen.... hoe het gaat... of het lukt... of er bijzonderheden zijn... maar ook vooral om te vertellen hoeveel respect en bewondering we voor ze hebben...
Daarna digitaal lessen maken...
En twee yurls vullen....
En me inlezen in de virtual classroom want woensdag krijg ik mijn opleiding virtueel voorgeschoteld....
Nu nog aan een webcam zien te komen...
En dat in deze tijd....
Het zal me benieuwen...
Van... al met al ben je met thuiswerk nog drukker dan met werken op school lijkt het wel...
Ik sluit de pc af om een uurtje of vier...
En eigenlijk ook alleen maar omdat Willem loopt te mekkeren dat ik voor het koor een video inname van zijn fluitspel moet maken...
Het lijkt erop dat we alleen nog een beeldscherm leven leiden...
Van... na 4x overnieuw eindelijk een opname naar zijn zin...
Hij is nog niet tevreden maar vindt het acceptabel....
Nou.... ga er dan maar vanuit dat wij het gewoon steengoed vinden...
Van... het was best fris vandaag buiten...

(Even weer juf Wampie)

Ook weer even wennen na die lekkere zonovergoten best wel aangename dagen...
De haren van Benji wapperen bijna van zijn kont met al die wind...
Ik ben blij dat ik hem op het grasveldje nog kan uitlaten en niet zoals Willem nu twee uur moet lopen door het bos...
Euh Willem....????
(Hij komt net aanlopen)

Wat zie jij eruit.....!!!!!!!
Wat is er gebeurd...????
Lang verhaal maar even kort maken....
Babs sprong in de sloot....
Kwam er niet meer uit...
Willem kreeg haar er ook niet uit...
Willem in de sloot...
Willem komt de sloot niet uit....
Willem tilt Babs aan nekvel en staart op de kant...
Babs veilig...
Willem nog niet...
Geen houvast om zich aan op te trekken... behalve een bosje brandnetels...
Hij klauwt zijn hand diep in de aarde en de wortels van de brandnetels en na enig worstelen is ook hij op de kant....
Gevolg... hond vies... Willem nat en vies... en een behoorlijk dikke rode hand van de brandnetels....
Voor dat laatste heb ik wel een wondermiddeltje.... de rest moeten douche en wasmachine maar opknappen...
Van.... tanken in Duitsland...met een frisse Willem maar nog wel met rode hand..... en Benji mee op schoot...
Zo went hij al goed aan autorijden....
Van....€1.22 per liter tanken.... Willem is blij...
Snel wat boodschapjes in de Duitse supermarkt waar net als bij ons de regels van afstand streng gehandhaafd worden...
Naar  huis....

Van... thuiskomen in een walm van poeplucht.....
Geen poep kunnen ontdekken....
Wel een doodsbange Blitz....
Wat is hier gebeurd....?
De energie voelt grimmig....
De poep blijkt een water substantie met een vreselijke lucht....
En ik zie bloed.... véél bloed....
Dan zie ik Blitz haar dikke poot die ze omhoog houdt...
Ergens aan blijven haken misschien denkt Willem nog....
Willem, NEE... dit moet erger zijn....
Ik aai Blitz die vreselijk begint te piepen....
Ik zie mijn breimand omver liggen...
Ik zie nog meer bloed overal....
Willem bekijkt Blitz en ontdekt een behoorlijk grote wond...
Willem dit heeft Babs weer gedaan...
Nee...!
Ja Willem wel...
Babs heeft ook een wondje... bij haar oog....
Maar het haalt het niet bij hoe Blitz toegetakeld is...
Blitz die altijd naar boven rent als Babs haar verveelt of uitdaagt...
Maar Blitz moet geen schijn van kans gehad hebben om boven te komen...
Het bloed zit écht overal... de kasten... de versterker... zelfs op het bureaublad van mijn bureau... de tvkast.... de bureaustoel....

