Dag van:
Negentien jaar geleden stond er een ster aan de hemel.... een hele heldere....
Ik denk dat het de Poolster was, want alleen die schittert zo fel....
Ik zat op het trapje van de vlonder en keek er naar toen de telefoon ging....
Jij was het... en je keek naar dezelfde ster....
Jij zat in een moeilijke periode, ik in de ontdekkingstocht naar wie ik was en wat ik in diepste wezen met mijn leven wilde....
Mijn kinderen, uit hun eigen levens gestapt, logeerden hier en sliepen boven, omdat we die ochtend vroeg naar daar waar alles klopte zouden gaan; Eurodisney....
En in alle overeenkomsten die jij en ik het voorafgaande studiejaar al in elkaar hadden gevonden, kwam alweer tijdens het urenlange telefoongesprek een overeenkomst ter sprake...." hoe komt het toch dat ons leven liep zodat we op dit punt uit moest komen?"....
Wie zijn wij dan toch dat we het zo hebben laten lopen....
We waren het geworstel zó zat....
Het was drie uur 's nachts....."Ik kom naar je
toe" zei je ineens....
toe" zei je ineens....
En nog geen uur later stond je voor de deur met een allerliefst knuffelbeertje dat je bij een 24 uurs benzinepompstation op de kop had getikt.....
Het staat nu al negentien jaar naast mijn kant van het bed....
En we praatten en praatten, en luisterden en luisterden.... elkaar de ruimte gevend..... en dichterbij komend....
Bij onszelf.... bij elkaar....
Overeenkomsten en ruimte, zouden dat dan de sleutelwoorden zijn....?
Negentien jaar
Mijn liefste
Gevonden
in de overeenkomst
Verbonden
in de ruimte
Losgelaten
in het vertrouwen
Pijn gedaan
en weer opgestaan
Lief hebben
en weer verder gegaan
Ontwikkeling
in zijn
Van onzichtbaar
aanwezige grenzen
in vrijheid
Van voelbaar
jij en ik
is ruimte
En zo
kom jij,
kom ik
dichtbij
Jij bent de angel 
in dat wat ik niet meer voel
De Klaas Vaak van mijn angst
Het vangnet van
de sprong die ik waag
Jij laat me vallen
Helpt me opstaan
Jij bent de woorden
Die mij tekort schieten
Jij bent het zwaard
Dat recht aandoet
En de kwetsbaarheid
Die spijt betuigt
Jij bent de kans
Die de moeite waard is
Jij bent
Wie jij bent
Het licht
Van mijn schaduw
De schaduw
Van mijn licht
En samen
Stralen wij
Valt verder niks meer te vertellen zul je denken....
Nou dat heb je dan mis.... want juist vandaag natuurlijk op onze meest romantische dag van het jaar overkomt Willem iets dat hij één van de ergste vindt wat hem kan overkomen, namelijk; een prop in zijn oor.....
Gisteren bij de opticien, tevens audicien een flesje op de kop getikt met geweldige druppels tegen overtollig oorsmeer....
En Willem is zo'n klantje die daar last van heeft dus....
Ooit op Kreta het drama meegemaakt dat na een duik in zee al dat oorsmeer een prop vormde, Willem totaal in paniek raakte en er een dokter aan te pas moest komen om hem a) te kalmeren en b) die prop te verwijderen.....
En dat ging op Griekse wijze zullen we maar zeggen..... een verhaal apart, met een zeer bijzondere arts, maar dat verhaal komt nog wel een keer....
Een tweede maal gebeurde het hier in Nederland gelukkig, en weer was daar die paniek.....
Maar dan ook écht paniek hè.....
Gelukkig hielp onze eigen huisarts hem toen uit zijn lijden....
En nu, een paar jaar later gebeurt het precies op de dag dat je niet wilt dat zoiets gebeurd....
Na het druppelen met die fantastische druppels....
De gebruiksaanwijzing was écht heel duidelijk hoor....
Maar ja....dan is er altijd nog die Willem zelf....
Ik heb die druppels keurig in zijn oor gedruppeld..... eerst drie en niet meteen zes.... ik ken Willem immers....
En een paar uur later toen er niks gebeurde dan toch maar zes....
En dan druppel je, maar ho maar dat Willem dan even met zijn hoofd gekanteld blijft liggen....
Welnee.... hij springt meteen omhoog en begint als een gek dat oor te masseren....
Masseren zou ik het niet eens meer willen noemen, het was meer op een gewelddadige wijze de jeuk weg wrijven.....
De druppels kregen niet eens de kans om het smeer te bereiken zeg maar.....
Ja, en dan gebeurt het dus..... smeer wordt prop..... prop tegen trommelvlies.... doofheid en Willem in volslagen paniek....
Of zijn gehooringang al dicht aan het gaan is, vraagt hij....
Willem.... alsjeblieft.... er beurt niets anders dan dat de prop voor je trommelvlies zit.... en dat heeft wat druk.... alles blijft verder open heel en normaal....
Maar Willem hangt al aan de telefoon....
Volkomen nutteloos Willem.....de assistente neemt na 12 uur geen afspraken meer aan....