En.... ja hoor uiteindelijk ook op mijn sprei van het bed....
Toch boven gekomen maar veel te laat...
Van... ooit gebeurde dit in het pension...
De pensionhoudster was er net op tijd bij...
Babs was volkomen in de red zone vertelde ze....
Ze had Blitz echt dood kunnen bijten....
Toen moesten we ook al naar de arts....
Van... Willem belt de dierenarts nu ook weer.....
Acht uur er zijn....
We ruimen de boel wat op, maken schoon... terwijl Blitz bibberend beneden ligt...
Willem is nog in alle staten van ongeloof dat dit gebeurd is...
Het kan gewoon niet...
Nou Willem... het kan dus wel...!!
Van.... Willem komt terug van de dierenarts.....
Zonder Blitz....
En ja hoor... daar komen die verrekte tranen weer...
Maar bij Willem ook...
En in elkaars armen huilen we maar weer eens een potje....
Blitz moet onder narcose... het is best erg...
Zijn oor is ook helemaal verscheurd...
Tien uur mag Willem Blitz weer halen...
We kieskauwen op onze vissticks en asperges....
Arme Blitz....

(Een paar van de wonden)

Onze eeuwige pechvogel maar toevallig wel de hond die altijd bij iedereen, om een reden die niet aan te wijzen is, een lach om de mond tovert...
Van... half tien... Willem haalt Blitz...
Appje....
Een totaal over zijn toeren zijnde meneer met een half dood pupje van vier maanden....
In alle staten is hij....paniek... woede .... verdriet... huilend... schreeuwend...
Willem laat de man maar even voorgaan...
Maar na een uur vertrekt de man... zonder pup... die heeft het niet gered...
Willem mag naar Blitz....
Ook die is in paniek met haar kap om de nek....
Kwart over 11... Willem is thuis...
Zijn woede jegens Babs kent bijna geen grenzen....
Het dringt nu echt tot hem door....
Van... Blitz duikt in de bench... en kermt wat zachtjes voor zich uit...

Direct komt er ziekenbezoek op af...
Benji wijkt niet van haar zijde...
Borre likt en gaat dan naast haar op zijn matras slapen...
Bengel springt op de bench en bekijkt het van bovenaf...
Alleen de boosdoener blijft waar ze was en verroert zich niet...
Het is inmiddels kwart voor twaalf...
De morfine doet gelukkig nog zijn werk....
Willem legt Blitz op de matras.... met stoelen er omheen ter bescherming...
Benji in de bench...
Borre bij de voordeur....
Babs onder de trap...
Bengel op de rugleuning van de stoel bij Blitz...
En Willem op zijn matras tussen Benji en Blitz...
Doe het licht maar uit daar  beneden...
Morgen is er weer een dag....
Wond en drain controle...
Oei... drains ....
Dat zei ik toch... Blitz is flink toegetakeld...

29 maart 2020

Dag van:

Hè gelukkig... vandaag is Willem ook in een blèg stemming...
Misschien wel meer een "Ik kom niet op gang" stemming...
Dat klinkt beter...
Geeft niks Willem.... fijn aan toegeven.... dat scheelt weer een hoop rampen...
Je moet alleen wel even de honden gaan uitlaten...
En blijf dan maar fijn lang weg want dan kan ik zonder onderbreking van tientallen vragen en nog meer opmerkingen tenminste iets aan mijn werk voor school doen...
Oftewel... een man constant over de vloer... ik moet er ff aan wennen...
Van... tja... en áls die man dan al weg is, moet natuurlijk niet de telefoon gaan waarbij vriendinnen van de kliek honderduit te vragen, vertellen of overleggen hebben...
Enfin... Willem komt net zijn neus alweer om de hoek steken als ik ophang....
Hamvraag vandaag.... heeft hij nou korter met de honden gewandeld of zat ik te lang aan de telefoon....?

Van.... dus drinken we eerst maar weer eens koffie....
Bekijken het zoveelste praatprogramma over corona....
Geven de honden eten....
En overleggen wat de verdere plannen van vandaag zijn...
Zoveel is duidelijk.... we gaan vandaag Benji showen bij Marleen en Marije van Ben....
En Willem wil in Duitsland tanken want ooooooh daar is de benzine zo goedkoop....
 Van.... hij wil alleen wel eerst even douchen...
Heel fijn Willem... en blijf dat maar lekker lang doen want misschien kom ik dán wel aan werken toe...
En ja hoor.... ik kan zowaar twee voorleesverhalen inspreken, op YouTube zetten en van daaruit op de thuislessen pagina plaatsen....

Van ... nu ikzelf nog even opfrissen... en op naar de meiden van de kliek en Marije...
Marije was weliswaar even in haar schulpje gekropen maar zo'n kleine puppy zou wel weer wat zonneschijn en energie kunnen brengen...en in ieder geval de nodige afleiding....
Ze is er dus ook....!
Van.... en wat wordt het een ouderwets gezellige middag....
Benji te ruste in het hoogpolige tapijt of spelend met Marije....
Willem, Marleen, Jennie en ik aan de babbel....
Weet je hoe dat voelde....?
Als zo'n jaren '70 zondag... als je knus bij elkaar zat in de opkamer....
De jaren van ver voor facetime,  videochat,  sociale media en een nog vrij onbelangrijke telefoon...telefoon al helemaal niet mobiel was....
Zo'n middag dat je eerst langs de etalages ging lopen met de familie en dan allemaal aan de koffie of een wijntje (vroeger was dat sherry) ging....en kletste met elkaar...
Zo'n zondagmiddag dus... héérlijk....
Van.... en natuurlijk waren er tranen....
Maar ook de lach en de serieuze gesprekken...
En natuurlijk ging het over de afgelopen week en over corona... maar ook over bloemen,  scherven in je hart, vroegere gewoontes, ikea, vakantie....

En bekeken we oude foto's die Marije tevoorschijn haalde..... en haalden we herinneringen op...
Van... voor we het wisten was het bijna zes uur....
Zonder dat we brandende ogen van een beeldscherm hadden...
Hooguit wat rode wangen door het tweede wijntje.....
Van... zulke zondagen houden we erin...
En dat er van de benzine in Duitsland niks kwam,  vond niemand erg...
Van.... samen een soepje...
Samen een filmpje kijken.....
En al hou ik niet zo van films... voor Bohémian Rhapsody mag je me wakker maken....
Die man... die muziek... zijn leven.... ik verlies me erin...

Van... maar als ik daarna weer het zoveelste programma over corona in beeld zie verschijnen... met de zoveelste deskundige... het zoveelste sub onderwerp... dan haak ik af...
Ik begin er intussen ook behoorlijk hypogondisch van te worden...
Voel ik mijn nieren vanavond... die ik door de schildklier aandoening wel vaker voel...dacht ik al aan corona...
Voel ik keelpijn van een verdrietige brok in mijn keel... oh help corona....
Ben ik kortademig door een slechte ademhaling van de spanning... zie je wel corona....
Heb ik zoals vannacht weer de krankzinnigste dromen.... och moedertje de verwardheid door corona slaat toe...
Weet je wat.. ik neem twee oh zo fijne paracetamollen.... die natuurlijk totaal overbodig zijn en nu een placebo-achtige uitwerking hebben.... maar wel geruststellen....en sluit de dag af...
Want die wintertijd zomertijd brengt me ook aardig van de wap ... of is het toch....Wamp kappen nou... haal die onzin uit je hoofd...!

28 maart 2020

Dag van:

Alsof je de dag ervoor met een moker op je kop bent geslagen...
Zwaar gedronken hebt...
Een slechte nacht gehad hebt...
Ongetraind een marathon gelopen hebt.....
Zo'n zwaar, brak, leeg gevoel....
En labiel als wat...
Ik kan om alles wel janken....
Blèg..... zo'n ochtend dus...
Van..... ik probeer me in de zon op te laden...
Borduurwerk op schoot....
De bruine lok van Petrus of is het Johannes... misschien wel Judas... ik ken de tafelschikking van het heilig avondmaal niet, erin bordurend....
En bij die lok blijft het dan ook wel...
Willem heeft weer één of ander snood plan...
1 April (geen grap) wordt er nieuw vinyl in de keuken gelegd...
De keuken moet dus leeg en de oude vloerbedekking moet eruit...
En dat moet in Willems hoofd zonder enige twijfel NU....