En dat is dus ook zo blijkt als hij nog paniekeriger de kamer in komt....
"Bel jij dan eens en zeg dat ik in paniek raak".....
Nee Willem want dan raad ze me aan de crisisdienst voor psychische aandoeningen te bellen.....
Nou wil ik het wel snappen hoor..... hoog sensitieve personen kunnen lichamelijke ongemakken heel slecht aan.... en Willem en zijn gehoor is al helemaal een sensitief dingetje natuurlijk....
Maar helemaal begrijpen doe ik het natuurlijk niet want hoe kan het dat een mens dan niet heel even zijn ratio aanspreekt....?
Maar het leed is in ieder geval geschied....
En ik overdrijf heus écht niet als ik je vertel dat werkelijk ieder minuut aan de oren gepulkt wordt, zijn neus doorgeblazen en spuitjes water in zijn oren gespoten worden....
Hij wrijft, hij beweegt zijn hoofd snel naar links, hij vraagt of hij nog druppelen zal, hij vraagt of ik de huisartsenpost dan wil bellen, of hij niet maar de poli kan, en honderd, honderd, honderd keer zegt hij "ik hou dit niet vol Wampie"....
En honderd, honderd, honderd maal stel ik hem gerust....
Het is maar oorsmeer Willem.... morgen bellen we de huisarts weer....
"Ik kan zo niet slapen Wampie.... hoe doe jij dat dan met je doofheid?"..... "En als ik morgen nou niet terecht kan?"....."Dit gaat een lange nacht worden".....
Daar gaat ons etentje....
Eindelijk, eindelijk heb ik twee plekjes kunnen reserveren in dat restaurant waar we al zo lang maar toe willen maar waar nooit een plek is omdat alles al een week van te voren is gereserveerd.....
Ik ga het restaurant afbellen, zeg ik..... dit wordt toch niks zo....
En dan komt hij een beetje..... een heel klein beetje bij zinnen.....
"Nee, dat moet je niet doen, dat is zonde"....
En dan bindt hij een beetje.... een héél klein beetje in....
Ach arme Willem.... hij heeft het zo te kwaad....
Om iets waar wij ons waarschijnlijk niet een seconde druk om maken maar wat voor Willem zo'n hel is om doorheen te gaan....
"Ooooh er blupt iets..... nee het gaat toch weer dicht zitten ".....
"Ooooh er komt weer een beetje lucht door.... nee toch niet, het zit weer dicht".....
Dan is het bijna tijd om uit eten te gaan....
We gaan naar "Bij ons" in Elst....
Daar waar je wel drie dagen van te voren moet reserveren en vaak nog eerder..... maar wij hebben voor vandaag een plek.....
We kleden ons om..... dit feestje verdient immers wat speciaals....
"Ooooh mijn oor Wampie".....
Het komt goed Willem, morgen wordt er iets aan gedaan....(hoop ik dan maar)....
"Rij jij maar, dat wordt met mij niks"...
Ik rij en parkeer de auto bij het restaurant....
De laatste keer dat ik hier was heette het restaurant nog 'de Klomp', had ik een high tea met collega's en hoefde je nog niet te reserveren....
Nu heet het dus "bij ons"... en ligt recht tegenover de mooie Rijkerswoerdse Plas....
We lopen naar binnen en ik geef de naam van de reservering door....
Leuke inrichting.... beetje romantisch industriële stijl.... goede sfeer.....
We zitten wel een beetje dicht op de buren maar ach....
Willem heeft het niet meer over zijn oor.... nou bijna niet dan....
Maar hij zit er wel om de seconde aan...
Neus doorblazen, wrijven, brillenpootje erin, weer wrijven en dan het hele ritueel weer opnieuw....
Ik probeer er niet op te letten....
Alleen als Willem eet is hij er even niet mee bezig.... maar hoe kan dat ook anders.... het eten is namelijk van ongelofelijk goede kwaliteit en overheerlijk....
De manager houdt alles subliem in de gaten, loopt zijn rondjes en komt ook aan ons tafeltje even een paar keer een praatje maken....
Wat een prettige man.... vakman ook....
En wat een leuk personeel....!
Alles klopt hier....
En als je ons nou vraagt welke tapas het lekkerste was..... we zouden het je niet kunnen zeggen.... het één was nog lekkerder dan het andere....
En hoe kom je op het idee om als één van de tapas toetjes op het menu "oma's cake beslag met vanillesaus" te zetten.....
Ooooh my wat lekker..... en Willem krijgt allemaal flashbacks over de tijd dat hij de beslagkom van zijn moeder mocht uitlikken.....
Oké, ik heb de hele avond tegenover een man en zijn oor zitten kijken....
Een goed gesprek was haast niet mogelijk....
Maar wat hebben we genoten van dit onwijs heerlijke eten en leuke restaurant dat kwaliteit hoog in het vaandel heeft staan, maar wat niet ten koste van de sfeer gaat.....
Haha.... eigenijk ook wel een goede samenvatting van onze 19 jaar liefde.... hoge doch sfeervolle kwaliteit.....
(En nou maar hopen dat Willem morgen bij de huisarts terecht kan)....