Met andere woorden... ik zit dus 3 dagen in de zooi in plaats van in één...
Maar daar heeft Willem niks mee te maken...
En dat we eerst dozen zouden halen om de buffetkast spullen in op te ruimen..... daar heeft hij ook geen boodschap aan....
Willem heeft iets in zijn kop...
Van.... ratsssss..... daar gaat de eerste strook linoleum al...
"Dat gaat makkelijk Wampie"....
Je bent er nog niet Willem....!!
Van... we doen de keukentafel uit de keuken en de stoelen....
De prullenbakken... ha ha... ja meervoud....bakken... want tegenwoordig heb je er wel drie in je keuken staan; gft, plastic en restafval...
Oh ja en twee kratten; papier en glas...
Laat ik dan ook de zak voor oude kleren die boven staat niet vergeten...
Mijn keuken/huis lijkt wel een afvalcentrum.....of recycle bedrijf....
Maar oké... milieu,  milieu.... alles voor het milieu... en dus de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen.....
Van....."dat gaat makkelijk Wampie".... naar.... ploeteren.....
Dus toch hier en daar gelijmd...
Dus toch wel een vloer die er al minsten 18 jaar in ligt...(Zo lang gaat linoleum dus met gemak mee)....

Zucht.... steun.... pijn....
Spatel... mes .... beitel .... hamer.... zweetdruppels....
Tot het keukenblok gaat het redelijk goed... maar dan...
Een stanleymes bij de buurman halen....
Buurman die meekomt...
Tuurlijk... buurman en buurman... wij fiksen het wel...ajunto....
Van... buurman adviseert slijptolletje....
Buurman adviseert buffetkast eruit...
Buurman heeft wel een teil waar alles in kan...
Buurman begint met een takkekabaal de restjes bij de randjes te verwijderen...
Buurman veroorzaakt behoorlijk geluidsoverlast...
En stank...
En een pup in mijn nek...
En..... rook.....
Dus..... brandalarm gaat af....
Paniek bij de andere buren....
Honden een bijna dood ervaring rijker....
Buren sussen....
Van....maar het lukt....
Vloer is eruit...
En let op nu....
Alle zooi ligt en staat buiten...

Gereedschap gaat aan de kant...
Je denkt dat ze de boel gaan opruimen...
Neeeeee....FOUT....
Buurman en buurman gaan aan het bier....
Van... de deurbel... bloemist...
Met een bos bloemen...zoooooo mooi als ik zelden gezien heb...
Zo mooi.....
Van Marleen, Matthijs, Marsinah en Marije...
Als dank voor gisteren....
Hup en daar ga ik weer...
De tranen machine werkt volle toeren...
Brandalarm... hond die in mijn nek kruipt... bloemen....
Ik huil om alles....
Van... mijn dochter komt binnen... met mijn kleindochter Britt...
 En daar gaan we wéér.... ja hoor....
Tranen....
Van... gelukkig brengt Benji...
Oh ja....Banjer heet Benji als nagedachtenis en eerbetoon aan ben....
Gelukkig brengt Benji wat afleiding...
En Britt straalt helemaal....terwijl Jocelijne één en al vertedering is...

Van.... maar och als ze dan weet gaan die twee...
En ik kan niet even knuffelen met ze....
Want je weet het niet... ik kan het ook hebben.... dat pokke corona....
Die roet in al ons eten gooier ....
Alsof we melaatsen zijn...
Daar ga ik weer.... tranen met tuiten....
Echt hoor.... als deze ellende periode achter de rug is knuffel ik de hele wereld en laat nooit meer los....
Nou oké... alleen mijn naasten dan....en nog een paar.....
Van..... tante Bets op de vensterbank...
Een vensterbank die natuurlijk propvol spullen uit d'r buffetkast staat...
Bets die er niet meer tussen past...
Van schrik van de vensterbank springt...
In haar sprong de kaars, het plantje en wat boeken meeneemt...
Die natuurlijk prompt in de teil van de buurman vallen.... waar ALLE glaswerk in ligt....
Kun je je het kabaal voorstellen...
Het gerinkeldekinkel in tienvoud...
Dag glas servies... wijn en bier glazen...

Van de veertig zijn er misschien nog vijf heel....
Brengen scherven geluk zeg je...?
Vlieg op!!!!....
Van....ook dat nog....
"Wampie de buren eten mee hoor... gezellig..."
Ah... oh..... tja... oké.... goed... ik bestel wel wat...
In deze keuken valt immers nu niet te koken....
Ik bestel Grieks.... uit eten thuis....
"Oh en ik haal wel wat bier (nog meer????) en wat te snacken voor s avonds....
Ah... oh.... tja... oké...
Van.... de deurbel....
Willem die aanbelt....????
"Ja sorry mijn sleutel is in het slot afgebroken"....
Natuurlijk Willem... dat kan er ook nog wel bij...
Slotambulance bellen dus....
Let wel....... slotambulance bellen...s avonds... in het weekend....
Willem doet niet aan timing of zo....
Van... griek aan de deur....
Buren op de stoep...

Eten op tafel...
Van... de deurbel...
Slotambulance...
En nou goed opletten....
De man groet mij....
De man schijnt met zijn mobiel op het slot....
De man pakt een schroevendraaier....
De man draait de cilinder uit het slot...
De man pakt een vernuftig tangetje met haakje...
De man prutst 1x
De man prutst 2x
Halve sleutel eruit...
Cilinder erin...
Schroef schroef....
Klaar...!!!!
5 minuten werk ...
Wat een kanjer....
Denk en zeg je dan nog...
Van... ja ja... duh... totdat...
"Wilt u pinnen of contant betalen?"....

Doe maar pinnen...
Dat is dan €163,32 mevrouw....
.........
.............
................
5 Minuten....€163,32...???????
Ik pin ... doe de deur dicht... en ja hoor... daar ga ik alweer....
Veeg m'n natte zoute vocht weer weg...en ga naar het eten...
Van... het eten smaakt tenminste...
Samen uit eten thuis is best gezellig...
De avond laten we ons voornamelijk vermaken door een pup met zijn dolle drie kwartier...
Met wat "geleende" humor...(tiktok filmpjes)..... en wat sterke verhalen....
En natuurlijk doorspekt met corona perikelen...
Van... het was weer zo'n dag....
Krijg ik nog zo'n leuk plaatje van een collega...
-In het weekend moet de klok terug... naar ik eet niet meer waar ik hem gekocht heb-.....
Zal haar eerst maar eens vertellen dat de klok vooruit gaat...
En dan meteen maar even onze klok vooruit zetten....
Oeps.... dan is het al wel laat.... welterusten...!

27 maart 2020

Dag van:

Opstaan met een steen in je buik.....
Een steen die er niet uit wil...
Vandaag is het twee jaar geleden dat we onze Bikkel lieten inslapen...
Twee jaar alweer...
Maar vandaag is ook de dag dat we Ben wegbrengen...
Het ongeloof zit nog steeds in mij ....
Dat het niet kan...
Dat het niet waar is...
Dat ik een film script heb geschreven in plaats van een memoriam...
En dat ik straks een rolletje speel in een derderangs soap serie....
Maar het is toch echt waar... zegt dan weer zo'n stemmetje in mijn hoofd....
Van....en ik ben zo moe.... zo moe van al die emoties... dat nieuws de hele dag door.... de informatie de hele dag door.... alles dat anders gaat en is dan anders....
Moe van malende gedachten.... ook... van toch wel een beetje angst... van veranderingen....
En wat ben ik bij dat mijn schoonmoeder dit alles bespaard is gebleven.... en wat heb ik te doen met al die mensen die nu alleen in zo'n tehuis zitten...
Wat een taak voor die verpleging....

Van de dochter  van Willem werkend in de zorg,  hoor ik schrijnende verhalen...
 Niet alleen over de bewoners maar ook over henzelf....
Van... maar vooral ben ik stil vandaag...
Stil omdat het afscheid nadert....
Kwart over drie... bonst het in mijn hoofd...
Half drie weg... bonst het er achteraan....
Willem en ik stil.... en we wachten... op de tijd die voorbijgaat...naar de tijd die komen gaat....
Nog een  bemoedigend berichtje...
Maar dan toch echt de bloemen in de auto.. de muziekstandaard... de fluiten...
De tocht door de stad...
Een welhaast lege stad....
Daarentegen een redelijk drukke parkeerplaats....
Later zullen we van een bevriende uitvaartondernemer horen dat het een bijna niet te verwerken drukte is....
Corona telt zijn doden.... alsof het er welbehagen uit tapt ....

Van.... mijn benen voelen loodzwaar.... net als de vazen vol bloemen die ik draag....die gelukkig door een vriend van de kinderen wordt overgenomen....
In een  zaaltje zit de familie.... inclusief nog twee vrienden van de kliek die van verre moesten komen.....Op "veilige" afstand van elkaar....
Net zoals de anderen ook hun toegestane afstand bewaren...
De genodigden zijn op twee handen te tellen....
De rest zit voor de tv thuis....
Het voelt zo intens bizar....
Niet omhelzen.... niet lijfelijk troosten....
Van... de familie eerst....
Wat moet het zwaar zijn voor ze....in deze onwezenlijke situatie....
Dan wij....
Twee mensen per lange bank.....
Links.... rechts.... links.... rechts wijst de hand van de gastvrouw ons...
Veilige maar onmenselijke afstand....
Van... geen afscheid kunnen nemen...
Er vanuit gaan dat het Ben is die daar ligt...
Lieve lieve Ben die zoveel meer verdient dan dit...
Lieve familie er dichtbij.... die zo niet nog meer verdienen dit moeilijke moment....

 Kaarsen... bloemen.... kaartjes met wensen.... zoveel lieve intense wensen... om maar iets goed proberen te maken van iets in een tijd waar niets goeds in zit....
Prachtig glas in lood raam waar ik altijd zo blij van wordt als ik hier kom...
Die op het verdriet een laagje kracht legt....
Van... ook nu weer schijnt de zon...
Ben had voor zijn camper moeten zitten nu... uit de wind... met een schaaltje piepers op schoot om te jassen....
Of ieder geval daar de voorbereidingen voor treffen....
Maar Ben ligt daar....
En aan de foto weet ik dat het Ben is....
Niet meer even aanraken...
Niet meer even zien....
Corona stond het niet toe...
Van... de dienst verloopt mooi...
Mooie muziek en lieve liedjes....
En tussen het intro en de afsluiting weet ik mijn ogen droog te houden...
De steen in mijn buik is inmiddels verplaatst naar mijn keel....
Al plegen ze dat dan weer 'brok' te noemen....
Van... het is een mooie dienst... een lieve dienst...maar het klopt niet....
Van... de laatste groet....

Ach lieve Ben.... zo ongeloofwaardig... zo niet werkelijk.... zo niet eerlijk....
Dag lieve Ben....
We houden zo vreselijk veel van je....
We gaan je zo afschuwelijk missen....
Van.... en dan dus naar huis....
Geen troost kunnen bieden.... geen arm om schouders leggen... niet samen een potje kunnen janken.... herinneringen ophalen.... lachen om anekdotes... steun kunnen bieden...
Niets van dat al...
De dienst... de groet... en weer de parkeerplaats....
Geen samenscholing...?
Ammehoela.....
We staan in een grote kring bij onze auto's....
En praten na....
In verbijstering... in onmacht..... in rouw... rauwe rouw....
Omdat we dat nodig hebben.....
En dan gaan we ieders onsweegs.....
Van.... er wordt nog veel geappt over en weer....
Ook door degenen die er niet bij konden.... mochten.... wilden zijn....
Op afstand de dienst gevolgd....
Als toeschouwer... niet als deelnemer... zo voelde dat....
Van... mijn moeheid is nu grenzeloos....

Mijn ogen branden van het opgedroogde zout van diep verdriet....
Alles...ALLES aan deze tijd is onmenselijk....
Alles wat wij niet zijn is dit....
Boze geesten die de macht overnamen...
Hij die keer op keer weer genoemd zal worden....'corona'...
Ik wil dat het voorbij is... dat het over is... en dan wil ik de tijd terug draaien... en al die lieve mensen weer terug laten keren....
Kinderlijke gedachte wellicht... maar kinderen zitten niet voor niks nog puur in hun gevoel...
En wat er tussen willen en kunnen ligt is dan de strijd van de balans.... en aanvaarding...
Van... ik heb vandaag het meest onmenselijke uit mijn leventje meegemaakt...
Een lieve vriend op een vreselijke manier verliezen ...
Een lieve vriend die geen schijn van kans had....
Een lieve, ontzettend lieve familie die je amper kan troosten....
Terwijl dat juist nu....zoooooo nodig is...
Onbegrijpelijk... onmenselijk.... niet te bevatten... ongelofelijk machteloos.....